Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
22-03-2014
22 maart Fotomodellen
We hebben
binnen de fotoclub best wel wat spullen waarmee we een goed geëquipeerde fotostudio
kunnen in elkaar knutselen. Minpuntje is wel dat we alles telkens weer moeten
opbouwen als we er gebruik van willen maken. Tijdens de vergadering van vorige
donderdag hadden we de nodige achtergronden, lampen, softboxen en andere
belichtingsapparatuur klaar gezet om tijdens het weekend te gebruiken. We
hadden de beschikbare tijd mooi verdeeld en deze namiddag tussen half vier en
half zes was het aan mij om mijn gang te gaan.
Fotomodellen zoeken was niet zo moeilijk, want uiteraard denk je dan aan de
kleinkinderen. Die hebben het druk evenwel, zeker in het weekend. Toch vond ik
de twee jongste van de jongedames bereid om voor de camera van pake Pol te
komen poseren.
Er is er zelfs eentje bij die haar plechtige communie gaat doen, maar ze had
nog geen schoenen die bij haar outfit passen en dus was een shoot voor de
communiefotos nog niet opportuun. Ook op die leeftijd hebben de dames al
prioriteiten
Het werd een sessie met allerlei verkleedpartijen en gevarieerde poses. Het
poseertalent van mijn modellen bereikte professionele hoogtes moet ik stellen. De
oogst wordt pas tijdens de volgende vergadering van de club becommentarieerd,
maar als foto van de dag voor deze blog kon ik toch niet anders dan er nu al eentje
uit te pikken. Na afloop van de sessie had ik de dametjes kunnen overtuigen om
nog eens samen voor de witte achtergrond te gaan staan, gewoon in de alledaagse
kledij. Uit de serie die ik toen maakte koos ik een shot, zo hoef ik niet
te kiezen tussen mijn beide onderwerpen J
Dit is niet
voor mensen met arachnofobie, spinnenangst...
Eenentwintig maart, de lente begint officieel vandaag en ik was van plan dat
feit te gedenken met enkele macrofotos. Ik was dan ook door onze hof aan het
dwalen, kruipen, rondneuzen op zoek naar insectjes, bloemetjes of eender welk
onderwerp dat de lente kon symboliseren. Nu zijn spinnen niet het eerste waar
ik aan denk als ik lentekriebels voel maar toen ik deze joekel in het oog kreeg
ging mijn interesse toch meteen die kant uit. Ik had de hoekzoeker op mijn
toestel, dus ik kon op mijn buik liggend een goede positie innemen om hem
frontaal te fotograferen. Voorlopig bleef hij stil zitten en ik kon dicht
genoeg sluipen om m goed in beeld te krijgen. Ik moest snel zijn Gelukkig had
ik de instellingen van de Eos al met de natte vinger voor macro-fotografie
aangepast. Diafragmavoorkeuze, f16 en ISO 250 leek mij een goed uitgangspunt.
Achteraf gezien had ik beter die ISO op 800 of nog hoger gezet, dat kan de 6D
makkelijk aan en dan was mijn sluitertijd korter geweest. Nu kwam ik uit op
1/13 sec. Zonder statief, met de ellebogen op de grond steunend kon ik enkele
opnames maken, toen ging ie er van door. Het moet zijn dat ik toch nog een
redelijk vaste hand heb, want met zulke lange sluitertijd vind ik de scherpte
nog best meevallen.
Een van de
fijne kanten van het geocachen is dat je plaatsen ontdekt waar je anders nooit
ofte nimmer zou gekomen zijn. Je zoekt op de site gewoon een leuke multicache,
leest de beschrijving en de logs van vorige bezoekers en zo kun je je een idee
vormen of je het de moeite waard vindt. Vandaag kozen we de wandeling in de
Looiendse bossen in Retie als decor waarin we met Phaido een dik uur zouden rondlopen.
Dat er in die Looiendse bossen ook nog een plas van redelijke afmetingen was
vond niet alleen Phaido leuk, ook de fotograaf kwam hier best aan zijn trekken.
Eerst moest ik natuurlijk de nodige hond-in-water fotos maken en daarna de
obligate hond-schudt-zich-droog fotos maar uiteindelijk nam ik toch ook even de tijd
om de omgeving vast te leggen. Het 16x9 formaat leek mij het best geschikt om deze
blik over de plas naar de groenpartijen er achter vast te leggen.
Voor het
geval er nog eens een mooie zonsondergang zou voorbij komen had ik al lang een
aantal plekjes in mijn achterhoofd die als decor konden dienen. De eik die ik
in de voorbije jaren menigmaal gefotografeerd heb in alle mogelijke seizoenen
en weersomstandigheden was een van de locaties waarvan ik vond dat die daar
geschikt voor zijn. Ik noem hem liefkozend mijn eik Hij is al diverse keren
opgedoken in deze blog en vandaag is het dus weer zo ver.
Ik was nog redelijk laat gaan wandelen met Phaido en toen ik door het bos terug
naar huis kuierde kleurde de lucht steeds maar roder. In het bos heb je
natuurlijk weinig weidse uitzichten om dergelijke mooie avondkleuren te vangen en
daarom spoedde ik me maar meteen met de fiets naar hetzelfde plekje dat ik al
zo vaak had opgezocht: het fietspad tussen de hoge en de lage Rielen. Thuis
gekomen met enkele, naar mijn idee, best aardige shots heb ik er toch even COLOR
EFEX PRO 4 op losgelaten voor nog iets meer dramatiek. Helemaal waarheidsgetrouw
is deze afbeelding dus niet, maar in naam van de kunst eigen ik me bij deze het
recht toe lichtelijk te overdrijven qua kleurgebruik. Waar zie je dezer dagen
trouwens nog een foto die niet door photoshop, lightroom of een aanverwant
programma gehaald is?
Voorjaar,
tijd voor gezinsuitbreiding in de schapenfamilies. In menige weide zie je al
lammetjes rondhuppelen en ook bij boer Nicolas is er al jong leven. Er lopen er
al enkele te grazen tussen de andere hoevebewoners en eerder deze week was er
nog een heuse drieling de veestapel komen verrijken.
Toen we deze avond de kleinkinderen van school waren gaan halen kon Nicolas
niet snel genoeg in de stal zijn want er was weer een ooi bij wie het ging
gebeuren wist ie. Ik ging er natuurlijk achteraan met de camera. We waren net
te laat, of net op tijd, het is maar hoe je het bekijkt. Alweer drie stuks
waren net op de wereld gekomen, de bebloede navelstrengen vertelden ons dat het
nog niet zo lang geleden gebeurd was en toch stonden de kleine ukjes al, zij
het wankel, op vier poten, er was er zelfs al een die de weg naar de papfles
gevonden had zag ik. Het was nog niet zo makkelijk om een groepsfoto te maken
waar iedereen op stond, want mama kwam steeds weer beschermend tussen haar
kroost en die vreemde meneer staan. Uiteindelijk lukte het toch en dit is een
plaatje waar ik best gelukkig mee ben, ook al omdat boer Nicolas het mooi vond.
Ik ben deze
namiddag samen met Phaido nog eens een stuk Kasterlee gaan verkennen waar we
nog niet gewandeld hadden. Onze geocache-hobby brengt ons nog steeds, en steeds
vaker eigenlijk, naar plekjes waar we het bestaan niet van kenden. De omgeving
van de Zandhoef was het decor waarin een collega geocacher een mooie multi-zoektocht
had uitgestippeld en de aanwijzingen van onze wandel-GPS volgend genoten we
weer volop. De rust, de natuur, het wandelen
op zich en natuurlijk ook de fotomomenten zijn ingredienten die deze jongen helemaal
tevreden kunnen stemmen, en voor zover ik het kan inschatten denkt Phaido er
ook zo over.
Ergens in een weide zagen we deze jongedame met vlechtjes in het haar. Ze was
erg sociaal want ze kwam me meteen groeten en toen ik haar vroeg of ze even
wilde poseren deed ze dat ook zeer geduldig. Op mijn vraag of ze er bezwaar
tegen had dat ik haar foto op het internet zou plaatsen schudde ze het hoofd en
ik hoef me dan ook geen zorgen te maken omtrent portretrechten of andere
mogelijke juridische valkuilen. Deze schoonheid met vlechtjes wordt dus mijn
foto van de dag.
Pake Pol en
oma, allebei helemaal links in beeld, de zes kleinkinderen en dochter Ilse, de
mama van vier stuks van het kleine grut voeg daarbij de altijd goed poserende
Phaido en je krijgt de min of meer voorspelde of laten we zeggen beloofde
groepsfoto van ons animatieteam.
Ook vandaag is dit uiteraard geen foto die ik zelf gemaakt heb, de dank gaat dus
weer uit naar schoonbroer Dreeke voor de perfecte timing, compositie en
instellingen. Er zijn zo van die dagen dat ik uit tientallen fotos niet weet
welke kiezen om als foto van de dag te fungeren. Deze keer was het er maar één
maar dat ie goed zou zijn wist ik wel. Merci Dreeke. Morgen doe ik het weer
zelf