Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
01-03-2014
01 maart Alcoholtest
Dit noemen
we dan het nuttige aan het aangename koppelen. Ik ben nog steeds aan het spelen
met het idee om voor de fotoclub-opdracht stilleven iets te doen met wijn,
drank, flessen, glazen of zo iets. Vandaag ging ik daarom weer eens aan het
experimenteren. Ik wilde proefondervindelijk vaststellen welke drank het beste
zou overkomen op de foto en daarom heb ik dus diverse flessen moeten openmaken,
alles voor de kunst he In deze fase van het experiment vergeleek ik een glas Mandarin
Napoléon met een glas Porto. In dit geval vond ik de Mandarin Napoléon het
lekkerste oeps, het mooiste natuurlijk
Er staat nog een hele rij kandidaten te wachten om getest te worden, dus ga ik
deze uitleg niet te lang maken
PS. Zelfs de glazen weten er van merk ik nu tot mijn verbazing.
PS2. Zien jullie da ook, die dubbele schaduwen? of ben ik echt al zo
aangeschoten?
Het was
vandaag een dag met zeer tegenstrijdige emoties. Deze voormiddag was er de
begrafenis van een buurmeisje - niet eens volle 30 jaar oud - die de strijd
tegen de gevreesde ziekte verloren had en daarna wilden we in de namiddag
present zijn bij het carnavalsfeest van de bewoners in Hoevezavel.
De vreugde waarmee de oudjes het feest beleefden was hartverwarmend en het moet
gezegd dat Josee en . ook Phaido meer dan hun duit in het zakje deden. Terwijl
ik met de camera allerlei interessante voorvalletjes probeerde vast te leggen
gingen die twee voluit meelopen in de polonaise. Gelukkig kreeg ik het net op
tijd in de gaten en kon ik mijn twee meest geliefde onderwerpen samen in beeld
nemen terwijl ze aan het rondhossen zijn.
We hebben
ondertussen behoorlijk wat potentiele wandelpartners. We nodigen uit, worden
uitgenodigd, gaan in groep op diverse locaties en zo houden we het afwisselend,
interessant en vooral gezellig.
We putten uit de ervaring en kennis van onze vrienden, hebben uiteraard zelf
ook onze voorkeurtrajecten en als we onze horizonten nog wat meer willen
verruimen zijn we ook niet vies van een zoektocht op het internet. Voor deze
tip hadden we het internet evenwel niet nodig. In ons eigen Kasterlee zijn we
gezegend met veel groen en vanzelfsprekend heeft ook onze gemeente daar de
nodige wandelinfrastructuur in uitgezet. Zoals er het fietsknooppuntennetwerk is,
hebben wij ook het wandelknooppuntennetwerk, er zijn diverse bewegwijzerde
wandelingen en nu merkten we aan de bordjes dat er weer een nieuwe is: de Tussen
pot en pint-route. Een sympathieke route lijkt het ons alleszins. Toch maar
even op het net gezocht en gevonden dat het 9,5 per persoon kost bij de
plaatselijke VVV om een kaart en bonnetjes te verkrijgen waarmee je tussen het
wandelen door bij diverse horecagelegenheden allerhande lekkernijen kunt degusteren
Lijkt ons wel iets voor een van de volgende weken. Bijgevoegd een foto van het
bordje dat ons op het spoor zette van een nieuwe uitdaging.
Ik zag de
laatste tijd op facebook en op alle mogelijke foto-sites zoveel krokusjes en
andere bloemekes voorbij komen dat ik de zin om ook de macrolens weer maar eens
op mijn toestel te zetten echt niet meer kon onderdrukken. Het lijkt niet
alleen maar zo, maar als we de natuur bekijken dan is het ook lente. In onze
hof is evenwel nog niet veel bloemenpracht te vangen, op enkele verdwaalde
winterharde viooltjes na moet ik het doen met wat de doorsnee
niet-flora-specialist onkruid pleegt te noemen. Dat wil niet zeggen dat je dan
als macrofotograaf op je honger moet blijven zitten, integendeel. Zie eens hoe
mooi deze kleine witte dingetjes zijn, minder dan 2 mm groot, met het blote oog
vallen ze nauwelijks op als je over iets wandelt dat misschien ooit wel weer
eens een gazon wordt Ik vond het helemaal geen probleem om hiervoor nog eens
plat op de buik te gaan liggen en de hoekzoeker op mijn toestel te zetten om zodoende vanuit een extreem laag standpunt deze
schatjes een beetje beter in beeld te nemen.
Voor de geïnteresseerden de gegevens: Eos 6D, Tamron 90 mm macro met Kenko 1,4x
extender, f 16 - 1/160 - ISO 400.
Ik had er
onlangs nog over, de wereld, de natuur, het bos is er voor iedereen en ik gun alleman
zijn plezier, of ie nu wandelaar, jogger, mountainbiker, ruiter of gewoon
verliefd is. Ik heb er geen probleem mee als ik eens door een plas of door de
modder moet omdat toevallig een landbouwer dat weggetje ook gebruikt om naar
zijn veld te rijden met de tractor of omdat er net een kudde fietsers voorbij
gekomen is, ik loop tenslotte ook wel eens over het moutainbike parcours, ik
wil desnoods discreet een eindje omlopen als een verliefd koppel in de verte plots
uit het zicht verdwenen is en ik vermoed dat er amoureuze activiteiten
plaatsvinden in de struiken, en ik vind het al helemaal niet erg dat er op een
boswegeltje ineens een paard mijn pad kruist, ondanks het feit dat er speciaal
voor hen bestemde routes zijn uitgezet. Waar ik wel problemen mee heb, is dat
die beesten overal schijten en dat niemand het nodig vindt dat op te ruimen of
op zn minst opzij te vegen. In deze tijden van gas-boetes worden wij, hondeneigenaars
geacht altijd en overal hondenpoepzakjes op zak te hebben. Je kunt zelfs een
bekeuring krijgen zonder dat je hond iets achtergelaten heeft, gewoon als je er
geen bij hebt. Maar paarden mogen zo maar alles overal deponeren blijkbaar
zonder dat hun berijders zich daar iets van aan hoeven te trekken en laten we
wel wezen, dan praten we over een ander formaat, een veel grotere hoop Akkoord,
ik ruim ook niet altijd alles op als Phaido even het bos in trekt om kaka te
doen, maar die doet dat tenminste niet midden op een wandelpad. Toen we vandaag
voor de zoveelste keer tussen de paardendrollen door moesten laveren heb ik
Phaido er tussen gezet om te poseren. Je ziet aan zijn grijnslach dat ie er de
zwarte humor ook wel van inziet: dit is niet van mij hoor
De gisteren
uitgestelde Phaidomobieltest heeft vandaag dan maar doorgang gevonden. En op menig
punt is ie met vlag en wimpel geslaagd. De wimpel staat trouwens op de foto J
Om maar met een eerste twijfel komaf te maken: het karretje is niet uit elkaar
gevallen tijdens de maidentrip, alles zat nog even muurvast na de rit als er
voor. Om uit al die in een kartonnen doos verpakte onderdelen een rijklaar
voertuig in elkaar te toveren zonder duidelijk plan moet je al een fervente
Ikea adept zijn. Daar kun je mij dus niet van beschuldigen, maar goed, we hebben
er ons met succes doorheen geworsteld. Ik mag dus nog steeds tevreden zijn over
mijn knutselkwaliteiten.
Verder was Phaido een gewillige passagier en onderging hij zonder morren alle
oneffenheden van onze Belgische fietspaden. Toen hij ontdekt had dat dit een
décapotable was een cabrio zeg maar stak hij regelmatig de kop naar buiten
om met de neus in de wind mee te genieten.
De bevestiging aan de fiets verliep vlot maar dan moest ik toch ook een iets
minder prettige vaststelling doen. Zon kar met daarin een knaap van ruw
geschat 30 kg, maakt het rijden meteen een heel stuk zwaarder, net of je de
hele tijd stevig bergop rijdt. Nu waren we voor een eerste rit misschien wat
optimistisch geweest, we hadden een route uitgestippeld van dik 30 km
waarschijnlijk was de omstandigheid dat er toch wel een stevig briesje was ook niet
bevorderlijk voor rustig ontspannen freewheelen, maar feit is dat ik behoorlijk
einde krachten was bij thuiskomst. Het moet lang geleden zijn dat ik Josee eens
niet hoorde klagen dat het te snel ging of dat het te ver was.
Ze hadden
aangenaam vrijetijdsweer voorspeld en we hebben het gekregen. Oorspronkelijk
hadden we het plan om met Phaido in zijn nieuwe fietskarretje naar de
feestelijke opening van de Noord-Zuid verbinding te gaan maar toen we een
telefoontje kregen van Lucien en Chris - tegenwoordig vaste partners in de
wandelarij- of we geen zin hadden om samen de grote Netewoud- en Belsbroekwandeling
te doen in Meerhout moesten we niet lang nadenken om van gedacht te veranderen.
Het werd een lange maar mooie tocht, fotos van eendjes, zandduinen, Galloway
runderen, paarden en typisch kempense landschappen ik kon mijn pret niet op. Uit
het gevarieerde aanbod koos ik ook vandaag voor paarden met koets, maar dan
toch heel anders dan gisteren. Dit span geniet op dezelfde manier van de
bewegwijzerde routes als de wandelaars en de mountainbikers ze laten wel meer
afval achter merkten we enkele keren.
De grote Phaidomobieltest werd dus uitgesteld, maar zoals het spreekwoord zegt:
uitstel is geen afstel. Morgen gaat het karretje achter de fiets. Sabine heeft immers
een verlengstuk beloofd aan het goede weer.
