Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
28-12-2013
28 december De Kerststal
Door al dat
gedoe rond de Kerstman de voorbije dagen en de bijhorende verkleedpartijen die
ondergetekende moest ondergaan zou een mens nog vergeten waar Kerstmis
eigenlijk echt om gaat. Binnen onze christelijke levenssfeer gaan wij er van
uit dat er 2014 jaar geleden een kindje geboren werd in een stal en dat het
prille begin van het nieuwe testament daar moet gesitueerd worden, zeg maar het
startschot van het Christendom Het is dan ook onze gewoonte dat wij in onze
huizen een kerstboom zetten, een spar, - of je die in het heilig land veel ziet
laat ik even in het midden -, en een stal met kribbe en beeldjes hoort er ook
bij. Dit vrome gebruik werd overgenomen door onze dorpen, gemeenten en steden en
op pleinen en markten pronken er in deze tijd van het jaar vele levensgrote
kerststallen, de ene al levensechter en grootser dan de andere, ieder jaar het
doelwit van talloze hobby-fotografen. Ook deze keer was ik weer bijna te laat
om tot het besef te komen dat in een 365-dagen-per-jaar blog er minimaal één
stal hoort te figureren, die van ons eigenste Lichtaart dan maar. Op de
terugweg van het Italiaanse restaurant heb ik de drie kleinste
kleinkinderen die op vakantiebezoek zijn, er voor geplaatst en even de camera
boven gehaald.
Het is nog
niet zo lang geleden dat ik dezelfde Photoshop-bewerking gebruikte om één van
de kleinkinderen in drievoud te laten voorbij komen. Tussen alle drukke
bezigheden waar een gepensioneerde zijn tijd over moet verdelen, komt er in
deze tijd ook nog eens de aangename taak bij om de jaarlijkse fotoalbums in
elkaar te knutselen en die over de kleinkinderen is elke keer weer de eerste waar
ik aan begin. Dan is het niet meer dan logisch dat je aan dit soort grapjes
gaat denken om het een beetje origineel te houden. Vandaag was Nicolas, de
oudste van de jongens, de ganse dag te gast bij oma en pake Pol. Natuurlijk
maakte ik gebruik van de gelegenheid. Uit de diverse composities die ik bedacht
vond ik deze locatie wel erg leuk.
De Kerstman
is weer vertrokken naar Rovaniemi in het hoge noorden van Finland. Vóór hij
vertrok wilde hij wel zijn handelsmerk nog even fatsoeneren. Omdat hij gisteren
toevallig nog persoonlijk in huize Pol en Josee de cadootjes kwam bezorgen
vonden wij het helemaal niet erg dat hij bij die gelegenheid, nadien in onze
badkamer even zijn baard tot beschaafde afmetingen reduceerde. Wij hebben
stiekem enkele fotos genomen terwijl hij zich aan het ontdoen was van alle
overtollig witte gewas. Uiteindelijk werd het een hele klus, bij deze opname
was ie nog niet eens halfweg en kon hij al bijna niet meer over de berg haren
stappen. Als hij zich nu in de komende maanden anoniem tussen het gewone volk wil
begeven, zal dat zijn met een mooi getrimd baardje.
Kerstfeestje
in huize Pol en Josee. Tien volwassenen en zes kleinkids, samen zestien monden
om de kerstkalkoen aan te vallen. Tussendoor werd er behoorlijk wat
afgebabbeld, gegrapt en gespeeld. Als er één feest is dat je met de familie
hoort te vieren, dan is het Kerstmis toch?
Om de kadootjes uit te delen hadden we de Kerstman himself uitgenodigd, maar
fotos daarvan zullen we deze keer niet tonen, de Kerstman is de voorbije dagen
al voldoende aan bod gekomen in deze blog.
Uit de collectie performances die de kinderen ons voorschotelden waren wij het
meest gecharmeerd door hun vertolking van The cup song, ook al omdat we gisteren
datzelfde nummer, vertolkt door volwassenen, volledig de mist hadden zien in
gaan op een ander feestje. Uiteraard wilde Phaido mee spelen. Het was voor hem
weliswaar de eerste keer dat hij het nummer hoorde en de bijhorende ritmiekjes
met een bekertje en de voorpootjes waren hem nog niet bekend, maar hij had toch
al in de gaten dat hij iets met dat bekertje moest doen. Volgende keer heeft
hij de volledige choreografie onder de knie, zeker weten.
Ik weet niet
of er veel volgers van deze blog zijn die zich Mel Brooks nog herinneren. In de
seventies en de eighties was hij alleszins een van mijn favoriete acteurs,
regisseurs, producenten, komieken duizendpoot in een aantal films die ik nu,
anno 2013, nog steeds zonder enig teken
van veroudering of verveling graag wil herbekijken. Een van zijn iconische uitspraken die
ik me levendig voor de geest kan halen, ik weet niet meer precies uit welke film,
misschien The history of the world part 1, was Its good to be the king.
Als ik de scene in mijn gedachten weer zie lig ik opnieuw op de grond van het
lachen.
Daaraan moest ik denken toen ik me deze avond in mijn Kerstmanpak tussen deze
twee ravissante dames kon vleien, genietend van een glas champieter, wetend wat
het menu voor de rest van de avond zou zijn en mezelf omringd voelend door
alleen maar leuke mensen
Its good to be Santa Claus
Er zijn
zekerheden in het leven, of liever er zouden zekerheden moeten zijn. Inde winter is er een grote kans op vorst of op
sneeuw, in de zomer is het warm, in de herfst beleven fotografen heerlijke
tijden door de kleurenpracht van de afstervende bladeren en in de lente is het
zo mogelijk nog mooier want dan staat alles in bloei.
Bloei hoort in de lente dus Ik weet wel dat er uitzonderingen zijn op die
regel, ieder jaar ga ik in de winter de toverhazelaars fotograferen in het
arboretum in Kalmthout bijvoorbeeld maar de meeste bloemen en planten horen op
het ogenblijk in diepe winterslaap te zijn.
Voor degenen die net terug zijn van een lange trip naar een verre planeet wil
ik eerst even vertellen dat we op het ogenblijk de kortste dagen, de langste
nachten kortom de donkere dagen voor Kerstmis doorworstelen, volgens die
zekerheden waar ik het daarnet al over had zouden we nu dus midden in het
putteke van de winter zitten. En toch zag ik vandaag deze bloemekes. Misschien
dat er bij de volgers van deze blog biologen zijn die me kunnen afhelpen van
het misverstand dat dit een zeer foute timing is, maar vooralsnog hou ik het er
toch op dat er iemand op de verkeerde knoppekes aan het drukken is daarboven.
Mijn zus
woont in Langdorp, zeg maar minder dan 3 km van het centrum van Aarschot. Het
gebeurt wel eens dat we samen een of andere klus te verwerken krijgen. De
Kerstman die gisteren ook al in Aarschot rondliep had vandaag ook nog een
heleboel kadootjes overgehouden om uit te delen aan de bezoekers van deze
koopzondag. We waren, niet toevallig, alweer te vroeg ter plaatse om er aan te
beginnen, dus ik had nog wel wat tijd om in de buurt wat rond te lopen om te
zien of er geen fotografeerbare onderwerpen te vinden waren.Ik had meteen prijs. Tussen de Demer
en de tuin van huize zus kreeg ik deze blik op de kerk van Langdorp. Naar ik
hoorde is er geen priester meer die hier de honneurs waarneemt. De kerk zelf
lijkt me ook al ooit flink gerestaureerd en ik vraag me af of er in deze tijden
waar er toch op zowat alles bezuinigd wordt nog geld zal zijn voor het
onderhoud van dit stuk patrimonium.