Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
21-12-2013
21 december Hohohoooo
Zo vlak voor
de Kerst is het vanzelfsprekend dat de Kerstman al druk doende is met zijn
voorbereidingen om overal op tijd de nodige pakjes op de goede plaatsen te
krijgen. Zo nodig gaat hij zelfs de straat op en de winkels in om de mensen bij
te staan bij hun kerstinkopen en ze soms ook nog te verblijden met allerhande
kadootjes, waardebonnen en snoepjes voor de kinderen.
In Aarschot was dat vandaag niet anders. De plaatselijke middenstand had
kontakt opgenomen met het hoofdkwartier van de Belgische afdeling van het Finse
Kerstconcern en die hadden uit het Lichtaartse filiaal hun beste kracht
gestuurd om de boel daar op te vrolijken. Vlak voor de Kerstman aan zijn tocht
begon samen met zijn assistente zou het de zus van de Kerstman kunnen zijn?
kon de schoonbroer van de Kerstman met de camera van de Kerstman dit
tafereeltje vastleggen. Hohohoooo Hoe deze foto nu op mijn blog beland is, is
mij ook een raadsel.
Als je met
de macrolens op je toestel vertrekt voor de dagelijkse wandeling dan kijk je
anders, dan let je op de details. Ik kreeg deze prikkeldraad in de gaten net op
het moment dat ie zich koesterde in een streepje zon. Die laatste scheen
weliswaar volop vandaag maar doordat ze dezer dagen zo laag staat kwam ze maar
spaarzaam doorheen het lover en de dapperste straaltjes vielen toevallig net
goed. De prachtige roesttinten riepen van ver al om mijn aandacht. Met
prikkeldraad heb ik wel eens minder prettige ervaringen gehad, een van onze
honden ook ooit trouwens, maar in dit geval wilde ik daar liever niet aan
terugdenken. Ik heb onverwijld de Eos uit zijn tas bevrijd. Met een redelijk
groot diafragma kon ik de scherpte precies op die middelste engerd leggen. De
geringe scherptediepte van de lens zorgde voor rust in de achtergrond.
Ik zal dit afprinten voor Phaido met de boodschap Pas op, prikkelbaar.
Vóór de vergadering
van de fotoclub heb ik deze avond een tijdje, met de camera op statief, op de
hoek van de Leistraat en de Kloosterstraat gestaan. Ik wilde, als foto van de
dag, de kerstverlichting in het dorp fotograferen zonder voorbijkomend verkeer,
maar daarvoor was dat toch niet het goede tijdstip. Lichtaart City is blijkbaar
een populaire bestemming om acht uur s avonds De autos bleven maar komen,
rode achterlichten en witte koplampen zoefden quasi onafgebroken voorbij. Ze
deden het om me te pesten zo leek het wel. Uiteindelijk kon ik toch even profiteren
van een autoluw moment met slechts één naderende auto. Daar deed ik het dan
maar mee. Ik had wel het voornemen gemaakt om het na de vergadering nog eens te
proberen, als de meeste pestkoppen al slapen waren. Verkeersvrij was het toen
inderdaad, maar de meeste lichtjes waren ook al gedoofd. Besparingen neem ik
aan. Tja, dan hebben we gelukkig nog dat eerste shot he
Het
vrouwtje wilde naar het shopping centrum in Olen en natuurlijk ging ik mee,
Phaido ook. Sta me toe meteen iedereen die me beter kent gerust te stellen ik
zou ondertussen in de buurt een paar uurtjes gaan wandelen met de woef. We
hebben er van genoten en toen we terug bij de wagen kwamen was Josee ook bijna
klaar met winkelen. We hadden nog net de tijd om even een schaduwen-foto te
maken van baasje met hond voor de overkapping op het centrale plein.
Toen begon de miserie De planologen die dat gedoe daar op die plaats hebben
ingeplant en dan ook nog eens zulke onmogelijke in- en uitritten hebben bedacht
zonder de verkeersinfrastructuur aan de verwachte drukte aan te passen, zouden
wat mij betreft gevierendeeld moeten worden. Anderhalf uur hebben we in een
onontwarbare verkeersknoop gestaan, een onoverzichtelijk kluwen van
gestresseerde, ongeduldige, in de valstrik
van de projectontwikkelaars gelopen slachtoffers van de grootheidswaanzin
Mensen mensen toch, waarom gaan we niet gewoon bij de winkelier in de
dorpsstraat, te voet of met de fiets? De leefbaarheid in onze dorpen zou er
zeker niet slechter op worden, de ene na de andere middenstander zou niet de
deuren moeten sluiten, de mensen zonder wagen zouden nog inkopen kunnen doen in
hun eigen straat en de verkeersinfarcten zouden veel kleiner worden.
Maar de lobbyisten van de multinationals en projectontwikkelaars doen hun werk goed
blijkbaar. En dan vernemen we dat langs de Brusselse ring, waar nu al het
verkeer drie kwart van de dag stil staat, ook weer zo een megalomaan onding
gepland is Daar kan de sakkerende automobilist die het shopping centrum van
Olen probeert te verlaten met zijn boerenverstand niet bij.
We vonden
het tijd om de pinda- en hazelnootjes, de vetbollen en andere versnaperingen
voor onze kleine gevederde vriendjes weer in de tuin te hangen. Ik neem aan dat
er nog wel voldoende te vinden is in de natuur, maar we wilden ze toch nu al de
weg laten ontdekken naar de plek waar ze in het barre seizoen aan voedsel
kunnen geraken. Ik had de camera op statief gezet en door een spleet van een
openstaand raam scherp gesteld op één van de bollen. Met de draadontspanner in
de hand zat ik quasi onzichtbaar te wachten, en al snel hadden ze het gratis
diner in de gaten.
Helaas vond ik deze avond tegen de glazen wand van de veranda een dood vogeltje.
We hebben de zuid-west kant met een grote ruit in veiligheids-glas afgeschermd
voor de elementen. Men had ons verzekerd dat het absoluut idiot-proof is, je
loopt er niet doorheen en zon klein koolmeesje al zeker niet. Dan probeer je
al eens iets goed te doen zucht.
Ik moet dringend kleefstickers van roofvogels op dat glas plakken, anders
gebeuren er nog meer ongelukken.
De voorbije
dagen heb ik weer zeer uitgebreid het Kempisch Kanaal bezocht. Dat heeft
uiteraard te maken met een grote serie geocachen die een mede-hobbyist daar
recent gelegd heeft en die ik nu wil loggen. Dat het weer ook nog eens
uitzonderlijk goed is voor de tijd van het jaar en dat er zich dientengevolge
ook wel de nodige fotomogelijkheden zouden voordoen was ook een leuke
bijkomstigheid natuurlijk. Gisteren en eergisteren had ik de fiets gekozen als
vervoermiddel, vandaag wilde ik het laatste stukjeal wandelend afleggen samen met het
vrouwtje en Phaido. We hadden de wagen geparkeerd in de buurt van de jachthaven
van Herentals en van daar tot aan het Albertkanaal en terug bleek best nog een
pittige tocht. Na acht gelogde cachen en een goede daad ( zie daarvoor mijn
facebookpagina ) kwamen we terug op deze plek. Ik had hier een dik uur eerder
ook al enkele opnames gemaakt in het tegenlicht, maar nu zat de zon zo mooi
laag, pal langs achter, dat ik dit plaatje niet kon laten voorbij gaan.
Mobiliteit
is een hot item in de hedendaagse samenleving. Ik ben zelf voetganger, fietser,
motorrijder en automobilist, bij gelegenheid wil ik nog wel eens de bus of de
trein gebruiken om van A naar B te gaan en ook het vliegtuig vind ik een
bijzonder efficiënt ding om snel wat verder weg te geraken. Ik meen dus dat ik wel
enig zicht heb op de manier waarop mensen zich verplaatsen. Als ik, zoals
vandaag, langs het Kempisch kanaal fiets over het, laten we het maar eens
vermelden, erg fijne fietspad, dan erger ik me wel eens over de snelheid waarmee
autos, suvs en andere 4-wheel-drives je voorbij scheuren over de onverharde
weg aan de andere kant van de bomen, het stof en de wegstuitende stenen moet je
maar zien te overleven Wat een heerlijk zicht aan de overkant van het kanaal
was het dan, toen ik merkte dat deze twee vriendinnen elk met hun eigen vervoermiddel
een gemeenschappelijke uitstap maakten. Onthaasten noemen we dat. Ik had toevallig de 70-300 op mijn
toestel zitten, waardoor het niet moeilijk was ze een beetje dichter bij te
halen.