Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
14-12-2013
14 december Schaduwen
Ach ja, ik
weet ook wel dat dit geen origineel idee is. Schaduwenfotos hebben we al vaker
zien voorbij komen.
Toen we deze middag tijdens de wandeling de kans schoon zagen wilde ik het ook
wel eens proberen en na enkele niet eens zo onaardige shots ( voor het
jaaralbum ) vond Josee dat Phaido het best goed gedaan had en dat ie wel een
snoepje verdiend had. Ja natuurlijk had ik mijn visier nog altijd op scherp en
dit was wat mij betreft zelfs de beste van de serie.
Ik blijf
maar experimenteren met de onderwerpen waar ik mijn fotografische zinnen op
gezet heb. Deze morgen had ik al snel in de gaten dat er nog erg veel druppels
aan de takken hingen waarin het zonlicht op een bijzonder mooie wijze
reflecteerde. Ik vond het meteen een uitdaging om dit vast te leggen. Een
straaltje zonlicht en de druppel precies in lijn krijgen met de lens was niet
eens zo eenvoudig, maar na menige mislukking kon ik uiteindelijk toch tevreden
zijn met dit resultaat. De 17-70 lens laat me toe ook erg kort op mijn
onderwerp te kruipen en met 1/8000 kon ik knal in het tegenlicht de opname
maken die ik in gedachten had. In de nabewerking heb ik er nauwelijks iets aan
gedaan.
We waren deze
namiddag naar Leuven gereden. Vriendenbezoek, beetje bijkletsen, koffie en
gebak en, zoals verwacht trouwens, belandden we snel in het bruisende centrum
van de stad waar we na een aantal natjes en een uitgebreid droogje op de
kerstmarkt verzeilden. Het Ladeuzeplein is in deze tijd van het jaar omgetoverd
tot één groot kitscherig gedoe, voor Weihnachten moet je echt niet naar
Duitsland merkten we. De befaamde naald met kever van Fabre is wel de meest
originele kerstpiek die ik tot nu toe gezien heb moet ik even stellen. J Fotomogelijkheden zat, en ik heb ook
best wat geoogst, maar mijn ding is dit niet echt. Het duurde gelukkig niet lang of
ik mocht tevreden constateren dat ons gezelschap ook graag iets anders wilde.
Terug afzakkend naar de thuishaven van onze gastheer en vrouw moesten we toch
nog even langs het stadhuis, een van de allermooiste oude gebouwen ter
wereld. Dat hadden ze warempel ook al ingepakt in duizenden lichtjes en de kerstsfeer ter
wille hadden ze er nog enkele kermisattracties rond geplant op de koop toe. Ik vond de
combinatie paardenmolen met oud stadhuis voldoende dissonantie opleveren om de
foto maar helemaal scheef te zetten.
Tijdens de
dagelijkse wandeling komen we langs enkele plekjes die voor Phaido
onweerstaanbaar zijn blijkbaar. Hier wil ie telkens weer even het bos in en als
we hem dan roepen komt ie ook weer elke keer over deze gevallen boom springend
naar ons toe gelopen. Ik heb eergisteren ook al eens geprobeerd deze foto te
maken, maar met de 17-70 op de body en helemaal ingezoomd, was f 4 het grootst mogelijk diafragma. Met
het weinige licht in het bos in dit seizoen kwam ik bij ISO 1600 hoger kan ik
echt niet gaan met de 50D uit op een sluitertijd van 1/800 en aan Phaido
vragen om wat langzamer te lopen was onbegonnen werk. Geen enkele opname was
dus echt scherp. Vandaag had ik daarom mijn meest lichtsterke lens er op gezet, de
50 mm f 1.4, en gewapend met statief, draadontspanner en een duidelijk plan zou
ik dat eens overdoen. Eerst had ik de camera op statief gezet en manueel
scherpgesteld op de boomstam. Toen kwam het er op aan af te drukken precies op
het moment dat Phaido er over zou springen, daarvoor had ik dus de
draadontspanner nodig, dan had ik beter zicht op mijn aanstormend onderwerp. Gelukkig
is Phaido een superhond en vond hij het niet erg om een tiental keren hetzelfde
spurtje er uit te persen, het vrouwtje aan de ene kant van de heuvel en ikzelf bij
de camera aan de andere kant. Uiteindelijk waren er enkele shots bij die goed
genoeg bleken. Bij f 1.8 en ISO 1250 kwam ik uit op een sluitertijd van 1/3200
en dat was snel genoeg om zelfs een supersonische Phaido in de beweging te
bevriezen. Door de achteraf toegepaste ruisreductie is het resultaat toch iets
softer geworden dan ik wilde, maar daar doen we later wel eens iets aan, als ik
een full-frame zal hebben het is binnenkort Kerstmis en ik speel zelf Kerstman.
J
Het lijkt wel alsof alle fotografen dezer dagen beslist
hebben het internet te overladen met mooie kleurige zonsondergangen. Zowel op
facebook als op flickr als op Zoom.nl en op alle andere sites waar ik toevallig
verzeil tijdens mijn omzwervingen in cyberworld komen er prachtige avondluchten
voorbij. Ik kon dus niet achterblijven. Toen we deze avond, iets over vijf uur,
van Wuustwezel naar huis reden - we hadden de kleinkinderen van school gehaald
en veilig thuis afgeleverd - zag ik dat de hemel toch wel erg opvallend kleurde
in het westen. In de hoop ergens een fotografeerbaar plekje te vinden met één
of ander voorgrond-object ben ik in de buurt van Loenhout dan maar zonder veel terreinkennis en
op goed geluk een zijstraatje ingedraaid. Deze rij bomen leek me al meteen een
geschikt onderwerp. Het moest wel uit de losse hand want ik had geen statief
bij, maar al steunend tegen de wagen lukte het toch nog om met ISO 800, f 3,5
en 1/60 de boel voldoende scherp te houden. Lang leve de beeldstabilisatie J
Het is rijkelijk laat natuurlijk, Sinterklaas is al enkele
dagen terug naar Spanje, maar toen ik deze avond Phaido nog even uitliet in de
tuin zag ik de maan door de bomen schijnen en ik moest onwillekeurig aan het
liedje denken. De kronkels in de menselijke geest zijn vaak ondoorgrondelijk
want bijna tezelfdertijd wist ik dat ik dit wilde fotograferen. Hoe begin je
daaraan? Flitsen wilde ik niet, dus ben ik even terug naar binnen gelopen,
camera en statief mee naar buiten gesleurd, en een zaklamp. Na dat ik met
behulp van de flash scherp gesteld had op de boom heb ik de sluiter 30 seconden
open gezet terwijl ik boom en omgeving met de zaklamp bescheen. Dit is het
resultaat. De maan die wazig door de lichte sluierbewolking net niet voor
overbelichting zorgt en de gele gloed van de straatverlichting in de verte zorgen
samen voor een heel aparte sfeer. De zaklamp
was net voldoende om ook vooraan een beetje licht te hebben. Ik zit ondertussen
al andere toepassingen van dit procedé te bedenken J
Als je dan een foto maakt van de kerstversiering thuis, dan zou
het logisch en normaal zijn dat je kleurtjes laat zien, en toch vond ik ook
hier weer de zwart wit omzetting sterker. Het origineel, in full colour, zal ik
wel op facebook gooien tussen alle
andere shots die ik vandaag maakte van de activiteiten van het vrouwtje.
Als Josee aan de kerstversiering begint heb ik daar meestal weinig inbreng in.
Hooguit mag ik op de ladder om de hoogste, voor haar onbereikbare dingen op te
hangen, en met elektriciteit heeft ze ook weinig affiniteit. Goed, ik zie haar
dan bezig en uiteraard is het fototoestel nooit ver weg, maar als een deel van
het project afgewerkt is wordt wel mijn mening gevraagd. Zeg maar, de
omgekeerde wereld van wat er meestal gebeurt als ik mijn fotos bewerkt heb. Het
venster aan de straatkant, klaar zijnde, vond ik zeer smaakvol in groen en
zilver. Jammer voor de kleurenkijkers maar dat zie je niet in zwart wit
natuurlijk, ook hier ging het me bij de foto evenwel meer om de lichtinval,
o.a. op haar favoriete zetel, dan om de kleuren, die alleen maar afleiden.