Ik had de 90 mm macrolens op mijn toestel gezet voor de dagelijkse wandeling. Enerzijds beperkt dat de potentiele onderwerpen maar je dwingt jezelf zo om anders te kijken en creatief om te gaan met je fotografie, anderzijds kan ik absoluut niet klagen over de scherpte van deze lens met vast brandpunt, de beperkte scherptediepte schept daarenboven weer andere leuke mogelijkheden.
Voor kleine beestjes moet je in deze tijd van het jaar niet meer in het bos zijn, maar gelukkig leent een macrolens zich ook voor andere dingen, zoals daar zijn: planten, bladeren, paddenstoelen, schimmels enz. enz… Ik kon enkele zwavelkopjes, elfenbankjes en een totaal afgetakelde kastanjeboleet verschalken, maar echt fris waren die niet meer, het meeste aandacht had ik voor de laatste kleurrijke herfstbladeren. Nu het herfstlover uitgedund is tot nog enkele spaarzame eenzame blaadjes zijn totaalbeelden al veel minder interessant en zodoende ging ik voor de details. Deze eikentak die onder de hoge dennenbomen om mijn aandacht schreeuwde vond ik een prima doel om er even de camera op te richten. Diafragma 2,8 zorgde er voor dat het grote kontrast tussen lucht en donkere takken in de achtergrond flink getemperd werd - het had wat mij betreft nog iets rustiger gemogen maar je kunt niet alles willen J - en met een beetje inflitsen kreeg ik de onderkant van de bladeren toch voldoende belicht.
Het hoeft niet altijd groot en spectaculair te zijn, schoonheid schuilt ook vaak in de simpele dingen, je moet het alleen maar willen zien.    

07-12-2013 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

Er zijn zo van die dagen dat het meezit, mooi licht, mooie luchten en precies op het goede moment ergens langs gewandeld komen. In deze tijd van het jaar krijg je zeer lange schaduwen door de laag staande zon en de bomen achter mij zorgden voor een bijzonder schouwspel. Je hoeft geen fotograaf te zijn om te zien dat dit als het ware glijbanen zijn die de blik naar achter in het beeld trekken. Het enige probleem om dit soort situaties te fotograferen is meestal dat je eigen schaduw er ook op staat. Ik heb dus geprobeerd mijn weelderig lichaam zo te positioneren dat het in de schaduw van enkele bomen verborgen zat, maar op de een of andere manier waren die bomen toch net niet dik genoeg… J ( of kunnen we dat ook anders uitdrukken? ) 

06-12-2013 om 23:52 geschreven door Kosmopol  

“ Waar blijft ie nu weer…? “  Met z’n tweeën staan ze te wachten tot ik bijgebeend ben. Phaido begrijpt ook niet waarom ik altijd achterblijf en dan met dat zwarte ding voor mijn gezicht in zijn richting lijk te wijzen. Hij is langs Josee gaan staan en maakt zich zo groot mogelijk om beter te kunnen zien.
Dit is het brugje over de Rulloop aan de ingangspoort naar de Hoge Rielen, langs de kant van Kasterlee. Op dit punt moeten we kiezen of onze dagelijkse wandeling er nog een extra lus bij krijgt, of dat we gewoon rechtsaf slaan om terug richting huis te trekken. Hier moeten ze wel op me wachten als ik weer druk aan het fotograferen ben.
Ik vermoed trouwens dat ik alle fotogenieke plekjes op onze vaste ronde wel al ooit gefotografeerd heb, maar een foto van dit brugje met Phaido die zijn voorpoten op de reling legt om te zien waar baasje blijft had ik nog niet…       

05-12-2013 om 23:57 geschreven door Kosmopol  

Woensdag, kleinkinderen-dag, da’s vaste prik wat betreft de Herentalse tak van het nakomelingschap alleszins. We hadden eerst grote zus afgezet bij Balance Health Center voor de balletles en daarna waren we met de wagen een eindje verderop gereden om een frisse wandeling te ondernemen rond het Zwart Water. Phaido en Jefke,  dat jonge grut, die stoeiden en spurtten er op los, terwijl oma en pake Pol rustig de mooie paadjes volgden.
Plotsklaps zagen we in de verte, tegen een boom geleund, nog een tweede Jefke staan, en Jefke één wilde natuurlijk graag gaan kennismaken. Na een korte vriendschappelijke babbel hoorden ze boven zich een stemmetje: “ Hallooo, ik ben hier… “, en daar zat warempel nog een derde Jefke op een tak van de boom… Gelukkig had ik het fototoestel in aanslag en kon ik het tafereeltje vastleggen.
Het kan ook zijn dat dit verhaal helemaal verzonnen is natuurlijk en dat ik me een beetje heb zitten amuseren met de mogelijkheden van het gebruik van lagen in Photoshop…         

04-12-2013 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

We hebben nog een extra heerlijke zonnige late herfstdag gekregen, best frisjes, dat wel, maar ideaal wandelweer. We hebben er van geprofiteerd om naar Turnhout te rijden en het pad rond de Melle nog eens te stappen,  zo’n goede twee-en-halve kilometer wandelplezier. Het was er best druk trouwens, er waren nog een aantal liefhebbers die van deze waarschijnlijk laatste mooie dag gebruik maakten om er op uit te trekken. Phaido was ook van de partij natuurlijk en tussen de vele fotos die ik weer maakte zitten er wel enkele die in aanmerking komen voor de jaarlijkse kerstkaart…  Hier poseert ons wandelvriendje voor een doorkijk naar de wijdsheid van de plas en het landschap er omheen.        

03-12-2013 om 23:58 geschreven door Kosmopol  

Frank had het gezegd op TV: “ Profiteer maar van dit weer want het zal niet blijven duren…”. Dit soort aansporingen hebben wij eigenlijk niet nodig om de wandelschoenen aan te trekken, wel zorgde het er misschien voor dat de tocht vandaag net iets langer werd dan gewoonlijk en dat we eens een andere kant uit trokken.  We zijn met Phaido aan de overzijde van de Kasterleesteenweg gaan wandelen, richting Hoge Mauw en Kabouterberg. Vanouds is de Kabouterberg een populaire bestemming voor ouders en grootouders die een dagje natuur willen beleven met de kroost. Wij hebben er zelf ook ettelijke dagen gesleten met onze eigen kinderen en meer recent met de kleinkinderen en we kennen er alle paadjes en plekjes. Maar ook voor de hondjes is dit een leuke bestemming natuurlijk. In dit seizoen lopen er niet veel kinderen en bezorgde ouders in de weg en dus vonden wij dit de geschikte tijd om Phaido eens te laten kennismaken met een stukje Kasterlee dat voorlopig nog onontgonnen gebied was voor hem. De vele luchtwortels van de dennen wijzen er op dat de duinen van de Kempense heuvelrug hier vroeger hoger waren en een kombinatie van natuurlijke wind-erosie en intensieve recreatie heeft gezorgd voor die bijzondere fenomenen.
Ik heb dit al vaker gefotografeerd en ook vandaag kwam ik met een flinke oogst thuis. Nadat ik wat had zitten experimenteren met allerlei bewerkingen kwam ik plots op het idee dat de beste manier om deze bizarre wortels te tonen misschien wel een pittige zwart-wit omzetting zou zijn… dan word je alvast niet afgeleid door kleur, en gaat het alleen maar over de vorm. Ik heb dus Nik Silver Efex-Pro 2  hier maar eens op losgelaten.      

02-12-2013 om 00:00 geschreven door Kosmopol  

01-12-2013 om 23:52 geschreven door Kosmopol