Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
30-11-2013
30 november Wijnproeverij
Als het over wijn gaat wil ik graag een woordje meespreken.
Met ons vriendenclubje op weekend aan de Moezel stond er uiteraard een bezoek
aan een wijnkelder met rondleiding en jawel, een wijnproeverij op het
programma. Josee is niet zon liefhebber en Phaido is al helemaal niet
geïnteresseerd, dus die waren met zn tweetjes in het hotel gebleven, maar ik
liep op de eerste rij he
Toen onze gids voorstelde met mijn toestel een foto te maken van onze groep
ging ik daar graag op in, dan sta ik er zelf ook eens op Je ziet overduidelijk
dat de stemming opperbest was na de tiende soort en lijkt het maar zo of was
het inderdaad ook waar dat de beste wijn op het laatst geschonken wordt?
Ik ben er ondertussen toch maar mooi in geslaagd enkele van de mede-moto-club-leden aan te steken met het geocache-virus. Het was zeker een bijzondere gewaarwording toen ik alvast als eerste van de groep een welkoms-wijntje aan het nuttigen was en de anderen me kwamen vragen eerst "mee een cachke te gaan zoeken" vooralleer in de andere geneugten te duiken... Gedeelde vreugde is dubbele vreugde he. We hebben 'm gevonden!!! In Klotten aan de Moezel ( let wel, met dubbele "t" ) is voor ons team niks meer onvindbaar. We gaan zo meteen onze vondst vieren met alles wat drinkbaar is hier... en ik vrees ( ben er van overtuigd ) dat ze hier wel een en ander in huis hebben...
Balance Health Center, het dans- en fitness-instituut waar
het vrouwtje, schoondochter en kleinkind wekelijks aan de conditie, de lijn en
de dansvaardigheden werken is toe aan een nieuwe website. Zaakvoerder Tim -
vorig jaar ben ik met hem doorheen America gereisd om zijn Race across America te
fotograferen - had mij gevraagd om wat fotos te maken en dus ben ik daar vandaag
mee bezig geweest. Actie dans, actie fitness, de diverse ruimtes en dan kom je uiteraard ook terecht in het
café. Het zal wel geen toeval zijn dat ik daar het meeste tijd spendeerde.
Natuurlijk maak je binnen zon opdracht ook de nodige detail-fotos en toen ik
deze rij bieren-op-fles, als illustratie van de bierkaart, zag staan was dat
een voorzet voor open doel. Ik ben de laatste tijd nogal vaak bezig met scherptediepte
en als onderwerp leende zich dat daar perfect toe. Ik stelde met een groot
diafragma ( f2.8 ) scherp op het derde flesje, niet dat Hoegaarden mijn ding is
maar voor het experiment wijk je al eens van je leefregel af. Dan zie je hoe
zelfs de kriek vooraan al een beetje onscherp is en voorbij de Leffe wordt het
helemaal vaag. Er tussen, in de verminderende scherpte ( symbolisch ? ) zitten
enkele flesjes die ik als consument zeker niet zou versmaden, mijn voorkeur
voor Duvel in flesje nummer zes is genoegzaam gekend, maar ook de beide
Maredsous-brouwsels in nummer vier en
vijf, de Karmeliet in acht en de Sint Bernardus in negen mogen ze mij altijd
presenteren. Niet dat ik die vandaag ook
allemaal geprobeerd heb, maar na volbrachte taak heb ik er toch één genuttigd.
Je mag drie keer raden welke J
Ik ben deze middag tot aan de Dekshoevevijver gefietst. Lang
geleden dat ik daar nog eens was gaan rond kijken. Ook in dit seizoen is er nog
een overdaad aan vogelsoorten te spotten merkte ik. Eendjes, allerlei soorten ganzen,
fuuten, een zilverreiger, meeuwen en veel klein grut en diverse aalscholvers
kreeg ik te aanschouwen. Bijzonder die laatste soort lijkt zeer goed
vertegenwoordigd hier zo lijkt het, waarschijnlijk tot grote frustratie van de
plaatselijke vissers die knarsetandend moeten toezien hoe die zich te goed doen
aan het visbestand van de plassen. Door de uitgestrektheid van de waterpartijen
is het trouwens redelijk moeilijk die beesten goed in beeld te krijgen want,
slim als ze zijn, blijven ze steeds de wacht optrekken in een van de bomen op
de eilandjes en tot nader order is dat verboden terrein voor de wandelende,
sportende of fotograferende bezoeker. Toen ik twee exemplaren in één boom zag
zitten heb ik toch eens aangelegd. Twee aalscholvers in één foto, die kans
krijg je ook niet alle dagen. Ondanks de 300 mm op de Eos bleek het net te ver om
juichend veel details van de veelvraten te kunnen vastleggen, maar als
compositie vond ik het wel het fotograferen waard, ook al omdat de bovenste zo
mooi in het zonnetje zat.
Als je dus een giga zoomlens ter beschikking hebt, een 500 mm of zo, en dan
liefst nog met een dikke converter er op, en je zoekt een plek om aalscholvers
te fotograferen, dan is de Dekshoevevijver in Geel, ook bekend als de Kasseman
of de gemeentelijke visvijver, de place to be als het weer nog eens vriendelijk
wil zijn de komende dagen
Om mooie natuur- en landschaps-fotos te maken hoef je niet
ver te reizen, zeker niet in dit seizoen. De herfst heeft me al een heleboel
prachtige plaatjes opgeleverd. De dagelijkse wandelingen met Phaido renderen
mag je wel stellen. De Smallebroeken is de naam van een rustig landelijk
veldweggetje in de groene omgeving tussen Lichtaart, Kasterlee en Tielen.
Gisteren had ik het er ook al over, in
de verte ga je links een paadje in als je bij de Shetland ponies wilt geraken. Dat
was vandaag niet aan de orde, ik vond dit beeld mooi genoeg om er de camera
voor uit de tas te halen, even na te denken over een geschikte compositie en
dan enkele keren af te drukken. Een shot meer of minder kost niks extra in de
digitale fotografie he. Als ik heel eerlijk ben dan was het eigenlijk in
werkelijkheid toch een beetje somberder dan het op deze foto lijkt, maar met de
hulp van Photoshop en natuurlijk mijn onmisbare Nik-filters kon ik de
herfstkleurtjes toch net iets meer verzadiging en kontrast meegeven om zodoende
een warmere sfeer neer te zetten.
Als we langs de Smallebroeken richting Rulloop wandelen zien
we dagelijks in de verte onze vriendjes de Shetland Ponies, het is een bonte
grote groep, ik tel er meestal een stuk of tien. Ze grazen in een
achterliggende weide en we gaan niet elke keer even goede dag zeggen, we moeten
dan namelijk via een klein paadje de normale wandelroute verlaten, maar op zn
tijd willen we toch wel eens wat dichterbij gaan om te zien hoe het er mee
gaat. Het zijn vriendelijke en nieuwsgierige dieren, de hele kudde van op
afstand fotograferen is niet zo makkelijk want als ze me zien komen zijn ze
meestal sneller bij de afsluiting dan ikzelf en dan komen ze ongevraagd voor de
camera lopen om zodoende een totaalbeeld onmogelijk te maken. Ook vandaag moest
ik enkele keren opschuiven en van positie veranderen voor ik deze twee ongehinderd
in beeld kon nemen. Om de indruk te wekken dat de foto van binnen in de wei
gemaakt is moest ik over de draad leunen en mijn armen zo lang als mogelijk
maken. Vanuit dit laag standpunt ( of moet ik in dit geval hangpunt zeggen? )
kon ik uiteraard niet door het oculair zien, dus moest ik min of meer op het
gevoel richten, enkele keren afdrukken en hopen dat de automatische
scherpstelling zn werk goed zou doen. Snel op het schermpje kijken was
voldoende om te constateren dat het resultaat best wel aanvaardbaar was. Thuis heb
ik m wel nog even door Photoshop moeten halen om de horizon recht te zetten, gepast
te kadreren en de belichting te optimaliseren, maar zoals al vaker aangehaald:
ook dat hoort bij de hedendaagse fotografie.
Zondagavond staat in onze agenda steevast als bezet aangeduid.
Okee, het gebeurt wel eens dat er een andere verplichting opduikt waar we echt
niet onderuit kunnen, maar normaal gezien gaan we dan met de vrienden iets
consumeren in een van de kroegen in de buurt. Café De Pelleman is een van de gelegenheden
waar we graag belanden. Ook vandaag was dat de plek van afspraak.
Jef, of moeten we zeggen Vokke Pelleman, de kastelein, is iemand die altijd wel
interessante weetjes en anekdotes te vertellen heeft en hij maakt ook tijd voor
zijn stamgasten. Als hij dan bij ons gezelschap aan tafel komt zitten zijn we
altijd wel nieuwsgierig naar de nieuwtjes en de grappen die hij voor ons in
petto heeft.
Ik kon van op de plaats waar ik zat met de 17-70 net de kop van de stamtafel in
beeld nemen. De andere leden van het gezelschap zullen het me wel niet kwalijk
nemen dat op deze plaat alleen maar Jef Kiek, Josee, Weeltje en Carine staan die
met volle aandacht aan de lippen van onze cafébaas hangen. Bij een volgende
gelegenheid ga ik wel eens aan het andere eind van de tafel staan, dan komt de
andere helft ook in beeld J
 "Wink"){kind=icon}
