Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
02-11-2013
02 november Bergthee
Het vrouwtje is naar Intratuin geweest en ze heeft andere
plantjes gekocht om in de groene bakken achter het huiste zetten, een mij tot nu toe onbekende, maar
volgens haar redelijk populaire soort. Bergthee of gaultheria is waar ze deze
keer voor gevallen is en ik moet toegeven dat het een goede keuze is. Het
altijd groene kleine plantje wordt vaak gebruikt in kerststukjes vertelde ze en
daar zullen de mooie rode besachtige vruchtjes en de prachtig gerande en
verkleurende bladeren wel voor iets tussen zitten. Uiteraard ben ik daar meteen
met het fototoestel op gedoken, eerst een overzichts foto, dan één bak, dan een
close up en toen ik zag dat er een mooie druppel aan een van die blaadjes hing
was dat interessant genoeg om de macrolens er nog maar eens op te zetten. Dit
is het resultaat.
We hebben hier binnen onze fotoclub weer een heel jaar naar
toe geleefd. Het resultaat van een jaar clubwerking, fotograferen, beoordelen,
kiezen, wikken en wegen, van geschikte passe-partouts voorzien en daarna inkaderen, wordt vandaag, morgen en
overmorgen aan de gemeenschap getoond. We waren vanaf woensdagavond druk in de
weer met de opbouw en om alles op zijn plaats te krijgen, panelen, belichting, tafels
en stoelen, drank ( onze bezoekers willen uiteraard niet de hele tijd dorst
lijden tijdens het rondkijken ), de inrichting van de projectieruimte er komt
nogal wat bij kijken, maar vele handen maken het werk licht. Om tien uur deze
morgen waren we zo ver, de grote zaal van het OC in Lichtaart was helemaal
klaar om het publiek te ontvangen. Met de 17 mm die ik op de camera had zitten
kon ik net niet breed genoeg om de hele breedte van de tentoonstellingsruimte
te vatten, maar ik heb aan Sinterklaas een 15 mm besteld... volgend jaar
misschien.
Zondag avond, als de laatste bezoekers weg zijn moeten we trouwens dathele zootje ook weer afbouwen en opruimen
want er staan dan weer andere dingen te gebeuren in het OC.
Na een dag
als gisteren had ik het echt nodig mijn hoofd even leeg te maken. Deze
voormiddag wilde ik uiteraard nog present zijn bij de opbouw en de
voorbereidingen van het jaarlijks salon van onze fotoclub, maar daarna ben ik
gaan fietsen. Josee kon de dagelijkse wandeling met Phaido wel alleen af en ik
ben tegen de wind in vertrokken. ( altijd handig als je na de aanvankelijke
grinta met de wind in de rug kunt terugkeren ) Niet toevallig kwam ik weer
langs de abdij van Tongerlo en dat is sowieso voor elke amateur-fotograaf een
onderwerp waar je niet voorbij kunt. Dus ook deze keer heb ik weer een geheugenkaartje
vol geschoten. Kiezen is moeilijk dan en dus heb ik dat maar aan het vrouwtje
over gelaten. Ik kan me in haar keus wel vinden. Knal tegenlicht, de zon
achter de sluierbewolking, toch nog enige doortekening in die wolken, een zwerm
meeuwen om wat leven in de brouwerij te brengen en ondanks het tegenlicht toch
voldoende doortekening in toren, muren en andere abdij-onderdelen
We zijn met
de Wuustwezelse tak van de kleinkids deze namiddag naar het Zilvermeer geweest.
Het was een prachtige herfstdag, de bestemming bleek het bezoek meer dan waard,
de kids, oma en pake Pol, Phaido, iedereen had het uitermate naar zijn zin,
kortom, de perfecte dag. Tot we terug op de parking kwamen. Een stuk krapuul
bleek de zijruit van onze wagen ingeslaan te hebben, en was er vandoor met de
handtas van het vrouwtje, een paar centjes en nog wat kleinigheden. Op zich
geen onherstelbaar verlies, maar de kosten voor de herstelling, de plotsklaps
totaal in de war gestuurde weekendplanning en het administratieve gedoe om alle
papieren, kaarten en bewijzen weer in orde te krijgen zetten toch een flinke
domper op de herinnering die wij aan deze uitstap zullen overhouden. De foto
die we hierbij plaatsen maakten we toen er nog geen vuiltje aan de lucht was.
Ik was de
wilde wingerd die tegen de garage groeit al een tijdje in het oog aan het
houden. De herfst zorgde er voor dat hij elke dag iets mooier werd. Het ogenblik
dat ik er een foto van zou kunnen maken op het toppunt van zijn uitbundige
kleurenpracht was dichtbij wist ik. Maar
toen kwam die storm gisteren en het merendeel van de mooist verkleurde bladeren
sneuvelde onder de krachtige rukwinden met als gevolg dat op één dag tijd de
muur er al flink doorheen kwam piepen. Als ik dus alsnog iets van zijn prachtige
herfsttooi wilde tonen dan moest het nu maar. Gelukkig was het niet één en al
kommer en kwel met het weer vandaag en kon ik tijdens een zonnige opklaring
even naar buiten met de camera.
Het was een behoorlijk
hectische dag en toen ik me realiseerde dat ik nog helemaal niks gedaan had aan
mijn zelfopgelegde dagelijkse fotografietaak was het al redelijk laat. Gelukkig heb ik voor zon soort noodsituaties het
gedroomde model in huis, het vrouwtje wil altijd wel poseren en hoewel zij
meestal vindt dat ze dan eerst even de badkamer in moet voor enig opmaak- en
schilder- en verkleedwerk kon ik er haar van overtuigen dat voor het idee dat
ik nu uitgebroed had dit helemaal niet nodig was. Hoe kan ik haar meer eer
aandoen dan haar te laten fungeren als keukenprinses, een rol waar ze gewoon
zichzelf moet spelen ( mijn voluptueuze prachtige lichaam is het beste bewijs
van het feit dat ze dat in werkelijkheid ook is !!! )
Ik heb de camera op statief gezet bij de doorgang tussen keuken en living en
met alle instellingen vastgezet op manueel heb ik enkele fotos gemaakt die ik
dan, omdat de achtergrond altijd hetzelfde was ( statief he ) en ook de
belichting onveranderd bleef, gewoon over elkaar heen kon monteren in
Photoshop.
Ook als we een
avondje Antwerpen inlassen in het ontspanningspatroon vindt deze jongen het
absoluut noodzakelijk de camera mee te nemen. Nadat we dus een droogje en een
natje genuttigd hadden en voor we verder het nachtleven in doken heb ik van de
gelegenheid gebruik gemaakt om enkele gekende toeristische highlights ook eens
bij nacht te fotograferen. Een statief had ik helaas niet mee gesleurd, dus moest
de ISO-waarde maar omhoog naar 1600 en dat is echt op de grens van wat de ruisgevoeligheidme toestaat bij de 50D. Uit de hand maakte ik
o.a. deze opname van enkele gevels op de grote markt en bij de nabewerking
thuis kwam een onverwacht positief aspect van zwart-wit fotografie even ter
hulp. Een van de eigenaars van die gevels had het namelijk nodig gevonden zijn
perceel te belichten in een onuitstaanbare, de sfeer totaal bedervende
paars-mauve kleur. Met een eenvoudige zwart wit omzetting ben je zonder verdere
problemen van die dissonant af. En achteraf gezien komt de aandacht zo toch
weer net iets meer bij de gevels te liggen dan bij de nachtleven kleurtjes en
dat was toch de bedoeling.