Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
12-10-2013
12 oktober Pitstop
Ik heb vandaag nog eens het merendeel van mijn hobbies
gecombineerd tot een meer dan genietbare bezigheidstherapie. De weergoden
toonden zich genadig en na de ochtend wandeling met Phaido zag het er naar uit
dat we alsnog een droge dag zouden krijgen. Binnen een fietsbare afstand weet
ik elke keer toch weer enkele nog niet gelogde cachen te vinden op de kaart .
Zuid-west was de uitgezette koers en natuurlijk had ik de camera in de tas gestopt.
Tijdens de terugrit, ergens tussen Herenthout en Noorderwijk, laste ik een
pitstop in bij een kapelletje waar een pik-nik plaats is voor de vermoeide
fietser. Ik had het huisje er achter al langer op mijn lijstje van te
fotograferen onderwerpen staan en nu er geen medebezoekers waren zag ik de kans
schoon om toe te slaan. Thuisgekomen heb ik de foto-oogst uitgebreid door
Photoshop gehaald nog een hobby en na lang stoeien vond ik deze bewerkte
versie van een van de shots het best de nostalgische sfeer weergeven die ik
wilde bereiken.
Onder het genot van een frisse Duvel en met een muziekje van Randy Newman op de
achtergrond zit ik daar nu een tekstje bij te brouwen Wandelen, fietsen,
geocachen, fotograferen, fotobewerken, van een Duveltje genieten, muziek
beluisteren hehe, het was weer een drukke dag. Als je met pensioen bent heb je
altijd tijd te kort J
Om het nog maar eens met een cliché te zeggen: slecht weer
bestaat niet, alleen slechte kleding. Als het dan na de mooie dagen, waar we
mochten van genieten de laatste tijd, eens een keer wat frisser wordt en een
beetje druilerig, dan trek je toch iets warmer aan en een paraplu is ook niet
al te zwaar om mee te nemen toch? Maar de dagelijkse wandeling die nemen ze ons
niet af. Vandaag hadden we Blommerschot, een gehucht tussen Wechelderzande,
Zoersel en Oostmalle uitgekozen om een frisse neus te halen. Ergens halverwege
de tocht viel mijn oog plots op een huisje dat doorheen de begroeing net
voldoende zichtbaar was om mijn nieuwsgierigheid te prikkelen. Er stond nergens
een bordje met verboden toegang, dus ben ik wat dichterbij gaan kijken en dat
heb ik me niet beklaagd. Het leek recht uit een sprookjesboek geplukt. Ik heb
er natuurlijk een hele serie fotos van gemaakt en ik verheug me nu al op de
verhalen die ik de kleinkids ga vertellen als we samen deze wandeling eens
overdoen J
Ik heb me voorgenomen zelf een multi-geocache route annex
fotozoektocht in elkaar te knutselen langs het parcours dat wij, sedert Phaido
deel uitmaakt van ons gezinnetje, weer zo ongeveer elke dag afhaspelen. Die kan
ik dan op de geocaching.com site zetten om anderen ook eens de gelegenheid te
geven van onze terreinkennis te profiteren. Wij realiseren ons namelijk nooit
genoeg hoe mooi onze eigen streek wel is en een van de doelstellingen van het
geocachen is anderen te laten meegenieten van onze eigen favoriete plekjes toch?
Neem nu het paadje langs de Rulloop je moet al met goede argumenten komen om
me er van te overtuigen dat het ergens in de wijde omgeving prettiger wandelen
is. Phaido, die vindt het allemaal prachtig en om te tonen dat dit nu ook zijn
domein is heft ie regelmatig zijn achterpoot op om een geurspoor neer te leggen
en zijn soortgenoten te laten weten Phaido was here. Je zou het kunnen
vergelijken met die kids die te pas en te onpas graffity spuiten om te
vertellen waar killroy overal geweest is he J
Als het weer herfst wordt biedt de natuur ons, fotografen, meer
mogelijkheden dan welk ander seizoen ook. De bladeren van de bomen verkleuren,
de ochtenden zijn vaak erg mistig en dat zorgt dan weer voor prachtige berijmde
spinnewebben, zonneharpen priemen door het bladerdek in het nevelige bos en
de meest wonderlijke mooie paddenstoelen komen onze wandelingen opvrolijken. Ik
vind de verplichte tussen-n waar de taalbollebozen ons mee opzadelen sedert
de recentste spellingsaanpassing trouwens nog altijd helemaal kl*** , maar das
een ander verhaal. ( Hoe zit dat met spinne(n)web eigenlijk? )
Van alle paddenstoelen is de vliegenzwam zonder meer de meest typische. Vraag
een kind een paddenstoel te tekenen en dan wil ik er veel op verwedden dat ie
rood is met witte bollekes. Het was dus niet moeilijk te voorspellen dat ik in
deze tijd van het jaar een keer moest uitkomen bij zon opvallende verschijning
als onderwerp voor mijn foto van de dag. Dit exemplaar stond zo uitdagend langs
de dagelijkse wandelroute dat ik er echt niet voorbij kon, zijn buur een eindje
verderop kon ik dank zij een redelijk groot diafragma in de onscherpte houden.
Tot wanhoop van Josee koos ik weer voor een laag standpunt zeg maar ligpunt
met een vuile voorkant als gevolg. Volgende keer moet ik er toch eens aan
denken een plastiekje mee te nemen als ik weer laag bij de grondse plannen heb.
Wat beleven we toch een mooie nazomer. Na de
ochtendwandeling met Phaido vond ik dat je met dit weer niet moet ingaan op de
lokroep van de computer. Photoshop, Wings4, Lightroom en Dynamic photo HDR 5
zitten morgen ook nog op de PC en dan wordt het volgens de weer-o-logen van
Ukkel sowieso een stuk minder fietsbaar, dus heb ik m vandaag nog maar eens
uit de garage gehaald. Heerlijk fietsen was het langs het kanaal tot Grobbendonk,
dan via Bouwel, Herenthout en Olen weer terug naar moeder de vrouw. Onderweg gemerkt
dat er op pleziervaart-gebied ondanks de aangename temperaturen en het
herfstzonnetje nog bitter weinig activiteit is. Als je de sport die deze visser
beoefent als activiteit kan bestempelen was dit zowat het enige teken van leven
dat ik aan de jachthaven van Herentals kon ontwaren. Ik heb nooit begrepen wat ze daar leuk aan vinden,
maar goed, ieder zijn meug. Ik kon trouwens tot vlak achter de man lopen, een
foto maken en ongestoord wegwandelen, hij bewoog niet eens misschien zat ie
wel te slapen.
Met zijn gat in de boter gevallen. Dat is misschien nog een
understatement als we het over onze Phaido hebben. ( Let op het woordje onze
) We realiseren ons natuurlijk maar al te goed dat we nog volop in de
wittebroodsweken zitten en dat er binnen elke relatie vroeg of laat problemen
opduiken, maar voorlopig integreert onze nieuwe beste vriend zich wonderwel in
ons gezinnetje en wij van onze kant zijn dol op hem. Ik vrees dat ie een beetje
te veel vertroeteld wordt eigenlijk en dat ie dat ooit als een verworven recht
zal beschouwen. Een van de ingrediënten van het verwachtingspatroon dat we
hadden toen we beslisten Phaido een nieuwe thuis te bieden was de
waarschijnlijkheid dat we weer vaker aan het wandelen zouden gaan. We waren
sowieso al geen huismussen en onze voorliefde voor de vrije natuur moge
genoegzaam gekend zijn, maar nu is dat weer een dagelijks ritueel geworden. Als
we er al niet op uit trekken met de wagen om ergens een rondje te gaan lopen
dan hebben we nog altijd dezelfde wandeling achter de hand die we vroeger met
al onze andere honden jaar in jaar uit, weer of geen weer, pleegden te doen. We
hoeven maar de achterdeur uit en we zitten in het bos he. En of Phaido dat leuk
vindt !!! en wij kunnen er alleen maar beter van worden.
Als je deze foto ziet zou je zweren dat dit ergens in
Engeland is? Toch is dit een opname die gemaakt is in ons eigen Limburgse
Neerglabbeek We hadden de reeks geocachen die hier in de buurt verborgen zijn
al eens gevonden en gelogd ( zie onze blog van 04 augustus ), maar toen we de
medeleden van de motorclub eens een initiërende kennismaking wilden meegeven
van onze grote hobby leek ons dit de beste plek om er aan te beginnen. Het
Orshof is een klasse etablissement waar je zowel een natje als een droogje kunt
nuttigen aan weliswaar niet de meest voordelige prijzen die je in de omgeving
zult vinden, maar de entourage, de bediening, de sfeer, de ganse omgeving vonden
wij overtuigend genoeg om onze wandeling hier te beginnen en er ook een einde
aan te breien.