Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
05-10-2013
05 oktober Alex is met pensioen
Er heerst een lichte vorm van paniek in regeringskringen,
het gevolg van de totale ontreddering bij een van de steunpilaren van de nationale
economie: B-post moet het voortaan doen zonder een van zijn drijvende krachten.
Nu Alex L. de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt dreigt de chaos. We
zien de krantenkoppen van 1 juli 2015 al voor ons: Dreigend failliet van
B-Post wegens wanbeheer. Nieuwe crisis in de maak, voltallige directie
ontslagen met bonus. Nu zat Alex weliswaar niet in de directie van dat
bedrijf, maar als eminent lid van de think-tank en inspirerend voorvechter van
vernieuwing en organisatie had hij zich wel opgewerkt tot de onmisbare pijler
zonder dewelke het wel fout moest lopen. Weinig reden tot vieren dus, en toch
was er deze namiddag in de Kerkstraat nr.5 ( of was het toch Zandstraat Nr. 5
Alex? ) enige vorm van feestvreugde. Had het te maken met de bonus die de
afscheidnemer zonder twijfel nog mee gekaapt heeft? We merken het wel als er
binnenkort enkele nieuwe lenzen opduiken in de fotoclub. Er waren warempel
zelfs enkele collegas en ex-collegas die er met een brede glimlach rondliepen,
net of ze het prettig vonden dat ze Alex voortaan niet meer elke dag zouden
zien. En in de toespraak, die de dame die nu zijn ex-bazin is gaf, meenden we
ook enige opluchting te ontwaren. Maar Alex , die moest er om lachen. Hij
realiseert zich nog niet dat zijn aandelen minder waard zullen worden als
B-Post de dieperik in gaat
Maar toch: Welkom in de club van de gepensioneerde levensgenieters Alex.
P.S. Een verklaring bij het gedeelte tekst dat tussen haakjes staat is hier op
zijn plaats. Je moet postbode zijn om de humor te snappen van een uitnodiging
waarop een verkeerd adres vermeld staat. Maar zelfs zonder dat diploma ooit
behaald te hebben konden wij er om lachen. Ze hebben ons raar bekeken toen we vruchteloos
maar schaterend aan het zoeken waren naar een feestlokaal in de Zandstraat.
Sorry dat we een beetje laat waren J
De pompoenkoorts stijgt in Groot Kasterlee. Oktober is
sowieso de pompoenmaand en dat geldt in ons dorp nog meer dan elders. Ze noemen
ons niet voor niets de pompoenpapeters. Binnen enkele weken is er de
pompoenmarkt, de week daarna de poempoenregatta, alle telers omringen hun
dikste exemplaren met de beste laatste zorgen in de hoop hoog te scoren in de
grote pompoenweging, overal zie je allerhande versieringen met pompoenen en
Josee heeft eergisteren pompoensoep gemaakt. J
Toen we deze avond nog een rondje gingen wandelen met Phaido (werelddierendag
vandaag, dus mocht het wat meer zijn ) had
ik de camera en statief meegenomen. Ik wilde het pompoenkunstwerk dat elk jaar
op het kerkplein staat graag fotograferen in het donker. Als je de sluitertijd
maar lang genoeg maakt worden zelfs de straatlantaarns die toch op redelijke
afstand staan echte schijnwerpers. Dertig seconden duurde deze belichting en
omdat ik altijd in RAW fotografeer kon ik de witbalans thuis nog aanpassen in
de omzetting. Verder heb ik alleen een beetje vignettering toegevoegd in de
hoeken.
Sedert de dood van Leentje, de moeder van Josee zijn wij
trouw in het rusthuis Hoevezavel blijven komen als vrijwilliger, gewoon omdat
wij tijdens de periode dat Leentje daar verbleef ook wel gezien hadden hoe zeer
vrijwillige handen en benen daar nodig zijn en hoe zeer de bewoners kunnen
genieten van die welgekomen extra mogelijkheden.
Ieder jaar weer worden wij vrijwilligers daarvoor ook in de bloemetjes gezet door
directie en personeel. Met een feestmaaltijd, de nodige drank er bij en een
entertainend programma drukken zij hun waardering uit voor onze inzet. Het
amuzements-gedeelte werd deze keer verzorgd door ene Karel Declercq die ons de
show België binnenste buiten presenteerde. Toen die in de huid kroop van
premier Di Ruppo en onze schoonbroer ( voor de Nederlanders: zwager ) Swa
uitkoos om even mee te stoeien zaten wij natuurlijk op de eerste rij om daar
een foto van te maken.
Ik ben deze morgen nog eens naar de Rielenkapel gereden. Ik
ben nog steeds aan het worstelen met de projectie-reeks die ik aan het in
elkaar knutselen ben voor het fotosalon namelijk. Er was nog één shot die ik in
gedachten had en die nog niet goed genoeg uit de vorige pogingen gekomen was
naar mijn smaak. Elke woensdagmorgen zit de kapel bomvol voor de wekelijkse misviering
en een aantal gelovigen volgt het gebeuren sowieso liever buiten via de
luidsprekers, omdat ze het, naar ze me vertelden, binnen te benauwd vinden met
zoveel volk in die kleine kapel. Bij de H. Communie komt de priester dan naar
buiten om ze daar de hostie te geven. Ik had al een paar keer geprobeerd dat
goed in beeld te krijgen maar ik had alleen nog maar weinig zeggende ruggen, en
een vleugje priester er boven. Deze keer had ik met de mensen even een
gesprekje gehad en gevraagd me wat ruimte te gunnen en dat werkte wonderwel. Ik
reed naar huis met enkele geslaagde shots. De opname die uiteindelijk in de
projectie zal belanden wil ik voorlopig nog even niet tonen, maar dit vond ik
ook wel okee als tweede keuze
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik er toe kwam de
Wuustwezelse tak van de kleinkinderen voor de camera te krijgen. Vandaag was
het studiedag voor de leerkrachten in Het Scholeke en dan wordt er beroep
gedaan op oma en pake Pol om voor de niet geplande opvang te zorgen. Wat doe je
dan om ze de broodnodige buitenlucht te gunnen en ze van voor TV, laptop en
I-Pad weg te houden? Juist ja, je neemt ze mee om tijdens een gevarieerde
boswandeling enkele geocachen te gaan zoeken. Ze zijn ondertussen voldoende
bekend met het spel en ik moet ootmoedig toegeven dat ze er veel fanatieker
tegenaan gaan dan ik zelf. Phaido ( ik heb inmiddels, rijkelijk laat, in zijn
boekje gezien dat je die naam met PH schrijft ) was ook van de partij en de
kids kennen hem ook al langer. Een hechter en meer toegewijd team kon ik me
niet wensen. Na de zoveelste vondst vond ik het tijd om een groepsfoto te
maken. De toevallig voorbijkomende paddestoelen zijn een extra element in het
plaatje om subtiel aan te geven dat we nu toch wel echt op de grens van de
herfst zitten ondanks de erg mooie dagen die we de laatste tijd mochten
meemaken.
Hehe, het laatste weekend van september is voorbij, morgen
is het alweer oktober. Nu kunnen we s morgens weer naar Herentals zonder in de
file te staan, en s avonds weer naar Kasterlee zonder tussen de geel zwarte
nummerplaten te moeten aanschuiven. Zo zien toeristen-dagjesmensen het dus
nooit. De ingang van Bobbejaanland gesloten !
Je zou mensen kunnen opdelen in twee groepen: zelf hoor ik
bij de hondenvrienden en mijn liefste zus Lilly is een fervente
kattenliefhebber. Uitgenodigd op een feestje in huize Lilly en Dreeke vonden
wij het dan ook raadzaam om vandaag Faido maar eens alleen thuis te laten. Katten
en honden samen, dat is vragen om problemen he. Bij thuiskomst bleek het
experiment geslaagd trouwens, maar daar gaat het nu niet over.
Mon en Lisa zijn de twee huispoezen bij mijn zus ( de alerte lezer snapt het verband
tussen die twee namen hopen we ? ) en ze zijn zeer verschillend. Kater Mon
verdwijnt uit beeld zodra er bezoek komt en kattin Lisa daarentegen is de
nieuwsgierigheid zelve, ze wil alles zien, uittesten, en proberen. Tijdens het
aperitief wilde Lisa natuurlijk controleren of de feesttafel wel goed versierd
was en al even vanzelfsprekend had ik dat in de gaten en had ik het
fototoestel paraat.