Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
14-09-2013
14 september De Kasseman
Deze voormiddag zag het er naar uit dat we een totaal
uitgeregende dag zouden krijgen, maar in de loop van de namiddag werd het toch
iets vriendelijker op weergebied. Ik heb het er maar op gewaagd en ben tot aan
de Kasseman gefietst. Geen toeval natuurlijk, er is altijd wel iets te
fotograferen en, ook niet onbelangrijk, bij sas 7 is een prima café waar ik kon
schuilen als het zou gaan regenen en als het niet zou gaan regenen ook J
We kregen zeer uiteenlopende weertypes te verwerken, vaak meerdere
tezelfdertijd: donkere dreigende wolken, terwijl toch de zon even er door kwam
priemen. Dit plaatje kon ik niet aan me laten voorbij gaan, mooi licht, ik heb
even er aan gedacht wat meer in te zoomen op de visser, maar uiteindelijk leek
me het totaalbeeld toch interessanter.
Uit
de reeks minder bekende beroepen dit is de passe-partout-snijder. De datum van
ons fotosalon komt dichterbij en dan wordt het tijd om de werken die we willen
presenteren in te kaderen. We hebben ooit enkele clubavonden gewijd aan
workshops rond dat toch niet onbelangrijk onderdeel van het
fotografie-gebeuren, maar het materiaal moet nog altijd worden aangekocht
natuurlijk. In Belgie zijn er niet zo veel zaken meer waar je daar voor terecht
kan. Arto-productions in het Limburgse Kinrooi is al een hele tijd onze
huisleverancier, en laat Ronny, de sympatieke zaakvoerder nu ook nog zeer
onderlegd zijn in het tot passe-partout snijden van de vellen karton. Hij heeft
daar trouwens ook de meest gesofistikeerde apparatuur voor. Hoewel wij dus
geacht worden dat zelf te kunnen, behoor ik tot degenen die vinden dat je het
precieziewerkje van het verstek in de hoeken en de schuine kantjes maar beter
kan overlaten aan de echte specialisten. Ik ben dus vandaag naar Kinrooi
gereden met een boodschappenlijstje van de club en er waren er nog die hun
bestelling door Ronny lieten uitsnijden, liever dan het risico te lopen op
verknoeide vellen duur karton, bloedende vingers en gefrustreerde
levenspartners.
Toen ik deze avond rond 10h30 thuis kwam van de vergadering
van de fotoclub realiseerde ik me ineens dat ik nog geen foto gemaakt had voor
de dagelijkse blog. Ik was de hele dag te druk bezig met het monteren van een
dia-reeks voor het salon. Dan wordt plan B in gang gezet. Ik heb gelukkig altijd
wel enkele fotos in mijn achterhoofd die ik ooit wil maken.
De druivelaars rond het huis beginnen er echt smakelijk uit te zien, rijkelijke
trossen hangen zwaar door en we moeten ons bij wijze van spreken bukken om op
straat te geraken. Binnen enkele dagen zullen we weer aan het plukken, persen, smullen,
opleggen, boerenjongens maken zijn. De obligate fotos, daar was ik ook nog niet
aan toe gekomen, dus kwam die optie nu goed van pas. Waarom geen nachtopnames
eigenlijk, daaraan had ik nog niet eerder gedacht
Vanuit de open voordeur zag ik enkele bomen voor het huis wel flauw verlicht
door de straatlantaarns maar alle detail in de druivelaars was ver te zoeken
door het tegenlicht. Licht in de hal was ook geen optie, en flitsen nog minder.
Ik heb de camera dan maar op statief gezet en de druiven belicht met een
zaklamp. Na een testfoto en het aanpassen van enkele cijfertjes kwam ik tot
deze instellingen: 13 sec. f7,1 Iso 100.
Aan de schoolpoort gaan ophalen, dat hoeft niet meer.
Er is een gedeeltelijk verkeersvrije en verder verkeersarme route van huis naar
school en terug. Maar als papa en mama beiden het weer te druk hebben, dan zorgen
oma en pake Pol nog altijd wel voor opvang als ze thuiskomen. Het verschil kan
niet groter zijn. Julie komt rustig, zwaaiend en kushandjes gevend in een gezapig
tempo aangefietst, maar dan is Jef al lang thuis, die heeft er het uiterste uit
geperst, stoep op stoep af, voorwiel omhoog en tussendoor nog enkele andere
kunstjes uithalend benieuwd hoe lang deze nieuwe fiets het weer uithoudt.
Een tijd geleden kon ik al eens in de Rielenkapel omdat er
toevallig iemand aan het kuisen was. Ik was toen net een interessant onderwerp
aan het zoeken om een projectie rond te maken tijdens het jaarlijks fotosalon
van onze club en dit leek mij wel iets. Ik moest even zoeken om de juiste
mensen te pakken te krijgen, maar dan lukte het om een afspraak te maken en
vandaag kon ik er opnieuw in om naar hartelust te fotograferen. Zonder mensen
in beeld kon ik natuurlijk mijn tijd nemen om van op statief het hele interieur
vast te leggen. Het Wees Gegroet dat erg mooi, bijna caligrafisch op de wand
is geschilderd, wordt de rode draad en ik heb alles wat daar binnen fotografeerbaar
is op mijn geheugenkaartje staan ondertussen. Dit is een HDR bewerking van drie
belichtingen. De tonemapping heb ik bewust heel sober gehouden. Morgen ga ik
nog eens terug want dan is er toevallig een mis en misschien levert dat ook nog
enkele interessante beelden op.
We ontkomen er niet aan, sneller dan we denken zal het weer
herfst zijn. Qua kleurenpracht wordt dat hopelijk weer een vruchtbare tijd voor
het fotograferende deel van de mensheid, maar ook vandaag, toch nog altijd begin
september, kreeg ik een onderwerp voor de lens dat me al een beetje in de sfeer
bracht.
Schoonheid zit overal, je moet het alleen maar willen zien, hoor je wel eens
Deze zwammen die een afgezaagde boomstronk gebruiken als voedingsbodem vond ik
interessant genoeg om er even bij stil te staan. Prachtig toch? Ik heb er even
aan gedacht er in photoshop enkele filters op los te laten en er een abstrakt
kunstwerk van te maken, maar bij nader inzien leek het mij zo ook mooi genoeg,
ik heb alleen het kontrast een klein beetje verhoogd.
Op de tweede zondag van september gaat traditiegetrouw de
jaarlijkse bloemencorso door in Loenhout. Ondertussen is het evenement
cultureel Vlaams erfgoed geworden en ook deze keer wilden wij dat niet missen. Elke
buurtschap of wijk van de gemeente bedenkt, plant en realiseert in de maanden
voorafgaand aan de grote dag de meest gedurfde, creatieve, mogelijke of
onmogelijke praalwagen en die worden dan allemaal opgesmukt met miljoenen,
speciaal voor de gelegenheid geteelde kleurrijke dahlias.
Dit is wagen nummer 33, Testvlucht van buurtschap Notelaar, een van de vele
adembenemende kunststukken die voorbij kwamen. Wie de uiteindelijke winnaar
werd hebben wij niet meer meegekregen, toen waren we alweer richting andere
plannen, maar wat ons betreft mochten ze allemaal winnen, de kois, de cobra, de
snowboarders, de kathedraal, de zwiermolen, de slak of nog een andere, noem
maar op, wij hebben gewoon genoten. En dat we op fotografie-gebied ook aan onze
trekken kwamen mag duidelijk zijn, ondanks het moeilijke, steeds veranderende
licht.