Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
24-08-2013
24 augustus Naar Süd Tirol
Zomerse zaterdagen zijn op de snelwegen in en naar het zuiden
de dagen dat de files dramatische afmetingen krijgen. De hotels boeken meestal
van zaterdag naar zaterdag en de wisseling van de wacht gaat dan gepaard met
overvolle wegen. We hebben het geweten Al op de vierbaansweg van Lazise naar
Affi stond alles stil, aan te schuiven voor de tol-loketten 5 km verder op, om
een ook al totaal verzadigde Brenner-snelweg op te mogen. We hadden gelukkig
snel in de gaten dat het geen zin had in die hektische drukte te blijven en na
een half uur quasi ter plaatse rust hebben we bij de eerste gelegenheid er voor
gekozen via kleine binnenweggetjes naar Süd Tirol te rijden. Soms heeft enige
motorrijders-ervaring in de regio zijn voordelen. Zonder noemenswaardige
verdere problemen konden we rustig naar onze volgende bestemming cruisen. Onderweg
heb ik diverse keren de camera boven gehaald om de opeenvolgende schitterende
vergezichten vast te leggen.
Dit is een bij motorrijders wel bekende plek. Bij de afdaling van de Gampenpas (
Passo Palade voor de Italianofielen ) richting Lana en verder Meran, is er een
parking waar je richting Bozen ( Bolzano ) kijkend in de verte de typische
vormen van de Dolomieten ziet en op de voorgrond het begin van de Weinstrasse
met het dorp en het kasteel van Terlan. De dramatische wolkenlucht en het
heiïge licht in het dal van de Brenner lieten toen al vermoeden dat er een
weersverandering op til was. En inderdaad, na 14 dagen hoogzomer zitten we
vanavond in Schlanders in de regen
Dit is zonder enige twijfel het favoriete
watersport-speeltje van de kids. We zijn een hele tijd rondjes aan het varen
geweest op het meer vandaag en ze kregen er maar niet genoeg van. Oma, die meestal
niet echt warm loopt van dit soort dingen, heeft er, na enig aandringen van
onzentwege eens van geproefd en zelf heb ik ook een beurt overleefd en ik moet
toegeven, het is weer een andere sensatie dan waterskiën. Voor degenen die
eerder vandaag de foto gezien hebben die ik op facebook plaatste: oma is er
niet afgevallen. Deze foto is gemaakt vóór oma er bij kwam zitten.
Je kunt moeilijk een week aan het Garda Meer verblijven
zonder een foto te maken van het strandgebeuren natuurlijk. Het is niet mijn
ding, het mag geweten zijn, maar het stoort me niet dat anderen het leuk
vinden. Ik kan zelfs eniggenoegen
scheppen in het fotograferen van de vele bekijkenswaardige onderwerpen die je
daar ziet.
Ik installeerde me dus op het terras van de bungalow die zoonlief huurt op La
Quercia en amuseerde me een tijdje met observeren en fotograferen. Misschien
heeft de leeftijd er iets mee te maken, maar liever dan een van de prachtige
met minuscule lapjes textiel omhulde vrouwenlichamen in beeld te nemen of een
gebronsde adonis vast te leggen koos ik er voor een panorama samen te stellen
van het totaalbeeld dat zich voor me ontrolde. Uit tien staande opnames
knutselde ik een bijna 180° beeld in elkaar van het strandleven aan het Lago di
Garda.
Ik had de kids enkele dagen geleden al eens gefotografeerd
tijdens hun stoeipartij in het zwembad. En ik had er de bedenking bij gemaakt
dat het eigenlijk wel vreemd is dat als je een heel Garda Meer hebt om in te
zwemmen dat je dan toch in een zwembad gaat plonsen maar dat was natuurlijk
zonder rekening te houden met de aantrekkingskracht van die drie gigantische
waterglijbanen. Ik had vorige keer trouwens ook de 17 70 lens op de Eos
zitten en daar kon ik toch niet voldoende mee inzoomen om ze goed in beeld te
krijgen. Deze keer had ik speciaal voor de gelegenheid de 300 er op gezet. Vanaf
de overkant van het zwembad kon ik dus de ideale positie kiezen om te schieten
telkens ze weer een duik maakten.
Lazise is een plaatsje aan het Gardameer, waar we lang
geleden, toen onze kinderen nog klein waren, steevast onze vakanties
doorbrachten. Sedert enkele jaren is het ook de voorkeur bestemming van onze
zoon en zijn gezin. Wij zelf zijn nog steeds fervente Italië-gangers, maar we
hebben ondertussen ook andere interessante plekjes ontdekt. Dit jaar wilden we
eens een weekje gaan bekijken hoe de volgende generatie het er in die
kontreien vanaf brengt. Het was alsof we er nooit weg geweest waren. Uiteraard
zijn alle overblijfselen uit het rijke middeleeuwse verleden nog op dezelfde
manier redelijk intakt bewaard, maar ook de gezellige drukte, de winkeltjes en
terrasjes, de lekkere jonge wijn uit Bardolino en zoveel meer herinneringen
werden plots weer realiteit. Op een plaats waar zovele toeristen rondzwerven
van erg vroeg in de ochtend tot een stuk in de nacht is het natuurlijk moeilijk
om een foto te maken zonder ongewenste indringers er op, maar van uit dit
standpunt in het park kon ik een gedeelte van het oude fort er toch redelijk onbesmet
op krijgen dacht ik Ik heb alleen maar een lelijke verlichtingspaal met twee
spotlights moeten wegklonen in Photoshop, maar omwille van de sfeer mag je de
waarheid al eens geweld aan doen toch?
De Monte Baldo was vandaag het doel van onze uitstap. Van
uit Malcesine kan je omhoog met de Seilbahn, maar dat hadden we al eens eerder
gedaan, dus kozen we er deze keer voor met de wagen tot Prada te rijden, op
zich al een spectaculaire tocht, en dan met de kabellift naar boven te gaan,
het eerste stuk rechtstaand met zn tweeën in een bakje en het tweede stuk in
een één-zit-stoeltje. We mochten genieten van het mooiste uitzicht dat je boven
het Garda Meer kan vinden en de wandeling boven was zowel qua geocaching-vondst
als qua lonende panoramas een absoluute topper. Naar het schijnt zal deze wondermooie lift-kombinatie binnenkort buiten bedrijf worden gesteld wegens niet meer rendabel... jammer. Toen we weer naar beneden
wilden koos ik er voor de anderen maar eerst te laten vertrekken terwijl ik
zelf een positie in nam onder de lift om enkele fotos te schieten van mijn
dierbaren. Jefke is nog te klein om al alleen in de éénzitter te gaan, dus die
mocht nog bij papa op de schoot. Twee generaties Schrijvers in de zetellift en
de derde stond er onder
We waren vandaag speciaal omwille van de zonsondergang tot
boven op de Rocca van Garda geklommen. Daarenboven zat daar iets verborgen waarmee
ik in een andere hobby flink kon scoren. De zonsondergang hadden we perfect
getimed, en de cache konden we ook uit zijn schuilplaats halen. Een mens zou
voor minder gelukkig zijn. In Garda lungo lago hebben we deze prestaties
achteraf natuurlijk gevierd met de nodige versnaperingen en nu op de kamer in het hotel heb
ik er nog een fles Valdobbiadene op gekraakt, het is tenslotte vakantie he.
Josee slaapt al.