Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
10-08-2013
10 augustus Koolmees
De
koolmezen, pimpelmezen, roodborstjes en andere sjirpers die de ganse winter
lekkers gekregen hebben in huize Pol en Josee moeten in deze periode van het
jaar zelf voor de kost zorgen. Ze hangen nog wel in de buurt rond want ze komen
regelmatig een kijkje nemen of er toevalligerwijs alsnog misschien iets
eetbaars op de gekende plekjes hangt. Die plekjes ken ik natuurlijk ook en met
de camera op statief en op voorhand scherpgesteld op de tak waarvan ik weet dat
ze er op komen zitten om even poolshoogte te nemen was het niet lang wachten
tot de eerste nieuwsgierigaard kwam pozeren. Als die beestjes mijn dik hoofd
zien achter de camera blijven die niet stil zitten weet ik, maar daar is de
draadontpanner dan weer goed voor, twee snoeren aan elkaar gekoppeld zorgden er
voor dat ik van op veilige afstand kon afdrukken van uit mijn schuilhoekje
zonder dat ze iets in de gaten hadden. Deze koolmees lijkt zich toch af te
vragen wat daar aan de hand is
Voor de geïnteresseerden: ISO 160 - f 10 - 1/250 - 364 mm, beetje gecropt
omwille van de compositie.
Ideaal
wandelweer vandaag om er met de bewoners van Hoevezavel op uit te trekken, niet
te warm zoals we de voorbije weken enkele keren mochten meemaken en het is
droog gebleven. Vaak zijn er enkele krasse oudjes die nog goed genoeg te been
zijn om zelf mee te wandelen. Antoinette is er zo eentje, die heeft nog geen
rolstoel nodig. Ze neemt liever een van de beide rusthuishonden op
sleeptouw of is het omgekeerd en bij voorkeur is dat dan Otti, die is al
een dagje ouder en veel rustiger dan Quinten, zijn jongere collega viervoeter.
Als we onderweg ergens stoppen om wat te pauzeren en een snoepje te eten,
weigert Antoinette steevast bij de groep te komen staan of zitten, ze blijft
dan in de nabijheid wat rondjes lopen, tot Otti er genoeg van krijgt en zelf
beslist dat het nu tijd is om ergens te gaan liggen. Antoinette is een beetje
eigenzinnig, maar tegen een al even eigenzinnige Otti kan ze dan toch niet op
alles weet ze ook niet meer zo goed, maar de hond uitlaten dat kan ze nog wel,
en dat wordt haar ook gegund.
Van
alle spinnen die in onze streken voorkomen is dit waarschijnlijk de meest herkenbare.
Geen twijfel mogelijk: dit is een tijgerspin, ook wel wespenspin, meer bepaald
het vrouwtje, het mannetje is veel kleiner en daar zijn nog wel enige
interessante dingen over te vertellen.
Het mannetje van deze soort heeft twee genitaliën maar daar kan hij slechts 2
keer mee paren omdat hij bij het paren één van zijn twee genitaliën in het
vrouwtje laat zitten. Dat verkleint de kans dat andere mannetjes zich succesvol
kunnen voortplanten met het vrouwtje. Vaak komt hij evenwel niet aan die tweede
paring toe want het mannetje wordt na de daad vrijwel altijd ingesponnen en
later opgegeten door het vrouwtje. Hij dient het vrouwtje tot voeding, wat de
ontwikkeling van zijn nageslacht ten goede komt. Als het mannetje geluk heeft
is het vrouwtje pas verveld, dan zijn haar kaken nog zacht en maakt hij de
grootste kans om te paren zonder opgegeten te worden. Het is niet allemaal
rozengeur en maneschijn in de spinnenwereld.
Ze logeren weer bij oma en pake Pol. Twee zijn er deze keer
niet bij. Julie is op dansstage en Nicolas verkoos het bij zijn schapen en
geiten te blijven, hij is volgende week immers al op reis. De overige vier
worden weer verwend natuurlijk. We proberen het ze zo goed mogelijk naar de zin
te maken. We waren het niet meer gewend maar vandaag werkten de weergoden eens
niet mee in het scheppen van mogelijkheden. Een bioscoopbezoek is op een
regenachtige dag natuurlijk een gesmaakt alternatief. De nieuwe film van de smurfen
kozen we uit het aanbod van Utopolis in Turnhout en dat is iets waar jong en
oud van kan genieten. Dat deden we ook en daarna kon er nog een pizza af in een
heus Italiaans restaurant wie zou daar nu niet van houden?
Naast de voor de hand liggende schoonheid van het andere
geslacht vermoed ik dat de meeste mannen ook wel gevoelig zijn voor een ander
soort beauties, nl. mooie getunede trucks. Ik geef het graag toe, elke keer ik
in de Verenigde Staten ben kan ik behoorlijk kicken op de wondere mastodonten
die daar rondrijden, en dan heb ik het dus niet over dikke vrouwen he. En ook
hier te lande zie je wel eens iets voorbijkomen waar je net iets langer naar
kijkt, en dan heb ik het deze keer ook niet over vrouwen dun of dik.
Boys will be boys blijkt nog maar eens de kids logeren weer enkele dagen in
huize Pol en Josee en pake Pol krijgt dan uiteraard meteen een acute aanval van
fotografie-kriebels. Interessante locaties en mooie achtergronden zoeken valt
niet altijd mee maar Jefke kwam deze keer zelf met een voorstel: voor die mooie
vrachtwagen wilde hij graag poseren. Nog enkele jaren en dan zullen de
interesses ook wel de andere richting uitgaan zeker?
Na dat KVV Lichtaart Sport in 2007 door een fusie opging in
FC De Kempen bleef er in Lichtaart nog één dorpseigen voetbalploeg over: VV
Molenkring. In de loop van dit jaar werden de geruchten steeds sterker dat een
aantal ploegen, waar onder de Molenkring, problemen zouden hebben met de
fiscus. Die laatste gaf namelijk aan meer te zullen focussen op vzws, vooral
sportclubs. Door een strikte interpretatie van de BTW-wetgeving worden tal van
activiteiten BTW-plichtig gemaakt. De organisatie van wedstrijden en
gerelateerde evenementen wordt daardoor een interessante financiële grabbelton
voor de overheid. Ook op sponsor- en reclame-inkomsten zou BTW moeten betaald
worden, op clubkas vullende mosselfestijnen en zelfs op gratis maaltijden voor
de clubmedewerkers. Het vriendenclubje De Molenkring waar alles altijd al
gebeurde in een gemoedelijke sfeer zonder veel plichtsplegingen, zou ook ten
prooi vallen aan de geldhonger van de bureaucraten
Let wel, ik gebruik bewust de term zou. Ik weet het zelf ook niet zo zeker,
maar het gonst steeds harder hieromtrent. Toen ik deze middag nog eens ging
wandelen in de Dressenstraat en ik voorbij het terrein kwam waar de eerste
ploeg haar wedstrijden pleegde te spelen kreeg ik wel een schok. Hier wordt
binnen enkele weken het nieuwe seizoen niet afgetrapt, zoveel is zeker. Er zijn
natuurlijk nog de terreinen in het domein De Hoge Rielen, waar de jeugdploegen
spelen, en of er daar ook een vergelijkbare toestand is heb ik nog niet kunnen constateren.
Toch maar eens die kant op wandelen binnenkort.
We hebben vandaag een prachtige wandeling gemaakt met ons
vaste kliekje. Uiteraard stond die voor een groot deel in het teken van het
geocachen, maar ook zonder die hobby was dit zeer de moeite waard.
Ik had op de site gelezen over een serie verstopte cachen in het Limburgse
Neerglabbeek en de jubelende commentaren in de logs lieten er geen twijfel over
bestaan: dit moesten wij snel ook maar eens doen. Enkele telefoontjes
volstonden om iedereen te mobiliseren en deze middag begonnen wij er aan. We
hebben het ons niet beklaagd. De verstoptechnieken waren zeer gevarieerd, de op
te lossen problemen waren vaak zeer listig en creatief in de zoektocht verweven
en al bij al kan ik niet anders dan stellen dat dit wat mij betreft het mooiste
was wat geocachen mij tot nu toe te bieden had. Tijdens een van de stops
moesten we een puzzle oplossen en daar kwam de vrouwelijke inventiviteit
natuurlijk zeer van pas. Hier zie je onze meisjes aan het werk.
Voor collega geocachers en voor iedereen die met de hobby eens kennis wil maken
willen wij graag deze serie aanbevelen. Ga naar www.geocaching.com dan naar spelen dan
geocache zoeken en zoek naar Solterheide Baatsbeekvallei, de code van de eerste
uit de serie is GC458B0. De overige 17 plus de bonus vind je zo ook. Wij zijn
er een vijftal uren mee bezig geweest met zn zessen en we hebben ons geen
seconde verveeld.