Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
13-07-2013
13 juli Nicolas en zijn geiten
Dochterlief wilde met het ventje naar Brugge deze avond.
Bonnie Raitt vond zij een niet te missen idool op het Cactusfestival. Qua smaak
valt de appel niet ver van de boom
Dat wilde wel zeggen dat de vier kleine gasten weer moesten opgevangen worden
en wij togen dus in de loop van de namiddag naar Wuustwezel om ze op te pikken
en voor enkele dagen mee naar Lichtaart te brengen. Nicolas moest evenwel eerst
nog zijn geiten melken eerst moest hij ze dus uit de achterliggende weide naar
voor brengen, iets dichter bij de stal en ook bij de plek die hij als melk-site
bedacht had. De kortste weg daar naartoe leidde dwars over de mestvaalt daar
kon ik deze shot maken J
PS. De geiten melkende Nicolas zal ik ff op facebook zetten.
Wij hebben ons een hele tijd geleden geëngageerd om, als het
kan, ons beschikbaar te stellen om vrijwilligerswerk te doen in rusthuis
Hoevezavel in Lommel. Zowel het vrouwtje als ikzelf vinden het fijn dat wij de
nood aan helpende handen een beetje kunnen lenigen. Met de constant krimpende budgetten
vrees ik het ergste voor de bewoners als er ooit geen vrijwilligers meer zouden
zijn. Op deze vrijdag stond er een wandeling op het programma en dan duwen wij
de rolstoelen met de oudjes er in doorheen de gelukkig nog zeer groene omgeving.
Ons groepje was niet erg groot vandaag, ook vrijwilligers gaan soms met
vakantie blijkbaar. Traditiegetrouw maken wij tijdens zo een wandeling een
tussenstop ergens halfweg en dan worden er snoepjes uitgedeeld, er wordt een
babbeltje gemaakt en daarna gaat het terug naar de veilige thuishaven voor onze
passagiers.
Josee, helemaal links, was vandaag de begeleidster van Hennie, een Nederlandse
dame die het allemaal niet meer zo goed weet. Mijn eigen gezellige vriendin
voor één dag zit in haar mobiele tuig net links naast het centrum terwijl ik
even aan de overkant van de straat mijn ding sta te doen en, o ja, een van de
beide huishonden, Otti, mocht bij deze gelegenheid ook mee. Die ligt helemaal
rechts en of hij nu Antoinette een kranige bewoonster die nog goed genoeg te
been is om zelf mee te wandelen uitlaat of omgekeerd, dat laten we in het
midden.
Ik was naar de vergadering van de fotoclub geweest deze
avond en had wel gezien dat er van alles te doen was op het kerkplein, maar
ondanks de vele verlokkingen was ik toch maar recht naar huis gegaan. Toen ik
rond elf uur voor de PC zat hoorde ik luide knallen buiten vuurwerk !!! Ja
natuurlijk, Vlaamse feestdag, 11 juli !!! Ik ben snel naar buiten gelopen met
de camera, die stond toevallig op de monopod, geen tijd om de driepoot er onder
te zetten, de 17 70 lens zat er op, snel snel met de natte vinger gegokt op
een belichtingstijd van 2 seconden en toen was ik nog net op tijd om de finale
mee te pikken, gesteund tegen een boom kon ik ingezoomd op 70 mm nog enkele
opnames maken. Wij wonen op ongeveer 500 m afstand van het gebeuren, en helemaal vrij van bewegingsonscherpte is de opname
natuurlijk niet, maar al bij al was ik er toch voldoende tevreden over om de
geplande upload voor vandaag, die met tekst en al reeds zat te wachten, maar opzij te schuiven
Josee kwam mij van achter mijn PC halen met de enigszins ongeruste
mededeling: Kom s kijken wat er in de badkamer zit Een hooiwagen dacht ik
toen ik het beestje zag. Snel de camera genomen, - die is nooit ver weg - en de
macro-lens er op gezet, maar langpoot zat op een moeilijk bereikbare plaats en
van een mogelijke goede belichting was al helemaal geen sprake. Ik heb dus aan
het vrouwtje gevraagd een beetje bij te lichten met een pittige zaklamp en van
uit een moeilijke positie heb ik hem, met een beetje steun uit de losse hand
toch op het geheugenkaartje kunnen krijgen.
Dan ga je uit aangeboren nieuwsgierigheid wat zoeken op het internet en dan
blijkt dat dit geen hooiwagen is, die hebben namelijk een tot één geheel
vergroeid voor- en achterlijf. Bijzonder in de schaduw zie je duidelijk dat
hier wel degelijk een taille is en dat we dus waarschijnlijk te maken hadden
met een trilspin, even ongevaarlijk natuurlijk, maar vrouwen plegen daar van te
schrikken J.
Enkele minuten later toen we weer eens in de badkamer kwamen was ze verdwenen. Die komt nog wel eens terug om Josee bang te
maken.
Toevallig voorbijkomende arachnofielen kunnen misschien bevestigen met welk
merk van spinachtige we hier te maken hadden....
Julie is deze week op vakantie, op kamp moeten we eigenlijk
zeggen girls only kamp. Het boswachtershuis in Westerlo is de plek waar ze een
week lang samen met een heleboel leeftijdsgenootjes verblijft. Het
boswachtershuis is al geruime tijd geleden omgevormd tot een gerenommeerde
jeugdherberg. Ze hebben daar slaapgelegenheid voorzien van alle komfort, een leuke speeltuin, een avonturen- en
speelbos aan de rand van de uitgestrekte De Merode bossen en er is alles om het
die dametjes naar de zin te maken. De organisatie heeft een heleboel girly stuff
voorzien: een creatief atelier, bezoek aan een western manege, make overs en
maskers, kookworkshop, dans, muziek ze zullen zich zeker niet vervelen. Wij vonden
het feit dat ze er bezoek mogen ontvangen meer dan interessant. Wij zijn er dus
deze namiddag naar toe gefietst, een retourtje van zon 40 km. Nadat we gezien
hadden dat het goed was hebben we onze oogappel nog enkele keren gefotografeerd
op wat mooie plekjes. Qua kleurtjes vind ik deze shot nogal heftig, maar dat
hoort zo bij een girls only kamp hoorde ik.
Een heikel punt in menig gesprek of discussie ten huize
Schrijvers is het lichaamsgewicht en de buikomvang van ondergetekende. Okee, ik
wil het meteen toegeven, ik weeg enkele kilos te zwaar en ik zou best wel wat
gewicht willen verliezen. Dat is ook elke keer weer een van mijn goede voornemens bij de
jaarwisseling. Maar de bourgondier in mij heeft het daar bijzonder moeilijk
mee. De verleidingen bieden zich ook aan in zulk hoog tempo. Neem nu de
bijzonder onkonsekwente manier van doen van het vrouwtje gisteren. Ze is altijd
de eerste om mij te bekritiseren om mijn
ongezonde voedings- en drankpatroon,
maar als ik dan na een fikse wandeling geconcentreerd aan het fotograferen ben, zonder ook maar te
denken aan eten, drinken, snoepen of wat voor vet makende geneugten dan ook,
komt zij, zonder dat ik daar om gevraagd heb, vrolijk aangehuppeld met twee
ijsjes. Natuurlijk zeg ik dan niet neen en dan zit ze s avonds weer op mijn
kap omdat ik enkele Duveltjes drink Vrouwen zitten toch raar in elkaar.
Met ons clubje van 6 hadden we vandaag een en ander gepland.
Dat we zouden gaan fietsen en onderweg enige geocachen oprapen was al langer
afgesproken, maar de verjaardag van Ellygorett mocht niet ongemerkt voorbijgaan
natuurlijk en het nieuwe tuinhuisje van Swa en Moniek moest ook nog worden
ingewijd Al bij al hebben we een fijne
tocht ondernomen samen, en met zon lekker weer kon het niet anders dan dat het
drink- en eetfestijn nadien duurde tot laat in de avond. Qua fotos koos ik
liever voor iets uit de fietstocht: vijf levensgenieters op een rijtje met een
stukje Hageven op de achtergrond. Nummer zes staat achter de camera natuurlijk.
De plaatjes van het gezellige samenzijnachteraf zijn eerder iets voor het familiealbum J