Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
29-06-2013
29 juni Flying Shoe
De boys van Flying Shoe mochten vandaag Het Park-Blues
gebeuren openen in Lommel. Ik wilde dat natuurlijk met eigen ogen ( en eigen
camera ) zien. Ik moet eerst even stellen dat ik zeer genoten heb van een
uitstekend optreden en meteen erna vertellen dat het behoorlijk moeilijk
fotograferen was daar. Ten eerste zat Alexander, de drummer vaak buiten de
podiumverlichting en kwamen de medebandleden er ook bijna konstant voor staan, -
een drumpodium ware handig in zon geval -, ten tweede is een rookmachine soms
een leuke gadget maar als die altijd dezelfde muzikant in een mistgordijn zet
vind ik het eerder een spelbreker en ik wilde wel álle bandleden er op als ik
ze op de foto zette verder zijn die gasten zo beweeglijk dat ik echt wel een
redelijk korte sluitertijd nodig had als ik enige kans wilde maken op
aanvaardbaar scherpe fotos. Het tegenlicht van de spotlights was dan nog eens
een bijkomende handicap. Ik heb zitten experimenteren met diverse lenzen en uit
de volgens mij geslaagde plaatjes koos ik deze opname die gemaakt is met de 50
mm. Voor de geïnteresseerden de verdere exif-gegevens: f 1,8 1/100 ISO 640
Er staat geschreven en gedrukt dat ge moet krabben waar het
jukt
Ik heb vandaag mogen kennis maken met een van de minder prettige mogelijke
gevolgen van geocachen. Als je al te enthousiast op zoek gaat naar een
verborgen schat en je duwt bladeren, takken, struiken opzij, dan kan het zijn
dat je onverwacht in aanraking komt met enig ongedierte. Zeker als dat in de
buurt is van eikenbomen zou het eigenlijk raadzaam zijn uit te kijken naar de
aanwezigheid van zogenaamde processierupsen. Daar had deze jongen even niet aan
gedacht dus. Ik vermoed dat ik een hele karavaan van een boom heb geveegd met
beide polsen. Eerst had ik nog niks in de gaten, maar onderweg naar huis begon
het al een beetje te jeuken. Thuis gekomen werd het steeds maar erger en nu ik
deze tekst aan het intikken benmoet ik
tussen elke twee letters tien keer krabben op alle plaatsen
Het was alweer zon twijfelgeval, maar de weersomstandigheden
leken me net goed genoeg om er toch maar op uit te trekken met mijn
trouwe tweewieler. De mooie wolkenlucht was trouwens een extra stimulans om alvast
op fotografisch gebied enige plannen te maken. Qua geocachen daarentegen moet
ik steeds maar verder fietsen om nog iets te vinden dat ik nog niet gelogd heb.
Zo belandde ik vandaag dus via Herentals en het fietspad dat het oude
treintracé richting Aarschot volgt toch weer terug in Olen en toen ik daar over
het sluizencomplex fietste zag ik net een flinke jongen de linker sluis
binnenvaren. Op het net vond ik dat de Rebel uit Brugge 86 m lang en 10 m breed is. Om zo'n kanjer te zien in de sluis van 10 m diepte - dat is het verval van het Albertkanaal op die plaats - laste ik graag een stop in. Ik heb de nodige fotos gemaakt natuurlijk en
thuis gekomen heb ik er deze uitgepikt om een keer de binnenscheepvaart in
de kijker te zetten. Ik fiets tenslotte bijna dagelijks ergens wel een stukje
langs onze Kempense kanalen, en als onderwerp mocht dat dus ook wel eens.
Op deze woensdag waren wij, vrijwilligers al vroeg op post
in rusthuis Hoevezavel. De jaarlijkse uitstap naar de Moffel stond vandaag
geprogrammeerd en dan zijn er altijd handen te kort om alle bewoners veilig tot
in Lommel Werkplaatsen te brengen. Nog voor we met de rolstoelen op weg gingen
had ik al een foto geschoten waar alle mooie shots van de wandeling, het eten,
het plezier, het dansen tijdens de uitstap niet tegen op konden. Jaak, een van
de oudste bewoners, en achterneef van Josee trouwens, was zoals gewoonlijk al druk doende om de tuin
te onderhouden. Uitstapjes, daar houdt ie niet van, hij heeft belangrijker
zaken te doen. Jaak zit op zijn 97ste nog vol energie en toen we hem
zo bezig zagen en een praatje met hem gingen maken, camera natuurlijk in
aanslag, stopte hij niet eens met zijn bezigheid. De dennen die in de tuin
staan verliezen namelijk dennenappels en die moeten opgeruimd worden. Wij
konden hem midden in de beweging op de foto krijgen.
De dag dat ze Jaak deze klus uit zijn handen nemen gaat ie dood. Als ze hem zo
verder laten doen wordt ie 120.
Dit is het landschap waar ik me graag doorheen beweeg, de
habitat van de fotograferende fietser.Onze Antwerpse - en wat mij betreft ook de Limburgse en de Nederlandse
-Kempenis het gedroomde terrein om er regelmatig een dagje met de tweewieler en
de spiegelreflex op uit te trekken. Landelijk, rustig en gezegend met een
uitstekend fietsknooppuntennetwerk biedt deze streek genoeg om ook de
meestveeleisende recreant tevreden te
stellen.
Deze foto maakte ik net na de middag,nauwelijks enkele kilometers onderweg richting Turnhout. Op het
autovrije fietspad tussen knooppunten 32 en 33, zeg maar tussen de Hoge en de
Lage Rielen vond ik dit plekje een fotostop waard. Ik ben extra diep door de
knieen gegaan om de enkele huizen in de verte achter de begroeing te krijgen en
thuisgekomen heb ik lang getwijfeld tussen de full-colour of de zwart wit
omzetting. Uiteindelijk sprak die laatst mij toch weer het meest aan.
Aan de roep van de jaarlijkse grote avondmarkt in de Koning
Leopoldlaan in Lommel konden wij niet weerstaan. Met ons vaste clubje waren we
iets over zessen al present. We hadden de wagen alvast bij Polien van de Witte
neergezet, kwestie van na het slenteren zeker te zijn van een plek om wat na te
praten.
De regen die ons in de loop van onze wandeltocht overviel was niet alleen goed
om ons tot een geforceerde aankoop van een zogezegd onverslijtbare paraplu te
overhalen à rato van 20, maar die zorgde er ook voor dat we net iets vroeger
dan gepland in het café belandden. Naast de Kroon is in Lommel ook de
Lindenboom zon echt authentiek sedert mensenheugenis nauwelijks veranderde
bruine kroeg. Ik herinner mij als gisteren hoe ik daar als Perenaar binnen
geloodsd werd in 1966 door de Lommelse mede-bandleden toen ik daar mijn stek
gevonden had om mijn muzikale ding te doen. Het café ziet er anno nu nog
precies hetzelfde uit. Polien zelf is weliswaar een beetje ouder geworden,
ergens achter in de tachtig zeggen ze, maar ze is nog steeds de zelfde goedlachse
kranige gastvrouw. Zoals Polien moesten er meer zijn. Klik eens op de link aan
de linkerkant van deze blog trouwens.
Deze namiddag deden we een zoektochtje rond Mol. Bij het
volgen dan de GPS-aanwijzingen kregen we in de buurt van de Miramar ( voor de
niet-inboorlingen: een van die grote waterplassen, voormalige
zandwinningsputten in de streek ) een prachtig landhuis in cottage stijl in de
gaten, een fotostop waard. Enig opzoekwerk op het net leerde ons dat dit Villa
de Schans is, gebouwd in 1897 als zomerverblijf van baron Edmond van Eetvelde.
Tegenwoordig is het een luxe vergaderzaal en ontvangstruimte voor hooggeplaatste
bezoekers van Sibelco. De centen van de zandwinning stromen nog steeds
rijkelijk binnen nemen wij aan