Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
08-06-2013
08 juni Twee meiden
Van ons laatste optreden heb ik zelf geen fotos kunnen maken
natuurlijk, maar ik neem aan dat daar binnenkort op allerhande media wel de
nodige plaatjes van zullen verschijnen. We hebben nog al wat fotografen zien
voorbij komen, niet in het minst enkele leden van onze eigen fotoclub... Waar ik wel tijd voor had, dat is vóór ons
optreden even kijken waar onze oudste kleindochters uithingen. Die mochten
namelijk voor de eerste keer mee naar een optreden van pake Pol. Tijdens het
voorprogramma waren ze ergens op een net iets rustiger plekje gezellig aan het
bijpraten en zien we daar ook geen smartphone? Er is een generatie die daarmee opgroeit,
binnen de kortste keren zijn wij écht helemaal ouderwets
Ik realiseer me dat dit al de derde keer is dat ik deze
knappe gast in beeld breng de laatste twee weken maar hij bezorgt me elke keer
een onweerstaanbare kriebel in mijn rechter wijsvinger als ik mijn fototoestel
vast heb en hij zich weer eens als een volleerd artiest langs een onverwachte
kant laat zien. Op de laatste dag van onze repetities in de studio Del-Fy in
Lommel zijn we er uiteindelijk toch in geslaagd Juleke in de vijver te krijgen.
Het lekkere zomerse weer van deze namiddag was daar meer dan behulpzaam bij
mogen we wel stellen. Verder was een kleine stok die we in het water gooiden
voldoende om een verfrissende plons te triggeren. Ik ben niet zeker of de
vissen dit plezierig vonden, en Jean was ook al zeer bezorgd over zijn
waterplanten, maar Juleke vond het wel plezant want na de vangst van de stok
ging ie er nog eens in.
We zijn ondertussen al dik veertien dagen aan het repeteren
en het is verrassend en tezelfdertijd bemoedigend hoe snel we de draad weer
opgepikt hebben. Zaterdag is de grote dag. Dan gaan we nog één keer onze
muzikale kunstjes vertonen. Hoog tijd om de bezoeker ook eens een kijkje te
gunnen in de habitat van de zich op het laatste reunie-afscheidsconcert
voorbereidende oude rockers. Drumstel, gitaargeweld, keyboards, wat microfoons
voor de zang en dan is er ook nog de bas, achter het fototoestel. Daar doen we
het al twee weken mee. Onze vrouwen zullen blij zijn als ze ons volgende week
terug krijgen. ( vermoed ik toch )
Ik heb vandaag een dagje niksdoen ingelast. Gisteren voelde
ik me niet zo lekker - terechte schrik voor een verkoudheid met al die
snotteraars in de kennissenkring - en omdat de repetities sowieso goed
opschieten hebben we gezamenlijk besloten er voor 24 uur de riem af te halen om
dan morgen met verse energie er weer tegenaan te gaan. Van achter het raam, van
uit mijn luie zetel kon ik me toch enigszins blijven overgeven aan mijn
fotografieverslaving. De kolonie kauwen die in de buurt rondhangt en die regelmatig
neerstrijkt vlak bij de deur heeft een hele tijd mijn aandacht vastgehouden en
uiteindelijk heb ik er ook enkele aanvaardbare opnames van kunnen schieten. Als
ik dit plaatje zo bekijk moet ik verdorie ook wel vaststellen dat ik een van
deze weken nog eens het gras zal moeten afrijden maar dat zijn zorgen voor
later, vandaag is mijn luie dag J
Na de repetitie ging ik nog even langs bij Nick, de
leadgitarist van Flying Shoe, het bandje dat zaterdag in ons voorprogramma
speelt. Telkens ik daar op bezoek ga weet ik dat ik weer met het fototoestel de
tuin in zal trekken, want ze houden er erg veel van de vogeltjes. Die worden dan
ook de ganse winter door flink bijgevoederd, en ook als die barre periode
voorbij is houdt dat niet op. Je kunt er bijna altijd een uitgebreide en gevarieerde
populatie fladderaars voor de lens krijgen. Nu hebben de eekhoorntjes uit de
buurt ook weet gekregen van die voederpraktijken en die komen dan ook
regelmatig mee aan tafel. Dit koppel kon ik vandaag betrappen terwijl ze zich uitgebreid
te goed deden aan een heerlijke maaltijd.
Rudi stond deze avond ineens voor de deur. Zoiets gebeurt
wel vaker natuurlijk maar wat hij kwam tonen was dan weer niet zo alledaags.
Rudi is een van de meest actieve leden van onze motorclub en hij heeft
ondertussen naast zijn 21ste eeuwse spul ook een kleine verzameling tweewiel-oldtimers
in zijn garage staan. Blijkt dat hij nu zijn werkterrein heeft uitgebreid, want
daar pronkte warempel een pracht van een MG B. Jawel, een ouwe sportwagen met
vier (4) wielen is het nieuwste speeltje. Ik kon enkele nostalgische gevoelens
niet onderdrukken bij het aanschouwen van die schoonheid. Jack, de trouwe mini
schnauzer die trots op de rechter voorzetel poseerde was voor mij de perfecte
reden om mijn fototoestel te voorschijn te toveren, maar ik had daar wel andere
plannen mee. Ik wilde namelijk het moment vastleggen waarop Rudi zich in dat
ding zou wringen. Hij is weliswaar de laatste tijd dank zij een volgehouden
kuur flink vermagerd moet ik niet zonder enige afgunst toegeven, en van de
grootste is hij ook al niet, maar de lenigheid om zijn toch nog altijd niet
mannequin-slanke lichaam op de bestuurderszetel van een MG B te krijgen had ik
hem niet toebedeeld. Ik zal er maar meteen bij vertellen dat het gelukt is. Het
begin van de poging zie je hier.
Onze goede vriend Juul weigert nog altijd obstinaat met ons
mee naar beneden te gaan als we de trap afdalen onder de studio om te
repeteren. Als we een break nemen evenwel wil ie er absoluut bij zijn. Hij legt
zich ook gemakkelijk in een van de zetels als wij even uitrusten, maar hij
houdt ons wel in de gaten, en zodra iemand van ons aanstalten maakt om een bal,
een stok of een ander object waaraan enig spelplezier zou kunnen vastzitten vast
te nemen, is ie een en al aandacht en er is niet veel nodig om verrassend veel
energie over je heen te krijgen. Er is nog een tweede manier om zijn aandacht
te vangen, dat is over eten praten, met een wafelpapiertje ritselen of de deur
van de koelkast openmaken maar dat zal ie wel van zijn baasje hebben.