Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
18-05-2013
18 mei Wandelclubje
We hadden het goed gehoord. In de loop van de namiddag zou
het even beter worden, misschien zouden we de zon zelfs even te zien krijgen
Genoeg positivisme om ons er toe aan te zetten om met ons ondertussen toch wel
min of meer vaste wandelclubje iets te plannen op en rond de Blekerheide in
Lommel. Het werd een tocht die ik aan iedereen zou willen aanbevelen en de fun
die we samen hadden om de route precies te berekenen door het oplossen van de
vragen van de mystery geocache Raadseltje raadseltje maakte er een zeer
geslaagde namiddag van. Tegen het einde van de tocht merkten Josee en ikzelf
dat twee derde van ons groepje achter bleef, dat gaf mij de gelegenheid om
zonder dat ze het in de gaten hadden met de 300 mm wijd open ons gezelschap even
op de plaat te zetten.
De Aa. De meesten kennen dit riviertje alleen maar uit de
kruiswoordraadsels neem ik aan. In het Nederlandse Noord-Brabant hebben ze ook
een Aa naar het schijnt, maar wij hebben het over de Aa die bij Grobbendonk in
de Nete uitmondt. Voor ons is het een mooi wandelgebied vlak bij de deur. In de
zeventiger jaren werden er enkele sluisjes op de rivier gebouwd om de
waterstand te regelen, wij noemen dat saskes. Dit is er zo een. Op de plaats
waar het Laakske in de Aa stroomt konden wij deze middag tijdens een zeldzaam
droog moment een succesje scoren bij het uitoefenen van een andere hobby. J Het fotograferen van
dit mooie gebied viel me ook niet zwaar moet ik zeggen
Op een redelijk droog gebleven blad van de wilde wingerd
tegen onze garage zat langs de wind- en regenluwe kant deze vlieg. Met temperaturen
die eerder winters aandoen zat er weinig leven in en ik kon met de macrolens
tot op 20 cm komen zonder dat ze er van door ging. Ik heb uit de hand maar snel
een foto gemaakt en daarna ben ik nog wel het statief gaan halen, heb de camera
er op gezet, en ik was bezig met scherpstellen in live view toe ze wegvloog nog
voor ik kon afdrukken. Gelukkig had ik die eerste opname nog en bij nader
inzien vind ik die ook niet verkeerd.
In
was in de streek van de Molse en Lommelse zandputten aan het schatten zoeken,
toen ik niet zo ver van een plas deze oldtimer zag geparkeerd staan. En
warempel... die herken ik !!! Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er twee identieke
exemplaren van dat merk, dat model en in die kleur rondrijden in onze
kontreien. Die buurt wordt wel vaker gebruikt door fotografen om op locatie de
nodige buiten-opnames te maken.Van
bruidspaar of entourage kon ik geen glimp opvangen helaas.
Enkele jaren geleden mocht ik zelf een bruiloftsreportage maken en het
bruidspaar werd toen ook in deze wagen voorgereden. Ik ben het even gaan
opzoeken in mijn archieven, het was in juli 2009. Op de nummerplaat na is er na
4 jaar niets veranderd aan de Ford, hij ziet er nog altijd even mooi uit. Zelfs
de bloemen op de motorkap zijn ondertussen nog niet verwelkt. J
Voor de aardigheid heb ik een kleine collage gemaakt. De onderste foto is van toen,
de bovenste van nu. Tussen in heb ik het bruidspaar gezet, om ook het interieur
even te tonen , ik neem aan dat Kenny en Ellen het me niet kwalijk nemen dat hun
mooiste dag anno 2013 nog eens in deze blog opduikt.
Ik voel in het voorjaar wel vaker de behoefte opkomen om de
macrolens op mijn toestel te zetten en de wriemelende en zoemende beestjes en
de piepkleine bloemekes of plantjes te fotograferen. Maar zeg nu zelf, de weergoden
lijken niet echt zinnens om hun lentegezicht op te zetten. Veel mogelijkheden
om in de macrofotografie te duiken zijn er nog niet geweest. Als we dan eens
enkele dagen hoopvolle temperaturen toegewezen krijgen is het de daaropvolgende
tijd weer huilen met de pet. En huilen dat deden zelfs deze pluizenbollen deze
avond. Een zwart bord als achtergrond en een groot stuk plastiek om mijn voorkant
droog te houden waren voldoende om mij deze opname te bezorgen. Regentranen die
duidelijk laten zien dat ook de natuur dit maar niks vindt. Frank mag op TV nog
zo vaak als ie wil zeggen dat de natuur water nodig heeft wij hopen op beter
weer. Wij eisen beter weer Frank !!!
Het zijn barre tijden, en dan zouden wij over deze maar niet
losbarstende lente kunnen uitwijden, maar we willen het hebben over de horeca,
de terrasjes, het fiets- en wandeltoerisme, kortom die leuke dingen waar wij
Belgen en meer specifiek, wij gepensioneerden zo mee begaan zijn. Toevallig
kwam ik deze middag aanbeland aan de Blauwe Kei in Lommel bij de gelijknamige
horecazaak. Normaal verwacht je daar, midden mei, rond een uur of twee een
gonzende bedrijvigheid, en moet je al goed uitkijken om een plaatsje te vinden
waar je de fiets en daarna het vermoeide achterste kunt neerzetten. Ik had het
tot vandaag nog nooit meegemaakt dat daar niemand, nobody, personne, geen
levende ziel te bekennen was, en geloof me, ik kom daar vaak voorbij. Het
terras stond keurig netjes uitgestald te wachten op die niet opdagende
passanten, lampjes brandden, bordje wij zijn open en de koffie staat klaar
en zo maar niks, noppes tja, zoals ik al zei: het zijn barre tijden voor de
exploitanten.
Deze man is gelukkig, dat zie je zo.
Op terugreis van het Zwarte Woud met de motorclub hadden we een pitstop gepland in
het XXL restaurant Waldgeist in Hofheim am Taunus. De verhalen over giga porties
steak, schnitzel, worst, spare ribs en andere Grill Tellers of hamburgers met
een diameter van 30 cm wilden we zelf wel eens op hun waarheidsgehalte gaan
testen.
De grote motivator en pleitbezorger van ons bezoek is al een tijd een vrij
rigoureus dieet aan het volgen, maar bij deze gelegenheid wilde hij graag toch nog één
keer zondigen. Een Schnitzel van 500 gr. ( en dat is niet eens de grootste
maat die daar te verkrijgen is ) was verleidelijk genoeg om even de dreiging
van de weegschaal te vergeten. Uiteraard had ik de camera schietensklaar toen de
wapens ter hand genomen werden om het grote gevecht te beginnen. Uiteindelijk
heeft ie het gevecht verloren want er kwam een doggy bag aan te pas en niet
alleen bij hem J