Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-04-2017
09 april Vier op een rij ( in duplo )
Tijdens de voormiddagwandeling in de wondermooie natuur van Oostvoorne liepen we doorheen een domein waar ons op een infobord bij de ingang werd verteld dat we de loslopende dieren, Schotse runderen, half-wilde paarden en dies meer niet te dicht moesten benaderen. Vijfentwintig meter zou een veilige afstand zijn... Deze vier paarden die aan de rand van een vennetje stonden te poseren voor de voorbijkomende wandelaars leken ons alleszins geen grote bedreiging voor lijf en leden maar om ze goed op de foto te krijgen hoefde ik ook niet dichterbij...
We hadden een welgevulde dag. Ochtendwandeling met Phaido, voormiddagwandeling met de ganse groep, na de lunch een tijdje bijpraten en relaxen, dan naar het strand langs de Maasvlakte om communiefotos te maken voor Jefke en tenslotte had het vrouwke weer gezorgd voor een heerlijk avondmaal. Dat dit begoten werd met de nodige lekkere vloeistoffen mag als vanzelfsprekend worden beschouwd en dat het nadien weer laat werd wegens gezellig ook.
Uiteraard was de foto-oogst weer enorm en uit het aanbod kozen we een plaatje uit de voormiddagwandeling. Het vrouwke, onze dochter, mijn zus en de schoondochter hadden plaatsgenomen op een hek voor een foto en toen ze er af sprongen had ik de camera nog steeds in aanslag. Vier straffe madammen...
Het wordt een traditie. Binnen een aanvaardbare niet al te lange autotrip afstand huren we met de familie - en dan bedoel ik onze kinderen en kleinkinderen, wijzelf en ook mijn zus met haar ventje - ergens een weekend-huis om wat samen te cocoonen, bij te praten, actief in de natuur rond te lopen, kortom een soort familie teambuilding uitstap.
Dit jaar was het de beurt aan dochterlief Ilse om te kiezen en het werd dit historisch pand in Oostvoorne, onder de rook van de haven van Rotterdam, op enkele kilometers van het opgespoten nieuwe haven- en industriegebied De Maasvlakte, maar wel enorm mooi en groen. Het is een prachtig huis, oud, gebouwd in 1920 maar redelijk goed onderhouden, de grandeur van vroeger proef je er nog en de faciliteiten volstaan ruimschoots om aan al onze wensen te voldoen. Het allerleukste is misschien wel dat we hier een tuin hebben van 5 hectare, we hebben deze eerste dag al reeën gezien trouwens en volgens de eigenaar is dat niet eens zo uitzonderlijk. Vandaag plaats ik een foto van het huis, onze verblijfplaats voor het weekend, morgen zien we wel weer wat we voor de lens krijgen...
De voorbije dagen had ik enkele keren een bonte specht
gezien in de Smallebroeken maar toen had ik niet de goede lens op mijn toestel
zitten. Vandaag had ik de teletoeter er op gezet en dan laat da beest zich niet
zien natuurlijk. Resultaat: zero fotos verder niet meer de deur uit geweest,
dus moest ik weer terugvallen op oud materiaal. Nu ja, zo oud ook weer niet, in
de map niet gekozen opnames van de shoots bij Balance stootte ik op dit plaatje
met potentie, zo vond ik in tweede instantie tenminste. Want eerst had ik m
opzij geschoven als mislukte foto en eigenlijk was ie dat ook. Tijdens de dansrepetities
had ik behoorlijk wat afgeschoten en op een gegeven moment hield de flash er
mee op, warmgelopen, dus even wachten, de opname met flash met fel verminderd
vermogen die ik toen nog maakte zag ik nu met andere ogen. Het is wel geweten
dat ik niet vies ben van een experimentje als het over fotobewerking gaat en
het mooie tegenlicht met de spiegelende schaduwen intrigeerde me genoeg om te
proberen er iets meer uit te halen. Na de nodige filters, bewerkingen en de
hele Photoshop trukkendoos ziet ie er plots heel anders uit. Volgens het
zonesysteem van Ansel Adams is het alvast een voltreffer want alle 10 de zones
zijn hier overduidelijk in te vinden.
Toevallig hadden we deze avond in de fotoclub nog een gesprek over mislukte
fotos en weggooien en zo. Ik ben alvast blij dat ik het met deze niet gedaan
heb. Dat gesprek is trouwens niet de reden waarom ik vandaag voor deze opname
kies, die bewerking en het eerste deel van dit tekstje was al voor de
vergadering klaar. Ik plaats m gewoon omdat ik m leuk vind en voorlopig is
dat het enige criterium waar ik me aan houd.
Een jaarlijks weerkerende titel. De Scheldeprijs kwam weer door Lichtaart en zoals ieder
jaar stond ik ook nu weer langs het parcours om te zien of ik geen leuke
plaatjes kon schieten. Door het feit dat de wedstrijd deze keer in Mol startte,
in het kader van het huldebetoon aan Tom Boonen, was de route aangepast en
kwamen ze deze keer niet van Tielen maar langs Bobbejaanland om via de rotonde
richting Poederlee weer op het oude traject te komen. Ik stond dus op een
andere plaats vandaag. Niet toevallig had ik een stek uitgekozen tegenover café
De Heide, bij Marie. Enige drank verlicht het wachten tot de renners in de
buurt komen. Uiteraard ging ook mijn aandacht in de eerste plaats naar Tommeke
Tommeke en warempel hij bleek met enkele ploegmaats in de kop van het peleton
te rijden vóór enkele Lottos en wat Treks makkelijk fotograferen zo.
Lente en Haspengouw, dan denk je natuurlijk aan bloesem,
aan wandelen of fietsen doorheen een golvend landschap tussen weelderig met
bloemekes getooide fruitbomen. Ieder jaar zakken we wel enkele keren naar hier
af in deze tijd van het jaar. Voor de appelaars waren we nog iets te vroeg vandaag, ik
zal dus nog eens moeten terug komen, mijn project rond appels voor de fotoclub
indachtig, de perelaars stonden evenwel al in volle pracht te pronken alom. Mijn
cachemaatje Jackie had een uitgebreide geocachetocht uitgestippeld die o.a. ook
het gekende doorkijkkerkje in Borgloon aandeed. Het is niet de eerste keer dat
ik hier fotos maak en waarschijnlijk ook niet de laatste, maar zo had ik m nog
niet. De torenspits van de kerk van Borgloon past precies in de
doorkijkspits van het kerkje.
De stuw op de Nete bij de watermolen en de vistrap in
Kasterlee. Het was een van de drie mogelijkheden die ik had voorgesteld als
locatie om alle clubleden naar toe te sturen om vrij te fotograferen. Het lot
besliste toen dat het een van beide andere mogelijkheden zou worden en stiekem
vind ik dat nog steeds jammer. Ik had het beter bij deze ene gehouden want dit vond
ik zelf eigenlijk de leukste. Ik ben hier al vaker komen wandelen, geocachen,
fotograferen kortom genieten. Op deze paginas kwamen trouwens al fotos voorbij
die hier geschoten zijn en onlangs merkte ik dat de plek nu ook door andere
clubleden geëxploreerd wordt. Ik ben deze keer ook eens aan de andere kant gaan
staan om op het knopje te drukken en de Nete, de stuw en de prille lente vast
te leggen.
O ja de hier verborgen geocache kon ik ook deze keer niet te pakken krijgen,
goede reden om snel weer eens terug te komen met mijn fototoestel natuurlijk.
Het was een hele tijd geleden, maar vandaag was ik nog
eens in Peer, mijn geboortedorp. Eigenlijk moet ik stad zeggen, want Peer kreeg
stadsrechten in 1367 en hoewel ik er al eind zestiger jaren vertrok om elders
een nieuwe heimat te vinden voel ik toch nog altijd enige verbondenheid met de
geboortegrond en de plagerige confrontatie van een stadsbewoner met gewone dorpelingen
zoals de inwoners van Lommel bijvoorbeeld durf ik ook wel eens aanwakkeren.
Na een mooi rondje geocachen in het gehucht Bomen kon ik het niet laten de
kerktoren even te vereeuwigen. Was het de wetenschap dat het de hoogste toren
van de regio is, ooit benoemd als La Cathédrale de la Campine, was het de mooie
wolkenlucht, was het de wonderbare prachtige lentedag die ook stiekem in de
opname is geslopen? Ik vind dit alleszins een plaatje om te koesteren.
Ik hou van spiegelingen en ik zal ook niet nalaten mijn
fototoestel te gebruiken als ik ergens een mooie zie. Vanavond zaten we
gezellig met een bevriend stelletje te tafelen in de Korte Heide, de taverne
bij de gelijknamige camping. Het wateropppervlak van de vijver was werkelijk
spiegelglad en na een druilerige dag begon het duidelijk op te klaren, er kwam
warempel nog een streepje avondrood piepen in het westen. Ik weet niet hoe laat
het precies was, moet tussen acht en half negen geweest zijn vermoed ik en de
omstandigheden leken mij gunstig om even naar buiten te glippen om enkele plaatjes
te schieten. Dit is er een van.
Het wandelseizoen is weer begonnen in zorgtehuis
Hoevezavel. Ze waren er zo ongeveer allemaal, de vrijwilligers die we sedert
jaar en dag onze vrienden en collegas mogen noemen. Ook enkele nieuwelingen en
toevallige bezoekers waren bereid om het eens te proberen. Fijn hoe meer
zielen hoe meer vreugd en vooral hoe meer bewoners we kunnen verblijden met een
welgekomen uitstapje tijdens een supermooie vroeg-lentedag als vandaag. Een rolstoel een tijdje duwen is heus niet zo moeilijk en je hebt er geen idee van wat het betekent voor de passagiers.
Afhankelijk van welke richting de tocht uitgaat zijn er doorheen de jaren enkele
vaste stop- en rustplaatsen in de wandeltrajecten geslopen en de kleine parking
in de buurt van de kerk van Heeserbergen is er zo een. Ik heb hier al vaker
fotos gemaakt van groepen die op één lijn stonden te poseren maar vandaag was
de groep te groot en daarom ben ik maar eens aan de andere kant op een bank
gaan staan om een totaaloverzicht te
schieten. Dat Phaido, zoals altijd, zeer geconcentreerd in de gaten houdt waar het
baasje nu weer mee bezig is vond ik lekker meegenomen in het plaatje.
De meest dringende klus(sen) had ik gisteren afgewerkt
en deze morgen het ik de riem er helemaal afgegooid. Ik ben de ganse dag gaan
fietsen. Omdat de tocht die ik had uitgestippeld, inclusief de nodige geocache
zoekmomenten natuurlijk, nogal ambitieus was had ik me door het vrouwke samen
met mijn stalen ros een eind van huis laten afzetten. Dik 50 km en veel gelogde
cachen later kwam ik rond 7 uur vanavond redelijk moe maar voldaan weer thuis,
net op tijd om te eten, te douchen en naar de donderdag-vergadering van de
fotoclub te gaan.
Na afloop heb ik snel de fotooogst doorgenomen en een close up van een
allochtone inwoner van Mol Millegem vond ik het best geschikt om vandaag weer
eens voor iets anders te zorgen op deze pagina.
Nog één keer moet ik noodgewongen terugvallen op een
opname van vorige zondag, de laatste dag van de fotoshoots voor de
dansvoorstelling van Balance. Er was gevraagd de fotos klaar te hebben tegen
donderdag en gezien het feit dat ik een echte deadline opzoeker ben heb ik vandaag
weer een flink stuk van de dag voor de PC doorgebracht om de laatste opnames te
bewerken. Echt erg vond ik dat niet trouwens, na zulke mooie lentedagen vol met
wandel- en fietsplezier kregen we een iets mindere dag en morgen barst de lente
weer in alle uitbundigheid los voorspellen ze. Tijd nuttig besteed dus
Deze opname was eigenlijk de moeilijkste van allemaal, niet dat de dames slecht
meewerkten of zo, integendeel, maar de omstandigheden zaten behoorlijk tegen en
qua nabewerking kwam er nogal wat kunst en vliegwerk bij kijken. De zwarte
achtergrond was eigenlijk te klein voor zon grote groep en langs beide kanten
moest er behoorlijk wat bijgetoverd worden. Selecteren, klonen, een hele klus.
Daar komt bij dat de opstelling in de dansstudio zo was dat op het uur van deze
opname de zon binnenscheen langsheen de achtergrond en dat zorgde voor enkele
levensgrote flares, die ik uiteraard ook allemaal weggewerkt heb. Ik moest ook
wat meer afstand nemen en om de boel goed belicht te krijgen moest ik dus de
power van de flitser en de reikwijdte een beetje pimpen, een van de
mogelijkheden om dat te doen is een hogere ISO-waarde en dus moest ik toch ook enige
ruisreductie toepassen. Er kwamen nog wel enkele filters en routineuze handigheidjes
voorbij en aan het einde van het verhaal was er deze plaat. Daar ben ik toch
wel een uurtje zoet mee geweest.
Hoezo parkeerproblemen?
We parkeerden de wagen deze morgen op de grote parking die de gemeente Brecht
aangelegd heeft om het natuurgebied De Merel te ontsluiten. Nadat we de fietsen
er af gehaald hadden en we eens rond gekeken hadden viel ons op dat de parking
leeg was, en ik bedoel he-le-maal LEEG. Naar wij vernamen door de info te lezen
die we vonden op de geocaching site zou
de gemeente Brecht plannen gehad hebben om hier een Sport-recreatie-toeristisch
giga project te ontwikkelen toen ze dit domein aankochten eind vorige eeuw.
Voorlopig is het dus bij deze super de luxe giga-parking gebleven. Moeilijk
bereikbaar is ie ook nog eens, want de laatste twee kilometers moesten we over
een onverharde hobbelweg tot op de bestemming rijden. Ons niet gelaten we
wilden dit stukje Noorderkempen komen ontdoen van nog niet door ons gevonden
geocachen en daar zijn we ook in geslaagd. Het werd een fijne dag in een
grotendeels onbesmeurde intacte natuurlijke omgeving. Dat ze dan voor een net
iets te grote parking hadden gezorgd voor ons, daar zaten we niet mee in. Je
kunt met een beetje goede wil trouwens onze auto heel eenzaam zien staan een
beetje rechts uit het centrum Voor we aan onze tocht begonnen en we de parking
afreden heb ik me nog eens omgedraaid om deze foto te maken.
Deze morgen kriebelde het al erg tijdens de dagelijkse
pipi en kaka ochtendwandeling met Phaido. Ik zou de lente in beeld brengen op
zulke prachtige dag en ik had de bloemekes, de vlindertjes en alle mogelijke
andere uitingen van een ontwakende natuur in gedachten. Ik schoot wat links en
ik schoot wat rechts, maar bijzonder enthousiast was ik niet over de oogst.
Na mijn krantje, de sudokus en het middagnieuws zijn we dan deze namiddag naar
Lommel getogen om de verjaardag van schoonbroer Swa wat mee te vieren. Samen hebben
we nog wat meer gewandeld, niet toevallig weer eens richting Hobos. De
zoektocht voor het spaarkaske kon nog enkele verfijningen gebruiken. En ook
daar ben ik weer enkele keren op mijn buik gaan liggen in een poging om wat
bloemekes in tegenlicht te pakken te krijgen met een groot diafragma. Niks
wereldschokkends evenwel op mijn geheugenkaartje vanavond en ik heb dan maar
gekozen voor dit fotografisch lentecliché: een flink ingezoomd stukje japanse
kerselaar.
Ik had deze morgen bij de laatste twee groepen uit het
rijtje dat ik voor Balance moest fotograferen al enkele leuke shots en daarom
was ik tijdens de geocache-wandeling die we deze namiddag ondernamen meer bezig
met het genieten van de wandeling dan met het zoeken naar fotomogelijkheden. De
camera bleef eigenlijk de hele tijd in de tas. Dat kwam ook doordat we al snel
leuk gezelschap kregen. Bij het rondje De Mosten staat het wandelplezier
eigenlijk centraal en hoewel er echt wel enkele link verstopte geniepigaards
tussen zaten, en de modale geocacher meestal gaat voor zoekplezier zonder
pottenkijkers stoorde het ons allerminst dat we snel samen liepen met gelijkgezinden
die we al op de parking hadden gezien, een jeugdig, enthousiast koppel uit
Grobbendonk, niet eens zo ver van de deur. Nog wat verder werden we ingehaald
door een mede-hobbyist uit Tsjechië en we hebben het verdere verloop van de
tocht maar in groep afgehaspeld.
Bij het einde van het rondje, de bonus, vond ik dat ik hieraan toch wel een
souvenir wilde overhouden en dus stopte ik de camera in de handen van het vrouwtje.
Hoewel ze vaak mee de natuur in trekt is zij geen gedreven geocacher en de
opname die ik voor ogen had met gelijkgezinden van diverse windstreken kon zij
maar best schieten. Camera op automatisch, een Tsjech, twee leuke collegas uit
de buurt, mijn vaste vierpotige cachemaatje Phaido, de cachecontainer, het
logboek, allemaal samen in een plaatje.
Ik kreeg vanavond nog even bezoek van Patje, oude
strijdmakker in de muziek-arena van de 70er en 80er jaren. Hij was in de buurt
en wilde na al die tijd toch eens binnen wippen. Hij had warempel onthouden dat
ik, lang geleden dus, een grote liefhebber was van Four Roses, een Bourbon die ik indertijd
had leren kennen van onze toenmalige, ondertussen overleden, Amerikaanse bassist
Jack. Ik heb de fles met dank aanvaard en nog vóór de voetbalwedstrijd op TV
vanavond begon wilde ik graag proeven of ik nog steeds dezelfde affiniteit had
met het goedje. Ik heb me dus een glas ingeschonken en dacht meteen ook aan een
foto, al was het maar om de dansgroepenreeks even te onderbreken Het spul
smaakte nog steeds voortreffelijk moet ik zeggen maar ik heb toch de rest van
de fles weggezet voor komende feestelijke gelegenheden. Bij de wedstrijd niet
meteen een wereldschokkende prestatie van onze jongens trouwens heb ik gewoon
enkele Duvels genuttigd en tijdens het tikken van dit tekstje zit ik te
twijfelen
Dit geeft me de gelegenheid om even het oude dispuut omtrent de schrijfwijze
van de drank proberen te verklaren Ik heb me ooit laten vertellen dat ongeacht
de samenstelling, malt, blended, rye, boubon, single malt of what-so-ever, je
WHISKEY ( met een E ) zegt als hij komt van landen met een E in de naam: UnitEd
StatEs, IrEland en Whisky zonder E in de andere gevallen bvb. Schotland,
Canada of Japan. In dit geval klopt het alleszins, er staat whiskey op de fles
en die komt uit Kentucky, bij mijn weten gelegen in het zuiden van de United
States. Er zijn tegenwoordig ook al Belgische whiskeys/whiskies op de markt en dat maakt
het alleen maar verwarrend. Zowel Walen als Vlamingen zullen de drank dus met
een E schrijven maar een Amerikaan die naar Belgium komt zal om een Belgian whisky
vragen wat dan??? Is het alleen maar de Engelstalige benaming die telt? Belgian Owl, een van de nieuwe inlandse merken schrijft de naam alvast zonder E... er zijn geen zekerheden meer.
Zucht, time for a drink zou ik zeggen J
Ik realiseer me best dat het een beetje eentonig dreigt
te worden maar iets anders fotograferen was ook vandaag niet aan de orde. De
fotoshoots bij Balance zijn net iets meer tijdrovend dan ik had ingeschat en
dan praat ik niet alleen over de shoot zelf maar ook over de nabewerking. Gelukkig
vind ik het zelf ook leuk. Het is prettig werken met zulke enthousiaste kids. Bij
deze groep kleindochter Julie zit er bij trouwens deden we zes
verschillende poses, van elke pose maakte ik verschillende opnames, dan ga je
selecteren om de beste uit elk reeksje te halen en het minimum wat je aan
nabewerking kunt doen is zorgen voor een verantwoorde uitsnijding, en de
elementaire basisbewerkingen in de foto-fatsoeneer-kunst toepassen. Morgen is
er maar één groep en zondag ook nog twee, dan ben ik er doorheen. Voorlopig
doen we het vandaag dus met deze Zumba-dames ( en heer ). De overige vijf poses
van deze groep zal ik voor de aardigheid morgen eens op mijn Facebook-pagina
zetten.
Dag drie van de Fotoshoots bij balance, geen tijd voor
andere avonturen vandaag. Het was weer een behoorlijke uitdaging bij momenten,
zo kreeg ik een in het zwart geklede, zwart geschminkte groep dames voor de
lens en die poseerden natuurlijk voor een zwarte achtergrond 50 shades of
black zeg maar J
Wat ik tijdens de repetitie in kledij na de shoot te zien kreeg is veelbelovend
voor de komende balletvoorstelling maar deze groep wil ik niet tegenkomen
tijdens een van mijn avondwandelingen met Phaido.
Het was de drukste dag uit in de photoshootweek bij
Balance vandaag. Van 3 uur s middags tot 9 ben ik zo ongeveer de ganse tijd
bezig geweest om diverse groepen voor de camera te krijgen. Bij elke groep was
er een sessie voorzien waarbij een of meerdere groepsfotos gemaakt werden, maar
ook tijdens de aansluitende repetities in kostuum maakte ik elke keer weer de
nodige shots. Toen ik vanavond thuis kwam stond de teller op 488. Er kwam van
alles voorbij, modern, klassiek, hip hop noem maar op. Ik ga die fotos
uiteraard niet allemaal bewerken en fatsoeneren, na een strenge selectie zullen
er waarschijnlijk wel een stuk of honderd de kwaliteitscontrole doorstaan.
Voorlopig had ik er al enkele uitgepikt die me op het eerste zich erg bruikbaar
leken.
Met dansen heeft deze plaat nauwelijks te maken natuurlijk maar in de loop van
zon shoot vraag ik ook wel eens om gewoon een leuke pose aan te nemen,
inspiratie van het ogenblik zeg maar In dit geval zag ik een groep toffe
tieners die gewoon zichzelf waren en die de cameravrees bij deze al hadden
achtergelaten nog voor de sessie die ze hierna moesten doorstaan.
21 Maart, het officiële begin van de lente. En lente
was het, zeker deze namiddag. Dan blijft een mens niet binnen. Phaido had me al
enkele keren vragend aangekeken terwijl ik de GPS aan de PC had aangesloten, ik
verdenk hem ervan dat hij weet wat dat betekent. Een rondje geocachen met
kommentaren waaruit blijkt dat het best prettig wandelen is was snel gevonden
en even snel in de GPS geladen. We zijn naar Zoersel gereden en hebben
uitgebreid van de omgeving, van de wandeling en van de zoekacties genoten.
Phaido heeft gesnuffeld dat het een lieve lust was en baasje heeft tussen het
geocachen door natuurlijk ook regelmatig zijn fototoestel boven gehaald. Dit is
het Zoerselhof, met dank aan de tuinarchitect voor zoveel symetrie. Ik ben er
bijna zeker van dat ik niet de eerste was om dit te fotograferen, maar dat
maakte het onderwerp er niet minder interessant om. Klik, klik, klik Deze vond
ik de beste.