Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
19-02-2017
19 februari Repetitie
Ik ben deze middag nog eens naar Balance Health Center
gereden om enkele stukjes repetitie mee te pikken en er fotos van te maken voor
de documentatie over het komende showprogramma. Makkelijk fotograferen is het
er niet en ik zie het ook als een uitdaging voor mezelf. Een zwarte vloer
brengt gehaaid de lichtmeting in de war en door de volledige spiegelwand ben je,
zeker als je flitst, bijna verplicht richting straatkant te fotograferen tenzij
je een of ander effect zoekt in die spiegels natuurlijk maar dan heb je weer
last van tegenlicht. Repetitie is het niet alleen voor de dansers maar ook voor
de fotograaf.
Ik ben er ondertussen ongeveer achter welke instellingen het meeste kans op
succes opleveren en het percentage goede opnames groeit met elke repetitie. Een
sluitertijd van 1/160 klinkt logisch als je flitst natuurlijk en een niet te groot
diafragma van 8 of 9 zorgt er voor dat de scherptediepte groot genoeg is om een
iets bredere - of noem het diepere - groep van voor tot achter aanvaardbaar
scherp te krijgen. Blijft het vinden van een bijhorende ISO-waarde om het rekensommetje
te laten kloppen. In dit geval was dat ISO 800. Maar dan zijn we er nog niet
want de ETTL stand van de flash bleek toch te weinig licht op te leveren en
daar moest ik één stop extra compenseren. Het klink allemaal wat moeilijk
natuurlijk en ik geef graag toe dat dit meer het resultaat is van uitproberen
en leren van je fouten dan van pure kennis J.
Gust en Brigitte vierden vandaag hun vijftiende jaar samen en
hun tiende huwelijksverjaardag. Of ik enkele fotos wilde maken tijdens het
feest? Ja natuurlijk
De gang der zaken bij dit soort gelegenheden is ons nog zeer bekend, we hebben
tijdens onze carriere honderden dergelijke feesten muzikaal omlijst. Het
verwonderde ons dan ook geenszins dat er op een bepaald moment een soort
Polonaise zou voorbij komen waarbij de deelnemers doorheen een tunnel gevormd
door de mede-deelnemers moesten lopen. Precies op dat punt stond ik klaar met
de camera natuurlijk.
Het zijn moeilijke tijden voor Tournee Minerale deelnemers.
De verleidingen vliegen je langs alle kanten rond de oren. Nu ben ik niet echt
een officiële deelnemer, ik heb me nooit ingeschreven of zo, maar in een vlaag
van overmoed heb ik ooit gesteld dat ik daar vrijblijvend best wilde aan mee doen.
Ik had er ook meteen bij verteld dat ik mijn eigen regels wel zou maken en dat
in het buitenland en bij speciale gelegenheden ik me niet verplicht zou voelen
associaal uit de gezelligheid te stappen
Vanavond hadden we een feestje met enkele bijzondere vrienden in Aarschot, het
vrouwtje was erbij als mogelijke chauffeur voor de terugweg en de door de
gastvrouw geserveerde dranken waren van dien aard om mijn verzet snel te laten
smelten. Een snelle blik op Wivino had me er trouwens van overtuigd dat ik dit
niet mocht aan me laten voorbij gaan. Ik geef het toe ik heb weer gefaald Alweer
een dag die ik in maart zal moeten inhalen. Das trouwens ook een regel die ik
er bij gemaakt heb: elke dag met alcohol in februari wordt gecompenseerd door een
alcoholvrije dag in maart Ik hoop dat maart voldoende dagen heeft J
Het zal nog wel een tijdje duren voor ik eens de resultaten van een
aaneengesloten maand zonder zal mogen ervaren, maar voorlopig leef ik voldaan in
de wetenschap en met de praktijkervaring dat die Chapelle de Bages 2010 een
verdomd mooi wijntje is.
Morgen is er weer een feestje in Ter Venne in Langdorp deze keer. Zoals ik al
zegde: het zijn harde tijden en hoeveel dagen zijn er ook alweer in maart?
Er zullen in de loop van de volgende weken regelmatig weer
wat dansfotos voorbij komen. Bij Balance zijn ze de jaarlijkse dans-show alweer
druk aan het voorbereiden en naast de uiteindelijke fotoshoot van de diverse
groepen en het fotograferen van de voorstellingen is het de bedoeling dat ik vanaf
nu op zijn tijd ook eens binnenwip tijdens de repetities. Vandaag ging ik al
eens een kijkje nemen en ik moet toegeven dat daar hard gewerkt wordt, topsport
Natuurlijk gaat de riem er soms ook wel even af en dan is er alle ruimte om
wat pret te maken. Toen ik deze dametjes bezig zag flitste in mijn hoofd ineens
een titel van Cindy Lauper voorbij: Girls just wanna have fun
Die vervelende verkoudheid blijft me parten spelen. Ik dacht
dat ik er overheen was en vanmiddag wilde ik in Wiekevorst een fikse wandeling
gaan doen met Phaido ( en de GPS, enkele geocachen in mind ) maar na 5 minuten
was ik al drijfnat van het zweet en moest ik toegeven dat ik iets te
optimistisch geweest was. Terug naar huis achter een warm glas citroensap met
honing dan maar weer.
Ik heb gelukkig nog wel een aantal Spaanse fotos in de wachtkamer zitten om de
tijd te verdrijven en ik durf ook wel eens experimenteren met de camera - en in
dit geval ook met de flitser. Dit is een selfie, met gestrekte armen gemaakt
met de 6D op de Bulb-stand en de flitser op tweede gordijn. Door om mijn as te
draaien terwijl ik de camera met geopende sluiter strak naar mij gericht hield
kon ik de lampjes in de achtergrond te pakken krijgen in de beweging en pas
toen ik de sluiterknop losliet ging de flits af met een scherpe Pol als
resultaat.
Veertien februari, Valentijnsdag. Verjaardagen en dergelijke
durf ik wel eens vergeten, maar de commercie zorgt er wel voor dat je deze dag
nooit ongevierd laat. Al voor de 48ste keer mag ik het samen met
mijn schatje meemaken, en het is nog altijd even vet aan J .
Valentijn is dit jaar voor ons: met zn tweeën onder een dekentje op de bank
zitten en proberen van die vervelende verkoudheid af te geraken. Ik ben er mee
terug gekomen van Spanje en ik vermoed dat ik die zaterdag meteen doorgegeven
heb aan het vrouwtje. Ikzelf heb de indruk dat ik er overheen aan het raken
ben, bij het vrouwke is ie nog aan het groeien, arme schat.
Het is weer lammetjestijd op de boerderij. We waren vandaag
op bezoek in Wuustwezel en konden met eigen ogen zien hoe er al enkele het
schapenbestand waren komen vergroten. In een geïmproviseerde peutertuin
verblijven ze tijdelijk met hun mamas . Zes ooien en acht lammetjes, er lopen
dus enkele tweelingen bij als je het ons vraagt. In de kraamafdeling, aan de
rechterkant voor een klein stukje in beeld, was trouwens ook nog de nodige
bedrijvigheid zodat het binnenkort weer een gehuppel van jewelste wordt in
de wei.
De carnavalsvereniging De Rietschieters waarbij een nichtje
van het vrouwtje actief is organiseert ieder jaar weer een mosselfeest om de kas
te spijzen. Snipverkouden of niet, eten kan deze jongen altijd dus hebben we
ook nu de kans niet laten voorbij gaan om ons op de heerlijke zeevruchten te
storten. Zoals altijd is Phaido er bij als wij ergens naar toe gaan en ook deze
keer kadden we zijn matje gelegd langs de tafel waar wij ons te goed deden aan
de lekkernijen. Hij weet trouwens dat hij ook iets krijgt als baasje en
vrouwtje uit eten gaan. Nu is Phaido niet meteen een grote mosselliefhebber,
dat vermoed ik toch, maar we hebben altijd wel enkele snoepjes bij die hij wél
lust.
Een foto hoort ook bij de gelegenheid vond ik. Ik had de groothoek er op staan
en dan krijg je langs de zijkanten natuurlijk een enorme vervorming maar daar
kan ik in dit geval mee leven. In eerste instantie had ik vergeten het
groothoekklepje voor mijn flitser te zetten en toen kreeg ik een beeld met een
soort spot in het midden. Een tweede poging met klepje vond ik evenwel ook niet
meteen de sfeer hebben die ik er in verwachtte. Dus ben ik maar aan de slag
gegaan in Photoshop om de zijkanten van de eerste foto een beetje op te lichten
en dit is ongeveer zoals ik het wilde. Flitsen is een vak apart merkte ik weer
maar eens. Ik moet me daar toch eens wat beter in verdiepen.
Malaga Eindhoven. Voor, tijdens en na de vlucht terug
naar huis heb ik vandaag echt wel enkele fotos gemaakt maar luchthavengebouwen
of Ryanair vleugels leveren niet meteen de meest originele of wereldschokkende
fotos meer op tegenwoordig vond ik. Omdat ik snipverkouden van Spanje ben terug
gekomen heb ik er voor gekozen niet meer naar buiten te gaan op zoek naar
nieuwe beelden. Ik ben dan maar begonnen met het fatsoeneren en selecteren van
de Andalusische oogst.
Met deze foto ben ik een tijdje bezig geweest. Partner in crime Jackie heeft m
geschoten in Nerja bij het zogenaamde Balcon de Europa. Uit een burst van vijf
kon ik precies het goede beeld kiezen. Er is behoorlijk wat aan gephotoshopt en
dan bedoel ik niet dat mijn sprong er ingezet is, neen, die is echt Wel was
het zo dat er achter me enkele mensen erg storend in beeld waren en het was een
hele klus om die weg te shoppen en dan het hekwerk geloofwaardig terug te klonen.
De spiegelingen in het marmer van de ster bleken ook nog de geloofwaardigheid
in de weg te staan en daar heb ik ook nog iets aan gedaan. Een foto die vandaag
gemaakt is dus Jump !!!
Als alle toeristen op het strand liggen omdat het mooi weer is trekken wij de bergen in en als er dan een regendag voorbij komt gaan wij eens op het strand kijken of daar geen geocachen te scoren zijn zonder pottenkijkers ( droezels, muggles... afhankelijk van het feit of je Harry Potter ooit in het Nederlands of het Engels gezien hebt ). In Torrox waren we alleszins succesvol... naar de andere kant kijkend kon ik een plaatje scoren van een gigantisch architecturaal project om het oord wat meer renommée mee te geven ( vermoed ik ).
Dit had ik al lang op mijn verlanglijstje staan en als er tijdens deze spanjereis iets heel vet op het programma stond was het een bezoek aan de Caminito del Rey. Het was zeker de moeite, hoewel de adrenalinekick toch wel grotendeels achterwege bleef. Alles is beveiligd in de overtreffende trap zodat iedereen die niet aan een extreme vorm van hoogtevrees lijdt de wandeling zou moeten aankunnen. Het blijft enorm spectaculair natuurlijk. Liever dan alles van naaldje tot draadje te beschrijven raad ik aan maar eens op die naam te googelen. Je moet misschien twee keer kijken om de bijhorende foto te begrijpen... een beetje vergroten kan ook helpen. De horizontale geaccidenteerde lijn boven de spoorweg is wel degelijk het wandelpad. Er lopen mensen op. Dit is de zuid in/uitgang en daar eindigde onze tocht.
We genoten vandaag van een heerlijk lente weertje - eigenlijk al zat warm voor de wandeling die we gepland hadden - we genoten van onze diverse hobby's en van het eten in steeds weer datzelfde heerlijke restaurantje en uiteraard hebben we weer een groot aanbod van potentiele toppertjes voor mijn jaar-fotoalbum. Dit silhouette-avondbeeld met schitterende avondkleuren heb ik enkele keren met de 6D vastgelegd natuurlijk maar ook de recht-toe-recht-aan versie met de iPad mag er best zijn vond ik en voorlopig ben ik genoopt die maar zonder enige bewerking op het net te knallen. Photoshoppen doe ik wel weer als ik terug thuis ben.
Als kind wist ik het al: appelsienen komen uit Spanje. En toen ik vele decennia geleden voor het eerst in Spanje kwam stopten we bij de eerste appelsienenboom die we zagen om fotos te maken. Na zoveel jaren is de verwondering nog altijd gebleven... in februari plukrijpe appelsienen aan een boom zien hangen is en blijft voor ons noorderlingen heel speciaal. Uit het aanbod van onze omzwervingen in en rond Competa vandaag, plukte ik dit beeld.
Ik waande me vandaag even in een van de national parks in het zuid-westen van de Verenigde Staten. We hadden het Parque National de El Torcal de Antequera uitgekozen om onze wandelkriebels anex geocache verzuchtingen te bevredigen. Zo'n 30 km ten noorden van Malaga ligt op meer dan 1100 m hoogte een stuk natuurgebied volgestouwd met de meest eigenaardige geërodeerde rotsformaties zoals je die ook vindt in Bryce of Zion bvb, alleen de kleur is minder rood. We hebben er een hele namiddag met grote ogen, genietend rond gelopen. De geocache oogst was iets minder groot dan gisteren maar dat hadden we op voorhand in gecalculeerd, hier was het ons in de eerste plaats om de wandeling te doen. Uiteraard heb ik veeeeel fotos geschoten met de Canon en op z'n tijd ook enkele met de iPad voor deze blog en voor Facebook.
We hadden vandaag gekozen voor het rondje Fauna y Flora als redelijk gemakkelijk ingeschatte eerste dag van onze Spaanse geocache avonturen. Dat was even verkeerd gegokt... we hadden geen rekening gehouden met het bergachtig karakter van het Spaanse binnenland en met kronkelende paadjes die de afstanden met een behoorlijke factor vermenigvuldigden! Al bij al werd het toch een gesmaakte ( maar zware ) tocht en bij de vele fotogenieke momenten maakte ik meestal zowel met de Canon als met de iPad een shot. Uit het iPad aanbod koos ik vandaag voor dit plaatje.
Na een vlekkeloos verlopen vlucht en een al even voorspoedige landing (applaus van vele banken :) ) hadden we nog enig oponthoud bij het ophalenvande huurwagen en toen we tegen het vallen van de avond ons tijdelijk verblijf naderden kwamen we plotsklaps in een bocht een onverwachte hindernis tegen. Om een herder met een kudde geiten vrije weg te gunnen kun je maar beter even langs de kant gaan staan. Natuurlijk maak ik dan enkele fotos. De blog indachtig heb ik dat maar snel met de iPad gedaan.
Ik heb vanavond met de iPad even een foto gemaakt van
mijn reisdocumenten. Ik vertrek morgenvroeg namelijk met mijn cachemaatje
Jackie naar Malaga om daar een week te gaan geocachen en andere leuke dingen te
doen. Als je met Ryanair reist ben je zeer beperkt qua bagage en voor mijn
laptop is er geen plaats. Ik ga dus meteen in Spanje een kaartje kopen om met
de iPad op het net te kunnen en zo toch de dagelijkse routine voort te zetten.
Dit experimentje had ik dus nodig om even te checken of het op deze manier lukt
en dat valt nogal mee merk ik.
Uiteraard ben ik van plan een massa fotos te maken en uiteraard neem ik de
Canon mee maar voor deze blog zullen we het de volgende week met de iPad moeten
doen. Ik zal alleszins zeker trachten alle dagen iets te tonen wat de dag
illustreert.
Wandelen, fietsen en geocachen, dat gaat goed samen.
Voeg daar fotograferen bij en eigenlijk ook nog een Duvel als zelfbeloning na
afloop. Dat zou de ideale combinatie kunnen zijn om een mooie vroege lentedag
helemaal toppie te maken. Die Duvel stond vandaag niet op het menu helaas dag
twee van tournee minerale ( en nog steeds geen afkickverschijnselen ), maar klagen
hoor je me niet, integendeel.
We hadden het natuurgebied Kindernouw in Lille uitgekozen om ons aan een mooie
multicache te wagen, vlak bij de deur en toch voor mij totaal onbekend, het
toont nog maar eens aan dat je door de geocache-hobby op plaatsen komt waar je
anders nooit zou geraakt zijn. We konden moeizaam via niet eenvoudig te vinden
aanwijzingen ons einddoel uiteindelijk ook te pakken krijgen maar wat even
belangrijk is, we genoten van de wandeling, het weer, het gezelschap en er
kwamen weer de nodige erg fotogenieke plekjes voorbij. Uit het aanbod koos ik
vandaag voor dit plaatje.
Mijn zus heeft twee poezen, allebei zwart met enkele
witte accentjes. Toen ze als jonge kittens bij haar kwamen dacht ze dat het
twee kattinnetjes waren en die kregen de namen Mona en Liza ( snapt U hem? ).
Na niet al te lange tijd bleek Mona evenwel een katertje te zijn en dat werd dus
Mon ( Leonardo da Vinci was plots ver weg J ).
De witte poes van de buren komt de laatste tijd steeds vaker op het territorium
van Mon en Liza en dat vinden die helemaal niet leuk, te meer omdat die witte
kater een erg dominant type is. Hij probeert daarenboven iedere keer mee naar
binnen te glippen telkens Mon of Liza het electronisch kattenluik openen met
hun chip. Zus werkt hem dan zo snel mogelijk weer naar buiten maar dan gaat ie
verontwaardigd ergens voor het raam zitten te protesteren met een ik-wil-er-in
uitdrukking op zijn kattengezicht. Ik mocht het hele tafereel vandaag ook eens
meemaken en fotograferen.
Onze geocachetochten brachten ons vandaag weer naar het
Nederlandse Geldrop waar o.a. de Gulbergen-multicache op het programma stond,
een redelijk zware wandeling van dik 5 km.
Op landgoed "De Gulbergen" bevindt zich een voormalige afvalberg, met
zijn 60 meter boven NAP is dat de hoogste berg van Noord-Brabant en wordt
derhalve ook wel "Het Dak van Brabant" genoemd. Inmiddels is ie met
een dikke laag zand afgedekt en van het afval is weinig meer te bekennen.
Feitelijk is vrijwel het hele gebied omgedoopt tot recreatiegebied met o.a. een
golfterrein, mountainbike-routes en wandelmogelijkheden. Op de top heb je een
geweldig mooi uitzicht over de omliggende dorpen en als iemand je op deze plek
komt vertellen dat je in het vlakke Nederland bent geloof je hem niet.
De foto is gemaakt van af de plek waar we de wagen achterlieten. Geef toe, dit
ziet er uit als de Voerstreek of de Condroz.
