Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
21-12-2016
21 december De Kerstmobiel
De Kerstman
gaat met zijn tijd mee. Hij heeft bij het huis van de Kerstman een 100%
electrische kerstmobiel ter beschikking om, indien nodig, zich te verplaatsen
doorheen de Aarschotse binnenstad. Als het even iets minder druk is in het huis
laat hij de zorg voor de bezoekers over aan de elfen, de kersthond en de
kerstvrouw, dan gooit ie een lading snoepjes op de achterbank en dan maakt ie
een rondje om al dat lekkers uit te delen aan de einde trimester vierende
scholieren en de winkelende kerstcadeautjes jagers.
Voor de geïnteresseerden: het voertuig is een Renault Twizy en als je vindt dat
de kerstman deze foto niet zelf gemaakt
kan hebben heb je gelijk dat deed de kerstvrouw.
Er staat een
lichtspot op de kerstmanstoel gericht. Ik heb ondertussen al enkele honderden
jonge en minder jonge huis-van-de-kerstman-bezoekers en -bezoeksters op mijn
schoot gehad. Als er zich dan weer een moeder over mij buigt om haar oogappel
aan te reiken gebeurt het dat ik merk hoe mooi het licht doorheen de haren
schijnt telkens die spot precies achter haar hoofd zit. De kwaliteit van het
effect is afhankelijk van het soort haardos uiteraard. Dat zette me aan het
denken en toen kleinzoon Pieter vandaag op zijn beurt helper van de Kerstman kwam
spelen zag ik mijn kans schoon. Pieter heeft een weelderige donkerblonde krullenbol
en die leek me zeer geschikt om er mijn fotokunstjes op los te laten.
Toen de laatste bezoekers weg waren heb ik hem gevraagd even te poseren. Tegenlicht,
dus moest ik voorzichtig inflitsen om ook de voorkant goed te belichten en het
moest van vrij dichtbij en dan krijg je het gekende grote-voeten- of dikke-neuzen-effect. Helaas is dat ook hier
een beetje het geval maar dat is niet waar het me bij deze om ging dus. Het prachtige
strijklicht is wat ik wilde tonen. De
alomtegenwoordige kerstverlichting zorgt voor nog wat extra sfeer. Een remake,
waarbij ik het plaatsen van de spot, het soort spot en de afstand naar mijn
onderwerp zelf kan bepalen, is meer dan waarschijnlijk binnen de kortste keren
Eos 6D- 16-35mm op 35 mm-f 3,5-ISO 320-1/200-Flitscompensatie: min 2/3 stops.
Tja, ik had
het al min of meer aangegeven, het zou wel eens een beetje eentonig kunnen gaan
worden. Het kerstman en Kerstvrouw spelen is dezer dagen zowat een full-time
bezigheid en het is dan ook niet meer dan normaal dat de dagfotos daaraan
gerelateerd zijn.
Dit is het bureau van de Kerstman. Als ie niet in zijn zetel zit om zich te
laten fotograferen met kinderen en soms ook wel eens iets ouderen op zijn
schoot, dan is hij hier te vinden, op zijn werkplek. Dit is het zenuwcentrum
van de kerstpakjesverzenddienst. De Kerstman houdt hier in de gaten wat waar
naar toe moet, wie het moet brengen, of de leveringen op tijd binnen komen
kortom er komt een heleboel administratie kijken bij het kerstmanwerk. Het
vrouwtje komt hem daar vaak bij helpen en schoonbroer Dreeke wipt ook wel eens
binnen om een foto te maken van het hard werkende koppel.
Eos 6D -16-35mm lens op 16 mm -F 3,2-1/100-ISO
2500
Het was een
ware overrompeling in het huis van de Kerstman vandaag. Als deze trend zich
voortzet vrees ik dat er de komende tijd alleen nog maar Kerstsfeerbeelden
zullen voorbij komen op deze paginas. Tijd om naar buiten te trekken en daar te
fotograferen zit er nauwelijks in of het zou tijdens een sowieso al ingekorte
(vroege) ochtendwandeling moeten zijn en in het huis en omgeving is het al
Kerst wat de klok slaat. Ik vermoed dat ik vandaag met ongeveer 500, al dan
niet in de Kerstman gelovende, kinderen geposeerd heb voor een smartphone-foto
gemaakt door papa, mama of een van de grootouders.
Toen de deuren eindelijk dichtgingen vanavond wilde ik ook wel eens iets anders
op mijn schoot en de Kerstvrouw ging daar graag op in. Ik had uiteraard eerst
de camera op statief gezet, scherp gesteld en de tijdontspanner op 10 seconden
gezet. Ik vermoed dat ik de komende tijd nog wel enkele dergelijke fotos zal
maken maar of er een zal bij zijn met een hoger kerstkaartgehalte betwijfel ik.
De kerstman
heeft vandaag officieel zijn intrek genomen in het Huis van de Kerstman in
Aarschot. Dat gebeurde tijdens een korte ceremonie waarbij de burgemeester de
sleutel van het huis aan de Kerstman overhandigde. Dat was weliswaar maar pro forma
want de jongste elfjes uit de kerstman-crew hadden de sleutel al eens eerder te
pakken gekregen en hadden het huis al eerder uitgebreid verkend. Elfjes zijn
sprookjeswezens en in sprookjes gebeuren wel eens vaker onverklaarbare dingen Ik
kon ze zelfs met de sleutel op de foto krijgen toen ze ermee poseerden in een
van de kerstmanzetels, enkele minuten voor de plechtigheid.
Daags voor
de Kerstman aan zijn Aarschotse klus begint hadden we nog een bezoek aan de
kerstmarkt in zorgtehuis Hoevezavel op het programma staan. Het wandelseizoen
is al een tijdje afgelopen, maar als vrijwilliger voelen wij ons toch nog
altijd zeer verbonden.
Ze aanvaarden me daar ondertussen zo ongeveer allemaal wel als huisfotograaf en
ik heb dan ook menig plaatje geschoten. Gekende en ongekende bewoners en
bezoekers passeerden de revue en uiteraard kwamen ook ons vriendenclubje met
het vrouwtje en Phaido meermaals in beeld.
Zonder enige vooringenomenheid of favoritisme oordelen welke foto je kiest om
de dag te illustreren is dan moeilijk natuurlijk. Deze twee dames die tegen het
einde van het evenement klaarblijkelijk in een diepgaand gesprek zijn vond ik
alleszins een onderwerp dat enkele shots waard was. Deze was helemaal raak, net
voldoende info omtrent wat er gebeurt en toch ook nog de nodige vragen Ieder
vult zelf maar in wat hij of zij er verder in ziet.
Vandaag
fietste ik langs het Kempisch kanaal en de bomen aan de overkant waren zich al
een hele tijd aan het spiegelen. Ik ben gek op spiegelingen. In het glas van
een uitstalraam of een wagen, in de chroomdelen van motorvoertuigen, in een
rimpelloos wateroppervlak , er dienen zich regelmatig fotomomenten aan als je
oog hebt voor dat soort dingen.
Helemaal rimpelloos was het kanaal niet, maar het scheelde toch niet veel
genoeg om de uitdaging steeds sterker te maken en me uiteindelijk te laten
stoppen om toch nog maar eens een opname te maken en mijn verzameling aan te
vullen. Vaak zet ik dan die foto ook nog eens op zn kop en knip ik hem zo dat
ik alleen de spiegeling over hou, kwestie van de kijker op het verkeerde been
te zetten. Facebookvrienden zullen al wel gezien hebben dat ik dat bij deze ook
gedaan heb. Voor deze blog wil ik me aan het origineel houden, weliswaar met
boven en onder er een klein stukje afgeknipt om een 16-9 formaat te verkrijgen,
dat vind ik beter bij landschapsfotografie passen.
Het zal
ondertussen wel algemeen geweten zijn dat ik een stevige voorliefde heb voor nacht-
en avondfotografie. Het heeft waarschijnlijk wel iets te maken met het feit dat
ik altijd al een nachtmens ben geweest.
Vanavond ben ik naar Turnhout gereden. Ik was nieuwsgierig naar wat de
kerstmarkt te bieden had qua sfeerbeelden. Het viel me een beetje tegen moet ik
zeggen, daarom ben ik daar ook niet al te lang blijven rondhangen. Maar omdat
ik toch in Turnhout was heb ik een aantal andere mogelijke interessante
locaties ook eens in het donker bezocht en er was wel degelijk iets te plukken.
Bij het kasteel van de Hertogen van Brabant, tegenwoordig beter gekend als het gerechtshof,
heb ik een half uurtje doorgebracht om van uit diverse standpunten te bekijken
waar ik het beste plaatje kon schieten. Uiteindelijk heb ik van uit deze
positie een HDR-opname gemaakt met drie belichtingen. Veel te vaak wordt na een
HDR opname ook nog in één adem tonemapping er op los gelaten. Dan krijg je
meestal over-the-top resultaten en dus heb ik ze in Photoshop samengevoegd zonder
me daar aan te bezondigen en dan ziet het er zo uit, een realistische weergave
van wat het oog ziet en wat de camera in één opname vaak niet aankan.
Dit soort dingen zet ik ook graag om naar zwart-wit, maar voor één keer vond ik
hier toch de kleur versie leuker. De zwart-wit versie zet ik wel in een
daarvoor bestemde groep op Facebook.
ISO 100-f 13-drie opnames met
respectievelijk 3,2 sec. 13 sec. en 30 sec.
Wat hebben
we toch een fijne hobby. Er is altijd wel een of andere collega die iets nieuws
bedenkt. Er wordt van je verwacht dat je overweg kunt met GPS, computer,
internet, navigatie, dat je voldoende rare hersenkronkels hebt om de meest
onverwachte cryptische mysterie vraagstukken op te lossen, dat je niet te beroerd bent om
wandelschoenen, laarzen of erger nog waadpakken aan te trekken om op de
gezochte coördinaten te geraken en als je dan na vele jaren ervaring op een
plek komt waar je moet loggen op een soort logboek waar je voor het eerst mee
geconfronteerd wordt knipper je toch nog even met de ogen.
Borduren, of iets wat daarvoor moet doorgaan, is ook een noodzakelijke
eigenschap voor de geocacher merkten we vandaag. Gelukkig was Annemarie, het
vrouwtje van cachemaatje Jackie er bij en die heeft voor ons in het geel JAPO
er op getoverd, de afkorting van onze namen.
Ik ben nog
eens een keer het rondje drie kanalen gaan fietsen vandaag. In deze tijd van
het jaar wordt het snel avond. Toen ik langs het Albertkanaal fietste ter
hoogte van de nieuwe uitbreiding van het Europese Nike-distributiecentrum begon
het al een beetje te schemeren en de eerste tekenen van hopelijk alweer een
mooie zonsondergang zaten er aan te komen.
Helemaal in de verte zijn de sluizen van Meerhout en van voorbij die sluizen
tot hier is het al Nike aan de overkant, als ze iets aanpakken dan doen ze het
ook grondig die Amerikanen goed voor de werkgelegenheid natuurlijk, en ze
zorgen voor hun eigen energie. Hun windmolenpark neemt ondertussen volwassen
afmetingen aan en ik vond dat het best een foto waard was.
Terwijl wij
onze geocachekunstjes vertoonden stonden de schaapjes verwonderd toe te kijken.
De dames vertoonden zoals je ziet veelkleurige sporen van de verfpotten waar ze
onderdoor waren gegaan. Plaats van actie was het oud stort in Mol Rauw waar we
de gelijknamige multi-cache aan het wandelen waren. Het is nu een mooi
heidegebied dat er eigenlijk gekomen is nadat in 1985 een andere oplossing
werd gevonden voor het huisvuil, het stortterrein kreeg een afdekking met dikke
zand- en kleilagen en de natuur kreeg hier opnieuw de bovenhand. We zijn hier
pal naast het Zilvermeer en zo bedacht ik de beetje melige titel Schaapjes op
het droge
Iets voor
vijf net thuis van een op het laatst toch wel natte miezerige fietstocht snel
douchen want om zes uur hebben we afgesproken voor het verjaardagsfeestje van
Ivo.
Hoe dom kun je zijn gewoonweg het fototoestel vergeten mee te nemen en tot de
constatatie komen dat je vandaag nog niks gefotografeerd hebt Half zes meteen
de wagen in naar het dorp in de hoop iets te doen met de kerstverlichting.
Geluk !!! Er passeert net een bus van de lijn en samen met de voor- en
achterlichten van de voorbij rijdende autos geeft dat een opvallend
kleurenpalet tegen de met kerstlampjes getooide achtergrond van de Leistraat.
Mijn Italiaanse vrienden zullen deze foto zeker appreciëren.
Je houdt het
eigenlijk niet voor mogelijk, half december, 12 graden en de fietskriebels kwamen
plotsklaps zeer sterk aankloppen. Cachemaatje Jackie en zijn Annemarie bleken meteen
bereid samen met ons ergens bij onze Noorderburen een tochtje te gaan maken.
Langs het zgn. Wilhelminakanaal in Oirschot vonden we een aanlokkelijk doel:
een pittig tweewiel-geschikt rondje geocachen met veel lovende commentaren op
de site.
Het werd inderdaad een erg gesmaakte fietstocht met de nodige fotostops. Op
menige plek experimenteerde ik met stapje links, stapje rechts om te zien
hoezeer de fotos van elkaar verschillen. Van op deze locatie heb ik
bijvoorbeeld een totaal andere foto geschoten door anderhalve meter naar rechts
te gaan en een beetje meer door de knieën, die zal ik op facebook plaatsen dan
kan de eventueel geïnteresseerde volger zelf vergelijken.
We moesten
al vroeg op weg vandaag. Onze half-jaarlijkse afspraak met de tandarts stond op
de agenda en Phaido als medereiziger staat op een strikte regelmaat wat pipi-
en kaka-ochtendwandeling betreft. Dat betekende dat we nog iets vroeger moesten
vertrekken om onderweg de nodige stappen op de teller te zetten. We waren
evenwel nog maar nauwelijks uit de wagen ergens in Witgoor toen onze held al
deed wat we van hem verwachtten. Nu waren we plots te vroeg
Dan houdt deze jongen net iets beter zijn ogen open om fotomogelijkheden te
ontdekken. De ochtend is sowieso voor mij een redelijk onontgonnen periode in
een etmaal en toen we langs het nieuwe bouwrijp gemaakte industriegebied Kristalpark
reden was ik plots zeer gecharmeerd door het mooie licht. Een korte fotostop
resulteerde in een aantal meer dan aanvaardbare plaatjes. Dit is de keuze voor
vandaag. Twee rijen molens, de verlichtingspalen rechts en het fietspad leiden alle de blik naar een sterk punt op één derde rechts onder, niet alleen qua compositie ben ik hier best tevreden mee.
ISO 400F 101/640
Een van mijn
fotopoints tijdens de reguliere ochtendwandeling is deze heuvel. Het is
eigenlijk maar een molshoop, ik schat 10 m boven de omgeving. Wij noemen het de
Valentijnsberg en waarschijnlijk zijn wij ook wel de enigen om dat te doen. Lichtelijk
creatief bedachten wij ooit deze naam voor de plek en voor ons is dat voldoende
als plaatsbepaling. Dit is het hoogste punt van de jaarlijkse Valentijnscross
in het dorp en hier heb je dan een leuke locatie om de atleten vast te leggen.
Bij gebrek aan atleten had ik vandaag een andere invulling van het begrip
Valentijn in gedachten. It takes two to tango. Mijn grote concurent in de
strijd om het hart van het vrouwtje maakt ongegeneerd avances. Ik laat hem maar
vanavond ligt hij weer op het matje voor de slaapkamerdeur en doe ik lepeltje
lepeltje
Ik heb de kleurverzadiging van de hele foto flink terug gehaald, alleen de
hoofdrolspelers ontsnapten aan de selectie.
ISO 1600F 81/80
Samen met
mijn cachemaatje Jackie en zijn vrouwtje Annemarie ben ik vandaag naar Aarschot
gereden. Naast een aantal andere doelwitten hebben we onder andere een wherigo
geocachetocht gemaakt doorheen de stad. Ik kan dat het best omschrijven als een
gegidste wandeling langs bezienswaardigheden - in dit geval standbeelden -
waarbij de info je op de precieze locaties wordt verschaft door de GPS. Op de
geocaching.com site kun je zgn. cartriges downloaden die je gedurende zulke
tochten begeleiden en de weg wijzen.
We wandelden onder andere langs het begijnhof en daar kon ik het niet laten om
nog eens de fotopotentie van de locatie aan te grijpen om de Eos uit de tas te
halen. Ik heb hier een tijdje zitten tobben over de beste compositie. Enkele stappen naar rechts zouden er voor gezorgd hebben dat ik de
lijnen van zowel de daken als het wandelpad in de hoeken kon brengen en dat is
natuurlijk een stijlelement dat ik graag gebruik. Maar als ik dan ook de
volledige rij huisjes aan de overkant, inclusief het hoekhuis links, er op wilde
houden zou de OLV-kerk pal in het midden komen en dat vond ik dan weer minder
geslaagd. Ik heb dan ook maar voor dit standpunt gekozen waarbij die toren
tenminste op een als algemeen aangenomen sterker aandachtspunt, op één derde,
gesitueerd is.
ISO 500-f 11-1/160
Ik ben
vanavond naar Jazz Houtum geweest. Die club organiseert elke maand een optreden
en deze keer hadden ze De Very Big Band geboekt. Dat leek mij een bezoekje
waard en enkele ex-collega-muzikanten dachten er ook zo over. Ik had het
helemaal niet verwacht, maar verrassing in die band zaten nog enkele kerels
waar ik menige keren mee op het podium gestaan heb. Het werd een leuk weerzien
in veelvoud.
Daar gaat de foto van vandaag evenwel niet over. Ik had al enkele keren
geprobeerd de big band in beeld te nemen maar de belichting in de zaal was niet
echt subtiel afgesteld. Twee trombone-spelers zaten vol in een spot en als ik een
totaalbeeld wilde schieten waren die steevast helemaal overbelicht. Na enkele
pogingen heb ik dan maar beslist de belichting te meten op die twee mannen en
het lot hielp me een beetje want net toen ik afdrukte ging een van hen aan zijn
neus frunniken Ik vond het wel grappig.
We
zijn weer terug thuis na enkele dagen genieten van ons jaarlijkse
gemeenschappelijk culinair weekend met het vriendenclubje. We hebben natuurlijk
niet alleen maar gegeten en gedronken, we zijn ook uitgebreid gaan wandelen. En
het was fijn stappen in de natuur op de Ardeense hoogten. Het lekkere vriesweer, de
prachtige uitzichten en de soms uitdagende trajecten zorgden ervoor dat wij
meer dan aan onze trekken kwamen.
Terwijl de nevel zijn best doet om ook uit de dalen te ontsnappen is het op de
hoogten al best zonnig en kan de fotograaf zijn pret niet op met het vastleggen
van vergezichten.
Bij deze
waag ik mij aan de discipline binnenhuisfotografie. Ik realiseer me dat een 16
mm lens nog niet echt een extreme groothoek is maar voor het gebruik dat ik er
van wil maken is dit toch al een hele vooruitgang vergeleken met de 24 mm die
me tot vorige week de grootste beeldhoek bood die ik ter beschikking had.
In hotel Du Moulin vond ik meer dan voldoende mogelijkheden om te
experimenteren. Je vindt daar meerdere zaaltjes, salons, zithoeken en andere
vergaderlokalen en die zijn allemaal smaakvol ingericht. Dit salonnetje
bijvoorbeeld bood weliswaar niet voldoende plaats om onze 12-koppige groep in
onder te brengen maar de fotograaf van dienst zag zijn kans schoon om er vóór
de dagwandeling toch even zijn statief in een hoekje te zetten. De kleur-versie
was ook niet verkeerd, maar ik heb nu eenmaal een rare voorliefde voor
zwart-wit.
Alle wandelplannen die we vandaag voorzien hadden voor onze eerste dag Ardennen-weekend hebben we moeten afblazen. Wie wil er nu met zulk miezerig, druilerig, grijs weer de onbekende Ardeense paden gaan verkennen? We zijn dan maar de bar van het hotel ingedoken en net voor het avondeten dacht ik er gelukkig aan dat mijn fototoestel nog niet uit de tas geweest was.
Even naar de overkant van de straat gelopen, statief er onder en de lange-sluitertijd-opname resulteerde in deze plaat. Hotel Du Moulin, bij deze zeer aanbevolen voor de bourgondiers onder de lezers. Met de groothoek kreeg ik vanaf deze toch wel korte afstand het ganse gebouw in beeld plus nog wat omgeving. Enkele autos waren daarenboven zo vriendelijk zowel van links als van rechts doorheen het beeld te komen zoeven. De lichtstrepen zorgden voor een zeer geapprecieerde bonus.
