Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
14-12-2016
14 december Het Turnhouts gerechtshof
Het zal
ondertussen wel algemeen geweten zijn dat ik een stevige voorliefde heb voor nacht-
en avondfotografie. Het heeft waarschijnlijk wel iets te maken met het feit dat
ik altijd al een nachtmens ben geweest.
Vanavond ben ik naar Turnhout gereden. Ik was nieuwsgierig naar wat de
kerstmarkt te bieden had qua sfeerbeelden. Het viel me een beetje tegen moet ik
zeggen, daarom ben ik daar ook niet al te lang blijven rondhangen. Maar omdat
ik toch in Turnhout was heb ik een aantal andere mogelijke interessante
locaties ook eens in het donker bezocht en er was wel degelijk iets te plukken.
Bij het kasteel van de Hertogen van Brabant, tegenwoordig beter gekend als het gerechtshof,
heb ik een half uurtje doorgebracht om van uit diverse standpunten te bekijken
waar ik het beste plaatje kon schieten. Uiteindelijk heb ik van uit deze
positie een HDR-opname gemaakt met drie belichtingen. Veel te vaak wordt na een
HDR opname ook nog in één adem tonemapping er op los gelaten. Dan krijg je
meestal over-the-top resultaten en dus heb ik ze in Photoshop samengevoegd zonder
me daar aan te bezondigen en dan ziet het er zo uit, een realistische weergave
van wat het oog ziet en wat de camera in één opname vaak niet aankan.
Dit soort dingen zet ik ook graag om naar zwart-wit, maar voor één keer vond ik
hier toch de kleur versie leuker. De zwart-wit versie zet ik wel in een
daarvoor bestemde groep op Facebook.
ISO 100-f 13-drie opnames met
respectievelijk 3,2 sec. 13 sec. en 30 sec.
Wat hebben
we toch een fijne hobby. Er is altijd wel een of andere collega die iets nieuws
bedenkt. Er wordt van je verwacht dat je overweg kunt met GPS, computer,
internet, navigatie, dat je voldoende rare hersenkronkels hebt om de meest
onverwachte cryptische mysterie vraagstukken op te lossen, dat je niet te beroerd bent om
wandelschoenen, laarzen of erger nog waadpakken aan te trekken om op de
gezochte coördinaten te geraken en als je dan na vele jaren ervaring op een
plek komt waar je moet loggen op een soort logboek waar je voor het eerst mee
geconfronteerd wordt knipper je toch nog even met de ogen.
Borduren, of iets wat daarvoor moet doorgaan, is ook een noodzakelijke
eigenschap voor de geocacher merkten we vandaag. Gelukkig was Annemarie, het
vrouwtje van cachemaatje Jackie er bij en die heeft voor ons in het geel JAPO
er op getoverd, de afkorting van onze namen.
Ik ben nog
eens een keer het rondje drie kanalen gaan fietsen vandaag. In deze tijd van
het jaar wordt het snel avond. Toen ik langs het Albertkanaal fietste ter
hoogte van de nieuwe uitbreiding van het Europese Nike-distributiecentrum begon
het al een beetje te schemeren en de eerste tekenen van hopelijk alweer een
mooie zonsondergang zaten er aan te komen.
Helemaal in de verte zijn de sluizen van Meerhout en van voorbij die sluizen
tot hier is het al Nike aan de overkant, als ze iets aanpakken dan doen ze het
ook grondig die Amerikanen goed voor de werkgelegenheid natuurlijk, en ze
zorgen voor hun eigen energie. Hun windmolenpark neemt ondertussen volwassen
afmetingen aan en ik vond dat het best een foto waard was.
Terwijl wij
onze geocachekunstjes vertoonden stonden de schaapjes verwonderd toe te kijken.
De dames vertoonden zoals je ziet veelkleurige sporen van de verfpotten waar ze
onderdoor waren gegaan. Plaats van actie was het oud stort in Mol Rauw waar we
de gelijknamige multi-cache aan het wandelen waren. Het is nu een mooi
heidegebied dat er eigenlijk gekomen is nadat in 1985 een andere oplossing
werd gevonden voor het huisvuil, het stortterrein kreeg een afdekking met dikke
zand- en kleilagen en de natuur kreeg hier opnieuw de bovenhand. We zijn hier
pal naast het Zilvermeer en zo bedacht ik de beetje melige titel Schaapjes op
het droge
Iets voor
vijf net thuis van een op het laatst toch wel natte miezerige fietstocht snel
douchen want om zes uur hebben we afgesproken voor het verjaardagsfeestje van
Ivo.
Hoe dom kun je zijn gewoonweg het fototoestel vergeten mee te nemen en tot de
constatatie komen dat je vandaag nog niks gefotografeerd hebt Half zes meteen
de wagen in naar het dorp in de hoop iets te doen met de kerstverlichting.
Geluk !!! Er passeert net een bus van de lijn en samen met de voor- en
achterlichten van de voorbij rijdende autos geeft dat een opvallend
kleurenpalet tegen de met kerstlampjes getooide achtergrond van de Leistraat.
Mijn Italiaanse vrienden zullen deze foto zeker appreciëren.
Je houdt het
eigenlijk niet voor mogelijk, half december, 12 graden en de fietskriebels kwamen
plotsklaps zeer sterk aankloppen. Cachemaatje Jackie en zijn Annemarie bleken meteen
bereid samen met ons ergens bij onze Noorderburen een tochtje te gaan maken.
Langs het zgn. Wilhelminakanaal in Oirschot vonden we een aanlokkelijk doel:
een pittig tweewiel-geschikt rondje geocachen met veel lovende commentaren op
de site.
Het werd inderdaad een erg gesmaakte fietstocht met de nodige fotostops. Op
menige plek experimenteerde ik met stapje links, stapje rechts om te zien
hoezeer de fotos van elkaar verschillen. Van op deze locatie heb ik
bijvoorbeeld een totaal andere foto geschoten door anderhalve meter naar rechts
te gaan en een beetje meer door de knieën, die zal ik op facebook plaatsen dan
kan de eventueel geïnteresseerde volger zelf vergelijken.
We moesten
al vroeg op weg vandaag. Onze half-jaarlijkse afspraak met de tandarts stond op
de agenda en Phaido als medereiziger staat op een strikte regelmaat wat pipi-
en kaka-ochtendwandeling betreft. Dat betekende dat we nog iets vroeger moesten
vertrekken om onderweg de nodige stappen op de teller te zetten. We waren
evenwel nog maar nauwelijks uit de wagen ergens in Witgoor toen onze held al
deed wat we van hem verwachtten. Nu waren we plots te vroeg
Dan houdt deze jongen net iets beter zijn ogen open om fotomogelijkheden te
ontdekken. De ochtend is sowieso voor mij een redelijk onontgonnen periode in
een etmaal en toen we langs het nieuwe bouwrijp gemaakte industriegebied Kristalpark
reden was ik plots zeer gecharmeerd door het mooie licht. Een korte fotostop
resulteerde in een aantal meer dan aanvaardbare plaatjes. Dit is de keuze voor
vandaag. Twee rijen molens, de verlichtingspalen rechts en het fietspad leiden alle de blik naar een sterk punt op één derde rechts onder, niet alleen qua compositie ben ik hier best tevreden mee.
ISO 400F 101/640
Een van mijn
fotopoints tijdens de reguliere ochtendwandeling is deze heuvel. Het is
eigenlijk maar een molshoop, ik schat 10 m boven de omgeving. Wij noemen het de
Valentijnsberg en waarschijnlijk zijn wij ook wel de enigen om dat te doen. Lichtelijk
creatief bedachten wij ooit deze naam voor de plek en voor ons is dat voldoende
als plaatsbepaling. Dit is het hoogste punt van de jaarlijkse Valentijnscross
in het dorp en hier heb je dan een leuke locatie om de atleten vast te leggen.
Bij gebrek aan atleten had ik vandaag een andere invulling van het begrip
Valentijn in gedachten. It takes two to tango. Mijn grote concurent in de
strijd om het hart van het vrouwtje maakt ongegeneerd avances. Ik laat hem maar
vanavond ligt hij weer op het matje voor de slaapkamerdeur en doe ik lepeltje
lepeltje
Ik heb de kleurverzadiging van de hele foto flink terug gehaald, alleen de
hoofdrolspelers ontsnapten aan de selectie.
ISO 1600F 81/80
Samen met
mijn cachemaatje Jackie en zijn vrouwtje Annemarie ben ik vandaag naar Aarschot
gereden. Naast een aantal andere doelwitten hebben we onder andere een wherigo
geocachetocht gemaakt doorheen de stad. Ik kan dat het best omschrijven als een
gegidste wandeling langs bezienswaardigheden - in dit geval standbeelden -
waarbij de info je op de precieze locaties wordt verschaft door de GPS. Op de
geocaching.com site kun je zgn. cartriges downloaden die je gedurende zulke
tochten begeleiden en de weg wijzen.
We wandelden onder andere langs het begijnhof en daar kon ik het niet laten om
nog eens de fotopotentie van de locatie aan te grijpen om de Eos uit de tas te
halen. Ik heb hier een tijdje zitten tobben over de beste compositie. Enkele stappen naar rechts zouden er voor gezorgd hebben dat ik de
lijnen van zowel de daken als het wandelpad in de hoeken kon brengen en dat is
natuurlijk een stijlelement dat ik graag gebruik. Maar als ik dan ook de
volledige rij huisjes aan de overkant, inclusief het hoekhuis links, er op wilde
houden zou de OLV-kerk pal in het midden komen en dat vond ik dan weer minder
geslaagd. Ik heb dan ook maar voor dit standpunt gekozen waarbij die toren
tenminste op een als algemeen aangenomen sterker aandachtspunt, op één derde,
gesitueerd is.
ISO 500-f 11-1/160
Ik ben
vanavond naar Jazz Houtum geweest. Die club organiseert elke maand een optreden
en deze keer hadden ze De Very Big Band geboekt. Dat leek mij een bezoekje
waard en enkele ex-collega-muzikanten dachten er ook zo over. Ik had het
helemaal niet verwacht, maar verrassing in die band zaten nog enkele kerels
waar ik menige keren mee op het podium gestaan heb. Het werd een leuk weerzien
in veelvoud.
Daar gaat de foto van vandaag evenwel niet over. Ik had al enkele keren
geprobeerd de big band in beeld te nemen maar de belichting in de zaal was niet
echt subtiel afgesteld. Twee trombone-spelers zaten vol in een spot en als ik een
totaalbeeld wilde schieten waren die steevast helemaal overbelicht. Na enkele
pogingen heb ik dan maar beslist de belichting te meten op die twee mannen en
het lot hielp me een beetje want net toen ik afdrukte ging een van hen aan zijn
neus frunniken Ik vond het wel grappig.
We
zijn weer terug thuis na enkele dagen genieten van ons jaarlijkse
gemeenschappelijk culinair weekend met het vriendenclubje. We hebben natuurlijk
niet alleen maar gegeten en gedronken, we zijn ook uitgebreid gaan wandelen. En
het was fijn stappen in de natuur op de Ardeense hoogten. Het lekkere vriesweer, de
prachtige uitzichten en de soms uitdagende trajecten zorgden ervoor dat wij
meer dan aan onze trekken kwamen.
Terwijl de nevel zijn best doet om ook uit de dalen te ontsnappen is het op de
hoogten al best zonnig en kan de fotograaf zijn pret niet op met het vastleggen
van vergezichten.
Bij deze
waag ik mij aan de discipline binnenhuisfotografie. Ik realiseer me dat een 16
mm lens nog niet echt een extreme groothoek is maar voor het gebruik dat ik er
van wil maken is dit toch al een hele vooruitgang vergeleken met de 24 mm die
me tot vorige week de grootste beeldhoek bood die ik ter beschikking had.
In hotel Du Moulin vond ik meer dan voldoende mogelijkheden om te
experimenteren. Je vindt daar meerdere zaaltjes, salons, zithoeken en andere
vergaderlokalen en die zijn allemaal smaakvol ingericht. Dit salonnetje
bijvoorbeeld bood weliswaar niet voldoende plaats om onze 12-koppige groep in
onder te brengen maar de fotograaf van dienst zag zijn kans schoon om er vóór
de dagwandeling toch even zijn statief in een hoekje te zetten. De kleur-versie
was ook niet verkeerd, maar ik heb nu eenmaal een rare voorliefde voor
zwart-wit.
Alle wandelplannen die we vandaag voorzien hadden voor onze eerste dag Ardennen-weekend hebben we moeten afblazen. Wie wil er nu met zulk miezerig, druilerig, grijs weer de onbekende Ardeense paden gaan verkennen? We zijn dan maar de bar van het hotel ingedoken en net voor het avondeten dacht ik er gelukkig aan dat mijn fototoestel nog niet uit de tas geweest was.
Even naar de overkant van de straat gelopen, statief er onder en de lange-sluitertijd-opname resulteerde in deze plaat. Hotel Du Moulin, bij deze zeer aanbevolen voor de bourgondiers onder de lezers. Met de groothoek kreeg ik vanaf deze toch wel korte afstand het ganse gebouw in beeld plus nog wat omgeving. Enkele autos waren daarenboven zo vriendelijk zowel van links als van rechts doorheen het beeld te komen zoeven. De lichtstrepen zorgden voor een zeer geapprecieerde bonus.
Vandaag
heb ik van de mogelijkheden van digitale fotobewerking gebruik gemaakt om het
plaatje dat ik koos als foto van de dag een beetje vrolijker te maken.
Ik was met cache maatje Jackie aan het stappen door het landschap in Hoksent,
das een gehucht tussen Eksel en Kleine Brogel in het noorden van Limburg. Het
was eigenlijk Jackie die me attendeerde op die twee fotogenieke bomen herinner
ik me. Het grijze weer was niet meteen bevorderlijk om er een kleurrijke prent
van te maken en dat bleek ook toen ik m bekeek op de PC. Ik heb dan maar de
Photoshop trukkendoos boven gehaald om m naar mijn hand te zetten. Eerst
gebruikte ik de knop Blauwe luchten om de bovenkant vol kleur te laten lopen,
das toch fijner dan zon grote uitgebeten witte leegte. Het schuifje herfstkleuren
bleek daarna erg behulpzaam om wat warmte in de resterende bladeren te brengen,
daarna was het de beurt aan de tool breng wat meer kontrast in die bomen en
begroeiing in de achtergrond en tenslotte vond ik in het menu
ook nog de filter maak de groentinten een klein beetje levendiger. Na gedane taak keek ik weer tevreden naar een
foto die wel degelijk vandaag gemaakt is al zou je het zonder deze uitleg
waarschijnlijk niet geloven.
Ik
was al een tijdje in blijde verwachting van een nieuwe groothoeklens en
vanavond ben ik hem gaan ophalen in Aarschot. Dat wordt dikke fun de volgende
dagen, een weekend Ardennen lijkt me alvast een prima gelegenheid om eens extra
te stoeien met breeeeeede landschap-mogelijkheden.
Ik heb een ommetje gemaakt tijdens de terugweg om langs de markt van Geel te
passeren, daar wilde ik alvast eens uitproberen wat 16 mm betekent op een groot
plein. Vergeleken met mijn 24 mm scheelt dit echt een flinke slok op een borrel.
Van vervorming is er ook nauwelijks sprake merk ik tot mijn grote vreugde en in
een ruk heb ik er door een erg kleine opening de nodige magische diafragmasterretje
bij getoverd. Meer heeft een mens niet nodig om tevreden te zijn.
Zo mag het
voor mij nog een tijdje doorgaan, lekker fris maar helder laat-herfst-weer. We
hebben er uitgebreid van geprofiteerd vandaan om te gaan wandelen en enige
geocachen te gaan zoeken in Noord Brabant, meer bepaald de omgeving van Vessem,
Netersel en de overige zaligheden ( er zijn in die regio 8 dorpen waarvan de
naam eindigt op sel, en die worden de 8 zaligheden genoemd ). Uiteraard heb
ik ook de nodige mooie plaatjes gescoord, want de camera is er natuurlijk ook
altijd bij en op zijn tijd haal ik m ook uit de tas. De vele rietkragen langs
de Grote en Kleine Beerze waren even zovele uitdagingen om ze eens in
tegenlicht in beeld te nemen. Dit is een van de vele pogingen.
Met dank aan cachemaatje Jackie die voor de nodige schaduw zorgde, zodat ik
flares door rechtstreekse instraling in de lens kon vermijden.
Ach ja, ik
plaats m toch maar. Ik ben er zelf eigenlijk niet zo tevreden over, maar het
is de enige foto die ik vandaag gemaakt heb. Ik moet eigenlijk zeggen de enige
uit een reeksje die nog een beetje toonbaar was
We waren op bezoek bij dochterlief en gezinnetje in Wuustwezel en dan loop ik altijd
wel eens naar achter om te zien hoe het staat met de gang van zaken op de
boerderij. Dit plaatje van de smakelijk etende koebeesten vond ik wel
interessant en ik heb dan ook enkele keren aangelegd Diafragmavoorkeuze, niet
gecontroleerd, ISO-waarde te laag, avond, tel dat bij elkaar op en je komt op
een sluitertijd van 1/25, dan moet je al veel geluk hebben en een erg vaste
hand om er nog een voldoende scherpe opname uit te halen. Ik zag het pas toen
ik alles thuis op de PC bekeek stom, stom, stom. Ik pleit schuldig, met veel
goede wil kan ik hier mee leven, ook al omdat het formaat dat deze site toelaat
klein genoeg is. Voor een A4- laat staan een A3-afdruk zou ik m zeker
weggooien, maar zoals ik al eerder vertelde, het is de enige aanvaardbare uit
het reeksje.
De garderobe
van de Kerstman begon na veelvuldig en intensief gebruik toch wel meerdere
tekenen van slijtage te vertonen. Een bezoek aan de kerstklerenmaker drong zich
dan ook op. Vandaag had de Kerstman een gaatje in zijn drukke agenda en kon hij
een volledig nieuwe outfit gaan aanpassen in Aarschot. Dat is wel een bijzonder
toevallige samenloop van omstandigheden want precies in datzelfde Aarschot zal
de kerstman verblijven tijdens zijn bezoek aan België in de Kerstperiode. De
helpers van de kerstman hebben een kerstmanwoning gehuurd in de Martelarenstraat
en de kerstman zal daar verblijven samen met zijn kerstmanfamilie en de
kerstmanaanhang van midden december tot na nieuwjaar. De nieuwe
kleren van de Kerstman zijn ondertussen per post opgestuurd naar Lapland en als
de kerstman midden december de lange jaarlijkse tocht van Lapland naar Aarschot
weer maakt en in zijn tijdelijke woning aankomt zal dat in vol ornaat zijn. Tijdens het pasritueel kon de Kerstman gelukkig beroep doen op een toevallig aanwezige fotograaf om alvast een foto te maken.
Het zal
ondertussen wel algemeen geweten zijn dat ik een grote fan ben van het hemelse
brouwsel van de firma Moortgat. Een logo, een affiche, een lichtreclame het
doet me wat. Deze combinatie zag ik vanmiddag en ik kon het niet laten dit vast
te leggen. Uiteraard vind ik het leuk dat lila-roze zwanen ook een voorliefde
hebben voor Duvel, zo interpreteer ik de foto tenminste. Dat er ook andere
interpretaties mogelijk zijn begrijp ik Suggesties zijn welkom via de reageerknop.
Het woord
fotografie komt van het Grieks, photos en graphein, respectievelijk licht en
schrijven. Fotografie is dus schrijven met licht, de uitspraak is genoegzaam
gekend, en is ondertussen een cliché geworden. Licht, mooi licht is waar het
bijna altijd om gaat.
Toen ik vanmiddag terug kwam van een tochtje naar Sas 5 zag ik tussen het
kanaal en Geel ten Aard een verzameling schapen die even intensief van het
novemberzonnetje aan het genieten waren als ikzelf, pal in het tegenlicht. En
dan gooi ik er graag een tweede cliché tegenaan: het mooiste licht is
tegenlicht. Een fotostop was vanzelfsprekend. Ik heb zorgvuldig de zon buiten
beeld gehouden en enkele shots gewaagd. De scene kan natuurlijk niet zo mooi
zijn als ik het in werkelijkheid zag, het dynamisch bereik van een camera is
immers nog altijd vele malen kleiner dan dat van het menselijk oog. Toch Ben ik
best tevreden met het resultaat, de duidelijke sporen van de zon-instraling in
het midden van het beeld neem ik er graag bij
