Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
20-09-2016
20 september Bizons
Ik heb er
vandaag samen met cachemaatje Jackie en zijn vrouwtje Annemarie een heerlijk
lange fietsdag van gemaakt. Bouwel, Nijlen, Grobbendonk was de regio waar we
van het schitterende nazomerweer wilden genieten en ik had niet zonder
voorbedachte rade voorzichtig een parking in de buurt van café De Slappe Uier
gesuggereerd om de fietsen van de dragers af te halen. Ik heb daar wel eens
vaker genoten van de uitgebreide verzameling streekbieren en ik had ook ooit de
kaart gezien met meer dan aantrekkelijke gerechten, zoals bizon-steak en bizon
zes-rib De uitbater van de zaak heeft namelijk sedert enkele jaren een kudde
bizons in de wei bij het café en naast de pandas in Pairi Daisa zijn dat
waarschijnlijk de meest gefotografeerde exotische dieren in het land. Voor wij
er, na onze tocht, op het terras neer streken zijn ook wij gestopt om het
spektakel eens wat beter te bekijken en te fotograferen. J
Eigenlijk
was het best aangenaam fietsweer vandaag en in de loop van de namiddag
realiseerde ik me dat ook. Na de Aarschot fashion night, en een weekend
Aarschot street catwalk had ik zon 1500 fotos in de bewerken/selecteren pipeline
zitten. Ik had al een aantal uren voor de PC gezeten toen ik vond dat een
beetje frisse lucht welkom zou zijn.
Een niet al te groot rondje Lichtaart langs niet voor de hand liggende wegen,
weggetjes en paadjes durf ik wel eens aanvatten, ik heb enige terreinkennis toch,
en zo belandde ik ongepland midden in het villapark. Bij de ronde vijver midden
in de grote rotonde lag ooit een geocache en die plek is me dus ook niet
onbekend. Toen ik dus daar langs fietste wilde ik nog wel eens via dezelfde
ingang gaan zien of er enig fotoplezier te rapen viel. Naast enkele detailfotos
maakte ik ook een panorama-overzichtsfoto van de locatie. Uit 7 staande fotos
had Photoshop er geen probleem mee om er deze samengestelde plaat uit te toveren.
Ook tijdens de
tweede dag van het streetcatwalk gebeuren in Aarschot waren de weergoden ons
super-welgezind. De dramatische voorspellingen waar wij een ganse week ongerust
tegenop gekeken hadden bleken nog maar eens onnodige bangmakerij. Ik heb weer
honderduit mijn gang kunnen gaan met fotograferen. Een geheugenkaartje van 32
Giga heb ik meestal in mijn toestel zitten en dat was weer meer dan half vol
toen ik thuiskwam vanavond.
Dan bekruipt me de zin om weer maar eens een foto te plaatsen van een van de
kleindochters die zonder complexen meeliepen tussen de groten, of van een van
de breakdance boys die ook vandaag weer vele monden lieten openvallen. Enkele
shots van de dames die de spulletjes van de deelnemende lingeriewinkels showden
vond ik ook best leuk om naar te kijken en dan was er nog de erotica shop die
ook dit jaar zorgde voor fel becommentarieerde beelden. Maar uiteindelijk
besloot ik deze keer te kiezen voor de essentie. Modellen showen kleding. De
keuze voor dit model is louter willekeurig of misschien toch ook weer niet.
Lang, mager, mooi, not my piece of cake maar wel precies wat de modewereld
verlangt van een model begrijp ik, en daarenboven was ze een van de enkelen die
met de camera wist te spelen als ze zag dat ze in beeld genomen werd.
Ik had al vrij snel begrepen dat ik, met altijd weer zoveel lucht in de
achtergrond, maar beter de flits op de Canon zette en dat bleek een goede zet,
voorkant van het model toch goed belicht ondanks redelijk opdringerig
tegenlicht.
Na dat we
eergisteren al de fashion night hadden in Aarschot ging het vervolg van het
mode gebeuren een weekend lang de straat op onder de naam Street Catwalk. Het
is ook precies wat de naam zegt: in de Aarschotste straten wordt in de buurt
van de kledingwinkels een giga-lange aanhangwagen met tapijt en rode loper
geparkeerd en daarop wordt de collectie van de betreffende deelnemende zaken
geshowd. In tegenstelling tot de eerder pessimistische voorspellingen mochten
we de hele namiddag genieten van prachtig na-zomer weer. Morgen nog van dat
graag
Om het entertainment gehalte een beetje op te krikken hadden ze dit jaar o.a.
beroep gedaan op kleinzoon Pieter die zijn break-dance kunstjes wilde tonen en
die had dan weer zijn vriend Anthony meegebracht, die had nog net iets meer
ervaring in het genre.
Ik heb al vaker verkondigd op deze paginas dat break dance echt top-sport is en
met deze foto heb ik weer een argument er bij om dat te bewijzen. Anthony heeft
net een dubbele salto in zijn dans-act ingepast en ondanks de prestatie
verliest ie er zijn dikke glimlach niet bij.
Het nieuwe
Hoevezavel 2 is ondertussen alweer meer dan een jaar in gebruik maar het is nog
steeds niet helemaal afgewerkt. Het oude Hoevezavel 1 is ondertussen
gedeeltelijk afgebroken en het deel dat blijft staan zal een andere bestemming
krijgen, de kunstacademie wordt er gehuisvest en er komen vergaderlokalen en
dies meer. Na de wekelijkse wandeling zag ik in het voorbij lopen de
weerspiegeling van het nieuwe in de ramen van het oude en tja, dan stop je toch
even voor een foto?
Of het mijn
erotische fantasieën prikkelt? Neen dus Maar dat is ook niet de reden waarom
ik fotografeer.
De Aarschotse fashion night is een evenement dat ieder jaar de plaatselijke
kledingwinkels de kans geeft hun collecties op de catwalk te tonen in de
stadsfeestzaal. De erotica-shop is telkenjare van de partij terecht natuurlijk,
want voor dat soort activiteiten heb je ook specifieke outfits en ik betrap
mezelf er op dat ik al enkele keren lekkere kontjes, uitdagende tieten en
andere opwindende vormen gefotografeerd, en op deze blog geplaatst heb. Dat fotograferen
heb ik vandaag ook gedaan trouwens, maar bij deze wil ik toch een ander plaatje
tonen, liever dan de voorbij komende - naar mijn gevoel - carnavalspakjes, koos ik voor deze foto van een
roodharige, overal getatoueerde dame die zich in wulps geachte poses rond een
paal slingerde. Als verrassing in de show vond ik het geslaagd, compliment voor
de erotica-shop. Die paal was trouwens binnen de kortste keren geplant midden
op de catwalk en hoewel ik stiekem had gehoopt dat ie met lading en al in het
publiek zou storten, gebeurde dat niet.
Mijn hormonenhuishouding kon ik makkelijk onder controle houden en hoewel het
fotografisch gezien qua belichting best moeilijk was puurde ik er enkele leuke
shots uit.
Ik beloof bij deze plechtig dat ik volgend jaar ook eens een andere winkel aan
bod laat komen bruidskledij bijvoorbeeld, das ook altijd leuk.
Voor de geïnteresseerden: 67 mm - f 5,6 -
ISO 5000 - 1/250
Er zou
vandaag een wielerwedstrijd door het dorp passeren. Dat hadden we gelezen op de
borden. We hadden er geen idee van over welke wedstrijd het ging iets met puntje
puntje puntje Gazet van Antwerpen meen ik en we waren ook niet van plan er
lang wakker van te liggen.
Toen we net op het moment dat we even naar de Spar wilden rijden om enkele
inkopen te doen tegen gehouden werden door de begeleidende politie zwaantjes
kon ik niet anders dan de altijd meegezeulde camera bovenhalen natuurlijk. Ik
heb enkele shots gewaagd om de voorbij razende renners te fotograferen en ook
al omdat ik vandaag niks anders voor de lens kreeg,vond ik vanavond dat ik er toch maar iets mee
moest doen, iets extra aan moest toevoegen. Ik heb dan maar alles wat buiten de
weg en het peloton viel zwart wit gemaakt in de veronderstelling dat zo de
aandacht nog meer gaat naar het onderwerp. Er zijn zo van die regels die je op
diverse manieren kunt toepassen
Ge moet goed
gek zijn om op zulke warme dag de Hoge Venen in te trekken om te
gaan geocachen. Veel gezond verstand en doordachte logica hoef je niet altijd
te zoeken in de dingen die ik doe en mijn cache-maatje Jackie durft ook al eens
rare bokkensprongen te maken en zodoende zijn we er tegen beter weten in toch
maar op uit getrokken vandaag.
We hebben het geweten, liters vocht hebben we verloren, op het moment dat ik
dit zit te tikken ben ik nog altijd aan het bijdrinken
Het was alleszins de moeite waard. We hebben menige zoekactie succesvol kunnen
afronden, enkele ook niet, maar dat wijten we aan de hitte J
Ook de landschappen die zich ontrolden waren meestal schitterend. De wijdsheid
van de streek is moeilijk te vatten in één foto natuurlijk maar bij deze doe ik
toch een poging.
Het is ook
nooit goed. Regelmatig zijn de weersvoorspellingen niet positief genoeg voor
onze kust, dan weer komt de verkeersinformatie over de toestand op de snelwegen
richting het zeetje veel te negatief over, of zijn er onvoldoende treinen en ook het
opduiken van dagjesmensen met frigoboxen wordt met lede ogen bekeken. En nu het
zo laat op het jaar nog eens goed weer is zitten ze op hun centen en zijn ze te
gierig om enkele jobstudenten of vrijwilligers te betalen om op de veiligheid
van de badgasten te letten. Terwijl de burgemeesters van onze Vlaamse
kuststeden ruziën omtrent het al dan niet inzetten van redders in zee in
september en door plaatselijk zwemverbod de toeristen wegjagen merkten wij
vandaag dat ze in Zeeland daar veel klantvriendelijker mee omgaan.Wij weten dat al langer en als wij zin hebben
om eens te gaan uitwaaien aan zee gaan wij naar Zeeland, dichter bij dan
Oostende, Knokke of Blankenberge, nauwelijks last van die afschuwelijke
lintbebouwing, kraaknette, bewaakte stranden en van files hebben ze meestal ook
geen last. Hoewel we daar vandaag toch even mee geconfronteerd werden, het was
druk in Domburg, Westkapelle en Vlissingen om maar drie plaatsen te noemen die
wij bezochten. Dat zorgde er voor dat we in Domburg niet op de gekende gratis
parkeerplaatsen terecht konden bij het gemeentehuis. We moesten een eind terug
tot bij de sportvelden en dan de hele afstand wandelen tot op het honden-toegelaten
strand aan de andere kant van de gemeente.
Dezelfde parkeerproblemen hadden ook de plaatselijke meeuwen merkten we daar. Nauwelijks
een vrij plaatsje te vinden.
Vaste prik:
zondagavond is onze bijpraat- en gezellig-samenzijn-avond met de vrienden. We
hebben in de loop van de week allemaal wel een en ander beleefd en bij een glas
komen alle verhalen en anekdotes voorbij. Het gebeurt uiterst zelden dat ik een
zondagavond oversla. In principe kiezen we er voor om telkens weer een andere horecazaak
in Lichtaart te bezoeken maar ze zijn tegenwoordig niet meer zo dik gezaaid
helaas Het gebeurt daarom steeds vaker dat je ons kunt terug vinden in De
Korte Hei en daar ben ik niet rouwig om. Er is een mooi terras voor avonden dat
het weer het toelaat - zoals vanavond -, de bediening is er uitstekend en je
kunt er indien gewenst ook nog een hapje eten. Phaido vind het ook een leuke
locatie want wandelmogelijkheden voor en na zijn er zat. Fotomogelijkheden ook
trouwens en er zijn er dit jaar al enkele voorbij gekomen in deze blog. Voor we
terug naar huis reden ben ik nog rap het statief en de camera uit de wagen gaan
halen om een lange-sluitertijd-opname te maken van het bloemenperk anex
lantaarns bij de ingang.
Salon van de
Koninklijke Fotoclub Herentals dit weekend, dan ga je als geïnteresseerde een
kijkje nemen. Herentals kermis voor de deur van zaal het Schaliken Een
bruidspaar had de zwiermolen uitgekozen om wat leuke locatie-fotos te maken
voor het trouwalbum. Wij stonden er bij en keken er naar als je naar een
fototentoonstelling gaat dan loop je niet met je eigen toestel te zwaaien
natuurlijk, dus ik had mijn toestel in de wagen gelaten.
Gelukkig realiseerde ik me net op tijd dat ik altijd die iPhone nog op zak heb
en daar kan je ook meer dan aanvaardbare plaatjes mee schieten.
Terwijl onze
vrouwen aan het shoppen waren, hadden schoonbroer Swa en ikzelf een plaatsje
gevonden op het terras bij café De Kroon. Onder enkele parasols met hartverwarmende
opschriften en achter glazen gevuld met het hemelse vocht dat op de parasols
vermeld is genoten wij van een prachtige nazomerdag. Toen onze wederhelften
genoeg hadden van al dat ge-shop kwamen zij er ook bij zitten en omdat ook zij
er dorst van gekregen hadden konden wij gewoon verder gaan met datgene waar we
mee bezig waren. Hoe leg je dan als fotograaf die gezelligheid vast?
Zonder al te opvallend met mijn toestel te zwaaien richtte ik de Canon, die op
de stoel naast me lag, op goed geluk en zo schoot ik quasi met de ogen dicht
een hele reeks fotos, in de hoop dat er wat zinnigs tevoorschijn zou komen. Ik
had namelijk ooit een artikel gelezen in de Zoom, dat is een tijdschrift rond
fotografie, en dit idee leek me daar helemaal bij aan te sluiten. Lomo dat was
het. Ik heb een en ander opgezocht op het net trouwens en wil graag in het kort
die info kwijt.
Lomografie is er in tegenstelling tot fotografie in het algemeen, niet op
gericht om een zo perfect mogelijk beeld vast te leggen. Optimale scherpte,
realistische kleuren, uitstekende compositie en dergelijke, dat is bij Lomo nu
juist niet wat je zoekt. Als Lomograaf leg je het dagelijks leven vast, zonder
er bij na te denken. Je schiet graag vanuit de heup, zonder vaste regels.
Onverwachts, overal waar je je bevindt. Kijk niet door de zoeker, want daardoor
wil je de foto toch weer van tevoren inramen. Schiet gewoon vanuit de losse
hand en benader het object zo dicht mogelijk. Het resultaat kan verbluffend
interessant zijn en daardoor kunnen er toch heel mooie foto's uit voortkomen.
Lomografie is in eerste instantie plezier hebben met fotograferen en dan wordt
het vaak toch nog kunst, of je nu wilt of niet.
De meeste shots waren meteen vuilbak-rijp toen ik ze bekeek op de PC deze avond
maar een enkele keer konden ze toch de kwaliteitscontrole doorstaan. Ik meen
dat deze foto van de dag perfect aansluit bij de definitie. Dat ie daarenboven
ook nog helemaal scherp is zullen we maar wijten aan het feit dat ik toevallig
een vrij klein diafragma had ingesteld bij een eerdere opname en aan de kwaliteiten van de 6D. J
In de krant
van dinsdag had ik gelezen dat de Amerigo Vespucci, driemaster en opleidingsschip
van de Italiaanse marine, op bezoek was in Antwerpen. Hij zou aan de kade
liggen bij het Steen en donderdagmorgen weer vertrekken. Je kon hem twee dagen
lang bezoeken maar daar had ik weinig zin in, zon vrij toegankelijke speciale
gelegenheden zijn bijna altijd veel te druk immers Dat vertrek op donderdag
morgen evenwel, daar wilde ik graag eens wat vroeger voor opstaan. Zulk
prachtig zeilschip, het grootste van Europa, de Schelde zien afvaren dat is
iets waar je niet alle dagen de kans toe krijgt. Er was niet veel
overredingskracht nodig om mijn fotomaatje Alex er toe te overhalen mee te gaan
en zodoende stonden we deze morgen veel te vroeg paraat op hetzelfde plekje
aan de Scheldebocht waar we vorige week zulke mooie zonsondergang te pakken
kregen. Het ochtendlicht was al even genietbaar moet ik toegeven, zou ik toch
ook eens wat vaker moeten proberen te zien J.
Toen de Italiaan na lang wachten toch van de kade loskwam en wat later statig
voorbij gevaren kwam ratelden de cameras er op los. We waren niet de enige
fotografen daar
Uit de omvangrijke reeks die ik mee naar huis bracht koos ik dit plaatje van een
imposant schip met de herkenbare Antwerpse skyline op de achtergrond.
We waren
onderweg naar een rondje Condroz om daar een heleboel geocachen op te pikken.
Voor de niet verstaanders: dat is zo iets als pokemon-jagen, maar dan
ouderwets, met een GPS en échte dingen die ergens verstopt zijn en die je moet
vinden en het bestaat al sedert het jaar 2000.
Via de N90 langs de Maas waren we niet meer ver van onze bestemming. Langs onze
reisroute hadden we nog enkele mogelijke zoeklocaties in onze GPS-sen opgeslaan
en op het grondgebied Flémalle zouden we even een korte wandeling inlassen om
de GC2MGHR op ons palmares te schrijven. Toen we een geschikte parkeerplaats
gevonden hadden was ik blij dat ik voor één keer de ( zware ) 300 mm lens in de
rugzak had meegenomen. Aan de overkant van de Maas stond boven op een steile
kalkrots een kasteel in al zijn glorie te prijken. Door de lens bekeken had ik
evenwel al meteen mijn twijfels of het wel goed onderhouden was en ergens kreeg
ik urbex-gedachten. Even googelen deze avond leerde me dat het chateau de
Chokier wel degelijk nog steeds bewoond is maar dat de middelen klaarblijkelijk
ontbreken om het in zijn grandeur te herstellen. Van op afstand gezien is het
alleszins nog steeds een blikvanger.
Het mag ook
eens goed aflopen De laatste tijd heeft de gevreesde ziekte behoorlijk
intensief toegeslaan in onze kennissenkring en toen wij enkele maanden geleden
hoorden dat Derk ook het vreselijke nieuws gekregen had was dat de zoveelste in
de rij vreesden we.
Derk is de geluidsman met wie we jaren optrokken met ons toenmalige bandje Teamwork.
Doorheen de diverse bezettingen bleef ie bij ons en we werden dikke vrienden.
Toen het bandje er mee stopte werkten we nog wel eens samen, occasioneel bij
een of andere reünie of een losse klus, en we bleven contact houden. Ook de
wederzijdse bezoekjes gingen gewoon verder.
Ondertussen heeft Derk, na chemo, operaties, complicaties, scans en alle
mogelijke nazorg te horen gekregen dat er geen uitzaaingen zijn en dat hij
voorlopig genezen verklaard is. WOW !!! Is dit even goed nieuws !!!
Ons bezoek bij Derk en Annie in Tilburg was dan ook zeer emotioneel vandaag. Na
enig gesnotter besloten we samen een hapje te gaan eten. La Cubanita, een
tapasrestaurant was een zeer aangewezen plek want Derk eet na het verwijderen
van zijn maag nog maar met mondjesmaat. Wijzelf daarentegen hebben het ons meer
dan goed laten smaken een aanrader.
Daarna zijn we naar zijn bedrijf getrokken, hij wilde ons dat laten zien.
D.A.S. Derks Audio Service, tijdens zijn ziekte heeft zoon Bas in zijn eentje
er voor gezorgd dat alles gewoon verder liep. Dat wilde ik terloops toch ook
even vermelden. Overal posters, affiches en fotos van bandjes en artiesten waar
hij ooit mee gewerkt had. Het mag geen verwondering baren dat ik als plek om
een foto van Derk te maken koos voor een hoekje waar twee oude affiches van
Teamwork en een foto van Josee en mezelf in beeld waren.
Deze
namiddag heb ik mijn stalen ros nog eens van stal gehaald. In en rond Lichtaart
wilde ik nog een aantal fotos maken die ik meende nodig te hebben om een idee
uit te werken waar ik al een tijdje mee bezig ben. Door het feit dat we
tegenwoordig meestal gaan wandelen, Phaido wil écht niet in die kar, heeft mijn
fiets het grootste deel van de zomer werkloos, ik vermoed een beetje mokkend in
de garage gestaan en vandaag mocht ie er dan toch eens uit.
Ik had zo ongeveer alles wat ik wilde fotograferen op mijn geheugenkaartje toen
ik deze boom zag aan de Langenberg tegenover de manège. Het was de boom die ik
eerst zag, want naar dit soort beeld was ik ook aan het zoeken in verband met
een ander project. Ik vond het eigenlijk een beetje jammer dat het paard in de
weg stond en ik hoopte dat ie door mijn gedoe wel weg zou stappen maar hij
bleef daar maar staan. Hoe langer ik het bekeek, hoe interessanter ik het plaatje
begon te vinden. Het is een beetje surrealistisch, impressionistisch zelfs. Ik
kan er niet meteen een verhaaltje bij bedenken maar dat hoeft ook niet vind ik.
Dat laat ik aan de kijker over.
De
regendreiging was meer dan levensgroot Als je daarom uit gezonde voorzichtigheid
voor één keer je fototoestel niet bij hebt tijdens de ochtendwandeling dan loop
je langs zulke prachtige zwam. Gelukkig heeft iedereen tegenwoordig een
smartphone op zak, ook deze opa, en daarmee kun je natuurlijk ook aardige
plaatjes maken.
Of de boom waaruit ie groeit er gelukkig mee is en of ie het overleeft, dat
zijn vragen waar de biologen misschien een antwoord op weten. Of dit een
fotogeniek exemplaar is? Dat weet ik wel zeker Wat ik ook zeker weet is dat ik er morgen nog eens terug langs loop met de Canon, maar ik weet ook dat die dingen niet lang zo mooi blijven, vandaar uit voorzorg alvast deze opname.
Het zit in
de familie bij het vrouwke. Mijn schatje wilde wel eens gaan zien hoe haar
nichtje Eline het er van af bracht met haar akoestische duo Dyadic tijdens het
Bier & Bokes event in Lommel Barrier. Mijn interesse was ook gewekt, al was
het maar door het eerste deel van de naam van het festival Als ze dat bij ons
in Lichtaart ooit willen organiseren dan ben ik van de partij, om te consumeren
he. Een stuk of 60 speciaalbieren hadden ze in de aanbieding en om ondertussen
de honger te stillen bokes me eps en kees J Maar goed, vandaag waren we gekomen
voor de muziek.
Ik zag twee enthousiaste jongelui aan het werk die tweestemmig met begeleiding
van één gitaar eigen versies van bekende popsongs ten gehore brachten. In
potentie hebben ze een sterke formule te pakken, er moet nog aan geschaafd
worden natuurlijk, maar het klonk alleszins zeer fris. Benieuwd hoe dat evolueert.
We hebben afgesproken dat we ook eens een repetitie gaan bekijken.
02 september Daar waar een man het niet graag heeft
Piemel, fallus,
fluit, geslachtsdeel, geslachtsorgaan, jongeheer, leuter, lid, lul, mannelijkheid,
paal, penis, piel, piet, pietje, pik, pisser, plasser, potlood, prik, roede, snikkel,
stijve, tamp, tampeloeres, zwengel en ik vergeet er nog wel enkele... het
bestaan van zoveel benamingen voor dat ding onderin bewijst hoeveel belang wij
mannen er aan hechten. De bescherming er van is dan ook een van onze primaire
instincten. Als je naar een sportwedstrijd gaat kijken merk je dat, telkens er
een situatie ontstaat waarbij er onraad dreigt richting die regionen, alle
stoere kerels dezelfde reflex hebben. De kroonjuwelen moeten worden gevrijwaard
van mogelijke averij.
Van jongsaf wordt daar aandacht aan besteed. Neem nu deze avond. We waren na de
vrijdagwandeling met de bewoners van Hoevezavel nog langs geweest bij Josees
broer. Lander en Juul, de kleine neefjes waren er op bezoek en dan wordt er
geravot, gevoetbald. Juul vind dat ie na zijn broer Lander, maar vóór Courtois
moet gesitueerd worden in de pikorde ( heb je hem? ) van Belgische doelmannen
en hij was dan ook vastbesloten het verwachte atoomschot van zijn opa uit zijn
doel te houden. We hadden hem gewaarschuwd dat er gevaar dreigde voor zijn
nageslacht en zonder dat we er een gebruiksaanwijzing moesten bijvoegen deed
hij precies wat moest maar goed ook. J
Als we na
een pittige wandeling voorbij een volwassen plas lopen is er niet
veel nodig om Phaido uit te nodigen er even in te gaan. Eigenlijk was het net
omgekeerd deze morgen, we konden hem niet tegenhouden! We moesten deze middag
nog ergens naartoe namelijk en we wilden hem liever netjes houden. Gelukkig was
het water proper en schudde hij zich uitgebreid droog na zijn bad zodat de
schade best meeviel. Dat ik hem dan constant in het vizier heb met de camera is
vanzelfsprekend toch? Shake shake shake en klik, dat levert een grappige foto
op. Hij hoeft er niet altijd op zijn paasbest op te staan he
