Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
06-09-2016
06 sept Derk
Het mag ook
eens goed aflopen De laatste tijd heeft de gevreesde ziekte behoorlijk
intensief toegeslaan in onze kennissenkring en toen wij enkele maanden geleden
hoorden dat Derk ook het vreselijke nieuws gekregen had was dat de zoveelste in
de rij vreesden we.
Derk is de geluidsman met wie we jaren optrokken met ons toenmalige bandje Teamwork.
Doorheen de diverse bezettingen bleef ie bij ons en we werden dikke vrienden.
Toen het bandje er mee stopte werkten we nog wel eens samen, occasioneel bij
een of andere reünie of een losse klus, en we bleven contact houden. Ook de
wederzijdse bezoekjes gingen gewoon verder.
Ondertussen heeft Derk, na chemo, operaties, complicaties, scans en alle
mogelijke nazorg te horen gekregen dat er geen uitzaaingen zijn en dat hij
voorlopig genezen verklaard is. WOW !!! Is dit even goed nieuws !!!
Ons bezoek bij Derk en Annie in Tilburg was dan ook zeer emotioneel vandaag. Na
enig gesnotter besloten we samen een hapje te gaan eten. La Cubanita, een
tapasrestaurant was een zeer aangewezen plek want Derk eet na het verwijderen
van zijn maag nog maar met mondjesmaat. Wijzelf daarentegen hebben het ons meer
dan goed laten smaken een aanrader.
Daarna zijn we naar zijn bedrijf getrokken, hij wilde ons dat laten zien.
D.A.S. Derks Audio Service, tijdens zijn ziekte heeft zoon Bas in zijn eentje
er voor gezorgd dat alles gewoon verder liep. Dat wilde ik terloops toch ook
even vermelden. Overal posters, affiches en fotos van bandjes en artiesten waar
hij ooit mee gewerkt had. Het mag geen verwondering baren dat ik als plek om
een foto van Derk te maken koos voor een hoekje waar twee oude affiches van
Teamwork en een foto van Josee en mezelf in beeld waren.
Deze
namiddag heb ik mijn stalen ros nog eens van stal gehaald. In en rond Lichtaart
wilde ik nog een aantal fotos maken die ik meende nodig te hebben om een idee
uit te werken waar ik al een tijdje mee bezig ben. Door het feit dat we
tegenwoordig meestal gaan wandelen, Phaido wil écht niet in die kar, heeft mijn
fiets het grootste deel van de zomer werkloos, ik vermoed een beetje mokkend in
de garage gestaan en vandaag mocht ie er dan toch eens uit.
Ik had zo ongeveer alles wat ik wilde fotograferen op mijn geheugenkaartje toen
ik deze boom zag aan de Langenberg tegenover de manège. Het was de boom die ik
eerst zag, want naar dit soort beeld was ik ook aan het zoeken in verband met
een ander project. Ik vond het eigenlijk een beetje jammer dat het paard in de
weg stond en ik hoopte dat ie door mijn gedoe wel weg zou stappen maar hij
bleef daar maar staan. Hoe langer ik het bekeek, hoe interessanter ik het plaatje
begon te vinden. Het is een beetje surrealistisch, impressionistisch zelfs. Ik
kan er niet meteen een verhaaltje bij bedenken maar dat hoeft ook niet vind ik.
Dat laat ik aan de kijker over.
De
regendreiging was meer dan levensgroot Als je daarom uit gezonde voorzichtigheid
voor één keer je fototoestel niet bij hebt tijdens de ochtendwandeling dan loop
je langs zulke prachtige zwam. Gelukkig heeft iedereen tegenwoordig een
smartphone op zak, ook deze opa, en daarmee kun je natuurlijk ook aardige
plaatjes maken.
Of de boom waaruit ie groeit er gelukkig mee is en of ie het overleeft, dat
zijn vragen waar de biologen misschien een antwoord op weten. Of dit een
fotogeniek exemplaar is? Dat weet ik wel zeker Wat ik ook zeker weet is dat ik er morgen nog eens terug langs loop met de Canon, maar ik weet ook dat die dingen niet lang zo mooi blijven, vandaar uit voorzorg alvast deze opname.
Het zit in
de familie bij het vrouwke. Mijn schatje wilde wel eens gaan zien hoe haar
nichtje Eline het er van af bracht met haar akoestische duo Dyadic tijdens het
Bier & Bokes event in Lommel Barrier. Mijn interesse was ook gewekt, al was
het maar door het eerste deel van de naam van het festival Als ze dat bij ons
in Lichtaart ooit willen organiseren dan ben ik van de partij, om te consumeren
he. Een stuk of 60 speciaalbieren hadden ze in de aanbieding en om ondertussen
de honger te stillen bokes me eps en kees J Maar goed, vandaag waren we gekomen
voor de muziek.
Ik zag twee enthousiaste jongelui aan het werk die tweestemmig met begeleiding
van één gitaar eigen versies van bekende popsongs ten gehore brachten. In
potentie hebben ze een sterke formule te pakken, er moet nog aan geschaafd
worden natuurlijk, maar het klonk alleszins zeer fris. Benieuwd hoe dat evolueert.
We hebben afgesproken dat we ook eens een repetitie gaan bekijken.
02 september Daar waar een man het niet graag heeft
Piemel, fallus,
fluit, geslachtsdeel, geslachtsorgaan, jongeheer, leuter, lid, lul, mannelijkheid,
paal, penis, piel, piet, pietje, pik, pisser, plasser, potlood, prik, roede, snikkel,
stijve, tamp, tampeloeres, zwengel en ik vergeet er nog wel enkele... het
bestaan van zoveel benamingen voor dat ding onderin bewijst hoeveel belang wij
mannen er aan hechten. De bescherming er van is dan ook een van onze primaire
instincten. Als je naar een sportwedstrijd gaat kijken merk je dat, telkens er
een situatie ontstaat waarbij er onraad dreigt richting die regionen, alle
stoere kerels dezelfde reflex hebben. De kroonjuwelen moeten worden gevrijwaard
van mogelijke averij.
Van jongsaf wordt daar aandacht aan besteed. Neem nu deze avond. We waren na de
vrijdagwandeling met de bewoners van Hoevezavel nog langs geweest bij Josees
broer. Lander en Juul, de kleine neefjes waren er op bezoek en dan wordt er
geravot, gevoetbald. Juul vind dat ie na zijn broer Lander, maar vóór Courtois
moet gesitueerd worden in de pikorde ( heb je hem? ) van Belgische doelmannen
en hij was dan ook vastbesloten het verwachte atoomschot van zijn opa uit zijn
doel te houden. We hadden hem gewaarschuwd dat er gevaar dreigde voor zijn
nageslacht en zonder dat we er een gebruiksaanwijzing moesten bijvoegen deed
hij precies wat moest maar goed ook. J
Als we na
een pittige wandeling voorbij een volwassen plas lopen is er niet
veel nodig om Phaido uit te nodigen er even in te gaan. Eigenlijk was het net
omgekeerd deze morgen, we konden hem niet tegenhouden! We moesten deze middag
nog ergens naartoe namelijk en we wilden hem liever netjes houden. Gelukkig was
het water proper en schudde hij zich uitgebreid droog na zijn bad zodat de
schade best meeviel. Dat ik hem dan constant in het vizier heb met de camera is
vanzelfsprekend toch? Shake shake shake en klik, dat levert een grappige foto
op. Hij hoeft er niet altijd op zijn paasbest op te staan he
Ik ben deze
avond met fotomaatje Alex naar Antwerpen getogen. We hadden ingeschat dat er
wel enkele interessante fotomogelijkheden zouden zijn in de Scheldestad. Het
leek er op dat de zonsondergang veelbelovend zou zijn, het nieuwe havenhuis
hadden we nog niet gefotografeerd, van boven op het MAS is het altijd leuk
fotograferen, de nieuwe fietsbrug leek ons ook wel wat kortom ons lijstje was
goedgevuld.
Zoals dat vaak het geval is: ons lijstje was eigenlijk veel te goed gevuld. Het
nieuwe havenhuis is weliswaar klaar maar de beeld-vervuilende elementen er
rond, kranen, voertuigen, nadar, storthopen, zorgen er voor dat het nog wel een
tijdje zal duren alvorens je daar zonder zware Photoshopbewerkingen frisse
fotos kunt plukken. Boven op het MAS was er zoveel wind dat fotograferen met lange
sluitertijden bijna onmogelijk was, tot bij de fietsbrug zijn we niet geraakt
en toch kwam ik zeer voldaan terug thuis. Een prachtige zonsondergang boven de
Scheldebocht maakte veel goed. We hebben daar ook lang staan schieten, zonder
op de tijd te letten. Dit beeld komt zo ongeveer recht uit de camera, niet
bijgesneden, nauwelijks bewerkt. In deze avondsfeer werden we een tijdje
ondergedompeld.
Het is een
plant met een zeer kwalijke reputatie. Het onderscheid tussen de inheemse en de
veel grotere en gevaarlijkere grote bereklauw wordt evenwel vaak over het hoofd
gezien. Ze zijn allebei erg fotogeniek natuurlijk en de foto die ik vandaag
plaats van de gewone bereklauw, in zwart-wit dan nog, zou je als cliché kunnen
bestempelen maar ik zag de kans om er onder te kruipen en waarom zou ik dan
ook niet eens zon foto maken?
En ja, ik heb m aangeraakt, hij was al verdord trouwens en ik vermoed daardoor
minder agressief, er zaten wat zijtakjes in de weg namelijk en die heb ik weg geplooid.
Of ik nu morgen dood ga? Ik hoop het niet alleszins, ik heb voorlopig nog
nergens last van maar de symptomen komen pas na 24 uur zeggen ze afwachten
dus. Het zijn de haartjes van de stengel en de bladeren die brandwonden
veroorzaken las ik. In tegenstelling tot brandnetels bijvoorbeeld, merk je het
niet meteen en dat is het linke aan die plant.
Uitgebloeid worden ze wel eens in bloemstukken gebruikt en dat gegeven is dan
weer goed voor mijn nachtrust zo meteen. Ik mag ondertussen alweer een van de
cliché-fotos die ik zelf ook wel eens wil maken afstrepen van mijn lijstje.
Sedert ik
het vrouwke getoond heb hoe je fotos en filmkes gemaakt met de iPad of iPhone
snel op facebook plaatst moet ik extra op mijn tellen passen. Vroeger was ik
voor de kleinkinderen vaak de boeman met de camera als ik weer eens plaatjes
voor het jaarlijkse fotoalbum bij elkaar aan het sprokkelen was. Nu begrijp ik
ze een beetje beter
Lig ik op een onbewaakt ogenblik even te relaxen en is Phaido trouw bij het
baasje komen liggen om er een samen genieten moment van te maken, duikt daar
plots van achter de iPad het grijnzende gezicht op van mijn schatje. Als je dan
even later terug naar binnen loopt om verder te gaan met het samenstellen van
je AV-reeks voor het salon van de fotoclub, en je bekijkt eerst even wat er
ondertussen allemaal voor onzin voorbij gekomen is op facebook zie je jezelf
daar liggen.
Mijn eigen foto-oogst was eerder schraal vandaag en ik heb er geen probleem mee
als foto van de dag ook eens te kiezen voor een prent die al eerder op facebook
stond - op mijn eigen account verschijnt ie dan ook nog nota bene -, zelfs al
heb ik m dan niet zelf gemaakt.
Het was
vandaag niet meer zo overweldigend warm en de geocache-wandeling Het verloren
kabouterdorp die we al zo lang op ons to-do lijstje hadden staan moest er dus
vandaag maar aan geloven. We hadden op geocache.com alle lovende logs gelezen
en de verwachtingen waren dus erg hoog het moet gezegd dat we niet ontgoocheld
werden. Zowel de wandeling, de zoekopdrachten als de eindlocatie waren top. Dat
we 4 uur onderweg waren om 6,5 km af te leggen wil alleen maar zeggen dat we er
zeer uitgebreid van genoten. Op een zondagnamiddag, bij dit soort weer, was het
weliswaar een beetje druk tijdens de tocht maar dat kon de pret niet drukken.
We kwamen voorbij menigvuldige foto-geschikte plekken maar deze opname van de
Heuvelse Hei in volle bloei vonden wij vandaag het mooiste beeld op ons
geheugenkaartje.
Het is een
olympische discipline naar het schijnt, synchroonspringen was een spectaculair
onderdeel van het aanbod olympische spelen op alle TV-zenders deze zomer. Je
hoeft daarvoor niet in Rio te zijn natuurlijk. Gewoon aan het Albertkanaal, als
tussendoortje of als alternatief voor waterskien en pleziervaartjes zie je wel
eens taferelen die de vergelijking aankunnen. Vader en zoon, in dit geval: zoon
en kleinzoon, springen in het water en opa heeft de camera in aanslag. Dit is
het resultaat.
Het was me
het dagje wel. Voor de ochtendwandeling met Phaido trokken we naar Groot Rees,
wandelen en geocachen gaan goed samen toch? In de vroege namiddag wachtte er
ons een afspraak in Balance Health center waar ons danseresje Julie de ganse
week een dans-stage had meegemaakt en het resultaat van wat ze hadden in elkaar
geknutseld konden we komen bekijken. Ze hadden de musical Cats in een eigen
kleedje gegoten en ondanks het feit dat katten niet echt mijn favoriete
diersoort zijn vond ik het meer dan geslaagd. Snel naar Dessel dan want Pieter,
onze breakdanser had zich daar een ganse week lang kunnen uitleven in zijn
passie. Trainen, moves instuderen, ritmisch bewegen, dance-battles hoe meer ik
er van begin te begrijpen, hoe meer ik er van overtuigd ben dat dit top-sport
is. En dan was er ook nog een avond aan het Albertkanaal. Als zoonlief met
kleinzoon Jef gaat waterskien wordt er al eens beroep gedaan op mijn
aanwezigheid, verplichte tweede persoon in de boot en een extra vaarbewijs
Vanzelfsprekend was mijn goede vriend de Canon-Eos present tijdens al die
activiteiten en de keuze voor foto van de dag viel op tromgeroffel,
tromgeroffel een scene uit de musical Cats!!!!
Het is een
jaarlijkse traditie dat we op de donderdag van Lommel kermis met de bewoners
van zorgcentrum Hoevezavel naar de foor wandelen. Door de plotse hittegolf
moesten de plannen vandaag evenwel enigszins veranderd worden. Alles gewoon
afgelasten was geen optie, de ontgoocheling zou te groot zijn voor die oudjes.
Als alternatief had de directie er dan maar voor gekozen de tocht in de
voormiddag te doen, ze gingen er van uit dat het dan nog net iets minder heet
zou zijn.
Een klein vervelend detail was er nog waar we mee moesten leven: in de
voormiddag is de foor niet geopend De rolstoelen werden zoals altijd tot bij
café De Kroon geduwd en daar zijn we dan maar blijven plakken. Wij,
vrijwilligers, vonden dat helemaal niet erg en omdat de smoutebollenkraam ook nog
gesloten was hadden we verse croissants besteld bij de bakker zodat onze passagiers
toch iets te smikkelen kregen tussen de drankjes door.
Ik mocht de rolstoel van Lisa duwen vandaag en van haar wil ik graag deze foto
plaatsen. De pretoogjes vertellen dat ze het toch leuk vond ondanks het feit
dat het ritje in de rups met haar begeleider deze keer niet kon doorgaan
De wildgroei
van verkeersborden in de regio is al te opvallend om er niet even bij stil te
staan. Neem nu de vierbaansweg tussen Turnhout en Kasterlee daar moet je al
een boekhouder met Exell op de laptop naast je zitten hebben om bij te houden
waar je hoe snel mag rijden, wanneer je niet of wel mag voorbij steken of
afslaan, wie waar voorrang heeft en wat de wetgever nog voor valkuilen heeft
ingebouwd onderweg. Bij elke zijweg, hoe klein ook, moet al die informatie
herhaald worden uiteraard, liefst in viervoud. Je moet het maar kunnen,
meerdere honderden verkeers- en infoborden op een traject van 7 kilometer. Dat
is ook de plaatselijke landbouwgilde niet ontgaan. Een gekende ondernemer had
tot niet zo lang geleden het monopolie op de winstgevende handel in die
gewassen maar nu zijn de boeren van het gehucht Groot Rees er blijkbaar achter
gekomen waar ze het zaaigoed kunnen verkrijgen.
Tijdens een geocache-fietstocht zagen we vandaag meerdere vaten met
verkeersbordenzaad naast een perceel mais. De eerste oogst van verboden-te-parkeren-en-te-stationeren
bordenop een proefveld
is alleszins veelbelovend. Met de steeds maar groter wordende overlast van
pokemonjagers bijvoorbeeld is dit zeker een slimme en verantwoorde keuze.
Maar de mogelijkheden zijn quasi onbeperkt natuurlijk. Wij verheugen ons alvast
in een toekomstig Kempens landschap waarin naast de traditionele gewassen ook
kleurrijke velden met snelheidsbeperkingborden en nog meer
snelheidsbeperkingsborden zullen verschijnen, dat lijkt ons immers de grootste
groeimarkt. Verboden-voor-pokemongolen lijkt me trouwens ook een interessante bijverdienste.
In augustus
kleurt de heide weer rozig paars, verrassend nieuw is dat niet natuurlijk, dat
gebeurt ieder jaar, maar toch zijn er telkens weer hele hordes fotografen die
het fenomeen willen vastleggen. Deze jongen is er een van trouwens. Toen ik
vorige zondag met Alex naar Doesburg trok had ik de Posbank op mijn
heide-verlanglijstje gezet maar het weer stak daar een stokje voor. Dan moest
het maar vandaag gebeuren. Uit de vele mogelijkheden had ik deze avond de
omgeving van de Retiese Watering aan de Langendijk uitgekozen. Avond,
inderdaad, want ik wilde gebruik maken van het mooie warme avondlicht, en deze
keer had ik wél goed getimed.
Net voor de zon achter de bomen verdween aan de overkant van de vijver stond ik
met de vinger op de afdrukknop te wachten op deze plek om zoveel mogelijk strijklicht
in mijn opname te krijgen. Veel tijd om van positie te veranderen heb je niet
uiteraard want die toestand duurt niet lang maar toch heb ik enkele mooie
plaatjes mee naar huis kunnen brengen. Dat Phaido daarna nog zwemmekes wilde
doen was ook nog een meegepikte fotogelegenheid, maar één jaarlijkse heidefoto
is een verplicht nummer vind ik, vandaar deze keuze.
Nadat we
deze morgen Pieter en een vriendje naar Dessel hadden gebracht waar ze de ganse
week een breakdance-stage gaan meemaken vonden we dat we, nu we toch in de
buurt waren, nog maar eens een wandeling moesten maken in het Prinsenpark. Dat
was al veel te lang geleden. Aan Phaido moet je zoiets geen twee keer vragen
natuurlijk. Nieuwe geurtjes, andere paadjes, hij is er ons dankbaar voor
vertelt ie me wel eens tijdens onze intiemste momenten
Zoals altijd is ie ook steeds bereid om te poseren als we weer eens een locatie
gevonden hebben waar een model goed in zou passen. In dit hemelbed, dat daar
geplaatst was voor de bosbewoners, wilde onze held graag even plaats nemen.
Prinsheerlijk genoot hij van zijn plekje en van de aandacht, wat wil je in het
Prinsenpark
De openlucht
fotografica markt is een evenement dat ieder jaar weer massas geïnteresseerden
naar het oude Nederlandse hanzestadje Doesburg lokt. Een beetje oneerbiedig
uitgedrukt zou je kunnen zeggen dat het een soort rommelmarkt voor
foto-gerelateerde spullen is. Dit jaar waren ze aan de 21ste editie
toe en Alex had me gevraagd of ik niet mee wilde om daar eens wat te gaan
rondneuzen.
Ik heb lang geaarzeld eigenlijk want volgens Frank en Sabine zou het een
kletsnatte zondag worden. Het wordt een beetje eentonig maar ook vandaag hebben
wij de voorspelde regenbuien niet over ons heen gekregen. We waren redelijk
vroeg vertrokken om de grote drukte voor te zijn en pas toen we helemaal rond
waren en alles gezien hadden voelden we, terug naar de auto wandelend, de
eerste druppels. Dat de hemelsluizen zowat de ganse terugrit geopend bleven
deerde ons niet echt. Ondertussen had ik wel, spotgoedkoop, enkele filters, een
lenskapje en een fototas op de kop kunnen tikken. Uiteraard heb ik ook enkele
charmes van Doesburg vastgelegd en het dient gezegd dat het er erg mooi is, een
plek om nog eens te bezoeken. Als het er eens wat minder druk is wil ik best
wel eens terug gaan om het oude centrum uitgebreid te fotograferen maar vandaag
koos ik voor een iets nieuwere buurt. Dit harmonieus samengaan van woon-,
werkruimte en flats, in een urbanisatieproject vond ik meer dan geslaagd en het
fotograferen waard. Meestal ben ik niet zon liefhebber van het soort
eenheidsworst-gebouwen die je in Nederlandse wijken vaak ziet maar hier heb ik
met bewondering naar gekeken.
Ze waren er
weer eens dik naast, onze nationale weermannen en -vrouwen. We hebben de ganse
dag genoten van een stralend mooie zomerdag met luchten die varieerden van
staalblauw tot versierd met prachtige wolkenformaties. De temperaturen nodigden
ook al niet uit om binnen te blijven en na de ochtendwandeling en een
uitgebreid terrasje in de loop van de namiddag vond ik het in de vooravond ook
nog leuk om samen met Phaido een tochtje te gaan maken in de buurt van de abdij
van Postel. Dat er nog enkele geocachen te rapen waren was een leuke
bijkomstigheid natuurlijk. Dat in zo druk bewandelde natuurgebieden als hier
regelmatig rustbanken langs de wegen en paden te vinden zijn is niet meer dan
normaal. Het was evenwel de eerste keer in onze wandelcarriere dat we er een
zagen met een eigen toiletgelegenheid. Dat moest op de foto. Misschien was het
wel omgekeerd trouwens: een toiletgelegenheid met zitbank voor de op hun beurt
wachtende wandelaars in hoge nood
Ik heb de
vrijdagse vrijwilligers-wandelaars met de bewoners van Hoevezavel eens langs de
andere kant bekeken vandaag. Telkens
we deze kant uit trekken is dit een stopplaats om even uit te rusten en wat bij
te praten. Dat geldt zowel tussen de vrijwilligers onderling als tussen
vrijwilligers en bewoners in zoverre dat mogelijk is natuurlijk.
Ik vind het best oke dat ze me tegenwoordig zowat beschouwen als de
huisfotograaf in het zorgtehuis. Er wordt me ook regelmatig gevraagd of ik even
een foto wil maken, daar waar ik vroeger zo iets zelf eerst moest vragen
eigenlijk. Als we op vrijdag gaan wandelen met de bewoners maak ik altijd ook
wel enkele shots van de altijd weer anders samengestelde groep maar deze keer
wilde ik het eens net iets anders doen. Langs de achterkant komen de
vrijwilligers eens wat beter in beeld en dus schoot ik nu eens van uit dit
standpunt. Phaido is zoals altijd een alom tegenwoordige getuige van onze
bezigheden.
Ik heb ooit
met het idee gespeeld een fotoalbum te maken met allemaal absurditeiten. Je
hoeft als fotograaf je ogen niet eens erg wijd open te houden om dagelijks voorbeelden
van lachwekkende, belachelijke, domme, overgereglementeerde, idiote, bizarre
kortom zotte toestanden te zien in ons Belgische straatbeeld. Deze namiddag was
het weer raak.
Ik was vriend Alex gaan bezoeken in Herentals en toen we terug naar de Molenvest
liepen na een verfrissing in de Tasse Tout zagen we een mini
verkeersopstropping bij de hoek van de Zandstraat en de St. Magdalenastraat. Er
zijn nogal wat wegenwerken in de stad dezer dagen en de bijhorende
wegomleggingen zijn legio. Hier worden de automobilisten, die richting station
willen, de Magdalenastraat in gestuurd, maar 20 meter in die straat is die ook afgesloten
en staat er weer een bord met een wegomlegging van een wegomlegging doorheen de
Vaartstraat. Die is evenwel... ook afgesloten met de vermelding dat het de ganse
maand een speelstraat is. Gevolg: autos die achteruit terug naar de Zandstraat
willen terwijl anderen precies de Magdalenastraat in willen om de omlegging te
volgen. Hahahahaahaaaaa ( de korte samenvatting van mijn gedachten na een tijdje observeren ) This is Belgium
this is Kafka. Er worden waarschijnlijk ergens verkeers-planologen vet betaald
om dit soort onzinnige toestanden te bedenken.
