Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
29-08-2016
29 augustus Samen genieten
Sedert ik
het vrouwke getoond heb hoe je fotos en filmkes gemaakt met de iPad of iPhone
snel op facebook plaatst moet ik extra op mijn tellen passen. Vroeger was ik
voor de kleinkinderen vaak de boeman met de camera als ik weer eens plaatjes
voor het jaarlijkse fotoalbum bij elkaar aan het sprokkelen was. Nu begrijp ik
ze een beetje beter
Lig ik op een onbewaakt ogenblik even te relaxen en is Phaido trouw bij het
baasje komen liggen om er een samen genieten moment van te maken, duikt daar
plots van achter de iPad het grijnzende gezicht op van mijn schatje. Als je dan
even later terug naar binnen loopt om verder te gaan met het samenstellen van
je AV-reeks voor het salon van de fotoclub, en je bekijkt eerst even wat er
ondertussen allemaal voor onzin voorbij gekomen is op facebook zie je jezelf
daar liggen.
Mijn eigen foto-oogst was eerder schraal vandaag en ik heb er geen probleem mee
als foto van de dag ook eens te kiezen voor een prent die al eerder op facebook
stond - op mijn eigen account verschijnt ie dan ook nog nota bene -, zelfs al
heb ik m dan niet zelf gemaakt.
Het was
vandaag niet meer zo overweldigend warm en de geocache-wandeling Het verloren
kabouterdorp die we al zo lang op ons to-do lijstje hadden staan moest er dus
vandaag maar aan geloven. We hadden op geocache.com alle lovende logs gelezen
en de verwachtingen waren dus erg hoog het moet gezegd dat we niet ontgoocheld
werden. Zowel de wandeling, de zoekopdrachten als de eindlocatie waren top. Dat
we 4 uur onderweg waren om 6,5 km af te leggen wil alleen maar zeggen dat we er
zeer uitgebreid van genoten. Op een zondagnamiddag, bij dit soort weer, was het
weliswaar een beetje druk tijdens de tocht maar dat kon de pret niet drukken.
We kwamen voorbij menigvuldige foto-geschikte plekken maar deze opname van de
Heuvelse Hei in volle bloei vonden wij vandaag het mooiste beeld op ons
geheugenkaartje.
Het is een
olympische discipline naar het schijnt, synchroonspringen was een spectaculair
onderdeel van het aanbod olympische spelen op alle TV-zenders deze zomer. Je
hoeft daarvoor niet in Rio te zijn natuurlijk. Gewoon aan het Albertkanaal, als
tussendoortje of als alternatief voor waterskien en pleziervaartjes zie je wel
eens taferelen die de vergelijking aankunnen. Vader en zoon, in dit geval: zoon
en kleinzoon, springen in het water en opa heeft de camera in aanslag. Dit is
het resultaat.
Het was me
het dagje wel. Voor de ochtendwandeling met Phaido trokken we naar Groot Rees,
wandelen en geocachen gaan goed samen toch? In de vroege namiddag wachtte er
ons een afspraak in Balance Health center waar ons danseresje Julie de ganse
week een dans-stage had meegemaakt en het resultaat van wat ze hadden in elkaar
geknutseld konden we komen bekijken. Ze hadden de musical Cats in een eigen
kleedje gegoten en ondanks het feit dat katten niet echt mijn favoriete
diersoort zijn vond ik het meer dan geslaagd. Snel naar Dessel dan want Pieter,
onze breakdanser had zich daar een ganse week lang kunnen uitleven in zijn
passie. Trainen, moves instuderen, ritmisch bewegen, dance-battles hoe meer ik
er van begin te begrijpen, hoe meer ik er van overtuigd ben dat dit top-sport
is. En dan was er ook nog een avond aan het Albertkanaal. Als zoonlief met
kleinzoon Jef gaat waterskien wordt er al eens beroep gedaan op mijn
aanwezigheid, verplichte tweede persoon in de boot en een extra vaarbewijs
Vanzelfsprekend was mijn goede vriend de Canon-Eos present tijdens al die
activiteiten en de keuze voor foto van de dag viel op tromgeroffel,
tromgeroffel een scene uit de musical Cats!!!!
Het is een
jaarlijkse traditie dat we op de donderdag van Lommel kermis met de bewoners
van zorgcentrum Hoevezavel naar de foor wandelen. Door de plotse hittegolf
moesten de plannen vandaag evenwel enigszins veranderd worden. Alles gewoon
afgelasten was geen optie, de ontgoocheling zou te groot zijn voor die oudjes.
Als alternatief had de directie er dan maar voor gekozen de tocht in de
voormiddag te doen, ze gingen er van uit dat het dan nog net iets minder heet
zou zijn.
Een klein vervelend detail was er nog waar we mee moesten leven: in de
voormiddag is de foor niet geopend De rolstoelen werden zoals altijd tot bij
café De Kroon geduwd en daar zijn we dan maar blijven plakken. Wij,
vrijwilligers, vonden dat helemaal niet erg en omdat de smoutebollenkraam ook nog
gesloten was hadden we verse croissants besteld bij de bakker zodat onze passagiers
toch iets te smikkelen kregen tussen de drankjes door.
Ik mocht de rolstoel van Lisa duwen vandaag en van haar wil ik graag deze foto
plaatsen. De pretoogjes vertellen dat ze het toch leuk vond ondanks het feit
dat het ritje in de rups met haar begeleider deze keer niet kon doorgaan
De wildgroei
van verkeersborden in de regio is al te opvallend om er niet even bij stil te
staan. Neem nu de vierbaansweg tussen Turnhout en Kasterlee daar moet je al
een boekhouder met Exell op de laptop naast je zitten hebben om bij te houden
waar je hoe snel mag rijden, wanneer je niet of wel mag voorbij steken of
afslaan, wie waar voorrang heeft en wat de wetgever nog voor valkuilen heeft
ingebouwd onderweg. Bij elke zijweg, hoe klein ook, moet al die informatie
herhaald worden uiteraard, liefst in viervoud. Je moet het maar kunnen,
meerdere honderden verkeers- en infoborden op een traject van 7 kilometer. Dat
is ook de plaatselijke landbouwgilde niet ontgaan. Een gekende ondernemer had
tot niet zo lang geleden het monopolie op de winstgevende handel in die
gewassen maar nu zijn de boeren van het gehucht Groot Rees er blijkbaar achter
gekomen waar ze het zaaigoed kunnen verkrijgen.
Tijdens een geocache-fietstocht zagen we vandaag meerdere vaten met
verkeersbordenzaad naast een perceel mais. De eerste oogst van verboden-te-parkeren-en-te-stationeren
bordenop een proefveld
is alleszins veelbelovend. Met de steeds maar groter wordende overlast van
pokemonjagers bijvoorbeeld is dit zeker een slimme en verantwoorde keuze.
Maar de mogelijkheden zijn quasi onbeperkt natuurlijk. Wij verheugen ons alvast
in een toekomstig Kempens landschap waarin naast de traditionele gewassen ook
kleurrijke velden met snelheidsbeperkingborden en nog meer
snelheidsbeperkingsborden zullen verschijnen, dat lijkt ons immers de grootste
groeimarkt. Verboden-voor-pokemongolen lijkt me trouwens ook een interessante bijverdienste.
In augustus
kleurt de heide weer rozig paars, verrassend nieuw is dat niet natuurlijk, dat
gebeurt ieder jaar, maar toch zijn er telkens weer hele hordes fotografen die
het fenomeen willen vastleggen. Deze jongen is er een van trouwens. Toen ik
vorige zondag met Alex naar Doesburg trok had ik de Posbank op mijn
heide-verlanglijstje gezet maar het weer stak daar een stokje voor. Dan moest
het maar vandaag gebeuren. Uit de vele mogelijkheden had ik deze avond de
omgeving van de Retiese Watering aan de Langendijk uitgekozen. Avond,
inderdaad, want ik wilde gebruik maken van het mooie warme avondlicht, en deze
keer had ik wél goed getimed.
Net voor de zon achter de bomen verdween aan de overkant van de vijver stond ik
met de vinger op de afdrukknop te wachten op deze plek om zoveel mogelijk strijklicht
in mijn opname te krijgen. Veel tijd om van positie te veranderen heb je niet
uiteraard want die toestand duurt niet lang maar toch heb ik enkele mooie
plaatjes mee naar huis kunnen brengen. Dat Phaido daarna nog zwemmekes wilde
doen was ook nog een meegepikte fotogelegenheid, maar één jaarlijkse heidefoto
is een verplicht nummer vind ik, vandaar deze keuze.
Nadat we
deze morgen Pieter en een vriendje naar Dessel hadden gebracht waar ze de ganse
week een breakdance-stage gaan meemaken vonden we dat we, nu we toch in de
buurt waren, nog maar eens een wandeling moesten maken in het Prinsenpark. Dat
was al veel te lang geleden. Aan Phaido moet je zoiets geen twee keer vragen
natuurlijk. Nieuwe geurtjes, andere paadjes, hij is er ons dankbaar voor
vertelt ie me wel eens tijdens onze intiemste momenten
Zoals altijd is ie ook steeds bereid om te poseren als we weer eens een locatie
gevonden hebben waar een model goed in zou passen. In dit hemelbed, dat daar
geplaatst was voor de bosbewoners, wilde onze held graag even plaats nemen.
Prinsheerlijk genoot hij van zijn plekje en van de aandacht, wat wil je in het
Prinsenpark
De openlucht
fotografica markt is een evenement dat ieder jaar weer massas geïnteresseerden
naar het oude Nederlandse hanzestadje Doesburg lokt. Een beetje oneerbiedig
uitgedrukt zou je kunnen zeggen dat het een soort rommelmarkt voor
foto-gerelateerde spullen is. Dit jaar waren ze aan de 21ste editie
toe en Alex had me gevraagd of ik niet mee wilde om daar eens wat te gaan
rondneuzen.
Ik heb lang geaarzeld eigenlijk want volgens Frank en Sabine zou het een
kletsnatte zondag worden. Het wordt een beetje eentonig maar ook vandaag hebben
wij de voorspelde regenbuien niet over ons heen gekregen. We waren redelijk
vroeg vertrokken om de grote drukte voor te zijn en pas toen we helemaal rond
waren en alles gezien hadden voelden we, terug naar de auto wandelend, de
eerste druppels. Dat de hemelsluizen zowat de ganse terugrit geopend bleven
deerde ons niet echt. Ondertussen had ik wel, spotgoedkoop, enkele filters, een
lenskapje en een fototas op de kop kunnen tikken. Uiteraard heb ik ook enkele
charmes van Doesburg vastgelegd en het dient gezegd dat het er erg mooi is, een
plek om nog eens te bezoeken. Als het er eens wat minder druk is wil ik best
wel eens terug gaan om het oude centrum uitgebreid te fotograferen maar vandaag
koos ik voor een iets nieuwere buurt. Dit harmonieus samengaan van woon-,
werkruimte en flats, in een urbanisatieproject vond ik meer dan geslaagd en het
fotograferen waard. Meestal ben ik niet zon liefhebber van het soort
eenheidsworst-gebouwen die je in Nederlandse wijken vaak ziet maar hier heb ik
met bewondering naar gekeken.
Ze waren er
weer eens dik naast, onze nationale weermannen en -vrouwen. We hebben de ganse
dag genoten van een stralend mooie zomerdag met luchten die varieerden van
staalblauw tot versierd met prachtige wolkenformaties. De temperaturen nodigden
ook al niet uit om binnen te blijven en na de ochtendwandeling en een
uitgebreid terrasje in de loop van de namiddag vond ik het in de vooravond ook
nog leuk om samen met Phaido een tochtje te gaan maken in de buurt van de abdij
van Postel. Dat er nog enkele geocachen te rapen waren was een leuke
bijkomstigheid natuurlijk. Dat in zo druk bewandelde natuurgebieden als hier
regelmatig rustbanken langs de wegen en paden te vinden zijn is niet meer dan
normaal. Het was evenwel de eerste keer in onze wandelcarriere dat we er een
zagen met een eigen toiletgelegenheid. Dat moest op de foto. Misschien was het
wel omgekeerd trouwens: een toiletgelegenheid met zitbank voor de op hun beurt
wachtende wandelaars in hoge nood
Ik heb de
vrijdagse vrijwilligers-wandelaars met de bewoners van Hoevezavel eens langs de
andere kant bekeken vandaag. Telkens
we deze kant uit trekken is dit een stopplaats om even uit te rusten en wat bij
te praten. Dat geldt zowel tussen de vrijwilligers onderling als tussen
vrijwilligers en bewoners in zoverre dat mogelijk is natuurlijk.
Ik vind het best oke dat ze me tegenwoordig zowat beschouwen als de
huisfotograaf in het zorgtehuis. Er wordt me ook regelmatig gevraagd of ik even
een foto wil maken, daar waar ik vroeger zo iets zelf eerst moest vragen
eigenlijk. Als we op vrijdag gaan wandelen met de bewoners maak ik altijd ook
wel enkele shots van de altijd weer anders samengestelde groep maar deze keer
wilde ik het eens net iets anders doen. Langs de achterkant komen de
vrijwilligers eens wat beter in beeld en dus schoot ik nu eens van uit dit
standpunt. Phaido is zoals altijd een alom tegenwoordige getuige van onze
bezigheden.
Ik heb ooit
met het idee gespeeld een fotoalbum te maken met allemaal absurditeiten. Je
hoeft als fotograaf je ogen niet eens erg wijd open te houden om dagelijks voorbeelden
van lachwekkende, belachelijke, domme, overgereglementeerde, idiote, bizarre
kortom zotte toestanden te zien in ons Belgische straatbeeld. Deze namiddag was
het weer raak.
Ik was vriend Alex gaan bezoeken in Herentals en toen we terug naar de Molenvest
liepen na een verfrissing in de Tasse Tout zagen we een mini
verkeersopstropping bij de hoek van de Zandstraat en de St. Magdalenastraat. Er
zijn nogal wat wegenwerken in de stad dezer dagen en de bijhorende
wegomleggingen zijn legio. Hier worden de automobilisten, die richting station
willen, de Magdalenastraat in gestuurd, maar 20 meter in die straat is die ook afgesloten
en staat er weer een bord met een wegomlegging van een wegomlegging doorheen de
Vaartstraat. Die is evenwel... ook afgesloten met de vermelding dat het de ganse
maand een speelstraat is. Gevolg: autos die achteruit terug naar de Zandstraat
willen terwijl anderen precies de Magdalenastraat in willen om de omlegging te
volgen. Hahahahaahaaaaa ( de korte samenvatting van mijn gedachten na een tijdje observeren ) This is Belgium
this is Kafka. Er worden waarschijnlijk ergens verkeers-planologen vet betaald
om dit soort onzinnige toestanden te bedenken.
Ik had al
een tijdje zin om nog eens aan avond- of nachtfotografie te gaan doen en na
enige twijfel ben ik rond een uur of tien toch maar eens naar het Kempisch Kanaal
getrokken. Een specifiek doel had ik eigenlijk niet maar meestal komt de
inspiratie wel onderweg, zo ook vandaag.
De Geelse bloemmolens in Ten Aard zijn door het moederbedrijf Dossche op
non-actief gezet begin dit jaar. De 8 resterende werknemers zijn hun job kwijt
en wat er met de gekende torens gaat gebeuren is nog verre van beslist. Het stadsbestuur
hoopt dat er een nieuwe bestemming voor gevonden wordt, ze denken aan
kantoorruimtes en/of loft, maar zelf kunnen of willen ze niet investeren. Als
ik dit goed interpreteer is het hoog tijd om dit nog eens te fotograferen nu
het nog kan, onderwerp gevonden.
Er dreef nogal wat groen spul op het kanaal, algen of zo, en daardoor is de
spiegeling niet zo loepzuiver als ik gehoopt had, maar anderzijds werd zo die
satijnachtige beweging van het water, die
ik met een sluitertijd van 30 seconden verwachtte, nog een beetje
geaccentueerd.
In de loop
van de avond zijn we nog even een wandeling gaan doen rond de Melle. Ik had
zonsondergangplannen. Om de daar vaak rondhangende sexueel anders geaarde
medemens duidelijk te maken dat ik volslagen hetero ben had ik, na de oneerbare
voorstellen die ik hier de vorige keer in ontvangst mocht nemen van een ongewenst
meewandelende jongeheer, naast Phaido ook het vrouwtje aan mijn zijde deze
keer geen last gehad van de ook nu weer aanwezige homofeniele gretigaards
gelukkig. J
Toen ik na een half rondje de zon echt recht in beeld kreeg over het water
bleek die nog veel te hoog te zitten en veel te fel te zijn om zonder een big
stopper ND filter in beeld te nemen, foutje bij het inschatten van de tijd moet
ik toegeven. Dan heb ik als alternatief maar enkele tegenlicht opnames gemaakt
doorheen de begroeiing waarbij ik de zon telkens net achter een of andere tak
of ander boom-onderdeel verstopte. De manier waarop die middels het gekende
diafragma-sterretje hier komt piepen was voor mij de reden om vandaag voor deze
plaat te kiezen.
We hadden
vandaag de Wuustwezelse tak van de kleinkinderenverzameling op bezoek. Ze
hadden hun papa en mama ook meegebracht trouwens. Met het jaarlijkse fotoalbum
in gedachten heb ik dan de camera constant binnen handbereik. De kids vinden
het helemaal niet erg om op de foto te gaan, integendeel, ze bedenken zelf vaak
de leukste poses. Het is fijn fotograferen met zulke modellen.
Vandaag
hebben we ons vaste wandelparcours moeten delen met andere recreanten. We
hadden het al enkele dagen zien aankomen trouwens, op de leukste paadjes waren
overal pijlen en aanwijzingen verschenen en dat wil meestal zeggen dat er iets
te gebeuren staat het volgend weekend. In dit geval bleek dat de club van de
Mastentop in Kasterlee zijn jaarlijkse mountainbike-tocht had georganiseerd en
uiteraard kennen die mensen ook de meest interessante wegeltjes. Ik vind het
niet erg trouwens, de wereld is van iedereen en dat we Phaido dan maar eens
moesten aangelijnd houden om mogelijke aanvaringen te vermijden namen we er graag
bij. Ik vermoed dat Phaido zelf daar ook helemaal geen probleem mee heeft. Ik
kreeg in ruil wel veelvoudige fotomogelijkheden waar ik dan ook driftig van
gebruik gemaakt heb.
Ondanks het voorspelde betere zomerse weer was het evenwel deze morgen nog
redelijk bewolkt en qua belichting heb ik dan maar op veilig gespeeld. Om de
fietsende medemensen voldoende scherp te kunnen vastleggen heb ik de ISO-waarde
op mijn Eos maar meteen opgeschroefd naar 3200, zo kon ik de sluitertijd kort
genoeg houden. Fijn toch dat zoiets kan op een hedendaags full-frame toestel. Ik
vraag me eigenlijk af hoe sportfotografen dat vroeger deden. In de tijd dat je
filmrolletjes kocht met 100, 200, 400 of, godbetert, 800 ASA zat je bij deze
ongunstige lichtomstandigheden toch al snel aan sluitertijden van zeg maar beduidend
langer dan 1/100 en hoe vermijd je dan bewegingsonscherpte???
Het lijkt er
op dat de zomer zich langzaam herstelt. In de loop van de dag werd het best nog
prettig toeven buiten maar deze morgen was het toch nog erg fris. In de
woonkamer, achter vensterglas was het evenwel goed toeven. Het vrouwtje en
Phaido hadden een plekje in een zetel aan het raam uitgekozen om zich de binnenvallende
zonnestralen te laten welgevallen. Ze genoten er beiden zozeer van dat ze niet
eens in de gaten hadden dat ik mijn camera uit de tas gehaald had om het
tafereeltje vast te leggen.
Vrijdag, wandeldag
in Hoevezavel. Het zorgtehuis is eigenlijk een wereldje op zich en voor veel
bewoners is het raam van het tehuis de grens van die wereld. Terwijl wij,
vrijwilligers, er met enkelen ze hebben een beurtrol er een namiddagje op
uit trekken, zijn er andere bewoners die de gewone dagelijkse gang der dingen
blijven ondergaan. Dit koppeltje zit steevast langs de ingang naar buiten te
kijken, de andere wereld in. Is het een echtpaar? Is het een romance die hier
ontstaan is heus, dat gebeurt! Waarop wachten ze? Ik wil me verder onthouden
van commentaar bij de foto, ik neem aan dat iedereen hierbij wel zijn eigen
verhaal kan verzinnen. Als inspirerende titel bedacht ik: Liefde is
Er zijn best
wel de nodige plekjes waar de amateurfotograaf leuke beelden kan rapen langs
ons dagelijks wandelparcours. Het oefenterrein van de landelijke
ruitervereniging De Kempenridders bijvoorbeeld, is er zo een. Als we er s
morgens langs wandelen ligt dat er steevast zeer verlaten bij, maar als we er
occasioneel ook eens in de vooravond passeren gebeurt het wel vaker dat er
geoefend wordt in de diverse disciplines.
Ruiters, bestuursleden, paarden ze vinden het niet erg als ik er even blijf
rondhangen om wat te fotograferen als er trainings-activiteit is - ik bezorg ze
dan ook telkens de fotos die ik maak en zo kreeg ik ook deze keer enkele
leuke shots op mijn geheugenkaartje.
Toen het licht
in de loop van de avond steeds maar mooier werd, na dat het de hele dag
gekwakkeld had, heb ik even mijn lijstje van interessante fotopunten in de
buurt geraadpleegd en als plek waarvan ik veronderstelde dat het daar net voor
zonsondergang helemaal okee zou zijn kwam ik uit bij de molen van t veld. Dat
is maar enkele kilometers en een ritje tot daar met de wagen duurde dus maar
een paar minuten. Onderweg was ik nog even gestopt op de Zegge waar ook enkele
interessante bomen en wolkenformaties naar mijn aandacht solliciteerden maar
uiteindelijk was dit het doel van mijn tocht en één van de wolken die ik al
eerder in de achtergrond had geplaatst was zo vriendelijk ook van op dit
standpunt netjes in beeld te blijven hangen.