Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
20-12-2015
20 december GC63NM2
Alles is al
wel eens ooit gefotografeerd hoor ik vaak tijdens discussies over onderwerpen
en originaliteit dat is ook zo natuurlijk, maar het belet je niet om naar nieuwe
invalshoeken, standpunten en benaderingen te zoeken en, ook niet verkeerd, toch
maar te speuren naar onontdekte pareltjes in het fotografeerbare aanbod.
Voor dat laatste vind ik de kruisbestuiving tussen mijn twee grootste hobbys
wel erg nuttig. Geocaching is tegenwoordig zo populair dat in ieder dorp, in
iedere regio wel hobbyisten zijn die de leukste geheime plekjes kennen en die
daar de mede-geocachers naar toe brengen door de coördinaten van een aldaar
verstopte kleinigheid op de site te publiceren. Zo kom je op plaatsen waar je
anders nooit zou komen en waar je onvermoede onderwerpen voor je lens krijgt.
Zelfs al raak je niet verslaafd aan het geocachen zelf, zoals ik inmiddels wél
ben, dan nog is het voor hobby-fotografen interessant een gratis account aan
te maken bij geocaching.com en dan op de kaart te gaan speuren naar interessante
mogelijkheden. Uit de cachebeschrijvingen kan je vaak al een en ander afleiden,
de logs van eerdere vinders geven dikwijls ook aan of de wandeling de moeite
waard was, er worden ook wel eens fotos bij die logs geplaatst een bijna
onuitputtelijke bron van inspiratie opent zich op deze manier.
Wat deze GC63NM2 betreft, die ik vandaag te voorschijn haalde hij zat niet
onder dat fotogenieke bruggetje ( J ) maar wel achter een boom net
buiten beeld aan de linkerkant en hoewel dit vlakbij een bekende toeristische
plaats is in Lommel, waar ik al tientallen keren geweest ben, was ik tot nu toe
hier al elke keer voorbij gereden zonder het te zien.
Het mag geen
verwondering baren dat er in deze tijd van het jaar kerst-gerelateerde fotos
voorbij komen. Kerstmis hier, Kerstmis daar, Kerstmis overal, je ontsnapt er niet
aan Het is niet de eerste keer dat er in deze blog naar gerefereerd wordt, en
waarschijnlijk ook niet de laatste, want er is nog geen kerststal voorbij
gekomen J
Ook binnen in huize Pol en Josee is de kerstsfeer nadrukkelijk aanwezig. Het
vrouwtje heeft er voor gezorgd dat er op voldoende strategische plekken
sfeerscheppende elementen in de woonruimte zijn gepositioneerd. Dat kunnen
engeltjes zijn - de verzameling groeit ieder jaar - of hulst en dennentakken,
half zilver gespoten reuze dennenknoppen, guirlandes of zoals in deze foto te
zien is enkele glazen vijf-liter flessen damgentes in onze omgangstaal, het
correcte nederlandse woord ontsnapt me even met in elke fles een snoer
gekleurde lampjes. Ze schikt die dan samen met enkele andere dingen tot
stillevens, meestal op een ondergrond van mosgroene blinkende organza, ze heeft er
dit jaar enkele tientallen vierkante meters van gekocht. Vanavond besloot ik
deze creatie te fotograferen. Een glazen bol, gekregen van nonkel Louis, vroeger
glasblazer van beroep, een trosje glazen druiven en een dennenknop mastentop in
ons dialect vormen samen met zon van binnen uit verlichte fles een tafereeltje
dat mij kon verleiden er de camera op te richten. De zeer leesbare boodschap in
beeld verwoordt uiteraard ook onze eigen wensen: let it snow!!!
Je hebt
kerstverlichting en je hebt KERSTVERLICHTING In dit geval mogen we het misschien
ook wel feestverlichting noemen want ergens tussen de duizenden lichtjes staat
er wel degelijk Prettige feesten geschreven. Alle ingredienten zijn strikt
genomen ook niet pur-sang kerst. Het geheel maakt wel een overweldigende indruk
moet ik zeggen.
Toen we vorige zondag met de vrienden iets gingen consumeren in café De
Perenboom hadden we deze opvallende uiting van kerstvlijt al opgemerkt en we
hadden ons voorgenomen om dit zo snel mogelijk te komen fotograferen. Met
camera en statief waren we deze avond druk doende toen we de gelegenheid kregen
om een praatje te maken met de eigenaar en zijn broer, beiden in hoge mate
gebeten door het kerst-virus. We vernamen alles over voorbereiding, opbouw,
kostenplaatje, elektriciteit, wedstrijd voor het mooiste kersthuis , en daar bovenop
kregen we een rondleiding langs de achterkant van de woning waar de lampjes,
slingers, rendieren, kerstmannen en de glitter-glitter even uitbundig aanwezig
waren.
Het was niet eens zo makkelijk om dit een beetje aanvaardbaar te fotograferen
trouwens.Ik wilde de
achtergrond er ook op zonder dat er al te storende uitgebeten overbelichting in
de lampjes ontstond. Het was balanceren op een heel dun lijntje om een
evenwicht te vinden tussen de duizenden lichtpuntjes en de rest van het decor.
Als fotograaf speel ik duidelijk nog niet in de divisie waar je na één blik
meteen weet hoe de ISO- tijd- en diafragma-waarden horen te zijn. Ik heb proefondervindelijk
diverse instellingen uitgeprobeerd voor ik met dit resultaat kon leven.
Toen ik in
de vooravond van Herentals naar Lichtaart reed iets over vier denk ik kwam ik
langs de Snepkensvijver en in een opwelling besliste ik nog maar eens de
inmiddels wel gekende plek op te zoeken om er een en ander te schieten. De dode
boom houdt het ondertussen tot groot plezier van menige hobby-fotograaf al
enkele jaren uit en hij blijft een ideaal object om op een strategische plaats
in je compositie te plaatsen. Ik heb hem al vaker gefotografeerd en hij is
enkele jaren geleden ook al eens voorbij gekomen in deze blog meen ik mij te
herinneren, maar deze keer heb ik gekozen voor HDR. Het was al een beetje aan
het duisteren en met drie verschillende belichtingen heb je in de nabewerking
toch net iets meer mogelijkheden. Van elke positie maakte ik dus drie
verschillende shots: de correct belichte, en nog twee met respectievelijk twee
stops onder- en twee stops overbelichting.
Uiteindelijk bleven er twee kandidaten over om te fungeren als foto van de dag.
De ene knutselde ik in elkaar in Photoshop en de andere in Dynamic-Photo HDR5.
De Photoshop-foto heb ik op Facebook gezet en deze, mijns inziens beste, mag
voor vandaag mijn keuze zijn. Het moet gezegd dat, hoewel ik daar eigenlijk
geen grote fan van ben, er ook een vleugje tonemapping aan te pas gekomen is,
maar voor één keer mocht dat hoop ik, de dramatiek ten goede
Als
onderwerp koos ik vandaag eens voor een stilleven, geen mooi ineen geknutseld,
vlekkeloos plaatje dat na lang nadenken door de fotograaf heel precies is
samengesteld, maar een beeld dat zich toevallig aandiende.
We hebben de miezerige geocache-wandeling van vorige zondag nog eens overgedaan
want toen we zonder vondst door de invallende duisternis onze nederlaag moesten
toegeven hadden we meteen afgesproken dat we dat zo snel mogelijk zouden
rechtzetten vandaag dus. En alweer miezerde het. De fanatieke wandelaar en
hobbyist laat dat evenwel niet aan zijn hart komen.
Deze keer scoorden we wél en na afloop hebben we dat gevierd met een frisse
Duvel in het café Het Wilde Zwijn bij de parking waar we de wagens hadden neer geplant.
Het bleek een oergezellige kroeg waar o.a. ongepelde pindanootjes op tafel
worden gezet, de pellen hoor je gewoon op de grond te werpen, dat is een hulp
bij het kuisen na sluitingstijd hoorden we. De voorraadmand met pindanootjes,
daarnaast de kommetjes die gevuld op tafel komen en ook nog een mand met
kussentjes voor klanten die dat menen nodig te hebben vormden samen een
tafereeltje waar we zelf verder niets aan hoefden te veranderen om een mooi
stilleven op ons geheugenkaartje te krijgen.
Toch nog even een klein technisch detail: de duisternis in het café dwong ons
zonder flits tot een ISO-waarde van 6400, maar daar heeft de 6D geen last
van.
Welke
wielertoerist uit de streek kent er niet café Den Thijs, net voorbij sas 9 ( of
vóór sas 9 als je van de andere kant komt J ). Toen ik er in de vooravond
voorbij gefietst kwam had ik gezien dat er behoorlijk wat yachtjes aangemeerd
lagen, het water was daarenboven zo goed als rimpelvrij, bijna de perfecte
spiegel. Het leek me net iets te uitdagend om er geen foto van te maken. Het licht
was evenwel al fel aan het afnemen en ik had geen statief bij, voor
nachtfotografie was het nog net niet donker genoeg Ik ben dan maar verder naar
huis gefietst en een half uurtje later ben ik met de wagen terug gekomen, deze
keer helemaal geëquipeerd om er een lange sluitertijd tegenaan te gooien en
volop te genieten van het zogenaamde blauwe uurtje.
Ik heb er een kwartiertje mijn hartje opgehaald, in analoge tijden zouden we
gezegd hebben: enkele rolletjes vol geschoten, maar met een geheugenkaartje van
32 giga in de Eos doet het er tegenwoordig niet toe hoeveel fotos je maakt en druk je al
eens wat vaker op de knop. De keuze was dan ook weer niet makkelijk. Op dit
beeld zie je sas 9 en het ophaalbrugje in de verte, badend in het licht, de
bootjes met spiegeling - op enkele ervan waren de bewoners thuis zag ik aan de
verlichting - en links net buiten beeld moet je er het café maar bij denken. Op
maandag en dinsdag zijn ze gesloten trouwens, zodat ik de Duvel na gedane
arbeid maar thuis genuttigd heb.
Onze
geocache-ijver bracht ons vandaag naar het zogenaamde buitengebied ten noorden
van Breda in Nederland. Geen 50 km in vogelvlucht, maar toch is het landschap er meteen heel anders dan in onze
Kempen. Polders, knotwilgen en wijdse horizonten alom, een fris windje en een
ondergrond die door de nattigheid van de laatste dagen behoorlijk sompig was,
dat waren kort samengevat de ingredienten voor een pittige dagwandeling. Ik heb
ze in één foto gestopt. De spreekwoordelijke frisse neus kregen we
er gratis bij, dorst ook maar voor een Duvel hebben we toch moeten wachten tot we terug in Belgie waren :)
Wij leven in
een regenlandje, dat is alleszins de mening van de doorsnee Belg. Als onze
weermannen en vrouwen dan komen vertellen dat dit helemaal niet waar is en dat
wij slechts gedurende 6% van de tijd regen over ons heen krijgen, dan wil ik
dat best geloven, al valt het hard op een dag als vandaag. Tijdens de
ochtendwandeling was het al vandattume zucht, zelfs Phaido leek zo snel
mogelijk terug naar huis te willen. Deze namiddag hadden we een geocache
wandeling gepland net over de Nederlandse grens. Ondanks de onheils
voorspellingen die we van de buienradar plukten hielden wij voet bij stek. Maar
ook daar waren de weergoden het er over eens: we houden het nat. Zowel deze
ochtend als deze namiddag had ik de Eos in de fototas, maar die heb ik niet
eens open gemaakt. In de Dressenstraat heb ik even de iPhone gebruikt om dit
beeld te schieten, een zeldzaam net iets droger moment. Het kan de dag helemaal typeren vind ik, nat, druilerig,
plassen ( en dat is in dit geval de meervoudsvorm van een zelfstandig naamwoord
J ) en grijs.
Een vaak herhaalde fotografenwijsheid luidt als volgt: het beste fototoestel is
datgene dat je bij hebt. Ik weet niet of dit een variant op die uitspraak is,
maar ik vond het niet aangewezen de Eos uit de tas te halen, want met je
smartphone kun je tegenwoordig ook meer dan aanvaardbare fotos maken, dus het
beste toestel is datgene wat je geschikt acht voor de klus?
Ik had het
er eergisteren al over bij een foto van de kerstverlichting in ons dorp. Het is
weer die tijd van het jaar en het vrouwtje heeft al haar opgespaarde
creativiteit losgelaten om het huis om te toveren tot een burcht van
kerstgezelligheid. Op de meest onverwachte plekken in huis zie je engeltjes,
lichtjes, sterretjes, sneeuw, glinster-glinster en zoals ieder jaar moest ook
de venster van de woonkamer aan de kant van de Kasterleesteenweg een
kersttafereeltje worden. Ik gun mijn schatje graag alle credits ze schudde
weer een prachtig schilderijtje uit haar mouw. Op garendraad geregen witte
wattebolletjes moeten de sneeuw voorstellen en die dwarrelt neer rond een
gestyleerde kerstboom. Onderin huisjes, boompjes en rendieren voeg daarbij de
lampjes rondom en nóg meer kerstattributen zou van het goede teveel zijn.
Na het maken van de foto zag ik deze avond dat er links boven een lichtje de
geest gegeven heeft en daar hangt in de buurt ook nog een draadje los. Zo heb
ik morgen ook nog iets te doen... kan ik toch nog overal vertellen dat we het
met zn tweeën gedaan hebben. J
Het was
vandaag kerstmarkt in zorgtehuis Hoevezavel. Zoals ieder jaar waren wij ook
weer van de partij. Het hele gebeuren is uiteraard in de eerste plaats bedoeld
om de bewoners het gevoel te geven dat ze er nog steeds bij horen en betrokken
worden bij het hele kerstgebeuren maar er worden inderdaad spulletjes verkocht,
al dan niet zelf gemaakt, er worden wafels en andere hapjes aangeboden en niet
onbelangrijk, er is een en ander te drinken, zelfs glühwein hadden ze in de
aanbieding.
Phaido had er zich op verheugd zijn vriendjes, de beide rusthuishonden Otti en
Quinten, terug te zien. Het was alweer een tijdje geleden namelijk, het
wandelseizoen is immers al enkele weken voorbij en dan komen we niet meer zo vaak
in Hoevezavel.
Het personeel had er evenwel voor gekozen de beide viervoeters tijdelijk in de
kine- en fitnessruimte onder te brengen, best begrijpelijk met de verwachte
drukte. Het weerzien beperkte zich daarom tot een korte begroeting achter glas
en enige non-verbale honden-gebarentaal-communicatie.
Het wordt
weer kersttijd en dat wil zeggen dat alom de kerstversieringen weer opduiken.
Handelszaken, privéwoningen en niet in laatste instantie de straatverlichting
in onze steden en dorpen, overal zie lichtjes, lampjes, sterretjes en slingers,
op de ene plaats nog uitbundiger dan op de andere.
In ons eigenste Lichtaart hebben ze er al enkele jaren geleden voor gekozen de
bomen in het dorp vol te hangen met lampjes-slingers. Ik had deze avond, vóór
de wekelijkse vergadering van de fotoclub, al eens geprobeerd een sfeerbeeld er
van vast te leggen maar toen was het verkeer toch nog te druk. Met een
sluitertijd van 30 seconden krijg je natuurlijk vele rode en witte strepen van
voor- en achterlichten in je opname en echt sfeervol vond ik dat niet. Na de
vergadering evenwel, rond elf uur kon ik bij wijze van spreken midden op de
straat gaan staan en toen had ik van enige opdringerige auto geen last meer.
Op deze
historische dag wilde ik voor één keer graag mijn sympathie en mijn waardering
uitdrukken voor AA Gent. Het gebeurt niet elk jaar dat een Belgische club
doordringt tot de achtste finales van de Champions League ( ik schrijf dat
bewust met hoofdletters ), zelfs niet om de 10 jaar of zo, maar waar we vandaag
getuige van waren was hartverwarmend voor iedereen die het vaderlandse voetbal
genegen is. Over de 6 wedstrijden van de poule-fase gezien was het niet eens
onverdiend.
Ik zal altijd wel een Antwerp supporter blijven, maar dat wil niet zeggen dat
je per definitie vijand moet zijn van alle anderen zoals sommigen nog steeds
menen integendeel, ik heb er van genoten. Voor één keer in de blauw witte
kleuren, zij het middels een snelle niet eens zo subtiele bewerking ( het moest rap rap na de wedstrijd en de samenvattingen ). Buffalo, buffalo !!!
Op
weergebied werd het vandaag een dag met twee gezichten. Een uitbundig zonnig
herfstgevoel bekroop ons tijdens de wandeling deze voormiddag maar toen ik in
de namiddag naar Herentals reed met het vrouwtje om nog wat kerstspullen te
gaan scoren was dat in de druilerige regen, het weer waar je als fotograaf niet
echt vrolijk van wordt. Deze morgen daarentegen fluitend en genietend van het
mooie licht, de zachte temperatuur en de late herfstkleuren kon ik mijn pret
niet op. Ik kan het gevoel niet beter illustreren als met een foto van deze
gelukkige boom die ook heel duidelijk staat te genieten. Dat het weerkundig
gezien al winter is ontging hem even, de herfsttooi staat hem nog steeds erg
goed.
Een
winterwandeling noemen we zoiets. We zijn 7 December en het is 14°, de jas wijd
open en het zonnetje in de rug, zijn we ergens in Zuid Spanje of op de
Bleekerheide? We hebben de twijfels uiteraard snel naast ons neer gelegd want
de wandeling om de multicache GCQZC2 op te pikken vertrok wel degelijk op de
parking van de Lossing en tot nader order is dat in Lommel. Dat we
uitzonderlijke klimatologische omstandigheden beleven daar raakten we tijdens
de tocht alle zeven steeds meer van overtuigd. Het woord zweet werd zowaar
enkele keren genoemd J
Naast onze geocache-hobby hadden we nog een andere reden om daar nog eens naar
toe te trekken, de groene medemensen van natuurpunt alle sympathie hoor
hadden, naar ons ter ore gekomen was, een grote kaalkap gepland in de aanpalende
bossen. Enkele tienduizenden (!) dennen moesten verdwijnen om het heidegebied
uit te breiden. Dat wilden wij met eigen ogen zien voor we het geloofden.
En inderdaad Herstellen in de oorspronkelijke staat noemen ze dat, de natuur
weer vrij zijn gang laten gaan Gemakkelijkheidshalve wordt daar dan bij
vergeten dat de heide ook niet de oorspronkelijke natuurlijke begroeing was in
onze streken. Die heide kwam er pas toen de arme boertjes het dunne laagje
vruchtbare aarde gingen afplaggen om rond hun boerderijtjes te strooien. Op de overgebleven
schrale grond begon inderdaad heide te groeien. Het kostenplaatje van de hele
operatie betalen wij met zn allen natuurlijk en de winsten gaan naar bedrijven
die hier weer een tijdelijke bron van brandstof voor de bio-verwarming in zien.
Vrachtwagens met Nederlandse nummerplaat rijden vrolijk op en aan.
Ik vraag me af wat ze gaan stoken om hun bio-energievoorziening op peil te
houden als alle bossen zullen verdwenen zijn Dit duurzame energie noemen? Dat gaat is voor mij één brug te ver, da's bullshit !!!
De Belg en
de baksteen in de maag bij uitbreiding met zijn zin om ook ergens een tweede
verblijf(je) te koesteren, het hutje op de heide, het krotje in de
volkstuintjes, het huisje bij de zee of is het een strandcabine of het
chaletje in het bos, het zit diep in de volksaard blijkbaar. Tijdens onze
dagelijkse wandelingen waren ze nauwelijks te tellen vroeger. Enkele jaren
geleden besliste de overheid om komaf te maken met de wildgroei van bouwsels in
de natuur. Misschien was dat ook wel terecht, op elk perceel in het bos en op
de meest onverwachte plaatsen in natuurgebieden had iemand wel zijn privé vakantieverblijfje
in het groen. Het ging allemaal erg snel, net iets te snel eigenlijk voor de
meestal bejaarde, niet bemiddelde eigenaars. Binnen de kortste keren moesten ze
verdwijnen. Zoals dat zo vaak gebeurt ontsnapten er toch weer enkele aan de
grote sloop. Het is nog altijd belangrijk wie je kent in het leven denk ik dan
met mijn soms sceptische kijk op de dingen. Dit fraaie exemplaar heeft alle
stormen overleefd en ondanks het feit dat we er al in geen jaren bewoners
gezien hebben is er van verval weinig te merken, met andere woorden, iemand
komt toch regelmatig enig onderhoud uitvoeren Ach ja, ik stoor me er niet aan,
ik merk alleen maar op. Eigenlijk vind ik het niet eens zo verkeerd op die
plaats, het leverde me vandaag alleszins dit bijna idyllisch plaatje op.
De fotoclub
Filofok exposeert dit weekend in het Miloheem in Mol Rauw. Ik ben daar deze
namiddag een kijkje gaan nemen en toen ik uit de zaal buitenkwam zag ik in het
westen waanzinnig mooi avondrood in de lucht. Dan krijg ik overal kriebels Ik
vond niet meteen een fotogenieke plek om daar optimaal gebruik van te maken en
pas toen ik over de kanaalbrug reed op de weg Geel-Retie zag ik mijn kans. Iets
verderop sla je linksaf naar Sas 7 en daar kun je wel een leuk standpunt vinden
wist ik. Het uitbundige avondrood werd evenwel steeds minder en het rode gebied
werd ook steeds kleiner, ik moest snel zijn dus. Een klein vervelend detail
maakte het er niet gemakkelijker op: ik had geen statief bij Het moest dus uit
de hand. Gelukkig kon ik steun vinden door de camera stevig tegen de reling van
de Sas-overgang te klemmen. Met een sluitertijd van 1 seconde is de foto
weliswaar niet zo retescherp als ik zou gewild hebben, maar het ging mij
tenslotte om de sfeer en de kleur en daar ben ik wél gelukkig mee.
Er is meer
dan wij mensen met ons beperkte verstand kunnen bevatten. Naast de ons
vertrouwde werkelijkheid is er waarschijnlijk nog een vierde, vijfde en eventueel
nog wel een zesde dimensie. Er is zonder twijfel ook nog een digitale
werkelijkheid, een gefantaseerde, een romantische en een religieuze In een
voor ons voorlopig nog ontoegankelijk universum gebeurt er vanalles in
paralelle werelden en daar heb je geen kijk en geen vat op tenzij je op het
goede moment een camera bij de hand hebt natuurlijk. Soms, heel soms overlappen
twee universums gedurende een korte tijd en dan zie je toevallig misschieneens een ireeel planeetje voorbij komen, een
planeetje dat uit een andere tijdsruimte lijkt te komen want het bevat maar
enkele ingredienten uit de realiteit zoals wij ze kennen
Toen ik vandaag , met dit schitterende weer, aan het fietsen was had ik in de
buurt van Noorderwijk een pauze ingelast om een mooie herfstboom te
fotograferen. Toen kwam er totaal onverwacht een korte fusie van herfst 2015 en
een ons onbekende dimensie en kon ik dit planeetje te pakken krijgen. Het vloog
zowat verloren over het Kempens landschap in het late herfstlicht. Omdat ik de
camera toch in aanslag had kon ik afdrukken net toen het voorbij kwam. Ik ben
daarna vierklauwens verder naar huis gefietst want ik was danig onder de indruk
en ik wilde ook zo snel mogelijk op de PC bekijken wat ik op mijn
geheugenkaartje gevangen had.
Zo gemakkelijk gaf het planeetje zich niet gewonnen evenwel. Ik had de hulp van
Photoshop nodig, iets met klonen, vertikaal draaien, poolcoördinaten en een
hele poespas Daarna kreeg ik eindelijk op het scherm bevestigd wat ik daar in
Noorderwijk kort meende gezien te hebben het was dus toch geen droom of
fantasie !!!
Voor de sceptici: de bewerking in Photoshop heet Little Planet en liever dan
een moeilijke technische uitleg te doen verwijs ik naar deze YouTube tutotial: https://www.youtube.com/watch?v=oQbC_Geuwao
We hadden
een afspraak bij de tandarts om half elf. We gaan al bijna een halve eeuw bij
dezelfde tandarts en die heeft een praktijk in Overpelt, zeg maar tussen drie
kwart uur en een vol uur rijden van uit Lichtaart, afhankelijk van het verkeer.
Los van het feit dat dit niet erg voordelig is voor onze ecologische footprint
kwamen we zo ook in conflict met de normale pipi en kaka uren van Phaido. Om
dat probleem te omzeilen vertrokken we ruim een half uur vroeger en gingen we rond
half tien wandelen in het natuurgebied achter het Zilvermeer. Het was niet de
eerste keer dat we daar even een frisse neus gingen halen, we weten immers dat
het daar rustig is en dat je daar zelfs na enkele dagen regen behoorlijk
wandelbare en slijkvrije paadjes vindt.
Phaido kent daar ook al de weg blijkbaar want hij liep constant voor ons uit. Er
waren uiteraard vele onbekende vreemde geurtjes overal en hij snuffelde dan ook
van links naar rechts en omgekeerd. Zo vernamen we terloops ook dat het daar
verboden te vissen is who cares? Dat hij ook nog eens deed wat wij van hem
verwachtten was meteen een zorg minder de rest van de dag.
Op woensdagmiddag
wordt er op ons gerekend om de kleinkinderen van school te gaan halen in
Herentals. Jefke gaat dan naar de voetbaltraining en Julieke komt mee naar
Lichtaart want die heeft om vijf uur balletles bij Balance Health Center. Na
huiswerk en ontspanning duikt de jongedame de badkamer in want ze moet zich voorbereiden
en omkleden. Nu heb ik wel enige ervaring met badkamers die lang bezet gehouden
worden door partners, vriend(inn)en of een echtgenote en ik kan er ook wel enig
begrip voor opbrengen. Maar toen ik vandaag eindelijk toegang kreeg zag ik
meteen waarom het deze keer zo lang duurde: ze waren met zn vieren !!!
Deze foto
had misschien wel gepast in de AV reeks over water die ik op het fotosalon
van onze club presenteerde vorige maand. Met dit k***te weer waren de
fotomogelijkheden niet zo uitbundig aanwezig tijdens de wandeling. Hoewel de Eos
6D volgens de reclame en de reviews spatwaterdicht is, wilde ik toch niet te
veel risico nemen en haalde ik m alleen maar uit de tas als ik een beschermende
luwte vond tijdens de elkaar overlappende plensbuien.
En regenen deed het, man, man, man regen, regen, regen De zoveelste foto van
Phaido in de regen, van Josee in de regen of van Josee én Phaido in de regen
gespiegeld in een plas wilde ik de kijker deze keer besparen. Deze
neerpletsende druppels in een plas leken me een deugdelijk alternatief.
Ik realiseer me wel dat er zou kunnen geopperd worden dat er geen onderwerp of
opvallend voorgrond object is, zoals dat hoort volgens de compositieregels en
de gangbare opvattingen binnen de fotowereld, maar zoals meestal trek ik me van
regels weinig aan. Ik vond deze zwart wit omzetting best wel mooi en de
nattigheid van de dag wordt er helemaal door weergegeven. Geef mij dan maar
droog vriesweer
