Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
19-07-2015
19 juli Koebeesten bekijken hond
Ik ben nog steeds
blij verrast over de kwaliteit van de fotos die je met een iPhone kunt maken.
Ik had een klein beetje last van de neveneffecten van overdaad en deze morgen had ik mijn Canon niet
meegenomen tijdens de ochtendwandeling, het leek me veel te vroeg voor enig
hersengebruik. Na enkele honderden meters had ik daar al spijt van Voor een
keer hadden de koeien in de wei voorbij de bocht in de Smallebroeken heel veel
aandacht voor ons, ik was meteen wakker. De iPhone is dan een welgekomen
reddingsboei. Ik heb eerst geprobeerd wat dikke-neuzenfotos te maken van de
diverse Bellas maar ik moest vaststellen dat ze meer interesse hadden in Phaido
die rustig lag te wachten tot baasje klaar was dan in het baasje zelf. Ik heb
dat dan maar in beeld genomen. Koebeesten bekijken hond, ook een leuk
onderwerp.
De exif-gegevens van de beelden die uit dat ding komen blijven me verrassen en
met enig ongeloof wil ik ze hier nog eens meegeven: f 2,2 1/1709 ISO 32 brandpuntsafstand
4 mm tja.
Als Jack
binnen enkele weken terug naar Omaha vliegt dan zal hij zeker nog terug denken
aan vandaag. Op Eddy na was het musicerende vriendenclubje van vroeger weer
eens bij elkaar en we hebben er een bijzondere dag van gemaakt. Samenkomen,
iets drinken, bijkletsen, naar de Brugwachter iets gaan eten en toen kwam de
verrassing.
We zouden in de Lommelse Sahara wat gaan wandelen en uiteraard hadden we daar
een geocache zoektocht aan vast geplakt. Om daar te geraken had mijn
geocachemaatje Jackie een van zijn old-timers uit de garage gehaald. Met deze
Buick uit 1954 zijn we tot onder de ondertussen befaamde uitkijktoren gereden.
Eigenlijk mag het niet, maar met een fotografenkaart van het CVB op zak (
strikt genomen heeft die geen enkele rechtsgeldigheid natuurlijk ) en klaar om
ons doorheen eventuele controles te bluffen zijn we zonder noemenswaardige
problemen tot daar geraakt en later ook weer terug tot op de officiële parking.
Jack vond het prachtig, wij ook trouwens en tussen alle nostalgische Yankee
fifties en sixties gevoelens door heb ik er gelukkig nog enkele keren aan
gedacht dat ik best ook nog wat fotos hoorde te maken.
Er was een
tijd dat je in elke wei koeien zag grazen en als je occasioneel al eens een
paard te zien kreeg dan was dat een boerenknol die noest aan de arbeid was met
kar, ploeg of eg. Waar je ook wandelt tegenwoordig zie je nauwelijks nog
koeien, maar paarden des te meer, geen boeren-werkpaarden, maar blinkende
luxe-paarden die rustig staan te grazen in afwachting dat ze eens de renbaan op
mogen, met het baasje aan een jumping- of dressuurwedstrijd deelnemen of gewoon
voor een rijtuig gespannen een ritje mogen maken.
Helemaal leuk wordt het indien je hengst bent en er wel eens een knappe merrie
tot bij je gebracht wordt of als je merrie bent dat er een stoere hengst op je
staat te wachten, dan komen er veulens van en in het familieportret dat ik
vandaag te pakken kreeg lopen er zo twee. De mammas zijn er ook bij en het
vijfde wiel aan de wagen is waarschijnlijk een tante bij wie de hengst te kort
schoot ( snapt U hem? J )
Mijn goede
vriend Jack uit Omaha Nebraska is tijdelijk in het land en hij logeert in
Leuven. Voor we aanstaande zaterdag met de ganse oude vriendenkliek uitgebreid
op stap gaan ben ik vandaag al eens op bezoek geweest. We hebben samen enkele
geocachen gelogd van hem heb ik destijds de verslaving gekregen en daarna
hebben we nog genoten van een natje en een droogje. Toen ik een Duvel bestelde
vroeg hij na enig nadenken een Cristal, waarschijnlijk om te tonen dat hij uit
vroegere tijden nog enig zicht had overgehouden op het Belgische bierlandschap.
Ik ben zelf ook een Cristal-drinker trouwens, als het over gewone pils gaat
tenminste, de meeste andere bieren zijn te zoet geworden door de jaren heen,
Cristal heeft nog het beste die ouderwetse hoppige smaak bewaard.
Maar dat terzijde gelaten, in Leuven Inbev-City en in een café met een
reuzengrote vermelding van het huismerk op de muur was dat dus geen goed idee J
Ik ben deze
avond met Phaido een avondwandeling gaan maken langs het kanaal in Turnhout.
Natuurlijk had ik avondfotografieplannen en met voorbedachte rade had ik dus naast
de camera ook het statief meegenomen.
Aan de overkant van de kanaalkom en zo verder richting nieuwe fietsbrug is het
rond half tien, tien uur erg rustig en dan is het fijn wandelen daar. Je wordt
er niet meer opgejaagd door horden fietsterroristen en hooguit zie je er nog
enkele avondvissers in de kant, maar dat zijn over het algemeen ook rustige
mensen en vaak kan je er ook een praatje mee maken. Ik heb diverse keren het
statief neer geplant en mijn tijd genomen om wat fotos te maken met een wat
langere sluitertijd, kwestie van de sfeer wat beter te vangen. Bij deze opname
van de jachthaven aan de overkant had ik bvb. als instelling gekozen voor 4
sec. f20 en ISO 50. Waarom ik voor ISO 50 koos weet ik zelf niet eigenlijk,
waarschijnlijk stond ie nog zo omdat ik eerder op de avond met meer licht ook
al een en ander met een lange sluitertijd geprobeerd had en ik had geen ND-filter
bij J
Ik ben
vandaag niet aan fotograferen toegekomen en dus wilde ik voor een zeldzame keer
gebruik maken van een gunst die ik mezelf bij het begin van deze blog heb
toegestaan. In dat geval is de minimale vereiste dat de foto recent is en dat
ik er in de loop van de dag iets mee gedaan heb
Ik ben me door een berg fotobewerkingsachterstand aan het worstelen en de serie
van Hannelore die vorig weekend op de braderij in Aarschot graag wilde uittesten
hoe het voelt als je in zon giga plastic bol over het water kunt rollebolen heb
ik vandaag de revue laten passeren. Daar waren nog al wat plaatjes bij waarvan
ik het jammer vond dat ze vorige zaterdag door de modeshow uit deze blog
gehouden waren. Bij deze is dat ook weer goedgemaakt voor het jaaroverzicht en
op die manier mag ik toch ook nog met enige goodwil er de datum van 14 juli op
plakken.
Kikkers zijn
erg fotogenieke beestjes. Ik ben er alleszins al diverse keren succesvol naar
op jacht geweest, maar nog vaker onsuccesvol, ik moet het toegeven. Onlangs nog
was ik weer eens naar het Hageven afgezakt omdat een goede foto-vriendin daar
een prachtige reeks had geschoten. Helaas was het toen geen kikkerweer denk ik.
Als Mozes niet naar de berg gaat, komt de berg wel naar Mozes zegt het
spreekwoord . Er zijn blijkbaar soorten die niet zo water- en
temperatuurafhankelijk zijn als de Hageven-populatie. Vandaag kwam er een specimen
in onze hof zitten wachten tot ie gefotografeerd werd. Het was een iets ander
merk dan wat ik in de vijvers pleeg te zien. Deze was bruin en had geen
zwemvliezen ik heb het opgezocht en ik vermoed dat ik te maken had met een bruine
kikker rana temporaria ( hoe toepasselijk ). Ik heb Josee maar niet geroepen
om hem te kussen, want wat heb je nu aan een prins om te fotograferen J
Na de fotosessie heb ik hem gewoon laten zitten en een half uur later, toen ik
nog eens ging kijken was ie verdwenen, op zoek naar andere fotografen denk ik.
Veel
dichterbij had ie niet moeten komen want dan was ie binnen de minimale
scherpstel-afstand van de 300 mm tele-lens gekomen. Dit is trouwens de ganse
foto en geen uitsnede.
Nu ons gazon of wat daar voor moet doorgaan zwaar te lijden heeft gehad
onder de voorbije hittegolf zijn de lieve kleine konijntjes toe aan een andere
bron van voedsel. De grote gele bloemen die telkenjare in de herfst opnieuw
voor het raam van onze woonkamer bloeien beginnen rond deze tijd flink te
groeien en daar gaat de konijnenaandacht dus nu naar toe. Dat er iemand aan de
andere kant van het raam staat met een camera op nauwelijks anderhalve meter,
daar trekken ze zich niets van aan. Ik moest leven met de spiegeling in het
raam en met enige begroeing vóór het konijntje maar omdat die in de onscherpte
vooraan zitten is het effect daarvan hooguit een lichte zweem en dat vond ik
niet zo erg, waar het me om te doen was, dat zijn de oren waar de zon zo mooi
doorheen schijnt en die kreeg ik goed in beeld.
Waarom moet ik nu plots aan Playboy denken?
Braderij in
Aarschot. Zus Lilly doet dan van uit haar bestuursfunctie binnen het Aarschotse
handelaarsverbond meestal een beroep op een gedeelte van de familie, bij de ene
om te fotograferen, bij anderen om flyers uit te delen en bij nog anderen om te
défileren in de modeshow die bij die gelegenheid wordt georganiseerd door
enkele kledingwinkels.
Het jonge volkje heeft tegenwoordig al een even drukke agenda als de volwassenen maar Marie Leen en Hannelore konden zich vandaag toch vrij maken en samen met
vriendinnetje Lisa bevolken ze hier als volleerde modellen de catwalk.
De
combinatie logerende kleinkinderen en vrijdag-vrijwilligers-wandeldag zorgde er
voor dat de kids mee naar Lommel togen en er getuige van waren hoe wij met de
rolstoelen op stap gingen. Hoewel ze vol vragen en vraagtekens zaten gedroegen
ze zich voorbeeldig, het hoort gezegd. We hebben ze bij deze gelegenheid ook
een en ander kunnen uitleggen omtrent dementie en ouder worden.
De normale routines van zo een wandeldag werden ook verder gevolgd en dus
gingen we samen met ons vaste kliekje nadien een hapje eten in de Brugwachter.
Met zulk mooi weer eet je buiten natuurlijk. Laat toevallig neefje Kenny met
vrouwtje en hun twee deugnietjes Lander en Juul daar ook zitten
Het springkasteel dat langs het terras geplaatst is om de jongsten bezig te
houden kon op veel bijval rekenen zowel bij onze rakkers als bij die van Kenny
en zo kwam het dat ik niet anders kon dan enkele keren hun kunstjes te
fotograferen.
Het was best nog moeilijk om de witbalans een beetje goed te krijgen met dat
harde licht buiten en de erg gesatureerde kleuren binnen in het speeltuig. Gelukkig
fotografeer ik altijd in Raw en dan kun je er in de nabewerking thuis nog alles
aan doen
Vakantietijd,
dat wil zeggen dat we weer regelmatig enkele kleinkinderen op visite zullen
krijgen. Omdat dochter Ilse en gezinnetje in gemeenschappelijk overleg beslist
hebben eens uit te testen of het mogelijk is in deze tijden 14 dagen lang
zonder auto te overleven reden wij vandaag maar zelf naar Wuustwezel om een
eerste lichting op te halen. Als ik daar kom wil ik natuurlijk ook meteen de
nodige fotos maken van het boeren gebeuren. Vandaag richtte ik mijn aandacht
vooral op de geitjes. Ik vind die zeker fotogenieker dan schapen, ze hebben
mooiere ogen, klimmen op balken en constructies, hebben hoorns en vooral ze
zijn mooier wit. Dat laatste brengt fotografisch gezien dan weer enige
problemen want het is niet zo gemakkelijk om voldoende definitie over te houden
in al die erg lichte tinten. Ik koos voor een close up bij deze opname, zo zie
je de ogen beter en is de structuur in de pels ook duidelijker. Van het
oorspronkelijke 3 bij 2 formaat sneed ik links en rechts ook nog een stukje af
zodat het meer een eerder ongebruikelijk 5 bij 4 wordt, zo vond ik de
compositie net iets beter.
Na
dat we deze morgen een prachtige wandeling hadden gedaan in de buurt van
Canterbury, en een en ander genuttigd in The Red Lion in het pittoreske
plaatsje Hernhill, kwamen we al vrij vroeg terug afgezakt naar Dover want we
wilden onze ferry niet missen natuurlijk. Maar enkele typische must-see punten
wilden we toch nog meepikken, ook al omdat daar steeds weer een geocache
verborgen zat: de landingsplaats van Blériot na de eerste kanaalvlucht, het
Visitors-centrum van de White Cliffs, Dover Castle Het mooiste zicht er op
heb je vanop deze locatie, niet toevallig Castle Viewgenoemd.
De schapen krijg je er gratis bij.
Zo
plotsklaps kwam het op. We moesten eens naar Engeland. Tussen Dover en
Folkestone, de welbekende White Cliffs was er een wandeling die al lang lag te
lonken, en de goesting werd steeds maar groter naarmate ik elke dag weer op de
geocaching.com-site opnieuw constateerde dat er een 25-tal uitnodigende, van
super commentaren beladen cachekes lagen te wachten. Deze morgen in alle
vroegte vertrokken we dus. Vóór 9 uur plaatselijke tijd waren we al in Engeland
en het werd een super dag. Een giga wandeling 36000 stappen op de
stappenteller super vergezichten, een erg mooi geocache rondje, en
tezelfdertijd ook wel enige ongerustheid i.v.m. de terugreis, want we hadden
gehoord dat ze in Calais weer aan het staken gingen een beetje spanning hoort
er bij he. Deze foto zou een korte samenvatting kunnen zijn. De cliffs, Dover
Harbour in de verte, de file vrachtwagens die tot ver op de snelweg alweer
gegijzeld was door de stakers en een indruk van het landschap waarin wij ons de
ganse dag bevonden.
Wanneer
een instituut met de faam en de uitstraling van de Tour de France in de buurt
is en de gelegenheid zich aandient om er persoonlijk eens een kijkje te gaan
nemen dan zou het me voor eeuwig en drie dagen spijten als ik dat niet zou
gedaan hebben.
Samen met schoonbroer Swa trok ik daarom deze middag naar Aarschot om er de
doortocht mee te maken. We waren vroeg, erg vroeg en we konden dus echt ons
plaatsje zorgvuldig uitkiezen. Aan de buitenzijde van een bocht zodat je de
renners ziet aankomen, dat leek ons een geschikte plek, zon in de rug, zelf in
de schaduw, want je staat daar nog enkele uren te wachten terwijl alle wegen in
de omtrek al zijn afgesloten en de publiciteitscaravaan voorbij trekt. Naarmate
het tijdstip naderde dat de renners zouden voorbij komen kwam er steeds meer
volk en ik vreesde dat er langs de kant van de weg te veel hinder zou zijn van enthousiastelingen
die op het ultieme moment voor me in zouden springen. Daarenboven had ik de
beelden van een onzachte aanvaring van een fotograaf met een renner van enkele
weken geleden nog vers in mijn geheugen. Ik had gelukkig een plan B. Een
tiental meters naar achter was een helling met een sterk oplopend stuk bos en
daar tegenaan als afscherming een brede muur. Daar ben ik opgekropen en van uit
mijn hoog standpunt kon ik over de menigte heen fotograferen. Met de telelens
zou ik probleemloos de renners wel dichterbij halen wist ik. Uit de oogst plukte ik dit beeld van de vier
koplopers die meer dan twee minuten voor het grote peloton voorbij kwamen.
V.l.n.r. Nauleau, Elminger, Serge Pauwels en Bartha. Het samendruk-effect van
de tele gecombineerd met de onscherpte van het publiek en randzaken voorin en
achterin leggen de aandacht precies waar ie zijn moet: bij die vier dapperen.
De
hitte was vandaag al veel draaglijker en dus was er weer ruimte voor een iets
grotere wandeling. Die deden we vandaag in de buurt van Westerlo. Toen we na
het plukken van de nodige geocaches en de welverdiende verfrissing weer
huiswaarts reden kregen we een telefoontje dat zoonlief zin had om wat te gaan
varen en wat speeltjes uit te proberen op het Albertkanaal.
Al vrij snel bleek dat de onweersdreiging en de daarmee gepaard gaande
windstoten roet in het eten kwamen strooien maar in de vooravond werd het toch
plots weer rustig. Een beter moment om nog even van de gemotoriseerde waterpret
te genieten konden we ons niet wensen. De vrachtscheepvaart was nog niet op
gang gekomen op het kanaal en de meeste plezierbootjes waren al naar huis. We hadden
het rijk voor ons alleen. We hebben flink gegast en de kids vonden de
opblaasbare drijvende dingen achter de boot zeker even leuk als het waterskiën.
Het was niet gemakkelijk maar vanuit het door de golven klotsende en botsende
vaartuig kon ik Jefke toch enkele malen scherp in beeld krijgen
Het stond
gisteren nog in de krant: het is en blijft verboden te zwemmen in de vele
uitnodigende onbewaakte watertjes in onze regio. De erbij geplaatste foto was toevallig
heel herkenbaar gemaakt aan onze favoriete afkoelplas, de Melle ofte de
E3-vijver in Turnhout, ik had het er enkele dagen geleden nog over.
Met de tropische temperaturen van de laatste dagen is de verleiding erg groot
om ergens enige waterpret mee te pikken. In de officiële zwemlocaties zijn
honden jammer genoeg meestal niet toegelaten. Ik weet al niet meer of ik het
artikel over dat zwemverbod gelezen heb vóór of na dat we toch weer even die
kant op trokken om Phaido alsnog zijn pleziertje te gunnen. Ik ben er ook
helemaal niet van overtuigd dat zon verbod ook voor honden geldt trouwens. En
niet zonder enige voorbedachtheid had ik toevallig ook mijn zwembroek aan Als
voorbeeldig baasje moest ik uiteraard even gaan uitproberen of het water niet
te koud was voor onze schat. Zwemmen kun je dat ook niet noemen, eerder een
beetje langs de kant plonsen, dus met wat goede wil valt dat ook buiten het
verbod.
Als ik dan te water ga neem ik de camera natuurlijk niet mee, die blijft op het
droge in de veilige handen van Josee. Die weet de afdrukknop ook staan
ondertussen.
Het lijkt er
op alsof de hittegolf de enige determinerende factor in ons dagelijks leven aan
het worden is. Je ziet in het holst van de dag nog nauwelijks mensen op straat,
alleen resistente individuen zoals wij, die even een ( net iets kortere ) wandeling
met de hond gaan maken, wagen zich nog in de loodzware hitte.
Dan kom je langs een weide gewandeld waar een kudde schapen hoort te grazen en
dan zie je dat die beesten het allerlaatste stukje schaduw hebben opgezocht. Je
leest in de winter wel eens reacties en commentaren omtrent
dierenverwaarlozing, want die staan dan buiten met dergelijke koude
temperaturen sta me toe te denken dat die beesten daar echt wel op voorzien zijn
dan, maar nu, in deze helse omstandigheden zou er moeten gezorgd worden voor
stallen, schaduw en schuilplaatsen tegen de zon.
Deze foto is gemaakt om 11 uur in de voormiddag ( weer met de iPhone trouwens ).
Ieder logisch denkend mens met wat
inzicht in de stand van de zon weet dus dat het laatste beetje schaduw waar die
schapen nu in liggen binnen enkele uren zal verdwenen zijn. Ik moet er niet aan
denken dat die beesten het grootste deel van de namiddag zullen moeten
rondlopen in volle zon en 35° met een zware wollen mantel om hun lijf
Was me dat
puffen vandaag zeg tussen de ochtendwandeling met Phaido en de vergadering van
de fotoclub deze avond ben ik eigenlijk niet meer de deur uit geweest, rolluiken
naar beneden, gordijnen dicht en proberen zonder al te veel schade de hittegolf
te overleven.
Dat ik toch regelmatig even naar buiten keek past in mijn elke-dag-fotograferen
filosofie en dan is het handig als je binnen shoot-afstand van de telelens
enkele schalen met water hebt staan voor mogelijke dorstige vogels groot en
klein, want ook voor hen is het warm natuurlijk. En of ze er op af gekomen
zijn: eksters, kauwen, merels, tortels en vooral veel mussen. Door het raam uit
de losse hand met 420 mm was het niet altijd makkelijk om bewegingsonscherpte
te vermijden maar enkele keren kreeg ik toch iets op mijn geheugenkaartje dat
de criteria die ik mezelf opleg kon doorstaan. Deze twee musjes doen zich
tegoed aan een verfrissende dronk. Even later gingen ze zelfs badderen, maar
toen had ik jammer genoeg weer de bibber J
Dit is
waarschijnlijk niet de mooiste of de meest speciale foto die er in het bestaan
van deze blog al voorbij gekomen is, maar hij illustreert een probleem dat me
zwaar op de lever ligt.
We zijn vandaag gaan geocachen. Wie gaat er met dit weer geocachen hoor ik al
opwerpen Wij dus, wij zijn inderdaad een beetje goed zot. We hadden dit nu
eenmaal gepland en we stappen niet graag af van onze plannen. In Het
Kempenbroek in Bocholt, vlak tegen de Nederlandse grens lag er een mooie multi
op ons te wachten. De commentaren en de waarderingen waren dermate positief dat
wij met goede moed en met enkele liters extra drank op stap gingen ondanks de
loodzware hitte.
Wij werden niet beschaamd in onze verwachtingen, het was inderdaad de moeite
waard. Wat ik wel even kwijt wil is dat Natuurpunt, de beheerders van dit mooi
stukje natuurgebied het blijkbaar niet de moeite waard vinden, ofwel strijdig
met hun filosofie, wie zal het zeggen, om iets te doen aan de alom
tegenwoordige processierupsen hier. Bestrijden met chemicalien ed. is niet erg
millieuvriendelijk daar zijn we het over eens, maar een brander er overheen zou
alvast de tientallen dikke clusters krengen die gewoon tegen de stammen van de
eiken zitten, vaak op ooghoogte of lager, vernietigen. Moet dit echt de bron
van verspreiding over de ganse wijde omgeving worden?
Ikzelf ben alleszins niet helemaal onbeschadigd thuis gekomen, dat wordt weer
jeuken de volgende hete dagen en nachten gdvd
Na de
grootste hitte zijn we met Phaido in de vooravond wat afkoeling gaan zoeken aan
de Melle, de E3-plas bij Turnhout. Zoals ik gisteren al vertelde was het ook
deze keer de bedoeling de fotomogelijkheden van de smartphone uitgebreid te
testen. Toch had ik ook de Canon meegenomen voor je weet maar nooit.
De map met kandidaten voor de presentatie op de smartphonefotografievergadering
( 10 lettergrepen J ) van aanstaande donderdag groeide ook vandaag weer flink
aan. Toch is de tegenlicht-foto die hierbij te zien is gemaakt met de 6D. Van
op dezelfde plek had ik ook al een ongeveer identieke foto gemaakt met de
iPhone altijd leuk als je vergelijkingsmateriaal hebt en hoewel de
verschillen miniem waren vond ik deze toch beter. De smartphone-versie heb ik
trouwens ter plaatse meteen op Facebook gezet zonder enige bewerking of zo Dat
kan dan weer niet met de plaatjes die uit de Canon komen euhhh via wifi en de
smartphone eigenlijk wel meen ik, maar dat kan ik dan weer ( nog ) niet