Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
23-04-2015
23 april Repetitie
Gisteren en
vandaag waren het de laatste repetities voor de show Reflections door de
dansers en danseressen van dansinstituut Balance. Ze hebben er lang voor
gerepeteerd en de laatste scherpe kantjes werden er afgeslepen op het podium in
het Schaliken, de zaal waar het dit weekend allemaal gaat gebeuren. Uiteraard
was ik er beide dagen ook bij om al wat fotos te maken, maar vooral om
standpunten te zoeken, beelden in me op te nemen en me voor te bereiden op
morgen avond want dan wordt er van mij verwacht dat ik de show fotografeer. Uit
zon repetitie leer je veel, bijvoorbeeld dat het licht weer niet echt
voordelig is voor de niet flitsende fotograaf. De vele spots zorgen er voor dat
er altijd wel iets overbelicht is en als je daar dan je instellingen aan
aanpast is de rest te donker Soms, heel soms zit het dan toch even helemaal
goed. Ik kreeg ons Julieke te pakken in een mooi tegenlicht en de al eerder
aangehaalde spots met vele kleurtjes heb ik mooi buitenspel gezet door er een
zwart wit omzetting op los te laten, zo had ik tenminste geen last van de
onnatuurlijke en door elkaar lopende kleurtemperaturen
Wij hebben
een familiezwakte. Veel en fanatiek sporten is blijkbaar niet goed voor de
familiemeniscussen. Ik vermoed dat wij een weerbarstig meniscus-beschadigend
gen doorgeven in onze DNA. Mijn vader had twee kunstknieën de laatste jaren van
zijn leven, zelf ben ik al aan beide knieën geopereerd om meniscusletsels te
verhelpen en nu was het de beurt aan zoon Michael.
Deze morgen moest ie nuchterbinnenkomen in het ziekenhuis St. Monica in Deurne en in de loop van de vroege
namiddag mochten we hem al gaan oppikken. Dit soort ingrepen gebeurt
tegenwoordig tijdens een dagopname. Hij mocht nog niet meteen mee, hij moest eerst
nog een portie ziekenhuiskost tot zich nemen, kwestie van de rekening nog een
duwtje te geven denk ik. Toen hij zich van die taak gekweten had mocht hij
hinkend op eigen kracht alweer met ons naar buiten lopen. Hij heeft er
zichtbaar een goed gevoel bij op de foto en hij gaat er van uit dat hij alsnog
eind augustus de trans-alp wedstrijd zal kunnen lopen ik heb daar mijn
twijfels over, de familie-meniscus-geschiedenis kennende
Ik ga steeds
minder vaak fietsen merk ik. Dat komt natuurlijk omdat Phaido niet meteen een
grote fan is van het fietskarretje waar ie dan in moet en ik gun hem dan maar zijn
wandelplezier. Toen ik deze namiddag alleen vertrok met mijn tweewieler meende
ik een ontgoochelde en beschuldigende hondenblik te zien die me nakeek. Ja,
sorry Phaido, maar ik wilde nu eenmaal enkele losse geocachen gaan oppikken in
en rond Turnhout en die lagen nog al ver uit elkaar, te ver om al wandelend
allemaal te bereiken alleszins en constant in en uit dat karretje, dat zag ik
helemaal niet zitten
Een van de dingen die ik zocht was verborgen in de buurt van de kapel van
Rhoode in het gehucht Zwaneven, Oud Turnhout. Dan loop je natuurlijk ook even
in de kapel binnen. Het was er redelijk duister Iso maar meteen op 2000 gezet
en het invallende licht door het raampje links viel me meteen op, pas toen ik
thuis op de PC de foto bekeek zag ik de tekening daarvan op de vloer en dat
intrigeert me enorm. Een verklaring voor de groene schijn heb ik niet ik moet
zeker nog eens terug gaan kijken daar.
Wat
een mooie lentedag mochten we vandaag beleven Deze morgen al, tijdens de pipi
en kaka wandeling met Phaido waren Josee en ik het er over eens dat we de
beloftes die we van uit het weer-front merkten niet zo maar konden laten
voorbij gaan. Haspengouw, bloesems , dat was het eerste wat in ons opkwam. Enkele
telefoontjes naar onze wandelvrienden later was alles gepland, we zouden met zn
zevenen plus de hondjes een grote bloesemwandeling gaan maken in Mettekoven. En
of we er van genoten hebben.
Na de wandeling, de gigantische bijhorende foto-oogst en het terrasje met de
nodige streekbieren was onze goesting nog niet over en wilden we ook nog het
bij fotografen ondertussen welbekende doorkijk-kunstwerk-kerkje gaan bekijken
in Borgloon. Weer fotos natuurlijk, en laat de ondergaande zon nu net voor dat
mooie tegenlicht zorgen waar wij binnen onze fotoclub een werkpunt van gemaakt
hebben deze trimester Gefundenes Fressen he
Nog
niet zo lang geleden zagen we deze old-timer-ijsjes-auto ergens in Lommel, ik
meen dat het vorig jaar in september was, toen werd ie weggesleept omdat ie
ergens verkeerd geparkeerd stond. Vandaag stond ie in een weide in Lommel
Kattenbos bij gelegenheid van de molenfeesten. Wij waren helemaal niet van plan
om daar naar toe te gaan, integendeel, wij hadden wandelplannen toen wij de
wagen een eindje verderop parkeerden en die drukte kunnen wij missen als
kiespijn.
Toen wij na een schitterend mooie geocache wandeling voorbij het feestterrein
kwamen waren de molenfeesten net afgelopen en het verfrissende ijsje dat wij
meenden verdiend te hebben konden we dus wel vergeten. De Bolero ijsjes-auto
stond er nog en dezelfde drang om m te fotograferen voelde ik nu ook weer
opkomen en ook nu kon ik er niet aan weerstaan.
Terwijl
dezer dagen weer hele hordes natuurfotografen naar het Hallerbos afzakken om de
boshyacinten te fotograferen hoefde ik vandaag maar enkele honderden meters te
wandelen om een vergelijkbaar bloementapijt vast te leggen. Okee, het zijn geen
paarse, maar witte bloemekes hier in Lichtaart, de naam ontsnapt me overigens
en het is heus niet zon grote oppervlakte waar ze bloeien, maar de plek is
alleszins interessant genoeg om er een tijdje bezig te zijn met je fototoestel.
Ik heb diverse benaderingen uitgeprobeerd, tegenlicht, zon in de rug, hoog
standpunt, laag standpunt, groot diafragma, klein diafragma Ik ben er nooit
vies van, proefondervindelijk uit te testen of de theorieën waar ik me gulzig
mee volprop in de praktijk ook de resultaten blijken op te leveren die ik er
van verwacht. Het groot diafragma waar ik deze opname mee maakte leverde alvast
een erg kleine scherptediepte op. Die maakt het bos in de achtergrond heel
rustig. De smalle strook die wél scherp is, met bloemekes, een boom aan de
rechterkant en enkele verdwaalde takken is waar het om gaat en die hoort de
aandacht naar zich toe te trekken. Ik vind m wel sfeervol zo.
Misschien dat ik volgende week toch ook eens naar het Hallerbos ga, ik heb de
smaak te pakken nu. J
Toen we deze
avond langs het Zilvermeer reden vlak voor zonsondergang vond ik plots dat
Phaido nog een korte avondwandeling nodig had, niet zonder enige bijbedoeling
natuurlijk. Het vrouwtje laat zich meestal ook niet pramen als het over
wandelingen gaat, dus die was meteen akkoord. Ik ken daar wel enkele fotogenieke
plekjes en een geschikt parkeerplaatsje was zo gevonden. Ik griste de camera
mee uit de wagen en uit de fotosessie die volgde plukte ik dit beeld. Handig
als je de modellen altijd bij de hand hebt.
Zeggen dat
ik van pretparken hou zou de waarheid geweld aan doen. Ik vind al die
adrelanine oppeppende attracties wel leuk en ik zal ook aan geen enkele verzaken
tijdens een bezoek, maar het schijnbaar algemeen aanvaarde file-aanschuiven
gaat meestal boven mijn tolerantiegrens.
Vandaag zijn we met de kleinkids naar Walibi geweest. Als grootouder moet je
soms al eens verregaande toegevingen kunnen doen Na de files op de snelwegen
om er te geraken en de files bij zo ongeveer alle attracties was er
uiteindelijk ook nog een file bij de schamele twee kassas waar je een ticket
kon kopen om de parking te verlaten. Verregaand, ik stelde het toch al.
Ik ben geen fan, laat dat duidelijk zijn, en zeker al niet toen we na een uur
aanschuiven bij De Weerwolf aan het vertrek kwamen en ik mijn rugzak moest afgeven,
daar kon ik nog mee leven, ik zou hem bij aankomst weer oppikken maar ook mijn
camera mocht niet mee. Tja, camera, lens, filters, dat laat ik niet zo maar in
de handen van een of andere pipo die ik van haar noch pluim ken en waar ik
strikt genomen, als er al iets fout zou gaan, geen enkele juridische aansprakelijkheid
tegen kan laten gelden. Ik ben dus maar weer uit gestapt en heb me voor de rest
van de dag beperkt tot het maken van fotos vanaf de begane grond.
Het was niet allemaal wrevel en irritatie natuurlijk. Ik heb zeker ook wel
enkele mooie shots van ons gezelschap kunnen maken. Bij de Cobra kon ik ze
allemaal in één plaatje vatten en dat was niet eens zo gemakkelijk. Marie Leen
met de gestreepte t-shirt en Julie, daar achter zus Lily en Hannelore, dan
enkele onbekenden daar achter komen weer dochter Ilse en Jef en al behoorlijk
in de onscherpte zien we ook nog Pieter en vriendinnetje Laura.
We hebben
allemaal al wel eens verwonderd en bewonderend gekeken naar de mooie kleurtjes
die je kunt zien op een CD bij een bepaalde lichtinval neem ik aan en collega
hobby-fotografen hebben misschien ook al eens het fenomeen als onderwerp gekozen
ik wel alleszins en vandaag stootte ik op iets vergelijkbaars.
Tijdens de wandeling deze morgen zag ik in een fractie van een seconde een
mooie schittering in een spinnenweb langs het paadje, net genoeg om mijn
aandacht te trekken en, het hoeft geen verwondering te baren, daar wilde ik wel
eens op loos gaan met mijn fototoestel. Afhankelijk van welke hoek ik koos om
te kijken kwamen de mooiste kleurencombinaties voorbij, vergelijkbaar met wat
je bij de eerder genoemde CDs kunt zien. Ik had de macro-lens er op zitten en dan heb
je sowieso al een erg kleine scherptediepte. Ik heb daarom met verschillende
diafragmas, gaande van klein tot heel erg klein enkele opnames gemaakt van uit
diverse standpunten, maar hoe kleiner het diafragma, hoe minder intens de
kleurtjes werden. Vandaar dat ik uiteindelijk koos voor deze opname met een
kleine scherptediepte, - de scherpte zit eigenlijk vooraan -, maar in ruil
kreeg ik mooiere kleuren, vooral achteraan in de relatieve onscherpte.
Ik realiseer
me plotsklaps dat deze blog op een wandelcatalogus begint te lijken. Je zou het
ook een geocache dagboek kunnen noemen trouwens. De diverse hobbies worden nog
steeds driftig gecombineerd hier. Omdat we daarenboven graag vreemde horizonten
verkennen is het niet meer dan logisch dat we de fotografische resultaten uit
onze geocache zoek- en wandeltochten regelmatig op andere plaatsen gaan
oogsten.
Vandaag wilden we de polder in. Onze eigen Belgische kuststrook vonden we net
iets te ver weg om in een namiddag nog mee te pikken, maar in Nederland hebben
ze polder zat en vaak is die ook veel dichter bij. Het duurde niet lang voor we
op het net een beloftevolle wandeling gevonden hadden. Oud Drimmelen, net boven
Breda, was het decor van onze tocht en uiteraard probeer ik iedere keer weer de
essentie van de voorbij komende landschappen in een foto-relaas te vatten. Knotwilgen
zijn altijd fotogeniek en samen met een sloot, een beek of een rivier in dit
geval de Breede Vaart -, een wijds vergezicht en als toetje vandaag ook nog een
staalblauwe lucht zijn dat ingrediënten genoeg om een typisch polderlandschap
neer te zetten daar doe ik het voor.
Ik was deze
namiddag met Phaido in de omgeving van de Kapucienenberg in Geel-Bel. Het uitgestrekte
natuurgebied is een favoriete wandelbestemming voor velen en er is altijd wel
iets te zien en te fotograferen, als het niet de bekende zandduinen zijn, dan
heb je de keuze uit de Belse bossen, de vennetjes, de kaalgekapte vlaktes waar
de heide zich aan het herstellen is en nog zoveel meer. Ik was me aan een
vennetje langs de Volmolenweg een beetje aan het amuseren met tegenlichtopnames
en spiegelingen toen ik aan de overkant vier ruiters door het decor zag draven.
Dan zou je wensen dat er een enorme teletoeter op je toestel stond, maar ik moest
het op dat moment doen met de 24-105. Vol ingezoomd kon ik ze toch nog net goed
genoeg in beeld krijgen om een element toe te voegen aan deze landschapsfoto.
Assent is een plaatsje in de buurt van Diest in
Vlaams Brabant en daar hadden we een wandeling gepland om samen met Phaido tijdens
deze zonnige zondagnamiddag wat gezonde buitenlucht te happen en de
stappenteller naar zijn dagelijks streefcijfer te helpen. Met de lessen aardrijkskunde uit mijn schooltijd nog vaag in mijn achterhoofd meende ik dat dit het Hageland is. Hagen hebben we niet veel gezien... Je zou je er eerder in Haspengouw wanen.
We zagen wijdse landschappen, omgeploegde maar nog onbegroeide akkers, 360°
horizonten, holle wegen er doorheen en in dat prachtige decor had ene de Jokke
een mooie geocache tocht uitgezet. We hebben er van genoten, Phaido ook, en we
waren niet de enigen. We kwamen nog collega-hobbyisten tegen, gewone
wandelaars, joggers, een enkele motorrijder en ook twee mountain-bikers. Pas
toen die voorbij waren en ik ze tegen de achtergrond van de zeer aanwezige
windmolens zag wegrijden dacht ik er aan toch maar snel de camera uit de tas te
halen en alsnogeen foto te maken.
Eerst wil ik
eerlijkheidshalve vertellen dat dit een foto is die ik vorige dinsdag maakte
tijdens de shoot die ik deed met de kleinkinderen in de studio. Maar omdat het
vandaag niet echt weer was om er op uit te trekken ben ik na de uitgeregende
ochtendwandeling met Phaido verder niet meer de deur uit geweest en heb ik wat
met fotos zitten stoeien achter de PC.
Dit is Pieter die een breakdance beweging doet terwijl hij met zijn linkerhand
( rechts boven voor de kijker ) op de grond steunt.
Toen ik de originele kleurenversie liet zien op de vergadering van de fotoclub
kreeg ik de suggestie dat ik eens moest proberen hem te kantelen om gebruik te
maken van de diagonalen en de kijker op het verkeerde been te zetten, een zwart
wit omzetting zoumogelijk ook iets
toevoegen en de spiegeling van de steunarm in het witte plexiglas op de vloer
kon ik ook maar beter wegwerken dan. Daar ben ik dus mee aan de slag gegaan
deze namiddag, 150° linksom, Nik SilverEfex Pro2 er overheen en een beetje met
de schuifjes spelen, een vierkante uitsnede en een artistiek randje er rond, klaar.
Het resultaat bevalt me uitstekend moet ik zeggen, ik vind m er op verbeterd.
Dank voor de creatieve duw in de rug vrienden fotoclubbers. Omdat de bewerking
van vandaag is en het op die manier eigenlijk een nieuwe creatie is mag ik m
met recht en rede toch als foto van de dag plaatsen vind ik.
Facebook vrienden die willen vergelijken vinden het origineel terug in het
album dat ik vorige woensdag plaatste.
Gelukkig hoef
ik bij deze foto geen bijhorende audio te laten voorbijkomen. In Lommel vindt
dit weekend het Daydream Festival plaats, een kloon van Tomorrowland zeg maar.
Het laatste waar je mij van kunt verdenken is dat ik van boenke-boenke muziek
hou, het doet me zelfs een beetje pijn als ik de term muziek er op moet plakken,
maar er is blijkbaar een hele generatie die daar anders over denkt want er
worden 30.000 toeschouwers verwacht. Telkens
we in de voorbije weken langs het nieuwe industrie gebied Kristalpark reden richting
Lommel hadden we al wel gemerkt dat er iets groots te gebeuren stond. De
verzameling kleurige giga-tenten en andere accomodaties groeide met de dag en
deze week was dat een ware plastic-nepstad geworden. Dan zoek je als
nieuwsgierige mens enige info op het internet en zo kwam ik te weten dat een
hele horde Dee-Jays zal worden losgelaten op de naar vertier zoekende liefhebbers.
En vandaag barstte het allemaal los. De eerste klanten stroomden toe terwijl we
er rond 5 uur voorbij kwamen. Ik zette de wagen langs de kant want ik wilde
toch wel enkele fotos maken. Die kleurige tenten vond ik op zich eigenlijk best
fotogeniek. Jammer dat de boenke boenke ondertussen al op volle sterkte de
buurt terroriseerde en zodoende heb ik me maar snel uit de voeten gemaakt na twee
shots. Dit is er één van.
Ze verwachten daar een warme nacht blijkbaar want zoals je ziet hebben ze de nodige grote ventilators
gezet om de boel af te koelen J
Ik
had eens ooit gelezen in een of ander artikel dat Orval, gezien zijn
samenstelling, het bier zou zijn waarbij je het minste risico liep om te
verdikken. Ik ben dan ook fanatiek Orval beginnen drinken toen en ik heb niet
nagelaten mijn geloof in Orval te pas en te onpas te verkondigen aan vrienden
en kennissen. Een van de resultaten was dat, op mijn verjaardagsfeestje, ik van
alle bezoekers een bak Orval kreeg als cadeau, dat hadden ze afgesproken. Ik
heb een jaar lang alleen maar Orval gedronken om door die berg heen te geraken.
Geen grammetje kreeg ik er af gedronken helaas...
Toen we vandaag een bijzonder fijn geocache rondje gelopen hadden in Oevel
zagen we tegen het einde van de tocht deze prachtige VW-old-timer geparkeerd staan
langs onze route. Met dit warme lenteweer en na ettelijke kilometers stappen
was het dorstniveau bij ons groepje naar grote hoogtes gestegen. En dan zie je
dit die nummerplaat die bakken op het dak ik weet niet of het als
publiciteit bedoeld was, maar het kwam wél binnen en geen café in de wijde
omtrek te bespeuren.
Een half uur later, nadat we alles succesvol afgerond hadden, inclusief bonus,
zaten we op een terrasje na te genieten. Voor mijn neus stond een Duvel. Dat
vind ik nog lekkerder. J
Ik heb
eigenlijk niet zoveel fotos waar de beide zusjes, Hannelore en Marie Leen,
samen goed op staan. We kennen allemaal wel het fenomeen dat als je een koppel,
duo, stel fotografeert er op het beslissende moment altijd wel één is die met
de ogen knippert, even wegkijkt, een zenuwtic te verwerken krijgt, plots
beweegt of om nog een andere duistere reden de foto verknalt. Bij deze twee
zusjes komt er dan nog eens bij dat de ene de oudste is van vier en de andere
de jongste, zodat er relatief gezien tussen beiden, naar hun leeftijd terug
gerekend, al bijna een generatie verschil is. Daarenboven kibbelen ze te pas en
te onpas zodat ze samen goed te pakken krijgen niet zo eenvoudig is.
Vandaag kregen ze na een niet eens zo moeilijke zoektocht naar de coördinaten
een, op het einde toch wel listig verstopte, multicache te pakken op de
Keiheuvel. Een leeggespoten en dan in het zand ingegraven brandblusser als container voor een geocache, je
moet er maar opkomen. Ze waren toevallig op hetzelfde moment dezelfde mogelijke
verstopplaats aan het inspecteren en het gemeenschappelijke succes was goed
voor een knuffel die ik gemakkelijk kon vastleggen met mijn toestel. Ik
had m immers al eerder gevonden en ik wist waar ik moest staan wachten om een
zegepraal vast te leggen.
Phaido wist dat blijkbaar ook want die lag boven op de berg te bekijken hoe de
zoektocht evolueerde en hij zag dat het goed was
Paasvakantie
en dan zijn wij maar wat content dat ze op bezoek komen. Er zijn weer een drietal
nakomelingen neergestreken in huize Pol en Josee. Omdat nichtje Julie met broertje,
papa en mama op citytrip is naar Londen had Marie Leen daarenboven gevraagd of
ze een vriendinnetje mocht meebrengen als extra speelkameraad. Uiteraard hebben wij daar helemaal geen bezwaar tegen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
Vandaag zijn we alvast een fikse wandeling gaan maken in de bossen van
Averbode, we hebben de likdreef bezocht, de abdij en omdat we toch in de buurt
waren zijn we dan ook maar eens bij tante Lily langs gereden in Aarschot. Nonke
Dreeke vond het niet erg dat ik de rest van de namiddag spendeerde in zijn
fotostudio met het jonge volkje en daar heb ik weer een gigantische oogst
aan kandidaten voor het album 2015 kunnen binnenhalen. Dit is Marie Leen met vriendinnetje Caroline. Ik zal morgen
nog wel een deel van de overige fotos op Facebook zetten, kwestie van de
respectievelijke ouders ook al even te laten meegenieten
Mijn
weelderig lichaam en het bijhorend gewicht komen wel eens in conflict met de
zwaartekracht. Maar toch durf ik, als de boom er stevig genoeg uitziet en de
onderste tak vanaf de grond niet te hoog zit, mezelf wel eens naar boven te
hijsen om een geocache uit een hoge verstopplaats te gaan halen.
Er zijn helaas ook klim-cachen waar je
professioneel klimgerief en een getraind atletenlijf voor nodig hebt om ze te
pakken te krijgen. In beide gevallen is dat niet het geval bij ondergetekende. Daar
pas ik dus voor en ik zet die ook zo snel mogelijk op negeren op de site
geocaching.com, zo kunnen ze me niet constant confronteren met het feit dat er
in de omgeving nog dingen zijn die ik niet op mijn palmares heb staan. Maar als
er dan iets voorbij komt waar ik van meen dat ik het nog aankan dan wil ik wel
eens de boom in tot grote ergernis van het vrouwtje die vindt dat dit
zottenwerk is. Hoe ouder hoe zotter ik heb het weer eens moeten aanhoren. Ze
wilde wel nog een laatste foto nemen voor ik naar beneden zou storten. Niet dus
J.
Ik kan het
ook niet helpen weer kwamen we vandaag in de buurt van een plas tijdens onze
wandeling en ook deze keer was het zwemweer voor hondjes en alweer had ik de
camera in aanslag om dat allemaal vast te leggen. Om niet voor de volle honderd
procent in herhaling te vervallen zal ik de gezamenlijke zwempartij van Phaido
met zijn nieuwe vriendinnetje reserveren voor het familiealbum en op deze plek
wil ik dan maar Nesta voorstellen.
Phaido had Nesta al eerder ontmoet in het bos en na enig snuffelwerk vond hij
dat ze voor een betere kennismaking in aanmerking kwam. Ze was weliswaar nog
maar 11 maanden oud en dus nog behoorlijk speels, onstuimig en energiek, iets waar
Phaido niet meer zo gek op is, maar toen we haar bij de plas weer tegen kwamen
hebben ze toch een tijd lang samen gespeeld, in en uit het water.
Nesta had alleszins energie op overschot en in het bijzonder de manier waarop
ze enkele keren bijna achterwaarts uit het ondiepe water opsprong vond ik wel
grappig. Ik heb uiteraard geprobeerd het goede moment te pakken te krijgen en
een enkele keer was het raak.
Pieter moest
vandaag breakdancen in het centraal station van Antwerpen. Er was daar een
internationaal breakdance evenement georganiseerd en samen met zijn vaste
partner Axel wilde hij de concurentie aangaan met de beste breakdansers van de
wereld en omliggende planeten. Een dance-battle voor duos das iets waar ze al
eerder goede resultaten konden in neerzetten met zn tweeën.
Het hoeft dan ook geen verwondering te baren dat pake Pol kort voor de middag
van Herentals naar Antwerpen spoorde. Fotovriend Alex was ook van de partij
trouwens, maar toen bleek dat het gebeuren uiteindelijk maar om half twee zou
starten in plaats van de oorspronkelijke aangegeven twaalf uur moest die wegens
andere verplichtingen weer naar huis zonder breakdance fotos. Voor mezelf bleek
het wachten de moeite waard. Ik heb een hele mand fotos op facebook gedeeld
voor de geïnteresseerden en deze ene had ik gereserveerd voor mijn dagelijkse blog.