Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
07-01-2015
07 januari Lichtharpen
Als een kind
in een pretpark, zo voelde ik me deze morgen, of als een smulpaap in
luilekkerland Ik had tijdens het eerste deel van de wandeling al genoten van
het heldere winterweer, van het mooie lage licht en van zonnetje dat dat
daarvoor verantwoordelijk was. Ik had ook al enkele landschappen op mijn
geheugenkaartje maar toen we in het bos aankwamen was het hek helemaal van de
dam. Ik vertoefde even in fotografenparadijs.
De zon en de daarmee gepaard gaande opwarming was blijkbaar krachtig genoeg om
voldoende vocht aan de doorweekte ondergrond te onttrekken en die bleef in de
vorm van een lichte nevel tussen de bomen hangen. Waar de zon er helemaal
doorheen kwam zorgde dat voor spectaculaire effecten, tientallen lichtharpen en
stralenkransen deden hun best om het de amateurfotograaf naar de zin te maken.
Ik schoot en schoot en met een tevreden gevoel kon ik even later terug naar
huis om aan de nabewerking te beginnen.
Ik had het
fotograferen van de feestverlichting in het dorp steeds maar uitgesteld. Ik
wilde namelijk wachten op een absoluut windstille dag, die lange snoeren met
lampjes wiebelen enorm bij het minste zuchtje wind en dan wordt het moeilijk een
opname met lange sluitertijd scherp te krijgen.
Vandaag was het driekoningen en dan worden de kerstbomen en de kerstverlichting
in principe afgebroken dus nu moest ik wel. Toen ik rond acht uur de deur uit
ging om even mijn ding te doen begon het verdorie toch wel te regenen zeker,
weinig wind, dat wel Ik ben dan maar met de wagen naar het standpunt gereden
dat ik al lang uitgekozen had en net toen ik de camera op statief had zag ik
iemand met een ladder aankomen. Hij ging de stekker er uit halen wist ie te
vertellen. Dan heb ik maar snel met de natte vinger wat instellingen op mijn
toestel gekozen en twee shots gemaakt. Toen ging het licht uit. Normaal gezien
zou ik dit resultaat eerst op mijn schermpje beoordeeld hebben en dan geconcludeerd
dat ik een iets kleiner diafragma moest instellen om ook achterin iets meer
scherpte te verkrijgen, misschien op een iets verder gelegen punt scherp
stellen, iets langere sluitertijd maar goed, dat kon niet meer. In de gegeven
omstandigheden moet ik hier dan maar mee leven en eigenlijk vind ik het niet
eens zo verkeerd.
Wij doen ons
best om ieder jaar de vogeltjes in onze tuin doorheen de barre wintermaanden te
helpen. Buiten het bereik van katten en kraaien hebben we, niet ver van onze
achterdeur, en voor de fotograaf dicht genoeg bij een slaapkamervenster, de nodige
vetbollen en een draad-containertje met pindanootjes opgehangen. De koolmezen
en de pimpelmeesjes uit de hele buurt kennen de weg naar de plek waar ze al dat
lekkers voorgeschoteld krijgen maar al te goed ondertussen want het is dikwijls
aanschuiven geblazen en beurt afwachten. Dat gaat soms gepaard met iets wat op
klinkende ruzie lijkt en dan wil er ook wel eens een en ander op de grond
vallen. Dat wordt dan steevast weer opgeruimd door een occasioneel voorbij
komend roodborstje. Deze middag heb ik mijn toestel met telelens op statief
gezet voor het open raam van die slaapkamer, scherp gesteld op een van de
bollen en dan ben ik met de draadontspanner in de hand van uit een verdoken
plekje gaan wachten tot de klanten kwamen. Binnen de kortste keren had ik meer dan
genoeg shots op mijn geheugenkaartje om me de rest van de dag bezig te houden
met nabewerken. Ik heb dus rigoureus geselecteerd, er waren sowieso nogal wat
onscherpe opnames bij, die fladderaars zitten niet stil he en door het wiebelen
van hun landingsplaats was er ook al wel eens iets out of focus. Soit, toen ik er
een stuk of tien over hield heb ik Josee maar laten kiezen welke zij het
mooiste vond. Het is deze pimpelmees geworden.
De gegevens: 420 mm f 8 ISO 800 1/400.
We hadden
vandaag bezoek. Theo, Ellygoreth en Wieteke hadden hun golden retriever pup
Guusje meegebracht en Swa en Monique waren in het gezelschap van hun vliegende
pommeriaan Rox. Dat je met dit heerlijk open winterweer, voor je aan tafel gaat,
eerst een wandeling op het programma zet leek ons vrij logisch. Onze gasten vonden
het alvast een prima idee en ook bij de vierpotige medewandelaars was geen
extra aansporing nodig.
Phaido kon het erg goed vinden met zijn jeugdige vriendjes en ik heb de hele
wandeling lang geprobeerd ze alle drie samen goed in beeld te krijgen maar dat
was echt niet de meest eenvoudige opgave Phaido weet ondertussen wel wat
poseren is, zijn speelkameraadjes evenwel waren moeilijk te overtuigen dat ze
even rustig naar de camera moesten kijken. Uiteindelijk heb ik toch één enkel
shot kunnen maken waar ze alle drie op staan maar ik vrees dat ik ofwel niet alert
genoeg was om snel de beste instellingen te kiezen op mijn toestel ofwel dat ik
in mijn enthousiasme even de zelfbeheersing verloren heb en met de camera
bewogen heb. De opname is alleszins niet zo scherp als ik het zou gewild
hebben. Toch wil ik hem hier plaatsen, de inhoud is soms even belangrijk als de
vorm toch?
Je bent amateur-fotograaf
en je investeert in je hobby. Het gebeurt dat je 1600 op tafel legt voor een
lens, of 2000 voor een nieuwe body terwijl de oude eigenlijk ook nog helemaal
oke is. Tassen, statieven, filters, externe flits-units, extenders,
tussenringen kortom, het lijstje bruikbare hebbedingen die ondertussen in de
fototas kunnen is al vrij uitgebreid. Deze week vond ik in de Aldi iets waarvan
ik vermoedde dat het wel eens van pas zou kunnen komen bij het fotograferen. Ik
investeerde net geen 5 voor een opplooibaar opstapje waardoor ik indien nodig
22 cm hoger kan staan. Opgeplooid is het ding amper drie cm dik en je kunt het
in het laptopvak van een grote rugzak kwijt. Als je weet dat ik ooit met een
heuse trapladder naar een tigermeeting van de luchtmacht in Kleine Brogel
zeulde is dit een verademing.
Als foto is dit artistiek gezien misschien niet meteen een topper, maar ik vond
het wel de moeite waard om op deze plek even te vertellen hoe leuk ik dit vind.
Goede vriend
en geocache-collega Jackie is een creatieve meneer in het beoefenen van onze
gemeenschappelijke hobby. Al sedert enkele jaren brengt ie bij gelegenheid van
de jaarovergang, precies om middernacht, een nieuwe cache on-line. Het was
ondertussen een wedstrijd geworden tussen de vele first-to-find-jagers om er zo
snel mogelijk bij te zijn en als eerste een naam in het logboekje te kunnen
zetten. Dit jaar wilde hij ze allemaal het gras voor de voeten wegmaaien en
organiseerde hij op 2 januari een meet and greet geocache event waarop hij zijn
nieuwe creatie voorstelde. Het moet gezegd dat die weer erg listig in elkaar
zat. De jongste aanwezige kreeg de eer er als eerste mee aan de slag te gaan en
daarna mochten we hem allemaal loggen. Vanaf morgen is ie beschikbaar voor de
niet-aanwezigen op het event.
De echte bedoeling achter het hele gebeuren was natuurlijk om eens een aantal
gelijkgezinden samen te brengen en bij een drankje en een hapje gezellig kennis
te laten maken. Nu konden we eindelijk eens zien wie er achter die schuilnamen
zit die we in de logs zo vaak zien opduiken.
En wat het drankjes en hapjes gedeelte betreft hadden we zeker niet te klagen
Annemarie had wafels gebakken en de keuze in al dan niet alcoholische andere versnaperingen
was groot genoeg om de meest moeilijke klant tevreden te stellen. Om elf uur in
de voormiddag was de koffie nog zeer in trek, voorzichtig werd daar iets later
een neutje aan toegevoegd en tegen één uur was het hek al helemaal van de dam
Het zijn zware tijden voor de door het nieuwjaarsvieren al erg geteisterde
levers.
Ook in 2015
ga ik blijven fotograferen natuurlijk en deze blog blijft dientengevolge gewoon
op dezelfde manier dagelijks een update krijgen. De camera zal tijdens de
wandelingen, geocache-avonturen, fietstochten, vakanties, feesten, partijen en
alle mogelijke andere evenementen ook dit jaar mijn trouwe gezel zijn. Vandaag was
ie er ook bij toen we deze morgen ons vaste rondje Smallebroeken afhaspelden
met Phaido.
Als je goed kijkt en een beetje creatief bent vind je altijd wel iets leuks om
te fotograferen. De ene dag let ik meer op landschappen, als de kleinkinderen
er bij zijn worden die vanzelfsprekend het onderwerp, Phaido en Josee neem ik
ook graag in beeld, de macrolens komt regelmatig van pas en de mogelijkheden
zijn legio. Vandaag was ik vertrokken met het plan om mijn aandacht te richten
op details in sneeuw en ijs. Dan let je op structuren, lijnen, opvallende
vormen en alles wat de winter aan interessants biedt. Deze tractorsporen,
achteloos achtergelaten op een grasveld door een boer die zijn dieren was gaan
verzorgen, waren gefundenes fressen voor de speurende fotograaf. Het beeld was
op zich al bijna kleurloos, maar het laatste beetje koppig groen heb ik er ook
nog uit gehaald in de nabewerking. Als zuiver zwart-wit is ie nog sterker vond
ik.
Het vrouwtje
houdt van engeltjes. Ze verzamelt ze ook. Of ikzelf het pronkstuk uit haar
verzameling ben durf ik te betwijfelen ik vermoed dat ik in een andere
categorie geklasseerd ben maar zeker in deze tijd van het jaar zijn er overal
in huis op strategische plaatsen mooie exemplaren uitgestald. Ze staan of
liggen op kasten, rekken en andere meubels, hangen aan bijna onzichtbare
nylondraadjes plots voor je neus en ik vermoed dat er alvast tot driekoningen
geen engelen meer over zijn in de hemel want ze zitten allemaal in huize Pol en
Josee.
Het engeltje dat voor ons raam onhoorbaar vrede op aarde aan het toeteren is
hing deze middag wel erg mooi in het zonnetje. Daar onze nieuwjaarswensen aan
vast knopen leek mij niet eens zo verkeerd. Het is een parelmoeren bijna
tweedimensionaal ding en daar kon ik een erg groot diafragma op los laten zo
dat alle rommel in de achtergrond mooi in de onscherpte verdwijnt. Je kunt nog
net zien dat de sneeuw nog niet weg is voor ons huis. Een bijpassend lettertype
was ook snel gevonden en het meest belangrijke dat ik al onze kennissen wil
toewensen is een gezond jaar. Een ferme kwak geluk mag er ook bij natuurlijk en
hopelijk worden alle goede voornemens aan de andere kant van de jaarwisseling
ook bewaarheid deze keer. J
De zon deed
pogingen om zich te laten zien vandaag. Het lukte niet zo vaak maar als er dan
toch enkel stralen tot in de buurt van huize Pol en Josee geraakten hingen er
in alle bomen in de buurt duizenden dooidruppeltjes te glimmen. Ik wilde die
natuurlijke feestverlichting best wel eens fotograferen maar toen ik na een
aantal pogingen de beelden bekeek op de PC bleef er van de schitteringen toch
niet zo veel over. Een groothoek is daar dus niet geschikt voor vrees ik.
Verandering van aanpak dan maar de macrolens er op en één enkel druppeltje in
beeld nemen was het nieuwe plan. De overkant van onze straat fotograferen
doorheen zon waterlens leek mij namelijk een uitdaging en indien mogelijk wilde
ik ook nog wat sneeuw mee in beeld krijgen. Op een van de daken was nog niet
alles weg gedooid noordkant en goede isolatie vermoed ik en deze keer was
ik wél tevreden met het resultaat.
We hadden
een afspraak in een kantoor in Herentals op de markt om half twee. Met dit weer
weet je maar nooit wanneer en hoe je aankomt, dus waren we maar goed op tijd
vertrokken. Toen we de wagen geparkeerd hadden en aanbelden stonden we voor een
gesloten deur.
Hoe laat is het? vroeg Josee.
Kijk eens daarboven repliceerde ik, en terwijl ikzelf ook keek zag ik dat
de toren van het stadhuis zo mooi in het winterzonnetje stond dat ik niet
anders kon dan mijn fototoestel uit de tas te halen. Even enkele stapjes opzij
schuiven om een mooi symmetrisch beeld te krijgen en klik.
En als je dan toch in Herentals bent maak je van de gelegenheid gebruik om iets
te gaan consumeren achteraf Samen met vriend Alex en Leentje naar de Tasse
Tout, er zijn ergere dingen in de wereld.
Had ik er
gisteren nog goed de pest in, vandaag vond ik het al veel leuker. Met dit
helder koud vriesweer wil een mens naar buiten, een lange winterwandeling maken
!!! De twee jongsten van dochter Ilse logeerden enkele dagen bij oma en pake
Pol en wij vonden het meer dan nodig ze enkele uren van voor de TV, de tablets
en andere laptops weg te halen. Het moet gezegd dat ze het zelf ook leuk
vonden. Pake Pol liep als fotograaf zo wat de hele tijd met zijn toestel in
aanslag en toen we bij de Rulloop kwamen bleek dat die nog niet dicht gevroren
was en dat er in het kraakheldere water de nodige spiegelingen te vatten waren.
De kleinkinderen aan de overzijde krijgen over het brugje vlakbij was maar een
vraag en de fotos waren ook zo gemaakt.
Ik geef het toe, ik heb de spiegeling 2/3de stop opgelicht in
Photoshop maar zo vond ik m mooier J
Ze hadden
het voorspeld en voor één keer hadden ze het ook nog bij het rechte eind, onze
nationale Frank en Sabine hadden ons een sneeuwtapijt beloofd en dat hebben
we geweten. Het werd niet de lang verwachte winterpracht waarvoor ik al voor
acht uur opgestaan was voor mijn doen midden in de nacht neen, het was een zwaar
pak natte sneeuw-ellende De vroege fototocht kon ik wel vergeten en toen ik er
dan toch uit was ben ik maar beginnen sneeuwruimen pffff
Uiteindelijk moesten we toch even de elementen trotseren, Phaido staat ook op
zijn rechten, en daarenboven hebben we liever niet dat ie zijn grote en kleine
behoeften in huis doet J.
Goed, het werd een wandeling doorheen veel smeltsmurrie, over en langs door de zware sneeuw afgebroken takken en
onder de paraplus, want de onophoudelijk naar beneden komende sneeuwregen was
niet van dien aard om het winterpracht gevoel aan te zwengelen.
We hebben wekenlang gezongen dat we dreamden van een white Christmas, maar dit
was toch niet de bedoeling.
Breakdance
we waren niet echt nieuwsgierig, geïnteresseerd, laat staan enthousiast over het
genre tot bleek dat Pieter daar behoorlijk intens mee bezig is. Vorige week al
hadden we een repetitie bijgewoond en toen moesten we onze mening toch wel
enigszins herzien: dit is topsport!!!
Vandaag was er in de dansschool waar dat allemaal gebeurt een soort open-deur
voorstelling en uiteraard wilden wij wel eens zien hoe onze oogappel het er van
af bracht voor een publiek. Zonder enige vooringenomenheid en met de grootste
objectiviteit die ik kan opbrengen het was geweldig.
Tijdens de battle nog zon woord dat mij tot kort geleden helemaal niets
zegde was ik naar voor geslopen om wat fotos te maken en dat was niet eens zo
gemakkelijk. Het gaat allemaal zo bliksemsnel, je weet niet wat je moet
verwachten en eigenlijk moet je hopen op een toevalstreffer. In een poging om
niet alles plat te flitsen had ik het vermogen van mijn opzet-flash een
beetje teruggehaald en de sluitertijd ook een ietsje langer gemaakt, kwestie
van wat meer zaal-sfeerlicht mee te krijgen. Dat was dan weer net iets van het
goede te veel merkte ik achteraf, er zat wat bewegingsonscherpte in de opnames,
maar met enige nabewerking kon ik het toch allemaal binnen te aanvaardbare
grenzen houden meen ik. Dit is onze held in actie tijdens een van zijn moves.
Op Kerstdag
is het feest in huize Pol en Josee. Het is een al enkele jaren durende en
steeds maar meer vanzelfsprekend wordende traditie dat die dag de ganse familie
aan tafel schuift in Lichtaart om van de kookkunsten van oma Josee te genieten.
En telkenjare is ook iedereen present, kinderen, kleinkinderen, schoonouders
van de kinderen en zus Lilly met Dreeke. De kerstman was in hoogsteigen persoon
komen aankloppen om de cadeautjes uit te delen en de kerstkalkoen aan te snijden
en toen al de kleinkinderen ook nog eens op hun kerstbest uitgedost bleken te
zijn wilde de kerstman ook nog een foto maken van de bende om als souvenir mee
naar het hoge noorden te nemen als hij morgen weer afreist.
Kerstfeestje
bij zus Lilly vanavond, het is redelijk laat geworden, sta me toe het er maar
meteen bij te vertellen. Natuurlijk kwam ook de kerstman himself op bezoek. De
vele fotos die de kerstman maakte komen tezijnertijd wel bij de deelnemers
terecht maar toen de kerstman met zijn ook aanwezige echtgenote even in een
zetel ging zitten waren er anderen die met het toestel van de kerstman aan het
fotograferen gingen. De net iets uit de waterpas stand van de compositie
heeft waarschijnlijk te maken met het al iets latere uur maar voor één keer
verkoos de kerstman dit niet recht te zetten in photoshop. De kerstman vond m
zo al zat leuk genoeg.
De kerstman wenst zijn dank uit te spreken aan de fotografe van dienst merci
Sonja beetje scheef, de kerstman gaat er van uit dat het bewust was ?
Het is een
mooie traditie in onze regio. In elk zich zelf respecterend dorp staat dezer
dagen een kerststal. Ik wilde er vandaag een fotograferen. Dat leek me een
prima onderwerp om onze jaarlijkse kerst- en nieuwjaarswensen aan vast te
knopen voor de internetvrienden en kennissen. Toen het donker was ben ik dus
naar het kerkplein gegaan in Lichtaart maar wie schetst mijn verbazing toen ik
merkte dat één dag voor kerstavond, op een moment dat in de hele Kempen massas toeristen
georganiseerde kerststallen-tochten ondernemen, onze eigenste kerststal gewoon
gesloten is dicht, closed, fermé, geschlossen !!! Noodgedwongen ben ik dan
maar de wagen gaan halen om richting Kasterlee te rijden. Gelukkig hadden ze
daar wél aan de opname-beluste fotografen en andere toeschouwers gedacht. De
stal was zelfs zo goed verlicht dat ik Josee en Phaido er voor kon laten plaats
nemen en een opname kon maken, zonder al te groot risico van
bewegingsonscherpte, weliswaar toch maar van af statief.
Voor de geïnteresseerden: f 4,5 - 1/6sec - ISO 500 - 24 mm.
Als geocacher
wilde ik na meer dan duizend vondsten zelf ook wel eens iets terug doen voor de
community. Al die zoektochten, wandelingen en onverwacht leuke plekjes die me
door mede-hobbyisten werden geschonken verdienden een tegenprestatie. Enkele
maanden geleden heb ik dus mijn eerste eigen multi-cache gecreëerd in de vorm
van een fotozoektocht langs het traject dat wij zo ongeveer elke dag afhaspelen
met Phaido. Dat werd dus de Smallebroekencache. De nadruk ligt veeleer op het
wandelen en de moeilijkheidsgraad is dan ook doelbewust niet erg groot. Ik merk
wel aan de logs dat er behoorlijk wat interesse is en de commentaren en de
favorietpunten komen vlot binnen. Nu gebeurt het wel eens dat wij mensen op het
traject zien lopen met een GPS en wat afgeprinte bladzijden met de zoekfotos en
de routebeschrijving. Dan weten wij natuurlijk wat die aan het doen zijn.
Meestal maken we dan een praatje en stellen wij ons voor als de legger van de
cache, maar soms, zoals vandaag verkiezen wij het om anoniem er achteraan te
lopen en te zien hoe ze het er van af brengen. Op deze plek waren de collegas
de juiste weg blijkbaar even kwijt, we zagen ze ook twijfelen en na een poosje
hebben ze we toch maar terug op het goede spoor gezet. Een foto had ik
ondertussen al gemaakt.
Niets
menselijks is de kerstman vreemd. De uitbaters van het Erotica Center zijn ook lid
van de Aarschotse middenstandsvereniging en de kerstman had alle argumenten om
daar niet op bezoek te gaan deskundig van de tafel geveegd. Toen het team
vanmiddag in de buurt kwam had de kerstman veiligheidshalve de jongste
helpertjes een andere kant op gestuurd met voldoende snoep en cadeautjes om het
een half uurtje vol te houden en toen glipte de kerstman binnen in het rijk der
rode oortjes. Na het zingen van een voor de gelegenheid tot jingle balls
herdoopte kersthit keek de kerstman er zich de ogen uit. Het obligate hohoho
klonk nooit enthousiaster.
Het
leek er een hele tijd op dat ze dit jaar geen beroep zouden doen op de kerstman
om de kerstshopping-dagen te animeren in Aarschot. Toen er drie weken geleden
nog steeds geen bericht, afspraak of kontakt was vond de kerstman dat het tijd
werd zijn baard dan maar te trimmen Edoch, toen beslisten de organisatoren van
het evenement dat zonder de aanwezigheid van de kerstman het toch erg
ongeloofwaardig zou worden en kwam er alsnog een aanvraag. Goed, de kerstman is
dit jaar een beetje korter bebaard dan andere jaren, maar het is en blijft wel
de enige echte originele. De valse kerstman die even de plaats van de echte
wilde innemen werd snel ontmaskerd toen er een wedstrijdje baardtrekken werd
gehouden.
De echte kerstman wilde trouwens, voor hij aan zijn tocht begon, graag even
poseren samen met zijn helpers. Op deze opname staan: de oudste kleindochter,
dochter en echtgenote van de kerstman op de bovenste rij, de kerstman zelf, een
mannelijke en een vrouwelijke kerst-elf er onder en helemaal beneden, duidelijk
moe van de lange trektocht van uit het hoge noorden, Rudolf, de leider van de
rendieren. Er zijn nog enkele kerstman-helpers die ontbreken op dit beeld, maar
dat is te wijten aan de korte termijn waarop de deal tot stand kwam. Morgen
zijn ze er, maar dan missen we weer een van de elfjes die moet dan
breakdancen
Ik ben nog
maar eens met de kerstversiering gaan stoeien. Een beetje kleur kan nooit kwaad
in deze donkere dagen. Het vrouwtje had een grote dikbuikfles ( het goede Nederlandse
woord ontsnapt me wij noemen dit een damegeante maar dat zal wel niet
correct zijn J ) gevuld met een sliert kleurige kerstlampjes, er enkele
kerstballen en twee kleine imitatie-kerstboompjes naast gezet en zo een stemmig
stilleven gecreëerd op een kastje. Dat vond in het fotograferen waard.
Voor de twijfelaars: dit is één foto, en die komt zó uit mijn toestel, hier is
nauwelijks fotobewerking aan te pas gekomen. Om uit te voeren wat ik in mijn
hoofd had moest ik eerst enkele proefopnames maken want ik wilde een beetje onderbelichten
en toch een redelijk lange sluitertijd overhouden. De ISO-waarde moest zo laag
mogelijk, dat werd dus 50, als ik dan het diafragma verkleinde tot 18 kon ik de
sluiter 2,5 seconden openlaten. Dat moest volstaan. Camera op statief,
anderhalve seconde gewoon statisch belichten om het beeld er op te krijgen en
dan, met de sluiter nog steeds geopend, gedurende één seconde inzoomen zodat de
lampjes strepen zouden vormen naar de randen toe Het vloeiend inzoomen bleek
nog het moeilijkste, na enkele bibberende pogingen kwamen er toch ook een paar
aanvaardbare resultaten te voorschijn en bij deze shot vond ik dat het ongeveer
was wat ik bedoeld had. In photoshop heb
ik de uitsnede aangepast zodat het centrum van de kleurenexplosie wat lager
kwam te liggen, verder alleen het contrast een beetje
verhoogd en met Nik Viveza de structuur een tikkeltje gekieteld, hoewel dat
niet eens zo erg nodig was, het spotje links boven zorgde sowieso al voor een
pittige doortekening van de muurbekleding.