Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
30-11-2014
30 november Mosselen
Als
vereniging probeer je op diverse creatieve manieren geld in de kassa te
krijgen. Een van de meest populaire denkpistes daartoe is het organiseren van
eetfestijnen in alle maten en gewichten. En in de hitparade van meest geliefde
gerechten staan mosselen dan met stip op de aller-eerste plaats in
Vlaanderenland. Ik denk dat ik in naam van het merendeel van onze medeburgers
mag spreken om onze liefde voor de mossel officieel neer te schrijven.
Toen neefje Kenny een tijd geleden liet weten dat zijn clubje weer aan de
hongerige medemensen had gedacht om aan fondsenwerving te doen hadden wij maar
anderhalve seconde nodig om onze deelname te bevestigen. Vandaag was het zo
ver. In de parochiezaal van de Barrier hebben we met onze vrienden onze magen
gevuld voor het goede doel, en het moet gezegd: zelden zulke lekkere mosselen
gegeten.
Ik hoop echt
dat ie het overleefd heeft, maar eerlijk gezegd, ik twijfel er aan.
Toen ik deze voormiddag wilde vertrekken met Phaido om ons rondje Smallebroeken
te wandelen zag ik onder de pergola deze pimpelmees zitten. Geschrokken door
onze plotselinge aanwezigheid wilde het vogeltje zich snel uit de voeten maken
en ondanks het feit dat wij tegen de glazen zijwand stickers met silhouetten
van roofvogels hebben gekleefd koos de diertje die kant als vluchtroute. Zon
klein ding is natuurlijk geen partij voor een 9 mm dikke ruit gelaagd glas en na
de botsing lag het versuft op de grond.
Ik heb het voorzichtig opgepakt en op de regenton aan de buitenkant van de
pergola gezet. Het leek er op dat het snel weer wat beter ging hoewel er toch ook
tekenen waren die er op wezen dat er enige beschadiging was Na een poosje
fladderde ie moeizaam 3 meter verder om, zichtbaar in uiterste nood, op het hek
neer te strijken. Daar bleef ie zitten. We hebben nog enkele minuten gewacht en
dan zijn we toch maar vertrokken voor onze wandeling, we hadden er immers geen
idee van hoe we verder iets hadden kunnen doen om 'm te helpen. Toen we terug
kwamen was ie weg.
Misschien is dit de eerste en de laatste foto die er ooit van gemaakt is
We hebben
deze namiddag een prachtige geocache wandeling gedaan. Uiteraard combineer ik zoiets
met andere hobbies en het fototoestel gaat ook altijd mee. De novembermap op de
PC werd weer flink aangevuld. Toch vrees ik dat voor de afwisseling op deze blog
het niet meteen een goede keuze zou zijn alwéér een herfstfoto te plaatsen. Ik ben
zelf een grote fan van de kleuren en de beelden die dit seizoen kan bieden maar
toch ben ik vanavond even aan de slag gegaan om iets te doen met mijn oogst en
er enkele experimenten met fotobewerking op los te laten. Das dan weer een
andere hobby
Niet toevallig had ik het onderwerp enkele weken geleden in de fotoclub al eens
ter sprake gebracht. Wanneer houdt fotografie op fotografie te zijn en wordt
het een andere kunstvorm? Hoe ver kun je gaan in fotobewerking? Het werd een
leuke discussie toen. Helemaal eens werden we het niet... maar het bleek toch
dat de meerderheid van de fotograferende gilde redelijk ver wil gaan in het
bewerken. Zelf vind ik dit nog altijd fotografie pur-sang. Voor de aardigheid
zal ik het origineel meteen ook op mijn facebook-pagina zetten, dan kunnen
vrienden en volgers even vergelijken. Reacties lees ik graag natuurlijk.
Via Ingrid,
een van mijn facebook-vriendinnen kreeg ik vandaag de link naar een fotoblog
waarin iemand geargumenteerd stelde dat, indien je bij nachtfotografie mooie
sterretjes wil bij lampen en lichtjes, dat je dan maar beter de UV filter van
je lens afhaalt. We hebben bijna allemaal wel zon extra stuk glas er op
geschroefd, al was het maar om zogezegd onze lens te beschermen. Ik wilde dat
deze avond wel eens proberen en ik kon dan ook bijna niet wachten tot het
donker was om aan de slag te gaan.
Ik ben dus aan de overkant van de straat gaan staan rond zes uur en heb met een
sluitertijd van 30 seconden en een klein diafragma ( f16 ) enkele fotos
gemaakt. Rond die tijd is er nog behoorlijk veel verkeer op de
Kasterleesteenweg maar dat vond ik helemaal niet erg, integendeel de
spectaculaire effecten van voor- en achterlichten vond ik mooi meegenomen. Waar
het me evenwel om ging, nl. de sterren rond de straatlampen, daar bracht het
experiment toch niet meteen uitsluitsel. Ik meen te zien dat het resultaat wel
beter is dan wat ik tot nu toe voor elkaar kreeg maar het verschil is toch niet
erg groot Even waarschijnlijk ligt dat evenwel aan het feit dat de
omstandigheden niet zeer gunstig waren. Het was erg vochtig, een beetje nevelig
en een lichte motregen was ook al niet bevorderlijk voor een perfecte
zichtbaarheid. Ik vermoed dat als ik dit nog eens overdoe bij helder vriesweer
bijvoorbeeld, dat wat er in die blog beweerd wordt wel eens echt waar zou
kunnen zijn. Wordt vervolgd dus. In afwachting van een definitief oordeel is
hier alvast een van de plaatjes van deze avond.
Meestal laat
ik Josee het meesterschap over de afstandsbediening van de TV. Dans-, voice- en
andere onzin-programmas die in prime-time massaal voorbij komen op zo ongeveer
alle zenders als voer voor de massas en tot meerdere eer en glorie van de
kijkcijfers,interesseren me maar matig, maar het vrouwtje
vindt dat prachtig. Als er evenwel voetbal op TV is hebben we een stilzwijgende
overeenkomst dat ik op het groot scherm mag kijken en dan zoekt zij wel een
alternatieve kijkmogelijkheid in huis.
Voldoende Duvel in de koelkast, de eerste uitgeschonken laat de wedstrijd maar
beginnen. Eerst nog een foto maken en dan zien we wel hoe de avond verder
verloopt.
Ik ben niet echt een die-hard Anderlecht-fan, maar als Belg supporter je
natuurlijk wel voor je landgenoten als het voor de Europese puntjes gaat, 2-0 gewonnen,
hoera!!! Ik denk dat ik nog eens tot bij de koelkast loop.
Dat de
herfst ook leuke spiegelingen kan opleveren mag blijken uit deze plaat van, nog
maar eens, de Dekshoevevijver. Meer nog, ik zou zelfs durven stellen dat de
herfst het seizoen bij uitstek is voor spiegelingen.
Eigenlijk zou ik bij deze foto beter helemaal geen uitleg moeten geven, das
het leukste. Een foto mag of moet vragen oproepen. Indien je als fotograaf de
kijker kunt achterlaten met een bevreemd gevoel omdat die niet zeker weet wat
ie nu eigenlijk ziet, dan heb je alleszins op dat gebied al gescoord.
Toch maar enige verduidelijking Dit procedé pas ik wel eens vaker toe: een
spiegeling fotograferen, de bovenkant er af halen zodat je alleen de spiegeling
over houdt en dan alles op zn kop zetten, 180° draaien dus. In dit geval heb
ik het riet en een streepje begroeing boven het riet ook nog in de uitsnede
gelaten, na de omkering komt dat helemaal onderaan en helpt het nog eens extra
mee om de kijker op het verkeerde been te zetten.
Met zulk
mooi weer waren de kriebels om nog eens te gaan fietsen te sterk om er aan te
weerstaan. Ik heb mijn stalen ros te lang verwaarloosd. Het is waar, we hebben
ons een fietskarretje aangeschaft om Phaido mee te nemen op onze tochten, maar
de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het dan toch zwaar fietsen wordt en dat
de actieradius naar mijn smaak al te erg beperkt wordt. Sorry Phaido, maar
vandaag wilde het baasje eens alleen
Bij het vallen van de avond reed ik over de Larumse brug terug richting
Lichtaart en ik was zeer gecharmeerd door de spiegeling in het opvallend
rustige wateroppervlak. De fiets moest ik even verderop parkeren want de oude
Bailey brug is erg smal en zelfs als je al fotograferend doorheen het stalen
gebinte je tegen de kant aandrukt tekens er een auto voorbij komt moet je
opletten dat je hielen niet van je voeten gereden worden, absoluut geen plaats om
een fiets veilig naast je te houden Ik heb daar een hele serie geschoten en
uiteindelijk koos ik ervoor tussen de passage van twee autos een beetje
achteruit te gaan om een stukje van de brugconstructie mee te nemen in de foto.
Het
Butselbos ik had er nog nooit van gehoord, tot vandaag. Toen het er, bij de
eerste blik naar buiten deze mogen, naar uitzag dat het alweer zon
schitterende herfstdag zou worden ben ik even op de geocaching site gaan zoeken
naar een alternatief voor de dagelijkse routine-wandeling. Een dik uur rijden naar
Boutersem leek me niet te veel om even ter plaatse te gaan zien of de vele
favorietpunten die door de collegae geocachers aan deze zoektocht waren
toegekend ook terecht waren. We hebben het ons niet beklaagd. Zowel de
wandeling als de creativiteit van de legger konden we apprecieren. Het mooie lage herfstlicht en de landschappen waar
we ons de hele tijd in bevonden waren daarenboven evenzovele redenen om
regelmatig de camera uit de tas te halen.
We
waren deze namiddag een grote wandeling gaan doen in Gierle en toen we rond
vijf uur bijna thuis waren, ergens tussen Tielen en Lichtaart, attendeerde
Josee mij op een enorme, brede donkere wolkenband aan de rechterkant. In het
westen leek er een weersverandering deze kant op te komen terwijl daarboven
alle kleurige tinten van een prachtige herfstavond nog in de lucht te zien
waren.
Dan stopt een mens natuurlijk en veel tijd had ik niet nodig om de goede
instellingen te vinden op de camera. Een statief had ik helaas niet bij, maar
gelukkig vond ik toch voldoende steun op een verkeersbord om de relatief lange
sluitertijd zonder al te veel onscherpte te counteren.
Benieuwd of we deze nacht regen krijgen
Vliegende
honden, ze bestaan!!! Ik heb als bewijs een foto van Rox, het hyperkinetische
hondje van Swa en Monique. Toen ze beslisten een Pommeriaan in huis te nemen
wisten ze niet dat het energiepeil van de kleine pup binnen de kortste keren zulke
ongekende hoogtes zou bereiken. Bijna een jaar later en na een operatie aan een
knieschijf is er van enige terugval van het loop- en springvermogen van Rox in
de verste verte nog geen sprake. Dat Rox ondertussen geen echte man meer is, omdat
de dokter hem enkele vitale onderdeeltjes heeft afgenomen had ook niet het
verhoopte kalmerend effect en ik vermoed dat ze zullen moeten leren leven met
een high-energy-troetel. Toen we er deze middag op bezoek kwamen kregen we
meteen enkele staaltjes van door de hof rennen, over de bloemperken springen en
rondjes tuinhuisje spurten te zien.
Meer was er niet nodig om mij fotoplannen te bezorgen. Ik koos positie op een
strategische plaats tussen Swa, aan de ene kant, en Monique, met Rox aan de
andere kant, om, op de grond liggend, te trachten een foto te maken van een
springende woef. Als Rox geroepen wordt dan is er maar één traject en dat is
een rechte lijn en dan is er ook maar één snelheid: vol gas Rox kwam dus als
een schicht op me afgestoven toen Swa zijn naam riep, vloog over het
tussenliggend bloemperk en zoefde nauwelijks enkele centimeters langs de camera
voorbij. Gelukkig had ik al de eerste keer raak geschoten want ik ben er niet
zeker van dat hij bij volgende pogingen niet vol op de fotograaf zou terecht
gekomen zijn
Mij kun je
niet wijsmaken dat dit een versleten fiets is die in het bos gedumpt is.
Eerlijkheidshalve moet ik meteen vertellen dat je dit fenomeen tegenwoordig
veel te vaak ziet je kunt je niet voorstellen wat je tijdens een wandeling
allemaal vindt in de natuur.
Maar neen, dit is een gloednieuwe fiets, ontdaan van enkele waardevolle
onderdelen. Nog niet zo lang geleden was dit zonder twijfel de trots van iemand
die hier een flinke som voor betaald had, die hier misschien lang voor gespaard
had en die zich waarschijnlijk hiervoor andere dingen had moeten ontzeggen. Ik
kom woorden te kort om het uitschot te typeren dat dan iemands droom kapot
maakt om een fractie van de waarde te incasseren voor wat losse onderdelen.
Soms zou ik willen dat ik een Jan de Wilde was en ook zon poëtische tirade
scheldwoorden kon bedenken als in He he wat een feest. Ik kom in dit geval
niet verder dan uitschot, krapuul, schorem, bandieten of laaggevallen klootzakken
maar Jan zingt dan over mottige malloot, termische zak, boskoe, slappe
stalagtiet, bergkwabaal of aarsgarnaal
Enfin, alle gekheid op een stokje, ik weet precies waar hij ligt, en ik ben er
van overtuigd dat ie er nog lang zal blijven liggen. Dit aan de politie of de
gemeente gaan vertellen heeft geen enkele zin, die kunnen er immers ook niks
aan doen. Er staan hele legers aarsgarnalen zonder enig respect of normbesef
klaar om er binnen de kortste keren een berg gestripte kostbaarheden naast te
leggen. Toevallig las ik vandaag in de krant dat de burgemeester van een Vlaamse
gemeente er voor pleit dat we meer wapens in huis zouden moeten halen om ons
bezit te verdedigen zucht Krijgen we binnenkort Amerikaanse toestanden?
Nog maar
eens een herfstfoto hoor ik U zuchten De mogelijkheden die de natuur biedt aan
de wandelende fotograaf zijn in dit seizoen nu eenmaal zeer specifiek.
Prachtige verkleurende bladeren, paddenstoelen en zonnestralen die net iets
makkelijker doorheen de bomen tot beneden geraken om alles mooi te belichten,
dat zijn de ingrediënten die mijn geheugenkaartje meestal vullen dezer dagen.
Die zonnestralen hebben we weliswaar moeten missen vandaag maar toch had ik één
bijzonder warme foto bij merkte ik toen ik mijn oogst op de PC bekeek. Bij de
eerste foto van de dag had ik de instellingen van mijn toestel even uit het oog
verloren en de witbalans stond nog op flitslicht oeps, foutje en dat bleek
achteraf gezien niet eens zo verkeerd. Omdat ik alles in RAW fotografeer had ik
in de nabewerking daar gemakkelijk iets aan kunnen doen, maar omdat ik het zelf
wel mooi vond heb ik het maar zo gelaten. Uit een grijze dag heb ik dus toch
een zonnige foto vol met kleurtjes, blaadjes en een mooi, opvallend vliegenzwammetje
kunnen mee naar huis nemen.
Grijs, grijs
en grijs dat is de korte samenvatting van wat wij over het weer kunnen zeggen
vandaag. Kleurrijke herfstbeelden lagen dan ook niet voor het rapen. Gelukkig
kwam er toch nog wat kleur in huis na schooltijd. Als papa en mama zo druk
bezig zijn met carrière en vele andere ontspannende en sportieve activiteiten dan
moeten oma en pake Pol regelmatig voor opvang zorgen en zodoende kwam Julieke
weer even logeren. Dat geeft mij de gelegenheid om weer maar eens terug te
vallen op dat favoriete foto-onderwerp: de kleinkinderen. Julie weet
ondertussen wel hoe ze met de camera moet flirten en de fotos die ik maakte van
zowel het huiswerk en van de ontspanning nadien waren zonder uitzondering alle
zeer spontaan en het was dus weer moeilijk kiezen. Dat het uiteindelijk deze
opname werd die hier als illustratie van Julies poseertalent prijkt heeft
alles te maken met de tussenkomst van Josee, die, terwijl ik de foto aan het
bewerken was, wel eens wilde weten hoe onze beige kussens in de sofa er zouden
uitzien indien ze blauw waren daar waren slechts enkele muisklikken voor
nodig. Een spoedig bezoek aan de kussenswinkel ligt in de lijn der
verwachtingen J
Op enkele
kleine variaties na is het bijna elke dag hetzelfde rondje dat wij wandelen met
Phaido. Toch neem ik elke keer weer het fototoestel mee en elke keer breng ik
weer enkele leuke shots mee naar huis. Zeker op een heerlijke herfstdag als
vandaag was het weer genieten en oogsten Voor de middag deed de lage herfstzon
nog extra haar best en het licht was bijzonder meewerkend om me te motiveren.
Ik ben een tijdje bezig geweest met de mooie kleuren van de bladeren, veel
detailfotografie, wat tegenlichtopnames van Josee en Phaido en toen we bijna
terug thuis waren diende zich in de Dressenstraat dit herfstbeeld aan. Dat kon
ik ook niet laten liggen toch?
Het is en
blijft een vaste prik: op zondagavond gaan we met de vrienden ergens iets
consumeren en dan kunnen we gezellig bijpraten over alles wat we kwijt willen
rond de ervaringen van de voorbije week. Steeds vaker wordt de taverne bij de
camping Korte Heide de stek waar we terecht komen. Echt verwonderlijk is dat
niet, de keuze in horecazaken waar je zonder gebulder van keiharde muziek of
gebrul van zatte mede-consumenten gezellig en rustig een praatje kunt maken is
niet meer erg groot tegenwoordig, de enkele lokale cafés waar ondanks het
verbod toch nog gerookt wordt vinden we sowieso het bezoeken niet meer waard.
De lantaarns en de bloemen op de kleine rotonde bij het binnenrijden van de
camping had ik al wel ooit eerder op mijn to-do lijstje gezet om als onderwerp
voor een shoot te figureren, maar nu was het nevelige weer uitnodigend genoeg
om er echt de nodige tijd voor uit te trekken. De uitdaging om de sfeer te
vatten wilde ik wel aangaan.
Blijkt nog maar eens dat het menselijk oog vele malen beter is dan de beste camera
want het dynamisch bereik van mijn 6D, waar ik toch wel erg gelukkig mee ben,
was niet groot genoeg om alle details in de lampen, die ik met het blote oog wél
zag, weer te geven Over de overige ingrediënten in het plaatje ben ik best
tevreden en al bij al vind ik m dus wel geslaagd Volgende keer toch maar eens
proberen of ik dit nog beter kan doen met een HDR opname .
Music on
wheels is een van de projecten van Polleke Vermeulen. Ik heb het hier niet over
het typetje Joske Vermeulen dat op zon geweldige manier werd neergezet door
Gaston Bergmans maar wel degelijk over de muzikale duizendpoot Polleke Vermeulen uit
Keerbergen. Met hem heb ik honderden keren opgetreden en ook collega saxofonist
Walter Van Tielen was dan vaak van de partij. Nu Josee en ikzelf allebei de
gitaren en de microfoons aan de wilgen hebben gehangen staan we langs de andere
kant van de barrière en toen we in de loop van vorige week een telefoontje
kregen van Pol dat ze deze zaterdag zouden optreden in het prinsenpark in Retie,
bij gelegenheid van een nacht-lampjes-wandeling, waren we het er snel over eens
dat we daar naar toe wilden. Het werd een bijzonder prettig weerzien, de mannen
hadden een nieuwe zangeres bij en het swingde als voorheen.
Het oude Volkswagenbusje doet nog altijd dienst blijkbaar en de herinneringen
bleven maar komen we hebben er zelfs ooit samen met Koen Wauters van Clouseau
op gestaan dat het concept ook geapprecieerd
werd door de wandelaars op deze toch wel frisse avond deed me erg veel plezier.
Tijdens een eerste pauze hebben we honderduit bijgepraat en toen ik voelde hoe
koud hun handen al waren kwam en er weer andere herinneringen Het is niet
altijd even gemakkelijk
Stel dat iemand van de lezers binnenkort een feestje zou inrichten en een
origineel idee zoekt om dat in te vullen dan is dit misschien een goede
suggestie. www.musiconwheels.be
Ik
heb de link ook aan de linkerkant hiernaast in het lijstje gezet.
( Ik heb even een foutje gerepareerd na een opmerking van Alex Leys , merci Alex )
De
verenigingenquiz is een evenement dat ondertussen een traditie geworden is in
onze gemeente. Ik ben er niet helemaal zeker van, maar het moet toch al
minstens 30 jaar zijn dat telkenjare de strijd om het slimste clubje,
gezelschap, vriendenkring of vereniging gestreden wordt. Wij mochten als
winnaars van de vorige editie dit jaar organiseren en het werd een succes over
gans de lijn. We hadden 24 deelnemende teams, de reacties op de organisatie en het
niveau van het evenement waren zeer positief, de clubkas werd mede door de
gezonde drank-consumptie van de
deelnemers en het succes van de aanwezigheidsprijskamp weer een beetje meer
gespijsd en we kregen verrassende maar zeer sympatieke winnaars . Het Nordic
Walking Team bleek te sterk voor alle anderen en die mochten na afloop dan ook
de beker omhoogsteken. Mens sana in corpore sano was nooit een meer terechte
uitspraak.
Ik ben nooit
vies geweest van een experimentje als het over fotograferen gaat. Lange en
superlange sluitertijden, filters, spelen met scherptediepte, beweging van de
lens, rotaties, bewerkingen in photoshop al dan niet abstract geef me een
uitdaging en ik wil het wel eens proberen.
Ik ben al een tijdje bezig met het fotograferen van bomen in het bos met een
middellange sluitertijd ( 1 à 2 sec. ) gecombineerd met een opwaartse of
neerwaartse beweging van de camera. Dat geeft vaak een sprookjesachtig
resultaat, het lijkt soms wel een gordijn. Ik heb een tijdje geleden enkele van
die experimenten in een album op Facebook geplaatst trouwens.
Deze middag met dit mooie weer kon ik de verleiding nog maar eens niet
weerstaan en tijdens de wandeling moesten Josee en Phaido meerdere keren op me
wachten omdat ik alweer iets aan het uitproberen was. In- of uitzoomen tijdens
de tijd dat de lens open is kan onverwacht interessante plaatjes opleveren. Als
ik eenmaal met zon gegeven aan de slag ga vergeet ik de tijd he Van op de
Valentijnsberg zo noemen we deze molshoop, nauwelijks enkele meters hoog,
omdat de jaarlijkse Valentijnscross er over passeert had ik een mooi
overzicht over het omringende bos met diverse prachtig verlichte bomenpartijen
en herfstkleuren op de grond en in de lage begroeiing, bovenin het groen van de
dennen en enkel stukjes blauw van de lucht. Wat dat gaf met een snel inzoomende
beweging tijdens het afdrukken wilde ik wel eens weten. Het resultaat is bijgevoegd.
0,6 sec. f 18 Iso 100
Er zijn zo
van die dingen waar ik mateloos kan van genieten: een wandeling in een
interessant natuurgebied, een mooi glas wijn, lekker eten en nog wel enkele andere
dingen die het leven leuk maken. J
Vandaag werd de lijst bekend gemaakt met de restaurants die bekroond zijn door
Gault Millau, niet zo prestigieus als de Michelinsterren, maar toch niet zonder
betekenis mag ik stellen. Er zijn in onze regio nog al wat hoge waarderings-cijfers
uitgedeeld en dat doet een cullinair georienteerd mens toch behoorlijk veel
plezier. Het absolute toprestaurant van de omgeving is trouwens te vinden op de
hoek van onze straat, nauwelijks 200 m van onze voordeur, niet dat ik daar in enige
verdienste claim Met 16 op 20 pronkt De Pastorie samen met De Cuylhoeve in
Geel aan de top van de lijst gelauwerde Kempische restaurants. Het is wel niet
meteen een zaak waar we alle dagen de benen onder tafel gaan steken, dat valt
buiten de reikwijdte van ons pensioentje, maar een enkele keer mag een mens
zicht eens laten gaan toch? Op een dag als deze, met het krantenbericht en de
cijfertjes nog vers in mijn hoofd vind ik het dan weer wél leuk om even een foto
te maken als ik er voorbij gewandeld kom.
Wapenstilstand-dag
vandaag. Helemaal overspoeld door de activiteiten en herdenkingen rond
wereldoorlog 1 zouden we haast vergeten dat er ook in onze eigen gemeente
aandacht wordt besteed aan de dapperen die streden voor onze vrijheid. De
oudstrijders die in een aparte hoek van het kerkhof begraven zijn in Lichtaart
verdienen op een dag als deze ook onze aandacht vind ik. Het zijn niet allemaal
gesneuvelden die daar liggen, integendeel, de meesten stierven een natuurlijke
dood. Maar je hoeft niet gesneuveld te zijn om een held te zijn toch? Ik vind
het mooi dat de gemeente ze na hun dood de eer gunt samen op een speciaal voor
hen gereserveerd perceel te rusten.
Tijdens een korte avondwandeling met Phaido ben ik even tot op het kerkhof
gelopen om op deze manier mijn eerbied en hulde te uiten.
 "Embarassed"){kind=icon}
