Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
20-11-2014
20 november Gedumpt
Mij kun je
niet wijsmaken dat dit een versleten fiets is die in het bos gedumpt is.
Eerlijkheidshalve moet ik meteen vertellen dat je dit fenomeen tegenwoordig
veel te vaak ziet je kunt je niet voorstellen wat je tijdens een wandeling
allemaal vindt in de natuur.
Maar neen, dit is een gloednieuwe fiets, ontdaan van enkele waardevolle
onderdelen. Nog niet zo lang geleden was dit zonder twijfel de trots van iemand
die hier een flinke som voor betaald had, die hier misschien lang voor gespaard
had en die zich waarschijnlijk hiervoor andere dingen had moeten ontzeggen. Ik
kom woorden te kort om het uitschot te typeren dat dan iemands droom kapot
maakt om een fractie van de waarde te incasseren voor wat losse onderdelen.
Soms zou ik willen dat ik een Jan de Wilde was en ook zon poëtische tirade
scheldwoorden kon bedenken als in He he wat een feest. Ik kom in dit geval
niet verder dan uitschot, krapuul, schorem, bandieten of laaggevallen klootzakken
maar Jan zingt dan over mottige malloot, termische zak, boskoe, slappe
stalagtiet, bergkwabaal of aarsgarnaal
Enfin, alle gekheid op een stokje, ik weet precies waar hij ligt, en ik ben er
van overtuigd dat ie er nog lang zal blijven liggen. Dit aan de politie of de
gemeente gaan vertellen heeft geen enkele zin, die kunnen er immers ook niks
aan doen. Er staan hele legers aarsgarnalen zonder enig respect of normbesef
klaar om er binnen de kortste keren een berg gestripte kostbaarheden naast te
leggen. Toevallig las ik vandaag in de krant dat de burgemeester van een Vlaamse
gemeente er voor pleit dat we meer wapens in huis zouden moeten halen om ons
bezit te verdedigen zucht Krijgen we binnenkort Amerikaanse toestanden?
Nog maar
eens een herfstfoto hoor ik U zuchten De mogelijkheden die de natuur biedt aan
de wandelende fotograaf zijn in dit seizoen nu eenmaal zeer specifiek.
Prachtige verkleurende bladeren, paddenstoelen en zonnestralen die net iets
makkelijker doorheen de bomen tot beneden geraken om alles mooi te belichten,
dat zijn de ingrediënten die mijn geheugenkaartje meestal vullen dezer dagen.
Die zonnestralen hebben we weliswaar moeten missen vandaag maar toch had ik één
bijzonder warme foto bij merkte ik toen ik mijn oogst op de PC bekeek. Bij de
eerste foto van de dag had ik de instellingen van mijn toestel even uit het oog
verloren en de witbalans stond nog op flitslicht oeps, foutje en dat bleek
achteraf gezien niet eens zo verkeerd. Omdat ik alles in RAW fotografeer had ik
in de nabewerking daar gemakkelijk iets aan kunnen doen, maar omdat ik het zelf
wel mooi vond heb ik het maar zo gelaten. Uit een grijze dag heb ik dus toch
een zonnige foto vol met kleurtjes, blaadjes en een mooi, opvallend vliegenzwammetje
kunnen mee naar huis nemen.
Grijs, grijs
en grijs dat is de korte samenvatting van wat wij over het weer kunnen zeggen
vandaag. Kleurrijke herfstbeelden lagen dan ook niet voor het rapen. Gelukkig
kwam er toch nog wat kleur in huis na schooltijd. Als papa en mama zo druk
bezig zijn met carrière en vele andere ontspannende en sportieve activiteiten dan
moeten oma en pake Pol regelmatig voor opvang zorgen en zodoende kwam Julieke
weer even logeren. Dat geeft mij de gelegenheid om weer maar eens terug te
vallen op dat favoriete foto-onderwerp: de kleinkinderen. Julie weet
ondertussen wel hoe ze met de camera moet flirten en de fotos die ik maakte van
zowel het huiswerk en van de ontspanning nadien waren zonder uitzondering alle
zeer spontaan en het was dus weer moeilijk kiezen. Dat het uiteindelijk deze
opname werd die hier als illustratie van Julies poseertalent prijkt heeft
alles te maken met de tussenkomst van Josee, die, terwijl ik de foto aan het
bewerken was, wel eens wilde weten hoe onze beige kussens in de sofa er zouden
uitzien indien ze blauw waren daar waren slechts enkele muisklikken voor
nodig. Een spoedig bezoek aan de kussenswinkel ligt in de lijn der
verwachtingen J
Op enkele
kleine variaties na is het bijna elke dag hetzelfde rondje dat wij wandelen met
Phaido. Toch neem ik elke keer weer het fototoestel mee en elke keer breng ik
weer enkele leuke shots mee naar huis. Zeker op een heerlijke herfstdag als
vandaag was het weer genieten en oogsten Voor de middag deed de lage herfstzon
nog extra haar best en het licht was bijzonder meewerkend om me te motiveren.
Ik ben een tijdje bezig geweest met de mooie kleuren van de bladeren, veel
detailfotografie, wat tegenlichtopnames van Josee en Phaido en toen we bijna
terug thuis waren diende zich in de Dressenstraat dit herfstbeeld aan. Dat kon
ik ook niet laten liggen toch?
Het is en
blijft een vaste prik: op zondagavond gaan we met de vrienden ergens iets
consumeren en dan kunnen we gezellig bijpraten over alles wat we kwijt willen
rond de ervaringen van de voorbije week. Steeds vaker wordt de taverne bij de
camping Korte Heide de stek waar we terecht komen. Echt verwonderlijk is dat
niet, de keuze in horecazaken waar je zonder gebulder van keiharde muziek of
gebrul van zatte mede-consumenten gezellig en rustig een praatje kunt maken is
niet meer erg groot tegenwoordig, de enkele lokale cafés waar ondanks het
verbod toch nog gerookt wordt vinden we sowieso het bezoeken niet meer waard.
De lantaarns en de bloemen op de kleine rotonde bij het binnenrijden van de
camping had ik al wel ooit eerder op mijn to-do lijstje gezet om als onderwerp
voor een shoot te figureren, maar nu was het nevelige weer uitnodigend genoeg
om er echt de nodige tijd voor uit te trekken. De uitdaging om de sfeer te
vatten wilde ik wel aangaan.
Blijkt nog maar eens dat het menselijk oog vele malen beter is dan de beste camera
want het dynamisch bereik van mijn 6D, waar ik toch wel erg gelukkig mee ben,
was niet groot genoeg om alle details in de lampen, die ik met het blote oog wél
zag, weer te geven Over de overige ingrediënten in het plaatje ben ik best
tevreden en al bij al vind ik m dus wel geslaagd Volgende keer toch maar eens
proberen of ik dit nog beter kan doen met een HDR opname .
Music on
wheels is een van de projecten van Polleke Vermeulen. Ik heb het hier niet over
het typetje Joske Vermeulen dat op zon geweldige manier werd neergezet door
Gaston Bergmans maar wel degelijk over de muzikale duizendpoot Polleke Vermeulen uit
Keerbergen. Met hem heb ik honderden keren opgetreden en ook collega saxofonist
Walter Van Tielen was dan vaak van de partij. Nu Josee en ikzelf allebei de
gitaren en de microfoons aan de wilgen hebben gehangen staan we langs de andere
kant van de barrière en toen we in de loop van vorige week een telefoontje
kregen van Pol dat ze deze zaterdag zouden optreden in het prinsenpark in Retie,
bij gelegenheid van een nacht-lampjes-wandeling, waren we het er snel over eens
dat we daar naar toe wilden. Het werd een bijzonder prettig weerzien, de mannen
hadden een nieuwe zangeres bij en het swingde als voorheen.
Het oude Volkswagenbusje doet nog altijd dienst blijkbaar en de herinneringen
bleven maar komen we hebben er zelfs ooit samen met Koen Wauters van Clouseau
op gestaan dat het concept ook geapprecieerd
werd door de wandelaars op deze toch wel frisse avond deed me erg veel plezier.
Tijdens een eerste pauze hebben we honderduit bijgepraat en toen ik voelde hoe
koud hun handen al waren kwam en er weer andere herinneringen Het is niet
altijd even gemakkelijk
Stel dat iemand van de lezers binnenkort een feestje zou inrichten en een
origineel idee zoekt om dat in te vullen dan is dit misschien een goede
suggestie. www.musiconwheels.be
Ik
heb de link ook aan de linkerkant hiernaast in het lijstje gezet.
( Ik heb even een foutje gerepareerd na een opmerking van Alex Leys , merci Alex )
De
verenigingenquiz is een evenement dat ondertussen een traditie geworden is in
onze gemeente. Ik ben er niet helemaal zeker van, maar het moet toch al
minstens 30 jaar zijn dat telkenjare de strijd om het slimste clubje,
gezelschap, vriendenkring of vereniging gestreden wordt. Wij mochten als
winnaars van de vorige editie dit jaar organiseren en het werd een succes over
gans de lijn. We hadden 24 deelnemende teams, de reacties op de organisatie en het
niveau van het evenement waren zeer positief, de clubkas werd mede door de
gezonde drank-consumptie van de
deelnemers en het succes van de aanwezigheidsprijskamp weer een beetje meer
gespijsd en we kregen verrassende maar zeer sympatieke winnaars . Het Nordic
Walking Team bleek te sterk voor alle anderen en die mochten na afloop dan ook
de beker omhoogsteken. Mens sana in corpore sano was nooit een meer terechte
uitspraak.
Ik ben nooit
vies geweest van een experimentje als het over fotograferen gaat. Lange en
superlange sluitertijden, filters, spelen met scherptediepte, beweging van de
lens, rotaties, bewerkingen in photoshop al dan niet abstract geef me een
uitdaging en ik wil het wel eens proberen.
Ik ben al een tijdje bezig met het fotograferen van bomen in het bos met een
middellange sluitertijd ( 1 à 2 sec. ) gecombineerd met een opwaartse of
neerwaartse beweging van de camera. Dat geeft vaak een sprookjesachtig
resultaat, het lijkt soms wel een gordijn. Ik heb een tijdje geleden enkele van
die experimenten in een album op Facebook geplaatst trouwens.
Deze middag met dit mooie weer kon ik de verleiding nog maar eens niet
weerstaan en tijdens de wandeling moesten Josee en Phaido meerdere keren op me
wachten omdat ik alweer iets aan het uitproberen was. In- of uitzoomen tijdens
de tijd dat de lens open is kan onverwacht interessante plaatjes opleveren. Als
ik eenmaal met zon gegeven aan de slag ga vergeet ik de tijd he Van op de
Valentijnsberg zo noemen we deze molshoop, nauwelijks enkele meters hoog,
omdat de jaarlijkse Valentijnscross er over passeert had ik een mooi
overzicht over het omringende bos met diverse prachtig verlichte bomenpartijen
en herfstkleuren op de grond en in de lage begroeiing, bovenin het groen van de
dennen en enkel stukjes blauw van de lucht. Wat dat gaf met een snel inzoomende
beweging tijdens het afdrukken wilde ik wel eens weten. Het resultaat is bijgevoegd.
0,6 sec. f 18 Iso 100
Er zijn zo
van die dingen waar ik mateloos kan van genieten: een wandeling in een
interessant natuurgebied, een mooi glas wijn, lekker eten en nog wel enkele andere
dingen die het leven leuk maken. J
Vandaag werd de lijst bekend gemaakt met de restaurants die bekroond zijn door
Gault Millau, niet zo prestigieus als de Michelinsterren, maar toch niet zonder
betekenis mag ik stellen. Er zijn in onze regio nog al wat hoge waarderings-cijfers
uitgedeeld en dat doet een cullinair georienteerd mens toch behoorlijk veel
plezier. Het absolute toprestaurant van de omgeving is trouwens te vinden op de
hoek van onze straat, nauwelijks 200 m van onze voordeur, niet dat ik daar in enige
verdienste claim Met 16 op 20 pronkt De Pastorie samen met De Cuylhoeve in
Geel aan de top van de lijst gelauwerde Kempische restaurants. Het is wel niet
meteen een zaak waar we alle dagen de benen onder tafel gaan steken, dat valt
buiten de reikwijdte van ons pensioentje, maar een enkele keer mag een mens
zicht eens laten gaan toch? Op een dag als deze, met het krantenbericht en de
cijfertjes nog vers in mijn hoofd vind ik het dan weer wél leuk om even een foto
te maken als ik er voorbij gewandeld kom.
Wapenstilstand-dag
vandaag. Helemaal overspoeld door de activiteiten en herdenkingen rond
wereldoorlog 1 zouden we haast vergeten dat er ook in onze eigen gemeente
aandacht wordt besteed aan de dapperen die streden voor onze vrijheid. De
oudstrijders die in een aparte hoek van het kerkhof begraven zijn in Lichtaart
verdienen op een dag als deze ook onze aandacht vind ik. Het zijn niet allemaal
gesneuvelden die daar liggen, integendeel, de meesten stierven een natuurlijke
dood. Maar je hoeft niet gesneuveld te zijn om een held te zijn toch? Ik vind
het mooi dat de gemeente ze na hun dood de eer gunt samen op een speciaal voor
hen gereserveerd perceel te rusten.
Tijdens een korte avondwandeling met Phaido ben ik even tot op het kerkhof
gelopen om op deze manier mijn eerbied en hulde te uiten.
De 11de
november vieren we met zn allen wapenstilstand. Maar veel ouder is de traditie
in sommige delen van Vlaanderen om dan Sint Maarten te gedenken. De Sinte Mette
viering wordt in Lommel en omstreken nog steeds in ere gehouden. Ieder buurt
vindt wel een plek om een stapel afval- of verzameld ander hout in de fik te
steken en daar rond een gezellig feestje te bouwen. Onze vaste prik is dan ook
telkenjare de Fabrieksstraat in Lommel Barrier waar onze vriend Gerard al
maanden aan het sparen is om al wat brandbaar is op een enorme stapel te
verzamelen De gezellige sfeer, de alcoholische versnaperingen, de boterham met
spek, ik zou zo niet een twee drie kunnen zeggen wat er nu het leukste aan is,
maar ik zou het voor geen geld van de wereld willen missen.
We hadden deze keer wel enkele twijfels want we hebben ons nu eenmaal voorgenomen Phaido overal mee naar toe te nemen en honden zouden bang zijn van vuur
wordt algemeen aangenomen Onze woef bleek evenwel zonder enige twijfel te
vertrouwen op de inschatting van het vrouwtje en het baasje en toen we hem
vroegen om samen met het vrouwtje voor de vuurhaard te poseren was dat geen
probleem.
Het
zal in mijn kennissenkring wel algemeen geweten zijn dat ik graag met photoshop
zit te spelen. Bijgevoegd resultaat van een uurtje fotograferen en bewerken is
daar ook een uiting van.
Aanstaande vrijdag vindt in Lichtaart de grote jaarlijkse verenigingenquis
plaats. Omdat wij vorig jaar gewonnen hebben met de fotoclub is het aan ons om
te organiseren deze keer. Het is een traditie dat er telkenjare naast de
eigenlijke quis een wedstrijd is waarbij iedereen tegen betaling ergens op kan
gokken. Omdat we vonden dat het toch iets met fotografie te maken moest hebben
bedachten we dat het leuk zou zijn een vlieg te fotograferen die op een muur
zit, die foto dan in 1000 vakjes te verdelen en de mensen dan te laten raden in
welk vakje de vlieg zat. De vlieg hebben we weggetoverd bij het gokken
natuurlijk. Na afloop wordt dan de originele foto mét vlieg getoond, wordt de
winnaar bekend gemaakt en is onze kas hopelijk weer een beetje vetter gespijsd.
Deze namiddag heb ik dat dus allemaal in elkaar geknutseld. Zó zal de
uiteindelijke oplossing er uit zien. Voor de slimmerikken die én deze blog
volgen én vrijdag zullen deelnemen aan de quis wil ik er volledigheidshalve
toch aan toevoegen dat ik misschien de vlieg wel van plaats veranderd heb voor
deze gelegenheid misschien ook niet. J
We zijn deze
voormiddag naar Retie gereden om een lange wandeling te maken in het
Prinsenpark. Enige duiding is hier misschien nodigvoor de niet-Kempenaars Het Prinsenpark is
het natuurgebied waar de bospoeper uit de TV serie Van Vlees en Bloed zijn
ding deed. Van ons mag je gerust aannemen dat dit domein ook voor heel andere
dingen dan het bedrijven van de buitenechtelijke liefde in open lucht geschikt
is. Er zijn diverse wandelroutes uitgezet en zeker in de herfst zouden wij dit
aan elke natuurliefhebber en wandelaar durven aanbevelen. Phaido vond het ook
geweldig trouwens.
Het hoogtepunt kwam evenwel na de wandeling. Na tien dagen onthouding omdat ik
een lange stevige antibiotica-kuur onderging om van een vervelend abces af te
geraken mocht ik vandaag weer Hoeft het gezegd dat de Duvel in het
nabijgelegen Meulezicht heerlijk smaakte?
Eddy is weer
even in het land. Na de behandeling voor zijn ziekte moet ie om de zes maanden
een grote check-up laten doen en dan komt ie voor 14 dagen overgevlogen van
Gambia. We hebben al een hele tijd geleden besloten om definitief een punt te
zetten achter de serie reunieconcerten met ons bandje van een halve eeuw
geleden maar dat wil niet zeggen dat we niet nog eens een keer samen lekker
mogen gaan eten natuurlijk. Vroeger zouden we samen het nachtleven ingedoken
zijn met alle gevaren en uitspattingen van dien maar tegenwoordig zijn we een
beetje meer bezadigd geworden en vinden we het al goed als we nog eens de benen
onder tafel kunnen steken in een degelijk restaurant. De Brugwachter hadden we
uitgekozen en we hadden weer zoveel bij te praten dat ik warempel vergeten had
de nodige fotos te maken. Toen we afscheid hadden genomen wilde ik alsnog een
herinnering aan de avond in de vorm van een nachtopname van het restaurant. Ik had
mijn spullen al uit de wagen gehaald toen ik moest constateren dat ik het
verbindingsplaatje om de camera op het statief vast te zetten niet bij had Verdomme toch dan maar uit de losse hand. De
6D laat gelukkig hoge ISO-waarden toe zonder onoverkomelijk veel ruis.
Bijgaande opname is gemaakt met ISO 12800, F4 en 1/60 sec. sluitertijd.
Uiteraard heb ik in de nabewerking enige ruisreductie toegepast maar verder is
er eigenlijk weinig aan gebeurd. Misschien dat ik vanaf statief met een HDR
opname er meer uit had kunnen puren maar in deze omstandigheden was ik er al
meer dan tevreden mee.
Dat Phaido
het hart van Wieteke gestolen had is een zwaar understatement. Nu is dat wat
Phaido betreft niet eens zo uitzonderlijk want die steelt ieders hart en bij
Wieteke had ie bijzonder weinig moeite, dat is namelijk een dierenvriendin
zoals er maar weinig rondlopen. Het verwonderde ons dus ook helemaal niet toen
we te horen kregen dat ze ook een pup besteld had, en jawel hoor, ook een
golden retriever. Guusje zou hij gaan heten en ondertussen is die alweer enkele
weken in zijn nieuwe thuis, onder de vertroetelende zorg van zijn nieuwe mama.
Vandaag kwamen ze op bezoek en de kennismaking met Phaido was iets waar we
allemaal naar uitgekeken hadden. De confrontatie verliep zonder enig probleem,
Phaido vond op zn tijd wel dat het enthousiasme van zijn jonge soortgenoot
soms een beetje te veel werd en hij liet dat ook wel een enkele keer blijken,
maar uiteindelijk konden ze best goed met elkaar opschieten. Ik ga er dus van
uit dat die twee binnenkort goede vriendjes zullen worden als we regelmatig
samen aan de wandel gaan.
Toen ik er deze
morgen, voor mijn doen redelijk vroeg, uit kwam zag het er even naar uit dat we
een heerlijk zonnige dag zouden krijgen. Na de koffie, het ontbijt, mijn
krantje en de post was er, toen we buiten kwamen voor de dagelijkse wandeling,
totaal onverwacht een flinke portie nevel over de Kempen geslopen. Meestal is
het andersom en komt zonneschijn na ochtendnevel maar een beletsel om
goedgemutst aan ons rondje Smallebroeken te beginnen was het geenszins. Een
beletsel om met het fototoestel op jacht te gaan was het evenmin. Een
verlokkelijk blauwe hemel of prachtige wolkenluchten waren er niet bij
natuurlijk maar het diffuse licht was precies goed om de sfeer van deze tijd
van het jaar te schetsen. Triest Allerheiligenweer wil ik het niet noemen, ik
zou eerder spreken van serene herfstsfeer.
Phaido is voorop gelopen, die kent inmiddels de weg en in de verte staat ie op
een fotograferend baasje te wachten, de zandweg slingert zich richting nevelige
verte en enkele herfstkleuren vrolijken het plaatje net voldoende op. Meer moet
dat niet zijn om de landschapsfotograaf te plezieren. Het hoeven niet altijd
spectaculaire beelden te zijn van verre reizen
Het is nog
altijd paddenstoelentijd. Er zijn vorige maand al enkele fraaie exemplaren
voorbij gekomen op deze plek, maar wat ik vandaag voor de lens kreeg kon ik
toch echt niet laten liggen. Ik heb zelden zoveel vliegenzwammen bij elkaar
gezien. Over enkele tientallen meters stonden massas rood-wit gevlekte
schoonheden te pronken. Hier waren voldoende hallucinogene
middelen voorhanden om gans de provincie een week lang apestoned te laten
rondlopen
In de wegberm was een hele kabouterstad te bewonderen. Er waren nogal wat
fotomogelijkheden: een totaalbeeld, enkele mooie details of een van de
deelclusters van de grote agglomeratie Uiteindelijk koos ik voor deze foto van
een van de grotere deelgemeenten, maar in de nabijheid waren er nog wel enkele
voorsteden die de moeite waard waren. Op mijn facebook-pagina zal ik er nog wel
enkele plaatsen.
Nu het
fotosalon voorbij is hebben we eindelijk de tijd gevonden om te doen wat nog
altijd een mooie traditie is: rond Allerheiligen bezoeken we de graven van onze
dierbaren Wij zijn daarom vandaag naar Lommel en naar Peer gereden. Josee had
samen met haar broer het graf van hun ouders vorige week al gefatsoeneerd, en
om op alles voorbereid te zijn hadden we nu toch ook maar poetsgerief
meegenomen toen we in Peer naar het kerkhof gingen. Bij de plek waar de urnes
van pa en ma zijn bijgezet was alles piekfijn in orde. Op het oude gedeelte
waar vlak bij elkaar nog een aantal Schrijversen liggen daarentegen was wel
enig poetswerk nodig. Het graf van Marie-moentje-Schrijvers, mijn grootmoeder,
die jaren bij ons verbleef en die voor een groot gedeelte onze kinderen
opvoedde terwijl wij vaak in het buitenland aan het muziek maken waren, hebben
we een grote beurt gegeven. Eerlijkheidshalve moet ik de we uit de vorige zin
specifiëren: Josee deed het poetswerk terwijl ik dat fotografeerde
Het zit er
op. De fotos zijn weer uit de kaders, de kaders van de panelen, de projector
staat weer in de club, de belichting is gedemonteerd, de laatste drank is
opgedronken, de zaal is opgeruimd en wij blikken met zn allen terug op een
meer dan geslaagd salon. Nog een laatste officieel bedankje vanwege de
voorzitter voor de inzet van alle leden en dan ging het richting La Torre,
het Italiaanse restaurant, een van onze sponsors.
Ik had voor deze laatste shift mijn D6 thuis gelaten maar om, in het geval er
zich iets fotografeerbaars zou aandienen,toch niet zonder wapens te zijn had ik het kleine Sony toestelletje
van Josee meegenomen en die laatste wilde voor de gelegenheid ook wel enkele
keren op het knopje drukkenmet de stand op automatisch. In lichtarme omstandigheden bleek evenwel
pijnlijk dat de kwaliteit van dat ding toch niet kan tippen aan mijn Canon
Maar goed, er is nu eenmaal een uitspraak die nooit dichter bij de waarheid
was: De beste camera is die welke je bij de hand hebt
Alle
clubleden worden ingeschakeld om het fotosalon zo vlot mogelijk te laten
verlopen en iedereen draagt bij naar zijn eigen mogelijkheden en talenten. Een
onderdeel waar ik zelf behoorlijk wat affiniteit mee heb is de biertap. Geen
wonder dus dat ik regelmatig aan de toog te vinden ben en voor deze gelegenheid
zelfs aan de andere kant, de kant waar er gewerkt wordt en niet geconsumeerd.
Met dat niet-consumeren zou ik trouwens toch geen probleem hebben gehad omdat
ik aan de antibiotica zit. Ik wil van een vervelend abces verlost geraken en ik
moet dus een tijdje van de alcohol blijven Als je aan het werk bent valt dat
een stuk lichter. J
Collega Alex was zo vriendelijk met mijn toestel even een foto te maken van
cafébaas Pol achter zijn twee tapkranen. Toen ik thuis kwam kon ik de
verleiding niet weerstaan om er alsnog iets aan te veranderen met de hulp van
de firma Photoshop. Ontdek de fout