Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
09-10-2014
09 oktober Het hof van Tielen
Er zijn
dagen dat je probleemloos naar een of andere Europese hoofdstad reist met de
trein om daar wat te gaan fotograferen en er zijn dagen als vandaag, dagen waar
je eigenlijk niets gepland hebt en je de weersomstandigheden de gang van zaken laat
bepalen. We hadden het droog kunnen houden tijdens de wandeling met Phaido deze
morgen en enkele buien en evenveel opklaringen later vond ik de tijd rijp om toch
maar even de fiets uit de garage te halen. Een uurtje er tussen uit om de
vermoeidheid van gisteren wat te counteren en eventueel een leuke
fotomogelijkheid te spotten, dat was het plan. Meer inhoud had dat plan niet
want het was louter toevallig dat ik richting Tielen fietste. Het Hof - of kasteel
- van Tielen zou wel eens een leuk onderwerp kunnen zijn voor de blog vandaagbedacht ik onderweg. Het
dateert uit de veertiende eeuw heb ik ooit gelezen en hoewel het enkele malen
verbouwd is en de meeste delen ervan wel enkele eeuwen jonger zijn ziet het er
toch vrij authentiek uit.
Je kunt daar evenwel slechts van uit een beperkt aantal posities je onderwerp voldoende in beeld krijgen. Ik kwam dus thuis met enkele shots die erg leken op wat ik al ooit eerder
gefotografeerd had. Deze foto van de rechtervleugel, met de oude ophaalbrug
vond ik wel iets hebben en daar ben ik dan ook mee aan de slag
gegaan om er wat meer sfeer in te brengen in de nabewerking. Ik heb na enig geëxperimenteer de kleurverzadiging een
flink eind terug gehaald en voor het vroege herfstgevoel heb ik er ook nog een snuifje sepia in gemixt.
Om vijf uur
ging de wekker in huize Pol en Josee. Ik zou samen met schoonbroer Swa naar
Parijs gaan om het autosalon aldaar te bezoeken. Best doenbaar in één dag had
ik bedacht. Zes uur vier en twintig, de trein in Herentals naar Brussel Zuid.
Acht uur dertien, de Thalys naar Parijs. Met de Métro naar Porte de Versailles
om naar de nieuwste bolides te gaan kijken. Na de middag toch even de
verleiding niet kunnen weerstaan om ook enkele niet te missen Parijse
highlights te gaan bezoeken. Place de la Concorde, Obélisque, Champs Elysées,
Arc de Triomphe, tussendoor twee halve liter frans bier gedronken in de bistrot
Alexandre, een op de Seine drijvende drankgelegenheid aan de gelijknamige brug,
prijskaartje 18 (!!!), Eiffeltoren nog een geocache opgeraapt daar in de
buurt pffff. Wat is die metro toch fijn als je een dagkaart hebt. Nog snel een
pizza in de buurt van de gare du Nord en de omgekeerde weg terug naar huis. Om
negen uur weer bij moeder de vrouw, moe, maar voldaan.
Ondanks de vele gefotografeerde Parijse must-sees, heb ik toch iets van het autosalon
gekozen om deze dag te illustreren. Dat was immers de oorspronkelijke kapstok om dit dagje Parijs aan op te hangen. Ik was bijzonder gecharmeerd door de inrichting en
de belichting van de Nissan stand, de ook al in Brussel opgemerkte computer-gestuurde
lampenhemel van Renault in de achtergrond zag ik in dezelfde kijkrichting en die
combinatie vond ik een foto meer dan waard.
of is het
Het pompoen-kabouterhuisje ?
Inwoners van groot Kasterlee dragen hun bijnaam de pompoenpapeters met
fierheid. Van alle zelfverklaarde pompoendorpen in Vlaanderen en omliggende gebieden
zijn wij zonder twijfel het pompoenste. Het is weer oktober en dan hebben wij ieder
jaar de pompoenschieterij, de pompoenmarkt, de pompoenweging en de
pompoenregatta. De drie dorpskernen zijn telkens weer uitbundig versierd met
pompoen-constructies groot en klein, eenvoudig of ingenieus
Ook onze kabouters van de bij kinderen uit de regio gekende kabouterberg doen
telkenjare hun duit in het zakje qua pompoengekte. Een van hun huisjes wordt
met pompoenen versierd en ergens in de gemeente te pronk gezet. Deze avond
kwamen we er langs en het was niet geheel toevallig dat ik statief en camera
meegebracht had.
Kabouters en pompoenen, een leuke combinatie.
In de loop
van de vooravond ben ik nog eens rond de Melle gaan wandelen met Phaido. Dat
was geen toevallige bestemming natuurlijk, er lag daar een multicache die ik
nog niet op mijn palmares had staan. En uiteraard combineert deze jongen dan
diverse hobbies. Wandelen in de natuur, al dan niet achter de GPS aan lopend,
genieten van de vogeltjes, de planten, de bloempjes, de bomen en het groen, de paddestoelen
en op zn tijd de nodige fotos maken van al dat moois, het is weer eens wat
anders dan de ganse dag bezig zijn met computers, smartphones, tablets of
andere laptops. Het echte leven is toch nog altijd interessanter dan het
virtuele
Uit de foto-oogst van de tocht koos ik voor deze shot van een natuurgebied dat
zeker in deze tijd van het jaar het bezoeken meer dan waard is. Ik heb bewust
de compositie erg eenvoudig gehouden en de regeltjes toepassen, daar heb ik ook
niks tegen. Opdeling in drie horizontale vlakken met een eenvoudig
voorgrond-object op een sterk punt. Zo simpel kan landschapsfotografie zijn.
O ja, de geocache heb ik tussen al dat gefotografeer door ook gevonden. Geïnteresseerden
kunnen dat controleren op de pagina van geocaching.com. Het was de GC42M4W die
er vandaag aan moest geloven en mijn log met het relaas van de tocht kun je
daar vinden. Mijn geocache-naam zal wel duidelijk zijn J
Het gaat
ineens erg snel met ons weer. Gisteren was het nog zomer en vandaag zitten we
midden in de herfst. Zonder dat we het in de gaten hadden waren de blaadjes aan
de bomen al aan het verkleuren en op een druilerige dag als vandaag valt dat dan
ook ineens op. Spinnen, daar hadden we het eerder deze week al over. Bloemen,
struiken, paddenstoelen de natuur ziet er plots heel anders uit. We zullen er
aan moeten wennen dat we in een ander seizoen zijn aanbeland.
Voor de prachtige herfsttinten die we als fotograaf zo weten te appreciëren is
het nog iets te vroeg, maar als je een onderwerp zoekt om je fotohonger te
stillen dan vind je ook in deze periode zat mogelijkheden en daarvoor hoef je vaak
niet eens ver van huis te gaan. Als je herfst en bloemen in één zin gebruikt
dan kom je meestal uit bij chrysanten, maar er zijn er nog andere gelukkig. Neem
nu die mooie gele herfstbloemen voor ons raam, die zonder dat we daar iets voor
moeten doen, ons elk jaar weer opnieuw komen plezieren. Het was al een beetje
aan de donkere kant toen ik me deze avond plots realiseerde dat er een nog
helemaal leeg geheugenkaartje in mijn toestel zat te wachten op de dagelijkse megapixels.
Het eerste waar mijn oog op viel waren die bloemen. Die gele kleur vind ik
altijd best moeilijk om voldoende definitie in te krijgen bij het fotograferen.
Ik heb dan ook erg zorgvuldig het toestel op statief gezet, een groot diafragma
gekozen voor een kleine scherptediepte, scherp gesteld op de meest linkse bloem
in beeld, enkele shots met licht afwijkende waarden gemaakt, de beste er uit
geselecteerd en in de nabewerking heb ik uitgebreid gebruik gemaakt van de
diensten van Photoshop en Nik-filters tot ik tevreden was met het resultaat.
Make it
happen for Liv, de benefiet happening voor het dochtertje van een van de
dansleraressen van Balance Health Center was een groot succes deze avond. Liv
heeft een zeer zeldzame vorm van leukemie, is erg ziek, ligt in het UZ in Gent
en om Liv en haar ouders te steunen zijn er al een hele tijd allerlei
initiatieven gaande. Die kaderen allemaal in een grote actie Make it happen
for Liv en vandaag was het dus de grootse finale. Men kon sponsoren door te lopen
of te wandelen à rato van 1 per kilometer, maar gewoon iets consumeren of
doneren mocht ook natuurlijk. De doos voor de anonieme giften had ook veel
succes en straks loopt Tim van Balance naar Gent, toch wel zon 100 km, als
dank en tegenprestatie voor alle deelnemers en gulle schenkers.
De ernst van de toestand van Liv was natuurlijk niet van dien aard om er een
uitbundig feest van te maken, maar toch was het er best gezellig. Er was een
bandje, De mannen van Gisteren en die wisten de goede snaar wel te raken. Vóór
de start van het sportieve deel kwam Tim even het podium op om nog een en ander
vertellen. Tim tussen de bandleden Op dat soort momenten zit ik natuurlijk te
wachten Klik !!!
Spinnentijd.
Eergisteren had ik de plantenspuit nog nodig om de dauwdruppeltjes op een
prachtig web een beetje te helpen en vandaag hing deze kanjer op nauwelijks 5
meter van onze achterdeur. Deze keer heb ik de macrolens er op gezet om m wat
beter in beeld te krijgen.
Hij/zij hing bewegingloos in het web te wachten op prooi en zo kon ik rustig de
tijd nemen om de camera op statief te zetten en nauwkeurig scherp te stellen. Echt
gemakkelijk was dat laatste niet want met die lens heb je maar een heel kleine
scherptediepte en die dikke spin was altijd wel ergens onscherp uiteindelijk
heb ik het goede compromis gevonden en kan ik leven met dit resultaat.
Ik vind spinnen sowieso prachtige beesten, nuttig zijn ze ook en er is geen
enkele reden om er bang van te zijn, laat staan ze buiten te zetten als je er
een ziet in huis, of erger nog ze dood te trappen. Elke mug, vlieg of wat voor
ander zoem- of prikbeest dat ze in hun net verschalken hoef ik zelf niet dood
te meppen J Meteen nadat ik vond dat ik wel voldoende takes
had om er toch zeker één goede uit te kunnen kiezen vloog er trouwens een
langpootmug in het web. Ik heb gefascineerd staan toekijken hoe snel de spin er
op af dook en hoe de prooi binnen de kortste keren vakkundig verpakt was en
klaar om opgepeuzeld te worden
Een feest,
speciaal voor alle vrijwilligers, dat is een jaarlijkse attentie die we met
plezier in ontvangst nemen om onze inzet te honoreren. Vandaag was het dus vrijwilligersfeest
in Lommel. Een etentje en een drankje, meer moet dat niet zijn eigenlijk. Maar
er was meer Een leuk optreden van een cabaretgroep gevolgd door een dansavond
met een diskjockey die muziek draaide uit tijden dat je nog melodieën kon
herkennen en ritmes zich niet beperkten tot keiharde boenkeboekes. Er kwam op zn
tijd zelfs eens een slow voorbij Waar is de tijd?
Dat het leuk was en dat iedereen dikke fun beleefde zouden we kunnen
illustreren met tientallen fotos, maar we moeten ons beperken tot deze ene
Ik was al
enkele dagen op het goede moment aan het wachten om achter de spinnen aan te
gaan in de tuin. Ik had enkele mooie webben met uit de kluiten gewassen
kruisspinnen op mijn in de gaten houden-lijstje staan en nu ze voor deze
morgen nevel voorspeld hadden dacht ik dat het zover was. Voor één keer ben ik
dus eens zeer vroeg uit de echtelijke bedstee gesukkeld en vol goede moed dacht
ik aan prachtige nevel-spinrag-fotos.
Helaas de luchtvochtigheid bleek toch niet van dien aard dat ik de verwachte
met dauwdruppels overladen kunstwerkjes te zien kreeg. Niet getreurd evenwel,
dan is er altijd nog de nevelspuit die Josee wel eens pleegt te gebruiken om de
plantjes en de bloempjes een fris laagje mee te geven. Ik wil graag bekennen
dat ik flink geneveld heb voor ik de fotos kon maken die ik in gedachten had.
Kenners zullen misschien wel zien dat het geen natuurnevel is maar ik ben er
best gelukkig mee.
Voor ik in de toekomst nog eens zo vroeg opsta wil ik echt wel zeker zijn dat
er ook een echte erwtensoep over de Kempen hangt en dan laat ik me wel wekken
door het vrouwtje maar dan heb ik
misschien wel geen zin meer om er uit te komen J
We zullen
maar niet klagen over het weer tijdens deze septembermaand. Wat een
schitterende nazomerdag kregen we weer vandaag! We hebben dan ook uitgebreid
van de gelegenheid gebruik gemaakt om de natuur in te trekken. Na de dagelijkse
vaste-prik-wandeling langs de Smallebroeken vonden we dat we in de loop van de
namiddag het nummer zeven van de serie Bosbergen-geocachen die we vorige week
niet te pakken kregen nu ook nog maar moesten gaan plukken. En het werd weer
een fijne tocht. Het gebied kenden we uiteraard al en zo konden we enkele
ommetjes inlassen waarvan we wisten dat er fotomogelijkheden waren. We kwamen niet
geheel toevallig langs deze zandduin waar Josee wel een wedstrijdje wilde lopen
tegen Phaido ongelijke strijd natuurlijk. Voor het fotoplezier heb ik ze het
enkele keren laten overdoen ( J )... en ik heb er wel enkele leuke shots aan
overgehouden. Onze vliegende hond had al van in de start een flinke voorsprong
Treinen, het
heeft iets fascinerends voor de doorsnee-amateurfotograaf. Ook binnen onze
fotoclub zie ik ze regelmatig voorbij komen als er weer eens nieuw werk wordt
getoond. Vaak is dat dan in een foto die, middels een ietwat langere
sluitertijd, beweging en snelheid in beeld wil brengen een beetje zoals ik hier
ook weer geprobeerd heb.
Nu was dat in dit geval niet eens zo extreem lang: 1/3 seconde voldoende
evenwel om het effect dat ik zocht ook te vatten. Enkele bedenkingen heb ik wel
bij dit beeld.
Zo geldt als regel dat je de beeldstabilisatie uitzet als je fotos maakt vanaf een
statief, maar de voorbij denderende trein veroorzaakte zoveel trillingen dat de
opname, ondanks zorgvuldig op voorhand naar een bepaalde plek focussen met een
heel klein diafragma (f22), bij vergroting niet echt gestoken scherp is. Dan
vraag ik me af of je bij voorbij denderende treinen en vergelijkbare
aardbevingen die stabilisatie alsnog wél moet ingeschakeld laten. Voorts merkte
ik tot mijn verbazing op hoe zo ongeveer
iedereen die deze foto voor het eerst zag meende dat de trein net voorbij was
terwijl ik er wel zeker van ben dat ie nog naar me toe komt ik was er zelf bij
Eigenaardig. Interessant genoeg om de foto even met andere ogen te bekijken
als ie vragen oproept is het toch al iets meer een goede foto toch? Dat is ook
zo een van die regeltjes J
Na een
middag geocachen en wandelen in de natuur zaten we op het terras van café De
Kroon in Lommel te genieten van een welverdiende verfrissing toen mijn oog viel
op deze old-timer die een eindje verderop geparkeerd stond. Ik kon mijn
nieuwsgierigheid niet bedwingen, liet de vrienden even in de steek en wilde dat
wel eens langs alle mogelijke andere kanten bekijken. Er hing een briefje op de
voorruit waarop geschreven stond: Staat geparkeerd voor trouwfeest. Foto
links, foto rechts, foto uit een hoog standpunt, foto uit een laag standpunt
toen ik voldaan terug achter mijn Duveltje zat op het terras zag ik enkele
minuten later dat de politie er aan kwam in gezelschap van een takelwagen en
dat ze aanstalten maakten om de schoonheid weg te slepen. Zonder de precieze
omstandigheden, redenen en inbreuken te kennen mag ik uiteraard niet oordelen
omtrent deze actie, maar ik vind het alleszins onwaarschijnlijk dat iemand last
zou gehad hebben van een daar geparkeerd voertuig. Bij mijn weten is daar ook
geen parkeerverbod op zondag. Maar goed, misschien was er wel een verdacht
pakje gesignaleerd op de bestuurderszetel, je weet maar nooit is deze ISIS-tijden
met enige creativiteit kunnen we nog wel wat andere mogelijke redenen bedenken.
Feit is dat de takelwagen binnen de kortste keren zijn werk gedaan had en dat
de old-timer uit het straatbeeld verdwenen was en een bruiloftsfeest vakkundig
verknald neem ik aan. Ik heb van de wegsleepactie ook fotos gemaakt uiteraard,
een beetje stiekem weliswaar, je moet de politie niet nodeloos voor de kop
stoten he maar ik vond toch dit plaatje van een ongestoord op een rustig
plekje staande beauty net iets mooier.
Het
oorlogsverleden van onze kontreien krijgt de laatste tijd weer enorm veel
aandacht. Er zijn uiteraard de vele herdenkingen, plechtigheden en evenementen
rond 100 jaar Grote Oorlog maar het is ook 70 jaar geleden dat D-day plaatsvond
en dat wij bevrijd werden van de Duitse bezetting. Om dit te gedenken was er
vandaag een historische rondrit van een militaire colonne doorheen onze streek
en naast enkele plechtigheden op bijzondere plaatsen, zoals het Brits militair
kerkhof in Kasterlee en de gedenksteen in Geel Ten Aard, kon je aansluitend op
die plaatsen ook de voertuigen wat beter gaan bekijken.
Wij hadden natuurlijk de camera meegenomen en kwamen thuis met een karrevracht
fotos van jeeps, tanks, vrachtwagens, pantservoertuigen en uiteraard ook het erbij
horende personeel. Zowel rollend materiaal als de kledij van de militairen
waren verrassend authentiek en we hebben alle respect voor de mensen
hobbyisten die hier mee bezig zijn.
Deze luxe wagen voor een twee-sterren-generaal was een vreemde eend in de bijt
tussen alle zwaar materieel. De figuranten misstaan helemaal niet op het
plaatje. De Belgische nummerplaat vind ik dan weer wél een dissonant
Feest in
huize Pol en Josee. Het is precies één jaar geleden dat Phaido ons gezinnetje
kwam vergroten. Nogal vanzelfsprekend dat het vandaag over onze trouwe viervoeter
zou gaan.
Als wij s vrijdags binnen ons engagement als vrijwilligers gaan wandelen met
de bewoners van woon- en zorgcentrum Hoevezavel in Lommel mag Phaido mee
natuurlijk. In Hoevezavel hebben ze ook twee huishonden, een zwarte labrador Otti,
een teefje, en de gouden retriever Quinten, een reu nu ja, eigenlijk is het
bijna een witte retriever Dan merk je dat er binnen de hondensamenleving ook goede
en minder goede relaties bestaan, vriendjes en rivalen. Met Quinten kan Phaido
erg goed opschieten, maar de houding tegenover Otti is erg onderkoeld, redelijk
vijandig zelfs en dat is wederkerig. Als het vrouwtje snoepjes uitdeelt gebeurt
dat op een ogenblik dat Otti niet in de buurt is en dan komen Quinten en Phaido
zij aan zij zittend braaf om hun hapje vragen. Otti krijgt dan achteraf elders
ook wel iets, maar met zn drieën samen dan zit het er bovenarms op .
Je ziet het
goed, dit is inderdaad een paardenvijg, stront om het maar eens met enige
gevoelswaarde te zeggen. Of ik dit mooi vind? Neen, natuurlijk niet, en de foto
pretendeert ook niet naar een prijs te dingen door zijn kompositie,
kleurenrijkdom of originaliteit. Of ik dan iets tegen paarden heb? Neen, ook
niet, paarden zijn trouwe, edele, aanhankelijke dieren Ik kan me wel druk
maken over het feit dat sommige paardeneigenaars denken dat de grote hoop die
hun dier produceert en op de openbare weg deponeert daar zo maar mag blijven
liggen. Als wij met onze hond gaan wandelen worden wij geacht hondenpoepzakjes
bij te hebben en netjes de drollen op te ruimen. Niemand spreekt ooit over
paardenpoepzakken en toch is de hoop die meestal midden op de weg blijft liggen
vele malen groter dan wat onze Phaido achterlaat. De heren ruiters gaan er blijkbaar
van uit dat anderen alles wel zullen opruimen of dat de rotzooi vanzelf zal
verdwijnen zeker? Je zult er als
motorrijder maar met je voorwiel in terecht komen in een bocht
In het centrum van Lichtaart was het weer vandattume vandaag. Vlak bij de
Wannes lag er nog maar eens een uitgebreide verzameling vieze bruine overlast.
Een of andere alerte voorbijganger had er, bij wijze van grap neem ik aan,
enkele plastic friet-vorkjes ingestoken Smakelijk !!!
Toen we deze
namiddag Julieke afzetten bij Balance Health Center voor haar danslessen zagen
we dat er achteraan gefotografeerd werd. Dan is de nieuwsgierigheid van deze
jongen gewekt en gaat ie natuurlijk even kijken. Bleek dat er een fotoshoot
gaande was in het kader van de actie Make it happen for Liv.
Eerst even enige duiding. Liv is het dochtertje van Sofie en die is dan weer
een van de dansleraressen bij Balance. Liv heeft een zeer zeldzame, ernstige
vorm van leukemie en is erg ziek. Ze verblijft al een hele tijd in het AZ in
Gent. Om Liv en de familie te steunen vinden er allerhande acties plaats, op
zaterdag 4 oktober is er trouwens een groot evenement en ook daar kan iedereen
komen steunen door gesponsord mee te lopen, te wandelen of gewoon daar te zijn
en iets te doneren of te consumeren. Als je op die dag nog niks gepland heb zou
ik zeggen: allen daarheen om 18 uur, ik zal er ook zijn.
Deze namiddag stootte ik dus op een andere uiting van creativiteit rond
sponsorwerving. Ouders konden een fotoshoot van 20 minuten boeken voor hun
kinderen en de opbrengst zou integraal gaan naar Make it happen for Liv. Er
was een leuke set opgebouwd met belichting en ik vroeg beleefd of ik ook enkele
fotos mocht maken. De mama van de kids zegde meteen dat ze het niet erg vonden.
Zonder de fotografe van dienst te storen probeerde ik van in de achtergrond en over
de schouders ook enkel shots maar als snel merkte ik dat mijn collega daar niet
erg van gediend was. Ze liet dat ook al dan niet subtiel merken. Dat begrijp ik
volkomen, ik zou het waarschijnlijk ook niet leuk vinden als pottenkijkers mij
komen storen in mijn werk. Ik heb me dan ook maar zonder verdere kommentaar snel
teruggetrokken. Ik had wel al enkel mooie opnames. Ik ken noch de mama, noch de
fotografe, noch de kinderen, maar ik neem aan dat ik voor het goede doel en
voor de publiciteit er eentje in mijn blog mag gebruiken.
Er was
gisteren een nieuwe serie cachen verschenen op de site van geocaching-dot-com,
vlak bij de woonst van zoonlief Michael. Die zouden we vandaag samen eens gaan
ontdekken. In de loop van de namiddag dus naar Herentals gefietst en na
schooltijd trokken we de bossen in. Kleinzoon Jefke en zijn vriendje Flor
gingen namelijk ook mee en met zon sterk team kon het niet anders dan dat we
alles binnen een mum van tijd gevonden hadden. Hoera voor ons!
Terug naar huis fietsend gaat de route langs de Snepkensvijver en dan is de
roep om even langs de vogelkijkhut te gaan sterker dan het verlangen om zo snel
mogelijk bij moeder de vrouw te zijn en de benen onder de tafel te steken. Weinig
vogels te zien evenwel . Dan maar van het mooie avondlicht geprofiteerd om een
panorama van het landschap te maken.
Er was een
tijd dat Lichtaart Kermis een van de hoogtepunten van het jaar was, of beter
gezegd: twee van de hoogtepunten, want zowel in juli als in september was het
een lang weekend feest. De juli-kermis is ondertussen al enkele jaren geleden
afgevoerd en ook de zogezegd grote september-kermis is op sterven na dood. Ik
had donderdag vóór de vergadering van de fotoclub al wel gezien dat er een
danstent werd opgebouwd en vrijdag kwamen er nog enkele kramen, een
paardenmolen en zowaar een schuifaf bij, maar ook bij de foorkramers leek er
nog weinig animo te zijn om hier een leefbare bedoening van te maken.
Om eerlijk te zijn is het ganse kermisgebeuren me ontgaan gedurende het weekend
we hadden wel wat anders te doen en het was pas deze namiddag toen ik de
traditionele maandagse kermis-smoutebollen wilde gaan halen aan de kraam dat ik
constateerde dat er helemaal geen kraam meer was dit jaar Maar de enkele
attracties die er wel stonden waren geopend en dus vatte ik het plan op om in
de avond, tijdens het blauwe uurtje enkele sfeer-fotos te komen maken.
Half negen deze avond: er is nog één paardenmolen en één speelgoed-viskraam waar een
beetje licht brandt, werklicht. De kermis is voorbij, er zijn nog nul bezoekers
en de boel wordt afgebroken. Uit een gesprek met een mistroostige uitbater
leid ik af dat het ook voor hem de laatste keer is dit jaar.
Lichtaart Kermis einde verhaal denk ik.
De opname is uit de hand genomen met ISO 6400, 1/60 en f6,3. Helemaal ruisvrij
en gestoken scherp is ie dus niet, maar ik wilde de misschien wel laatst
mogelijke foto van een uitdovende traditie niet laten schieten
Paardenrennen,
dat situeer je als buitenstaander in Oostende, de Wellingtonrenbaan, daar hebben
we allemaal wel eens van gehoord. Waregem Koerse nog zo een link die we wel
kunnen leggen. Ascot, ergens in Engeland zou misschien ook een belletje kunnen
laten rinkelen maar Geel Ten Aard Het Langeriethof? Neen toch
We hadden het uiteraard al eerder gezien, vanaf de kanaaldijk als je er langs fietst
of aan de Langerietdijk vanaf de andere kant, er ligt daar een ovaal waar we
wel eens paarden gespot hadden, een paardenliefhebber met een privé-oefenrenbaan dachten we, dat hadden
we al eerder gezien in onze Kempen waar tegenwoordig meer paarden dan koeien
lijken te zijn
Vandaag waren we in de namiddag nog even naar de Kasseman gereden, iets verderop, om wat uit te
waaien met Phaido en toen we terug naar huis keerden leek het alsof we plots
doorheen de parking van een groot internationaal paardenconcours reden, zo druk
was het er. Onze aangeboren nieuwsgierigheid verplichtte ons om de wagen ook
maar te parkeren en gewapend met camera en telelens eens te gaan zien of daar
iets te fotograferen viel en of !!! Cijfertjes, namen, gegevens ik heb er
geen idee van, maar een keuze maken uit de vele opnames die ik maakte was niet
makkelijk. Dit is er eentje uit race nr 14, zes deelnemers aan de race, zes
paarden in draf, verbeten blikken in de bocht zo zie ik de foto-mogelijkheden
graag voorbij komen.
Het zag er
deze middag ondanks de twijfelachtige weersvoorspellingen toch redelijk goed
uit om te gaan fietsen. Ik was dan ook vol goede moed vertrokken zonder me te
bekommeren om extra regenkleding of wat voor andere bescherming dan ook. Met de
wagen binnendoor van Tielen naar Achterlee dat lukt niet, maar met de fiets
kan je er wel geraken, dan moet je toch de weg kennen, het is een zandwegel
nauwelijks de naam fietspad waardig. Je rijdt er een stuk langs de Kaliebeek, in
dit seizoen tussen de maisvelden en de knotwilgen en het ziet er allemaal heel
landelijk, groen en idyllisch uit. Nogal snel leek het er op dat ik toch een
nationale drache over me heen zou krijgen want in een mum van tijd waren er
dreigende wolken en ik zag zowaar een gordijn van zonneharpen die naderende
nattigheid leken aan te kondigen. Ik heb geprobeerd dat vast te leggen voor ik
ijlings richting huis terug draaide. Tien minuten later bleek dat helemaal niet
nodig te zijn want zo snel als de dreiging gekomen was, zo snel klaarde het ook
weer uit en het bleef de rest van de namiddag droog. Benieuwd of onze
weersvoorspellers het morgen weer even mis hebben want we zijn van plan nog eens
met die andere fiets er op uit te trekken, die zware, die met een 1100cc-motor