Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
22-02-2014
22 februari Klaartje en Sofie
Drukke dag
weer vandaag. We reden al vroeg naar Wuustwezel, want dochter en schoonzoon moesten
naar Kalmthout om elk op hun manier een bijdrage te leveren bij een bruiloft.
Dochterlief zou zingen in de kerk en schoonzoon, die iets heeft met dieren en
met Brabantse boerenpaarden in het bijzonder, zou het gezelschap met span en
koets naar kerk, gemeentehuis en feestlokaal voeren. Babysitten was er niet
echt bij, alles wat er van ons verwacht werd was dat we de twee jongsten naar
een initiatiedag van de muziekacademie zouden brengen. Hannelore zou daar
worden ingewijd in de zangkunst en Pieter wilde wel eens proeven van het
drummen en het slagwerk. Later op de dag zou daar ook nog een voorstelling aan
vast gekoppeld worden. Dus hadden we in de voormiddag nog ruim de tijd om een fikse wandeling te doen rond het
Stappersven in de Kalmthoutse Hei, en omdat we toch in de buurt waren gingen we
ook nog even kijken aan de kerk. De paarden stonden geduldig te wachten tot
bruid en bruidegom naar buiten kwamen, maar het duurde en duurde... En dan
stonden we weer voor een dilemma: ofwel blijven we kijken naar het vervolg,
ofwel gaan we genieten van de muzikale prestaties van de kleinkinderen Tja dan
winnen de kinderen natuurlijk. Fotos van het Stappersven staan op facebook, die
van de kleinkinderen reserveren we voor het jaaralbum en de foto van de dag
werd er dus een van Klaartje en Sofie voor de feestkoets.
Qua
mobiliteit waren we de laatste tijd een beetje gehandicapt. Fietsen met zn
tweeën kon alleen nog maar als Phaido thuis bleef en we hebben ons nu eenmaal
voorgenomen hem bij zo veel mogelijk van onze activiteiten te betrekken. We
hadden dus al een tijdje een fietskarretje voor honden besteld. Een van onze
goede vrienden werkt bij een groothandel in dierenartikelen en via hem konden we
zon ding aan een gunstige prijs kopen. Vandaag werd dat thuis afgeleverd, in
een doos van ruw geschat 25 x 65 x 90 cm. Ik moest onwillekeurig aan Ikea
denken.
Ik ben niet meteen een fan van het zelf in elkaar knutselen van spullen die je
bij de Zweedse meubelmultinational koopt en het leek er even op dat ik ook nu
weer een hoop narigheid en gesakker op mijn hals gehaald had, zeker omdat er
ook nog eens geen handleiding bleek bij te zitten. Gelukkig viel het allemaal
nogal mee gewoon enkele onderdelen uitklappen, vastzetten, wielen er op
klikken en klaar was ie.
We hebben Phaido meteen laten kennis maken met zijn nieuwe transportmiddel.
Eerst was ie niet erg enthousiast, maar toen hij merkte dat hij voortaan mocht
meerijden in een cabrio leek het toch of hij het al wat beter apprecieerde.
Zondag komt de eerste grote test, dan gaan we de jungle van de openbare weg op .
Bij de
Hobokense vesting van de firma Eriks hadden ze vandaag een open-deur dag voor
de klanten. Schoonbroer en geroutineerde beroepsfotograaf Dreeke had de klus op
zich genomen om van elke bezoeker een foto te maken en die bij het buitengaan
afgeprint mee te geven. Naarmate het duidelijker werd hoeveel bezoekers er
zouden komen en de voorziene klus meer en meer onoverzichtelijk werd vond hij
het wenselijk deze hobbyist in te schakelen om een deel van de taken over te
nemen. Ik vond het prachtig natuurlijk. Werken met een superprofessionele
belichtingsset, de Eos 1D leren kennen J, mijn fotobewerkingsroutines in de
praktijk toepassen hij hoefde het mij geen twee keer te vragen. Ik heb enkele
invalbeurten als fotograaf van dienst mogen smaken, maar mijn biotoop was in de
loop van een toch wel erg lange werkdag hoofdzakelijk deze ruimte. Een laptop
met Photoshop, een thermische HiTi-printer, een aantal geheugenkaartjes en
sloten koffie
Meer dan 400 fotos kreeg ik te verwerken. Elke foto moest van het
geheugenkaartje naar de laptop, dan naar de goede resolutie omgezet, ingepast
in een sjabloontje dat door Eriks was aangeleverd en tenslotte afgeprint worden
pffff.
We hebben het klaargespeeld en we hebben het overleefd, maar mijn oren zijn wel
zwartgeblakend van de rook die er in de loop van de dag begon uit te
ontsnappen. Zwaar? Jazeker toch vond ik het nog leuk ook. De file richting
Antwerpen deze morgen was wat mij betreft het enige minpunt van de dag, daar zou
ik niet elke dag in willen zitten.
Ik had het
er vorige week ook al over, als we op woensdag de kleinkinderen in Herentals
van school moeten halen kunnen we net zo goed een uurtje eerder vertrekken en daar
een rondje gaan wandelen met Phaido. Afwisseling van spijs doet eten zegt het
spreekwoord. Vandaag bood er zich een onverwacht probleempje aan. Toen we
eenmaal ter plaatse waren moest Josee toch even terug naar Lichtaart en dus hadden
we de keuze: ofwel doen we de wandeling zonder haar, ofwel gaan we samen over
en weer en gaan we deze namiddag op onze vertrouwd traject een frisse neus
halen. Deze namiddag had ik evenwel al andere verplichtingen, dus het werd de
eerste optie. Phaido en ik hebben de beproeving zonder al te veel averij doorstaan.
J
Phaido weet ondertussen wel dat baasje regelmatig met dat zwarte ding voor zijn
gezicht in allerlei richtingen staat te kijken en hij wacht dan ook geduldig
tot we samen weer verder trekken. Baasje vind het vaak niet erg dat Phaido ook
in beeld komt als hij een kompositie bedacht heeft om iets te fotograferen. De
kapel aan de kant van het kerkhof werd als onderwerp wat mij betreft nog net iets
interessanter met die stoere waakhond er voor.
Ja jong dor
hem ik leere zwemme. Ik denk da iedere gast uit de Kolonie of de Barrier dor wel
oojt gezwomme hee. Dor kroope we booven op en dan dooke we dr af, en da is
toch nie zo diep dor he. Ik zou da nie mir durreve, mar ja as ge jonk ze dan
doede zon dinge eh
Aan het woord is Thei Theo Loots, mede-gitarist van dat bandje waar we de
moeders van ongehuwde dochters de daver mee op het lijf joegen in de sixties. Na
de reunies die we in het voorbije decenium alsnog uit onze oude knoken wisten
te schudden zijn de vriendschapsbanden meer dan overeind gebleven en regelmatig
trekken we er tegenwoordig samen op uit met onze meisjes. Vandaag vertrokken Theo
en ikzelf dus met Josee en Ellygorett Phaido mocht ook mee natuurlijk voor een
mooie wandeling in het gebied van de Heuvelse Hei. Toen we langs de grote Fossé
en de blokken liepen kwamen de verhalen van vroeger los. Reden genoeg voor mij
om de camera weer maar eens boven te halen.
Twee of meer
hobbies combineren, men kan mij er wel vaker op betrappen. Ik ben constant op
zoek naar nieuwe mogelijkheden om onze wandelhorizonten te verruimen en vandaag
had ik op de geocaching site gezien dat er achter het Zilvermeer een interessante
multi-cache verborgen zat. Volgens de logs was de wandeling best de moeite
waard, dus deze namiddag ben ik er met het vrouwtje en Phaido op af getrokken. We
hadden de wagen geparkeerd aan de Kleppende Klipper en ze hadden niks te veel
gezegd. Tijdens een twee en half uur durende tocht hebben we weer wat meer charmes
van het Molse merengebied mogen ontdekken en gedurende al die tijd hebben we welgeteld
één koppel met twee honden gezien, hoewel dat ook maar in de verte was. Misschien
dat het hier in het weekend wel een beetje drukker is, maar de rust en de
stilte hier was oorverdovend. Van af de noordoever is dit een doorkijkje tussen
de bomen naar Port Aventura, de jachthaven aan het meer. De foto is genomen
rond half zes, het was dus al een beetje aan het schemeren, maar de bezige
photoshopper heeft mogelijkheden zat om de zaak een beetje op te helderen he J
Vorige
zondag moesten we onze wandeling doen tussen de joggers die ons parcours
ingepalmd hadden om de Valentijnscross te lopen en vandaag was het weer
vandattume. De plaatselijke mountainbike-club richtte haar jaarlijkse
mountainbike tocht in en uiteraard weten die gasten ook de mooie plekjes te
vinden. Aan het aantal renners dat wij vandaag op onze route tegenkwamen te
oordelen was ook deze uitgave weer een gigantisch succes. Wij gunnen al die sportievelingen
hun pret natuurlijk. De wereld is er voor iedereen, maar het minder leuke
gevolg van al dat gesport voor ons dan toch is dat wij Phaido quasi de
ganse wandeling aangelijnd moeten houden, daar waar hij normaal gezien overal mag
rennen en snuffelen. Wél leuk is dat zon event ontelbare fotomogelijkheden met
zich meebrengt. Voor één keer was ik trouwens ook best gelukkig met de
hoeveelheid regen die we de laatste tijd over ons heen kregen, want de talrijke
plassen waren even zovele ideale plaatsen om met spiegelingen aan het werk te
gaan, en das een van mijn dadas he J. Gelukkig was het deze morgen vrij
windstil in het bos en had ik dus een rimpelloos oppervlak om de bikers in
tweevoud te fotograferen.
Nil, lid van
ons motorclubje, bereikte vandaag een rond getal als leeftijd, reden genoeg om
te feesten. Zoals zo vaak kozen we weer café De Langenberg om als decor te dienen voor alle uitingen van feestvreugde. In de loop van de avond
werden de gesprekken bij het mannelijke deel van het gezelschap steeds maar
meer en meer intelectueel ( J ) terwijl onze meisjes zich helemaal lieten gaan op
de dansvloer. Gelukkig had ik tussen de Duveltjes en de verhitte discussies
door toch ook nog enig oog voor wat er zich bij de andere helft van ons
gezelschap afspeelde
Wij zijn
ondertussen bijna 45 jaar samen, mijn schatje en ikzelf. Maar eigenlijk kennen
we elkaar al veel langer. Het is weinig geweten, maar we deden zelfs ooit samen
onze eerste communie, zoals deze foto bewijst. We waren eerst met zn tweetjes
gaan shoppen om dezelfde witte kousen te kopen, lakschoentjes, zij witte en ik
zwarte, hetzelfde witte kerkboekje, witte handschoenen en dames dragen die op
een elegante manier terwijl mannen die schijnbaar achteloos in de hand houden.
Daarna hadden we een bezoekje gebracht aan de fotograaf om aan volgende
generaties een aandenken aan de heuglijke dag te kunnen bezorgen. Let trouwens
op de tedere manier waarop zij mijn arm lichtjes beroert. En tijdens het feest
hebben we elkaar eeuwige Valentijn gezworen.
Intimi weten natuurlijk dat Josee enkele jaren jonger is en dat dit verhaal
niet klopt Goed dan, toegegeven, met dit rotweer heb ik deze namiddag, tussen
alle valentijngeminnekoos door, voor de PC gezeten om twee oude communiefotos
in te scannen en daar dan dit gecombineerde resultaat van bij elkaar te
photoshoppen. Voor deze foto van de dag ben ik dus eigenlijk credits
verschuldigd aan twee andere fotografen . maar al sla je me dood, ik heb geen
namen kunnen terugvinden. Gesteld dat ik hierdoor ooit problemen krijg met
auteursrechtenorganisaties, dan wil ik me bij voorbaat verontschuldigen. J
Collega fotografen mogen me vertellen of ik in de foto van Josee geplaatst ben
of omgekeerd, dan wel of wij allebei voor een andere achtergrond geplaatst
zijn
Enkele dagen
geleden kwam ik door Postel gereden. Ik moest naar Lommel en ik was een beetje
vroeger vertrokken want ik wilde even binnen lopen in de abdij om te zien of er
geen interessante avondopnames te maken waren. En inderdaad, ik had enkele leuke
beelden op mijn geheugenkaartje toen ik thuis kwam. Bij deze ingang van het
nieuwe gedeelte bijvoorbeeld had ik meteen zwart wit in mijn achterhoofd, maar
bij het bewerken op de PC zag ik dat ik er niet precies midden voor stond toen
ik afdrukte en dat de symmetrie niet helemaal klopte.
Deze avond kwam ik er opnieuw langs en deze keer wist ik precies wat ik wilde
dus nu had ik niet veel tijd nodig om snel iets nauwkeuriger mijn positie te
bepalen en dezelfde opname opnieuw te maken. De zwart-wit omzetting ging ook
vrij vlot. Dit is gewoon één van de presets uit Silver Efex Pro 2.
We moesten deze
middag de kleinkinderen van school gaan halen in Herentals. Dan kombineer je
het aangename met het nuttige toch? De dagelijkse wandeling kunnen we net zo
goed in de groene omgeving van de Wijngaard doen als in de bossen vlakbij huis.
We zijn dus een dik uur eerder vertrokken met Phaido in de wagen, en nog voor
de schoolbel de vrije woensdagmiddag aankondigde hadden wij al een fikse tocht
achter de rug. Over de kruisberg, achter het kerkhof naar de toeristentoren en
dan verder het bos in tot bijna aan de Brink en terug Phaido vond het leuk,
wij ook. Dit is de toeristentoren waar ook in dit seizoen meestal wel enkele mede-wandelaars
en honden met baasjes te spotten zijn. De Papenkelder, drankgelegenheid in de
toren, was helaas gesloten. Regelmatig zie je er ook wel eens een verdwaalde
fotograaf, en ook zonder de Duvel die hij daar op zijn tijd gaat consumeren weet
die de locatie wel te appreciëren J
Op 23
februari wordt het al zo lang geplande stuk Kempense Noord-Zuid verbinding
tussen Kasterlee en Geel feestelijk ingehuldigd. Binnen minder dan twee weken
zal de nieuwe N19g de bestaande N19 ontlasten en zal de dorpskern van Kasterlee
eindelijk verlost zijn van het doorgaand verkeer. Voor ons ligt Geel plots vijf
minuten dichterbij, niet dat die minieme tijdwinst zo belangrijk is, maar het
wordt wel lekker rustig cruisen nu over het 6,5 km lange traject zonder
kruispunten, dorpskernen of wat voor hindernissen dan ook. Over een afstand van
500 m hebben ze het natuurgebied de Hoge Mouw ondertunneld en het is de
bedoeling dat nieuwe groenaanplantingen zo snel mogelijk de door de werken
veroorzaakte milieuschade zullen doen vergeten. We hebben de gang van zaken de
voorbije twee jaar met veel aandacht gevolgd, ook regelmatig gefotografeerd en
nu we zo dicht bij de ingebruikname zijn wilden we vandaag nog eens een kijkje
gaan nemen ter plaatse. Qua infrastructuur ziet het er goed uit en alleen nog
wat laatste opsmukwerk, nog enige plantjes en boompjes moeten op de goede
plekken worden neergepoot voor alles kant en klaar is. Dit is de ingang van de
tunnel aan de noordzijde.
Sedert ik
Phaido enige tijd geleden neuze-neuze zag doen met de paarden in de
verboden-te-parkeren wei, en ik mijn camera nog uit de tas moest halen en dientengevolge
lichtjaren te laat was om dé opname van de dag te maken, loop ik elke keer we
daar weer voorbij wandelen met dat ding in aanslag. Een neuze-neuze moment is
er jammer genoeg sindsdien niet meer van gekomen, maar vandaag was er toch weer
enige toenadering. Phaido heeft zich een tijdje onderhouden met de dames aan de
andere kant van het hek en hij voelde zich klaarblijkelijk zodanig op zijn
gemak dat hij er bij was gaan zitten. Naar de inhoud was van het onderonsje had
ik het raden natuurlijk, ik spreek geen honds en ook geen paards, maar het zou
me niks verwonderen als er een van de volgende dagen weer een gezamenlijke
actie te fotograferen valt. Ik blijf alert de relatie volgen alleszins
Al voor de
zestiende keer werd vandaag de Valentijnsjogging ingericht in ons eigenste
Lichtaart. Vorig jaar waren wij nog fiere getuigen van de overwinning van onze
zoon bij de 4 km lopers, maar dit jaar kon hij er niet bij zijn als je bij de
spoorwegen werkt roept de plicht ook wel eens op zondag. Dat weerhield ons niet
om toch zeer geïnteresseerd bij het evenement aanwezig te zijn, wij kennen
uiteraard nog wel wat deelnemers. Buurman Thomas bijvoorbeeld of Nil, lid van
onze motoclub die, daags na ons teerfeest nota bene, toch de moed kon opbrengen
om door de plaatselijke bossen te draven op een zeer zwaar parcours. Dat
laatste kunnen wij uit eigen ervaring getuigen, want dat gaat grotendeels over
de route die wij elke dag wandelen met Phaido, het ligt er op veel plaatsen erg
vettig en modderig.
Nil bracht het er niet eens zo slecht van af als je het ons vraagt. Ze kon haar
zus Ria bvb al netjes achter zich houden en ik meen dat er nog wel een
twaalftal dames waren die in de uitslag een groter getal voor hun naam kregen.
Op bijgaande foto,enkele
meters van de finish, ons fiere clublid ( in het blauw ) die alles geeft om
haar zus voor te blijven.
Feest van
onze motorclub vandaag. We waren gezamenlijk gaan eten bij de plaatselijke
chinees en daarna zijn we in café De Langenberg nog de nodige dorstlavende bezigheden
gaan ontplooien. Uit die laatste activiteit komt de bijgaande foto trouwens. Ik
heb er geen idee van of het een teken van emancipatie is, dan wel of het als
discriminatie of seksisme moet worden bestempeld, maar we maken er meestal een
gewoonte van dat de dames samen en de heren onderling hun eigen praat- en kletshoekje
innemen. Men mag het me niet kwalijk nemen dat ik liever de mooiste helft van
het gezelschap fotografeer. Dit zijn dus onze meisjes ( 80% om precies te zijn,
Renilde was afwezig omwille van een medische ingreep en Lief had samen met Jakke
ook andere verplichtingen ).
Ik blijf voorlopig koppig nog even de mogelijkheden van mijn nieuwe toestel
aftasten en hoewel ik deze keer mijn opzet-flash wél meegenomen had, wilde ik,
met erg weinig licht in het café, toch weer deze groepsfoto maken zonder
flitsen. Iso 12800 alweer dus en over het resultaat ben ik niet ontevreden. Met
flitsen kan het zonder twijfel beter en scherper maar gun me even deze
experimentele fase
Ik ben deze
avond naar een optreden geweest van mijn favoriete bandje, Flying Shoe.
Natuurlijk ben ik een beetje vooringenomen, Nick de gitarist is een neefje van
Josee, maar los daarvan denk ik toch dat ik objectief genoeg ben om te vinden
dat ze echt goed zijn. Ze stonden vandaag geprogrammeerd in T.O.S. ( The Other Side
) in Peer, nota bene mijn geboortedorp, dubbel leuk dus. Ik heb er van genoten
en natuurlijk had ik ook fotografieplannen toen ik besloot dat ik daar bij
wilde zijn.
Ter plaatse bleek er toch wel erg weinig licht te zijn en ik had mijn
opzetflitser niet meegenomen, verdomme toch Dan maar het maximale uit de
mogelijkheden proberen te halen, dus de 50 mm 1.4 op mijn toestel gezet, diafragma 2,2 om
bij Iso 12800 tot een aanvaardbare sluitertijd van 1/160 te komen en alsnog enige scherpte diepte over te houden. Uiteraard
krijg je dan toch een beetje ruis en met Nik-Dfine ga je die dan te lijf, met als
gevolg dat de fotos toch een beetje softer worden, maar de omstandigheden in
acht genomen ben ik er best gelukkig mee.
Iedere
donderdagavond is het vergadering van onze fotoclub Visueel in Lichtaart. We
hebben een aardig ingevuld jaarprogramma, en zo werden vandaag de inzendingen
voor de Prijs van Vlaanderen ingezameld en becommentarieerd. Eigenlijk vond ik
het een beetje genant om tussen al die veel meer geroutineerde fotografen even
mijn toestel boven te halen, naar de overkant van het lokaal te sluipen en een
foto te maken maar anderzijds vond ik dat dit toch niet onbelangrijk facet van
mijn fotografiebeleving, al was het maar voor één keer, eens aan bod moest
komen in deze blog.
Het lijkt er trouwens op dat we met zijn allen gezellig wat zitten te kletsen
en te pintelieren, maar tussendoor wordt er ook serieus gedebatteerd en
gediscussieerd. De kritieken die voorbijkomen zijn altijd wel gefundeerd en
opbouwend bedoeld en ik ben de eerste om toe te geven dat ik er al veel
opgestoken heb. Een goede raad aan alle collegae amateur-fotografen ga bij een
fotoclub !!! Een link naar de site van
onze club staat trouwens in de linkerkolom van deze blog onder Links
Er zijn
nauwelijks onderwerpen die ik niet graag fotografeer. Door het feit dat we
dagelijks de hond uitlaten ( of is het omgekeerd ) en daar dan een lange
wandeling aan vast plakken komen er vaak landschappen, Kempense natuur en
onderwerpen die we onderweg tegenkomen voorbij, maar ook een portretje, de
vogeltjes, de bloemetjes, de beestjes en insecten groot en klein ik richt er
mijn lens wel eens op. Natuurlijk weet ik dat afwisseling de interesse levendig
houdt en dus bedacht ik vandaag toen ik even naar de club moest om fotos af te
drukken dat het al een hele tijd geleden was dat ik nog eens iets met
architectuur gedaan had. Het OC in de kelders is het lokaal van onze fotoclub
zou dan de logische keuze zijn, ik stond er immers voor, maar het licht zat
echt niet goed. De nieuwe plaatselijke bibliotheek er naast daarentegen vond ik
dan weer wél een poging waard. Diep door de knieen gaand kon ik het gebouw er
achter net buiten beeld houden en in photoshop heb ik thuis de schuine
vertikale lijnen, gevolg van de perspectiefwerking van uit zon laag standpunt,
mooi recht gezet.
Wij gaan zelf nog altijd naar de bib in Herentals, we hadden daar al langer een
lenerskaart, maar nu dat we ook in ons eigen dorp terecht kunnen moeten we toch
snel ook eens de binnenkant gaan bekijken. Dit is alvast de buitenkant.
Niet
gehinderd of afgeleid door kleuren is dit volgens mij vaak de beste manier om
sfeer, contrast en licht te vangen. Toen ik deze foto maakte deze morgen
tijdens de dagelijkse wandeling was dat al meteen met het idee hem om te zetten
in zwart wit. Dit is vlak bij huis, geen tweehonderd meter van onze achterdeur.
Het viel me op hoe mooi het tegenlicht was. Het leek een aureool rond Josee te leggen.
Ik wil er graag bij vertellen dat ik haar gevraagd heb enkele malen precies daar,
doorheen die zonbeschenen plek, te wandelen. Dat Phaido elke keer braaf naast
haar meeliep was mooi meegenoemen. Thuis heb ik wat zitten experimenteren met een
aantal verschillende omzettingen en uiteindelijk kwam deze flink aangezette,
antiek aandoende sepia versie het best overeen met hoe ik de sfeer
interpreteerde op dat moment.
Zolang deze mid-winter-lenteprik
ons dermate overtuigend tot wandelen uitnodigt zullen ze ons niet binnen
houden. Vandaag hebben we weer alle verplichtingen, taken en andere
beslommeringen opzij gezet en zijn we er samen met Josees broer en schoonzus
op uit getrokken. Ik had op de geocache site een wandeling uitgekozen waarvan
de logs vertelden dat er een meer dan gemiddelde appreciatie was voor het
geboden natuurschoon. Uiteraard had ik de GPS meegenomen om ook aan die andere
hobby enige aandacht te besteden en we hebben in het Kolisbos, ergens tussen
Herent en Kaulille een fijne namiddag lang genoten van de natuur, de
lichaamsbeweging en de uitdagingen die de reeks Kelten en Rovers ons bood. Na
een succesvolle tocht wilden we per sé ook nog tot boven op de uitkijktoren bij
de parking klimmen. Monique deed niet mee aan de klimpartij, iemand moest
sowieso beneden blijven om op Phaido te passen die heeft trappenvrees en toen
we met zn drieen boven wat van het uitzicht genoten hadden vroeg ik of Josee
en broerlief weer eerst naar beneden wilden omdat ik van bovenaf nog een foto
wilde maken van het gezelschap. Een van de fotografieregels is namelijk: zoek
een afwijkend standpunt . Dit noemen we dus vogelperspectief.
