Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
27-01-2014
27 januari Toverhazelaar.
We beleven
weer een uitzonderlijk zachte winter en net zoals vorig jaar is het arboretum
in Kalmthout vroeger opengegaan want de toverhazelaars staan al enkele weken
volop in bloei. Ik zat al een tijdje te zoeken naar een gaatje in onze
welgevulde agenda als gepensioneerde heb je het druk en telkens kwam er
weer iets tussen, maar vandaag lukte het dan toch om tot daar te rijden. Het weer
was weliswaar niet zo schitterend, maar om te fotograferen heb je geen
uitbundige zonneschijn nodig he
We hebben ze weer mogen bewonderen, en ik heb weer enkele honderden fotos
geschoten van toverhazelaars ( hamamelis voor de plantkundigen onder ons ) en andere
winterbloeiers. En toen begon het te
regen schuilen in de cantine dan maar, iets gegeten en gedronken en ons even bezonnen
over de wenselijkheid om hier wat vaker te komen. Het winterbezoek is
ondertussen vaste prik, maar we kwamen er achter dat er diverse formules zijn
om een jaarabonnement te nemen. We kozen voor de één plus drie kaart. Ik mag voortaan
gedurende het ganse jaar met drie willekeurige gasten op bezoek komen. Voor een
schamele 45 zitten er ook nog een heleboel andere voordelen aan vast. Leden
van de fotoclub, familie, vrienden, de kleinkinderen ik zit al vol plannen.
Uit de tientallen mogelijke tinten hamamelis was het moeilijk kiezen, het
vrouwtje en ikzelf konden het maar niet eens worden, dus hebben we maar een
Euro opgegooid.
Op mijn facebookpagina zal ik een meer uitgebreide selectie zetten.
Er zullen
maar weinig clubs of verenigingen zijn nooit eens de bodem van de schatkist
zien nemen wij aan. De kas gevuld houden vraagt vaak enige creativiteit. Een
mosselfestijn is een welgekend middel om de financiele middelen op pijl te
houden. Dat weten ze bij Carnavalsvereniging de Barrierse Rietschieters ook.
Kostuums en praalwagens krijg je nu eenmaal niet gratis. Ieder jaar wordt er
dus rond deze tijd van het jaar beroep gedaan op de eetlust van zo veel
mogelijk sympatisanten om centen in het laatje te krijgen.
Omdat wij een goede portie mosselen zeker niet versmaden en wij de
carnavalisten een warm hart toedragen zijn wij telkenmale van de partij, een
zware beproeving is het niet, integendeel. J Dat ze lekker waren willen we graag
bevestigen en dat we nog wat extra gesteund hebben door enige drankconsumptie
ook.
Het is
vandaag een beetje laat geworden vóór middernacht de blog on-line brengen
lukte echt niet meer, zelfs nog niet een beetje. Helemaal ongeschonden zijn wij
ook niet uit de strijd gekomen dus moet ik proberen met uiterste concentratie
enige samenhangende commentaar te tikken i.v.m. deze foto.
Onze opperbeste vriend Jef was eerder deze week jarig en vandaag had hij ons
uitgenodigd om dat samen met onze voltallige vriendenkring te komen vieren.
Lekker eten en voldoende drank hoort bij een feestje in huize Jef en dus vonden
wij het raadzaam om al meteen bij het begin van de avond een foto te maken van
het feestvarken maar goed ook want later werd het steeds maar minder toonbaar.
J
Wat een
mooie januaridag mochten we vandaag beleven !!! Das maar goed ook, want het
bezoek aan de Westhoek, dat we met enkele leden van de fotoclub wilden brengen
hadden we al eens verschoven in de hoop op goed weer. We zouden enkele
oorlogskerkhoven gaan bezoeken, in het kader van de 100ste
verjaardag van het begin van de eerste wereldoorlog hebben we dat ook op ons
lijstje staan binnen de club, en om alvast in dit seizoen al enkele beelden te
schieten vatten we met zn drieën deze morgen de lange rit aan naar de uithoek
van West-Vlaanderen.
Zeer specifiek gingen we op zoek naar graven van Lichtaartse gesneuvelden en zo
kwamen we terecht in Hoogstade, Adinkerke, De Panne en Ramskapelle. Tussendoor
hebben we uiteraard ook aan de inwendige mens gedacht en hebben we nog een
doorsteekje tot op het strand van De Panne gedaan - daar kennis gemaakt met een
leuk hondje trouwens, Phaido zal het me wel niet kwalijk nemen -, maar
uiteraard was de oogst aan WO1 gerelateerde fotos het grootst.
Op het kerkhof van De Panne heb ik me nog eens gewaagd aan een panorama oefening.
Uit 9 staande opnames heb ik deze avond thuis deze samengestelde foto in elkaar
geknutseld. Het beperkte formaat dat op deze blog mogelijk is laat weliswaar
niet toe om er in al zijn details van te genieten, maar ik vond hem toch te indrukwekkend
om hem niet te plaatsen. Afhankelijk van je browser zal je er waarschijnlijk van links naar rechts doorheen moeten scrollen, hij past - bij mij althans - niet op het scherm...
Nico Haak
zaliger zong ooit As ze me misse dan ben ik visse
Dit is een van de plekken waar ze mij wel eens zouden kunnen vinden als ze me
missen, de vogelkijkhut bij het Zwart Water en voor alle duidelijkheid, dan is
dat niet om te vissen J. Vogelkijkhutten zijn een habitat waar ik graag vertoef
namelijk, meestal met de camera en een flinke teletoeter er op natuurlijk. Ik
ken en bezoek er nog al wat, die aan de Snepkensvijver, de Liereman, het
Hageven, de Kasseman, de Kattesteertvijver mogen mij regelmatig onderdak of
beschutting verlenen. Deze namiddag kwam ik hier langs gewandeld met Phaido,
niet speciaal op jacht naar vogels, die zaten er trouwens ook niet en met de 50
mm kon ik hier toch niet veel komen doen, maar de hut zelf vond ik ook wel eens
een foto waard. Ik heb er thuis in de nabewerking behoorlijk aan geprutst moet
ik zeggen. De kleurverzadiging en het kontrast een beetje omhoog, Nik Color Efex
Pro er over heen en nog enkele photoshop geintjes zorgden er samen voor dat het
plaatje er toch iets vrolijker uitziet dan het in werkelijkheid was vandaag. Noem
het artistieke vrijheid
Midden januari
is er telkenjare een evenement dat we niet willen missen. Vandaag trokken we weer
met zn vieren naar het Brussels autosalon. Voor 19,5 kochten we elk een
kombi-ticket waarmee we van Herentals met de trein naar Brussel Zuid konden
sporen, dan de metro naar de Heyzel nemen en tenslotte ook nog een geldig
entreebewijs hadden voor het salon. Goeie deal zou ik zeggen!
We hebben ons weer een hele dag vergaapt aan allerlei nieuwigheden op auto- en
vooral moto-gebied en uiteraard had ik mijn fototoestel meegenomen. Uit de vele
glimmende bolides koos ik deze keer een shot van de concept-car van Peugeot, de
Onyx.
Eigenlijk dateert die al van 2012 en de flinterdunne koperen laag die toen de
voorkant van de flanken sierde is ondertussen geoxideerd. Zoals we allemaal
weten krijgt oxiderend koper een blauw-groene kleur en dat effect hebben de Peugeot
mensen mooi uitgespeeld om nog een opvallende extra toets toe te voegen aan een
creatie die sowieso al een enorm wow-gehalte had. Ze hadden hem bovendien in
een decor geplaatst dat de dynamiek erg ten goede kwam, dat had ik snel in de
gaten in mijn zoektocht naar een goede kompositie. Met de camera zo diep
mogelijk over de glazen beschermwand leunend heb ik enkele shots kunnen nemen
zonder kijken voor ik, van uit een extreem laag standpunt, hem er helemaal op
had. Met de 50 mm had ik maar net voldoende beeldhoek om een afgeknipte voor-
of achterkant te vermijden. Het was dus mikken op het gevoel Na enkele missers
was het gelukkig ook een keertje raak.
Ik wilde een behoorlijk korte sluitertijd omdat ik toch een redelijk onstabiele
houding had maar omdat ik nu met de nieuwe 6D, zonder gevaar voor storende
ruis, de ISO-gevoeligheid kan opvoeren tot in de hemel bij wijze van spreken, kon
ik toch probleemloos op 1/400 uitkomen.
Voor de volledigheid de exif-gegevens: 50 mm - 1/400 - f5,6 - ISO 1600.
We kregen
deze morgen een telefoontje van de politie van Dessel. De tas van Josee was
gevonden ! Op 30 oktober had een of ander stuk krapuul die uit onze wagen gejat
nadat hij de ruit had ingeslaan. Bankkaarten blokkeren en nieuwe aanvragen,
documenten weer in orde maken, identiteitskaart, rijbewijs, nieuwe tas, agenda,
fotos en wat heeft een vrouw nog meer in zon ding zitten Je bent een hele
tijd behoorlijk ontriefd en ook psychologisch komt zon klap hard aan. De dader
heeft de tas meteen ergens gedumpt nadat ie eerst de centen er uit gehaald had
natuurlijk want uiteraard was de portefeuille leeg, de buit bedroeg minder dan
50 maar daartegenover staat dat de kosten voor alle administratieve regelarij,
een nieuwe bril, een nieuwe ruit en nog enkele andere kleinigheden samen al
snel opliepen tot een veelvoud van dat bedrag Enfin, iemand heeft de tas
vandaag naar de politie gebracht, we hebben ze terug. Doorweekt papierwerk,
bril, identiteitskaart, rijbewijs, fotos alles nog aanwezig, maar op de bril
na is niets nog bruikbaar. Josee heeft nu een dure reservebril. En de tas,
hoewel ze er op deze foto nog redelijk goed uit ziet, valt ook zowat uiteen na
bijna drie maanden de elementen getrotseerd te hebben.
Er zijn
enkele werkpunten waar we ons binnen de fotoclub op willen toeleggen dit jaar, Stilleven
wordt één van onze onderwerpen. Ik ben al wat ingrediënten en ideeën aan het
bij elkaar sprokkelen en vandaag ben ik al eens aan de slag gegaan. Bij dit
triest en druilerig weer kun je maar beter aan huis blijven om je fotoplezier
te vinden.
Dit doorleefde oppottafeltje nam ik ooit mee naar huis uit een berghok toen de
woonst van mijn overleden schoonouderswerd verkocht. Als decoratief element in de tuin of als bruikbaar accessoire
voor een of andere fotosessie leek mij dat een leuk ding. Gecombineerd met
enkele andere spulletjes kwam het nu al erg goed van pas. Een van de ideetjes
die ik namelijk had was iets te gaan doen met een gebroken glas en gespilde
wijn Een meer geschikte ondergrond kon ik nauwelijks bedenken. Ik vermoed dat
er in de loop van deze jaargang nog wel enkele stillevens zullen voorbij komen,
maar dit is alvast de eerste.
Ik
zou, als bok, zelfs zo chique gekleed, niet even rustig durven te zitten en
iets te consumeren in een taverne genaamd Het Jagershof Maar goed, ik ben dan
ook geen bok, ik ben een stier ( 25 april J ).
We hebben deze namiddag weer een pittige wandeling gedaan langs het kanaal
tussen Lommel en Mol, waar de natuurgebieden De Maat en Den Diel voor ons nog
redelijk onbekend terrein waren. We hebben er van genoten, Phaido ook en toen
we het hele rondje afgehaspeld hadden konden we natuurlijk niet naar huis
alvorens we het vochtverlies enigszins gecompenseerd hadden.
Taverne Het Jagershof leek ons zeer geschikt om aan onze natuurlijke behoeften
gevolg te geven en toen we binnen kwamen zagen wij dus deze gast zitten. Het
feit dat ie een Duvel voor zijn neus had staan stelde ons alvast gerust, ons
lievelingsvoedsel was daar verkrijgbaar We hebben geprobeerd een gesprek aan
te knopen, maar hij was niet veel van zeggen
Goede voorbeelden verdienen nagevolgd te worden, dus hebben er ook enkele
genuttigd en toen wij weer vertrokken zat ie daar nog altijd toen zijn we hem
evenwel straal voorbij gelopen, we hadden ondertussen wel begrepen dat ie toch
geen zin had in een gezellige babbel.
Ik
heb uiteindelijk de stap naar de full frame wereld gezet. Een Eos 6D is het
geworden. Deze middag ben ik met collega Alex het toestel eens gaan testen aan
de kruisweg in Herentals. Ik had daar al vaker fotos gemaakt en er zijn er ook
al wel enkele voorbij gekomen op deze paginas. Het manneke achter die 5Dmk III,
met die rare Russische lens, die had ik nog niet in beeld genomen.
Dit
is wat mij betreft een eerder zeldzaam moment, nl. een pimpelmees en een
koolmees die schijnbaar vreedzaam aan dezelfde bron zitten te tafelen. Enkele
seconden na deze shot was het trouwens al raak ruzie. Zoals wel vaker gebeurt
in deze donkere dagen heb ik ook vandaag regelmatig onze voederplekken voor de
gevleugelde vriendjes in de gaten gehouden. Net op het moment dat ik meende er
mee op te houden omdat het licht te zwak werd om scherpe opnames te maken kreeg
ik dit voorval in beeld.
Het volgendeis een beetje foto-technisch
en ik hoop daarmee de niet echt 100% scherpte van de opname te verklaren. Met
de extender op de 300 mm lens zat ik alopgezadeld
met een minimum diafragma van f8. Met de Eos 50D wil ik normaal gezien niet
hoger gaan dan Iso 800 om al te storende ruis te vermijden. Goed, om het
maximum er uit te halen stelde ik dan toch maar Iso 1000 in omdat ik met Nik
Dfine best wel wat kon doen aan effectieve ruisreductie. Maar dan bleek ik alsnog op een sluitertijd
van 1/60 uit te komen, relatief lang dus Ik ben er dus best trots op dat ik
uit de losse hand in die omstandigheden toch dit tafereeltje aanvaardbaar
scherp heb kunnen vastleggen.
Iets
over appelsienen, ook wel sinaasappels genaamd door zelfverklaarde taalkundig
meer correcte medemensen. Na meer dan een halve eeuw appelsienen consumeren
meen ik te mogen stellen dat ik kan meespreken over het onderwerp. Eerst zou ik
even willen vertellen dat de beste kwaliteits-appelsienen al sedert het stenen
tijdperk worden ingepakt is een dun papiertje met vlindertjes erop. Ze dragen
de benaming Papillon en ze komen, als ik goed geïnformeerd ben, uit Spanje. Er
zit een extreme wrong in elke hoek van dat papiertje en het is een hele kunst
die er uit te halen zonder het papier te beschadigen. Waarom ik het elke keer
opnieuw probeer kan ik niet uitleggen, want eenmaal de appelsien vrijgemaakt
gooi je het papiertje toch weg, al dan niet met de pel er in.
Dit is dus zo een appelsien na dat ik ze bevrijd heb uit haar papieren
gevangenis. Daarna heb ik haar ook nog van de rest van haar kleding ontdaan, in
één vloeiende beweging trouwens, zoals blijkt uit de foto. Ze heeft niet lang
van haar vrijheid kunnen genieten evenwel want ik heb haar met smaak opgegeten
maar eerst heb ik haar nog een fotoshoot gegund.
Ik heb nog
al wat verslavingen. Ik wil hier geen lijstje opsommen, want dat zou ons te ver
voeren. Laten we het er op houden dat ik van de meeste wel kan genieten zonder
me zorgen te maken over eventuele gevolgen en met andere moet ik dan weer voorzichtig
proberen te leven.
Vanavond voetbal op TV - verslaving -, saaie wedstrijd, dus ik trek een flesje
wijn open - verslaving -, uit pure verveling begin ik tussendoor ook nog een
sudoku op te lossen - verslaving -, ik merk dat mijn potlood nodig moet
aangescherpt worden en ik konstateer dat de mooie vormen van het slijpsel
misschien wel een leuk foto-onderwerp zouden kunnen zijn, dus camera uit de
tas - verslaving -, voetbal in de steek gelaten en Photoshop opgestart -
verslaving -, en dan het voornemen gemaakt één van de fotos uit de reeks naar
de blog up te loaden en me zo aan alweer een andere verslaving over te geven
Afkicken? Ik? Neuuuhhh waarom?
Na de
wandeling met Phaido deze morgen ben ik eigenlijk niet meer de deur uit geweest
vandaag. Ik was van plan, tussen het werken aan de foto-jaar-albums door, de
diverse vetballen en pindanootjeshouders in de gaten te houden met de 300 mm
plus 1,4X extender op mijn toestel om te zien of ik geen leuke vogeltjes kon
fotograferen. Maar eerst zat ik nog wat te pielen en o.a. mijn oude 18-200 mm
lens wilde ik nog wel eens uittesten. Die gebruik ik eigenlijk nooit meer en misschien
zet ik die wel op Kapaza of Tweedehands.be of zo Laat er net op dat moment
toch wel een groene specht op het grasveld achter het huis neerstrijken.
Helemaal ingezoomed, uit de losse hand, in niet de allerbeste
lichtomstandigheden ik heb m te pakken gekregen, maar ik wil er niet aan
denken hoe mooi het zou kunnen geweest zijn met 420 mm en een kwalitatief veel
betere lens. Das balen of in het mooi Kempens: Das boene frette
Als je
vanuit de Hoogstraat de Dressenstraat indraait en dan meteen rechts volgt, dan
wordt de verharde weg na goed 100 m een gewone rustige landelijke zandweg. Nog
eens 100 m verder speelde FC De Molenkring tot het voorbije voetbalseizoen zijn
wedstrijden en aan de overkant huizen de ruiters van de LRV Kempenridders. Op
deze plek is de weg voldoende breed om langs weerszijden te parkeren, maar
buiten een occasionele wandelaar die tot daar gereden is met de wagen om de
hond uit te laten in de bossen verder op, of, tot vorig jaar, één keer om de
veertien dagen als de Molenkring thuis speelde zie of zag je hier nauwelijks
beweging. Het moet zijn dat de boer die hier een weide heeft zeer in onvrede
leeft of leefde met zijn buren want hoe verklaar je het anders dat op
nauwelijks 50 meter er 6 bordjes hangen met Verboden Parkeren. Dat je vraagt
om de inrit vrij te houden wil ik begrijpen maar die overige 5 bordjes, dat kan
er bij mij niet in. Hoe verzuurd kun je zijn
We vonden
het gisteren al jammer dat we moesten afzeggen toen Lucien, een neef van Josee,
belde of we geen zin hadden om samen de grote Hageven-Plateaux wandeling te
doen. Deze morgen ging de telefoon opnieuw, of we dan vandaag konden jazeker
!!! Snel nóg enkele wandelgrage vrienden opgetrommeld en deze middag zijn we er
aan begonnen, 9,7 km puur genieten. Het weer zat ook voor de volle 110% mee
moet ik zeggen. Het gezelschap, de natuur, de fotomogelijkheden we hebben het
ons niet beklaagd.
In de zomer kom ik hier wel vaker met zowel de macrolens als de teletoeter om
insectjes, libellen, kikkers, vogels en andere vaak onverwachte ontmoetingen te
fotograferen. Vandaag was de keus minder groot maar doordat we erg dicht bij de
hier vrij grazende galloway runderen konden komen heb ik toch enkele bijzondere
shots kunnen maken. Onderweg heb ik natuurlijk ook nog wel wat reigers, zwanen
en aalscholvers kunnen verschalken maar die heb ik allemaal al eerder en van
uit meer lonende standpunten in mijn mappen zitten De wondermooie amazone die
plots vanuit de wildernis voor ons opdook en de paardenkoets op een smal
landelijk zandweggetje zouden misschien ook wel als foto van de dag hebben
kunnen fungeren, dan wil ik het niet eens hebben over fotos van medewandelaars
die in een sub-map van de afdeling straatfotografie zouden passen, maar
uiteindelijk koos ik voor een close up van zon gallodingeskoebeest waar ik wel
erg dicht bij kon komen. We zullen dit maar oogcontact noemen
Dat we in het bezoekerscentrum De Wulp tussendoor ook nog enkele Gageleers
soldaat maakten mag geen verwondering baren, van wandelen krijg je dorst J
Uw applaus
voor VC De kampioenen, de toekomstige sterren van de Belgische nationale ploeg,
de winnaars van de wereldbeker 2026 en de voetballers die er voor gaan zorgen
dat de Champions-league ooit weer eens door een Belgisch elftal zal worden
gewonnen.
Ik heb het vroeger nooit willen geloven, maar nu ik zelf ook over de grens ben
blijkt het de waarheid te zijn: eenmaal met pensioen heb je nog minder vrije
tijd dan toen je nog werkte. Er zijn hobby-, familie-, vrienden en huisdier-gerelateerde
verplichtingen en tussendoor overvalt je regelmatig de al dan niet georganiseerde
zorg voor de kleinkinderen, om maar niet te spreken over reizen, fietstochten
en wandelingen, dan moet je ook nog de tijd vinden om regelmatig eens van een
Duvel te snoepen of acte de présence te geven in een of ander restaurantje
ppfff als gepensioneerde heb je het druk. Toch zijn er nog dingen waar ik
zonder aarzelen meteen ja op zeg als de gelegenheid zich aandient, een
voetbalwedstrijd van een van de kleinkinderen bijvoorbeeld. Jefke speelt in het
U9 team van VC Herentals en deze morgen ben ik extra vroeg opgestaan ( al vóór 9 uur ) om ze te gaan aanmoedigen en
fotograferen J Zodoende mocht ik het meemaken dat ze de buren van Poederlee
in de pan hakten met 14-2.
Ik heb een heleboel actiefotos geschoten, goed voor het kleinkinderenalbum van
volgend jaar, maar het leukste vond ik de groepsfoto. Als fervent FC Antwerp-fan
heb ik wel wat spulletjes in de goede kleuren liggen en ik had het plan opgevat
Phaido als supporter te laten mee poseren met de jonge helden. Het had nog al
wat voeten in de aarde vóór iedereen ook op zijn plaats bleef zitten en ik de
kompositie voor elkaar had een foto van die problemen vooraf heb ik trouwens
op mijn facebook-pagina gezet maar met het uiteindelijk resultaat ben ik
behoorlijk tevreden. Toch eens kijken of ik dit niet in het Nieuwsblad kan gepubliceerd krijgen... ze moeten me nog een wederdienst...
Als ik geen
duidelijke macro- of vogel-fotografeer-plannen heb zet ik meestal de 17-70 lens
op de EOS voor we vertrekken om ons dagelijks rondje Smallebroeken te wandelen
met de woef, maar vandaag was ik gewoon een beetje nalatig geweest en had ik de
300 mm er nog op zitten, - die had ik er namelijk vannacht nodig om de maan te
fotograferen. Toen ik weer eens achtergebleven was om een compositie te maken
met wat blaadjes en enige plantjes was het vrouwtje al een eind vooruit
gelopen. Dan moet ze wachten op mij en omdat Phaido zo flink is krijgt ie dan vaak
een snoepje. Zit voor is in dat geval een bevel dat eigenlijk niet eens nodig
is. Omdat ik het toestel nog in aanslag had was deze opname ook snel gemaakt
van op een redelijke afstand.
Toen ik deze
avond thuis kwam van de vergadering van de fotoclub viel het me op hoe helder
de maan aan de hemel stond. Het fris windje blies dus zonder twijfel zeer
zuivere lucht deze kant op. Daar wilde ik best nog wel eens van profiteren om te
proberen onze luna te fotografen. Dat het nog de eerste-kwartier fase is en ik
me met een half onderwerp moest tevreden stellen vond ik geen bezwaar,
integendeel, dan krijgen die kraters en dat gebergte in het midden, die nu dus
aan de rand van het belichte gedeelte zitten meer schaduw in het strijklicht en
op de foto dus meer structuur bedacht ik. En inderdaad, ik vind dat ik ze er
redelijk goed op gekregen heb.
Voor de liefhebbers de exif gegevens: f10 1/40 ISO 100. In photoshop alleen
een beetje chromatische aberratie weggewerkt langs de maanrand en flink gecropt natuurlijk.
Henri Cartier
Bresson, een van de meest gerenommeerde fotografen ooit, had het al over le moment
décisif je moet gewoon op het goede ogenblik op de goede plek zijn.
Er zit gelukkig nog wel enige kleur in deze pseudo-winter. Je moet het alleen
maar zien. Grijsheid is normaliter troef in deze tijd van het jaar ( 50 tinten zelfs
volgens velen J ), maar als de zon dan weer eens wil meewerken zoals deze
middag dan kan het gebeuren dat je zo een Bresson-moment ervaart. Het is maar
een detail, maar ik vond het een foto waard. Enkele dappere blaadjes, die tegen
beter weten in, nog de nodige herfstkleurtjes vastgehouden hadden, waren, tegen
een relatief donkere achtergrond, erg mooi het licht aan het vangen. Ik zag wel
50 andere tinten
Het, naar mijn smaak, beste standpunt had ik snel gevonden, het kostte me één
vuile knie, maar ik kon wel vanaf de onderkant van de blaadjes de volle
kleurenpracht vangen van de zonnestralen die er doorheen schenen.