Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
20-01-2014
20 januari Stilleven
Er zijn
enkele werkpunten waar we ons binnen de fotoclub op willen toeleggen dit jaar, Stilleven
wordt één van onze onderwerpen. Ik ben al wat ingrediënten en ideeën aan het
bij elkaar sprokkelen en vandaag ben ik al eens aan de slag gegaan. Bij dit
triest en druilerig weer kun je maar beter aan huis blijven om je fotoplezier
te vinden.
Dit doorleefde oppottafeltje nam ik ooit mee naar huis uit een berghok toen de
woonst van mijn overleden schoonouderswerd verkocht. Als decoratief element in de tuin of als bruikbaar accessoire
voor een of andere fotosessie leek mij dat een leuk ding. Gecombineerd met
enkele andere spulletjes kwam het nu al erg goed van pas. Een van de ideetjes
die ik namelijk had was iets te gaan doen met een gebroken glas en gespilde
wijn Een meer geschikte ondergrond kon ik nauwelijks bedenken. Ik vermoed dat
er in de loop van deze jaargang nog wel enkele stillevens zullen voorbij komen,
maar dit is alvast de eerste.
Ik
zou, als bok, zelfs zo chique gekleed, niet even rustig durven te zitten en
iets te consumeren in een taverne genaamd Het Jagershof Maar goed, ik ben dan
ook geen bok, ik ben een stier ( 25 april J ).
We hebben deze namiddag weer een pittige wandeling gedaan langs het kanaal
tussen Lommel en Mol, waar de natuurgebieden De Maat en Den Diel voor ons nog
redelijk onbekend terrein waren. We hebben er van genoten, Phaido ook en toen
we het hele rondje afgehaspeld hadden konden we natuurlijk niet naar huis
alvorens we het vochtverlies enigszins gecompenseerd hadden.
Taverne Het Jagershof leek ons zeer geschikt om aan onze natuurlijke behoeften
gevolg te geven en toen we binnen kwamen zagen wij dus deze gast zitten. Het
feit dat ie een Duvel voor zijn neus had staan stelde ons alvast gerust, ons
lievelingsvoedsel was daar verkrijgbaar We hebben geprobeerd een gesprek aan
te knopen, maar hij was niet veel van zeggen
Goede voorbeelden verdienen nagevolgd te worden, dus hebben er ook enkele
genuttigd en toen wij weer vertrokken zat ie daar nog altijd toen zijn we hem
evenwel straal voorbij gelopen, we hadden ondertussen wel begrepen dat ie toch
geen zin had in een gezellige babbel.
Ik
heb uiteindelijk de stap naar de full frame wereld gezet. Een Eos 6D is het
geworden. Deze middag ben ik met collega Alex het toestel eens gaan testen aan
de kruisweg in Herentals. Ik had daar al vaker fotos gemaakt en er zijn er ook
al wel enkele voorbij gekomen op deze paginas. Het manneke achter die 5Dmk III,
met die rare Russische lens, die had ik nog niet in beeld genomen.
Dit
is wat mij betreft een eerder zeldzaam moment, nl. een pimpelmees en een
koolmees die schijnbaar vreedzaam aan dezelfde bron zitten te tafelen. Enkele
seconden na deze shot was het trouwens al raak ruzie. Zoals wel vaker gebeurt
in deze donkere dagen heb ik ook vandaag regelmatig onze voederplekken voor de
gevleugelde vriendjes in de gaten gehouden. Net op het moment dat ik meende er
mee op te houden omdat het licht te zwak werd om scherpe opnames te maken kreeg
ik dit voorval in beeld.
Het volgendeis een beetje foto-technisch
en ik hoop daarmee de niet echt 100% scherpte van de opname te verklaren. Met
de extender op de 300 mm lens zat ik alopgezadeld
met een minimum diafragma van f8. Met de Eos 50D wil ik normaal gezien niet
hoger gaan dan Iso 800 om al te storende ruis te vermijden. Goed, om het
maximum er uit te halen stelde ik dan toch maar Iso 1000 in omdat ik met Nik
Dfine best wel wat kon doen aan effectieve ruisreductie. Maar dan bleek ik alsnog op een sluitertijd
van 1/60 uit te komen, relatief lang dus Ik ben er dus best trots op dat ik
uit de losse hand in die omstandigheden toch dit tafereeltje aanvaardbaar
scherp heb kunnen vastleggen.
Iets
over appelsienen, ook wel sinaasappels genaamd door zelfverklaarde taalkundig
meer correcte medemensen. Na meer dan een halve eeuw appelsienen consumeren
meen ik te mogen stellen dat ik kan meespreken over het onderwerp. Eerst zou ik
even willen vertellen dat de beste kwaliteits-appelsienen al sedert het stenen
tijdperk worden ingepakt is een dun papiertje met vlindertjes erop. Ze dragen
de benaming Papillon en ze komen, als ik goed geïnformeerd ben, uit Spanje. Er
zit een extreme wrong in elke hoek van dat papiertje en het is een hele kunst
die er uit te halen zonder het papier te beschadigen. Waarom ik het elke keer
opnieuw probeer kan ik niet uitleggen, want eenmaal de appelsien vrijgemaakt
gooi je het papiertje toch weg, al dan niet met de pel er in.
Dit is dus zo een appelsien na dat ik ze bevrijd heb uit haar papieren
gevangenis. Daarna heb ik haar ook nog van de rest van haar kleding ontdaan, in
één vloeiende beweging trouwens, zoals blijkt uit de foto. Ze heeft niet lang
van haar vrijheid kunnen genieten evenwel want ik heb haar met smaak opgegeten
maar eerst heb ik haar nog een fotoshoot gegund.
Ik heb nog
al wat verslavingen. Ik wil hier geen lijstje opsommen, want dat zou ons te ver
voeren. Laten we het er op houden dat ik van de meeste wel kan genieten zonder
me zorgen te maken over eventuele gevolgen en met andere moet ik dan weer voorzichtig
proberen te leven.
Vanavond voetbal op TV - verslaving -, saaie wedstrijd, dus ik trek een flesje
wijn open - verslaving -, uit pure verveling begin ik tussendoor ook nog een
sudoku op te lossen - verslaving -, ik merk dat mijn potlood nodig moet
aangescherpt worden en ik konstateer dat de mooie vormen van het slijpsel
misschien wel een leuk foto-onderwerp zouden kunnen zijn, dus camera uit de
tas - verslaving -, voetbal in de steek gelaten en Photoshop opgestart -
verslaving -, en dan het voornemen gemaakt één van de fotos uit de reeks naar
de blog up te loaden en me zo aan alweer een andere verslaving over te geven
Afkicken? Ik? Neuuuhhh waarom?
Na de
wandeling met Phaido deze morgen ben ik eigenlijk niet meer de deur uit geweest
vandaag. Ik was van plan, tussen het werken aan de foto-jaar-albums door, de
diverse vetballen en pindanootjeshouders in de gaten te houden met de 300 mm
plus 1,4X extender op mijn toestel om te zien of ik geen leuke vogeltjes kon
fotograferen. Maar eerst zat ik nog wat te pielen en o.a. mijn oude 18-200 mm
lens wilde ik nog wel eens uittesten. Die gebruik ik eigenlijk nooit meer en misschien
zet ik die wel op Kapaza of Tweedehands.be of zo Laat er net op dat moment
toch wel een groene specht op het grasveld achter het huis neerstrijken.
Helemaal ingezoomed, uit de losse hand, in niet de allerbeste
lichtomstandigheden ik heb m te pakken gekregen, maar ik wil er niet aan
denken hoe mooi het zou kunnen geweest zijn met 420 mm en een kwalitatief veel
betere lens. Das balen of in het mooi Kempens: Das boene frette
Als je
vanuit de Hoogstraat de Dressenstraat indraait en dan meteen rechts volgt, dan
wordt de verharde weg na goed 100 m een gewone rustige landelijke zandweg. Nog
eens 100 m verder speelde FC De Molenkring tot het voorbije voetbalseizoen zijn
wedstrijden en aan de overkant huizen de ruiters van de LRV Kempenridders. Op
deze plek is de weg voldoende breed om langs weerszijden te parkeren, maar
buiten een occasionele wandelaar die tot daar gereden is met de wagen om de
hond uit te laten in de bossen verder op, of, tot vorig jaar, één keer om de
veertien dagen als de Molenkring thuis speelde zie of zag je hier nauwelijks
beweging. Het moet zijn dat de boer die hier een weide heeft zeer in onvrede
leeft of leefde met zijn buren want hoe verklaar je het anders dat op
nauwelijks 50 meter er 6 bordjes hangen met Verboden Parkeren. Dat je vraagt
om de inrit vrij te houden wil ik begrijpen maar die overige 5 bordjes, dat kan
er bij mij niet in. Hoe verzuurd kun je zijn
We vonden
het gisteren al jammer dat we moesten afzeggen toen Lucien, een neef van Josee,
belde of we geen zin hadden om samen de grote Hageven-Plateaux wandeling te
doen. Deze morgen ging de telefoon opnieuw, of we dan vandaag konden jazeker
!!! Snel nóg enkele wandelgrage vrienden opgetrommeld en deze middag zijn we er
aan begonnen, 9,7 km puur genieten. Het weer zat ook voor de volle 110% mee
moet ik zeggen. Het gezelschap, de natuur, de fotomogelijkheden we hebben het
ons niet beklaagd.
In de zomer kom ik hier wel vaker met zowel de macrolens als de teletoeter om
insectjes, libellen, kikkers, vogels en andere vaak onverwachte ontmoetingen te
fotograferen. Vandaag was de keus minder groot maar doordat we erg dicht bij de
hier vrij grazende galloway runderen konden komen heb ik toch enkele bijzondere
shots kunnen maken. Onderweg heb ik natuurlijk ook nog wel wat reigers, zwanen
en aalscholvers kunnen verschalken maar die heb ik allemaal al eerder en van
uit meer lonende standpunten in mijn mappen zitten De wondermooie amazone die
plots vanuit de wildernis voor ons opdook en de paardenkoets op een smal
landelijk zandweggetje zouden misschien ook wel als foto van de dag hebben
kunnen fungeren, dan wil ik het niet eens hebben over fotos van medewandelaars
die in een sub-map van de afdeling straatfotografie zouden passen, maar
uiteindelijk koos ik voor een close up van zon gallodingeskoebeest waar ik wel
erg dicht bij kon komen. We zullen dit maar oogcontact noemen
Dat we in het bezoekerscentrum De Wulp tussendoor ook nog enkele Gageleers
soldaat maakten mag geen verwondering baren, van wandelen krijg je dorst J
Uw applaus
voor VC De kampioenen, de toekomstige sterren van de Belgische nationale ploeg,
de winnaars van de wereldbeker 2026 en de voetballers die er voor gaan zorgen
dat de Champions-league ooit weer eens door een Belgisch elftal zal worden
gewonnen.
Ik heb het vroeger nooit willen geloven, maar nu ik zelf ook over de grens ben
blijkt het de waarheid te zijn: eenmaal met pensioen heb je nog minder vrije
tijd dan toen je nog werkte. Er zijn hobby-, familie-, vrienden en huisdier-gerelateerde
verplichtingen en tussendoor overvalt je regelmatig de al dan niet georganiseerde
zorg voor de kleinkinderen, om maar niet te spreken over reizen, fietstochten
en wandelingen, dan moet je ook nog de tijd vinden om regelmatig eens van een
Duvel te snoepen of acte de présence te geven in een of ander restaurantje
ppfff als gepensioneerde heb je het druk. Toch zijn er nog dingen waar ik
zonder aarzelen meteen ja op zeg als de gelegenheid zich aandient, een
voetbalwedstrijd van een van de kleinkinderen bijvoorbeeld. Jefke speelt in het
U9 team van VC Herentals en deze morgen ben ik extra vroeg opgestaan ( al vóór 9 uur ) om ze te gaan aanmoedigen en
fotograferen J Zodoende mocht ik het meemaken dat ze de buren van Poederlee
in de pan hakten met 14-2.
Ik heb een heleboel actiefotos geschoten, goed voor het kleinkinderenalbum van
volgend jaar, maar het leukste vond ik de groepsfoto. Als fervent FC Antwerp-fan
heb ik wel wat spulletjes in de goede kleuren liggen en ik had het plan opgevat
Phaido als supporter te laten mee poseren met de jonge helden. Het had nog al
wat voeten in de aarde vóór iedereen ook op zijn plaats bleef zitten en ik de
kompositie voor elkaar had een foto van die problemen vooraf heb ik trouwens
op mijn facebook-pagina gezet maar met het uiteindelijk resultaat ben ik
behoorlijk tevreden. Toch eens kijken of ik dit niet in het Nieuwsblad kan gepubliceerd krijgen... ze moeten me nog een wederdienst...
Als ik geen
duidelijke macro- of vogel-fotografeer-plannen heb zet ik meestal de 17-70 lens
op de EOS voor we vertrekken om ons dagelijks rondje Smallebroeken te wandelen
met de woef, maar vandaag was ik gewoon een beetje nalatig geweest en had ik de
300 mm er nog op zitten, - die had ik er namelijk vannacht nodig om de maan te
fotograferen. Toen ik weer eens achtergebleven was om een compositie te maken
met wat blaadjes en enige plantjes was het vrouwtje al een eind vooruit
gelopen. Dan moet ze wachten op mij en omdat Phaido zo flink is krijgt ie dan vaak
een snoepje. Zit voor is in dat geval een bevel dat eigenlijk niet eens nodig
is. Omdat ik het toestel nog in aanslag had was deze opname ook snel gemaakt
van op een redelijke afstand.
Toen ik deze
avond thuis kwam van de vergadering van de fotoclub viel het me op hoe helder
de maan aan de hemel stond. Het fris windje blies dus zonder twijfel zeer
zuivere lucht deze kant op. Daar wilde ik best nog wel eens van profiteren om te
proberen onze luna te fotografen. Dat het nog de eerste-kwartier fase is en ik
me met een half onderwerp moest tevreden stellen vond ik geen bezwaar,
integendeel, dan krijgen die kraters en dat gebergte in het midden, die nu dus
aan de rand van het belichte gedeelte zitten meer schaduw in het strijklicht en
op de foto dus meer structuur bedacht ik. En inderdaad, ik vind dat ik ze er
redelijk goed op gekregen heb.
Voor de liefhebbers de exif gegevens: f10 1/40 ISO 100. In photoshop alleen
een beetje chromatische aberratie weggewerkt langs de maanrand en flink gecropt natuurlijk.
Henri Cartier
Bresson, een van de meest gerenommeerde fotografen ooit, had het al over le moment
décisif je moet gewoon op het goede ogenblik op de goede plek zijn.
Er zit gelukkig nog wel enige kleur in deze pseudo-winter. Je moet het alleen
maar zien. Grijsheid is normaliter troef in deze tijd van het jaar ( 50 tinten zelfs
volgens velen J ), maar als de zon dan weer eens wil meewerken zoals deze
middag dan kan het gebeuren dat je zo een Bresson-moment ervaart. Het is maar
een detail, maar ik vond het een foto waard. Enkele dappere blaadjes, die tegen
beter weten in, nog de nodige herfstkleurtjes vastgehouden hadden, waren, tegen
een relatief donkere achtergrond, erg mooi het licht aan het vangen. Ik zag wel
50 andere tinten
Het, naar mijn smaak, beste standpunt had ik snel gevonden, het kostte me één
vuile knie, maar ik kon wel vanaf de onderkant van de blaadjes de volle
kleurenpracht vangen van de zonnestralen die er doorheen schenen.
Heerlijk
fietsweertje in wat normaal gezien de allerpittigste koude-periode van de
winter zou moeten zijn de klimaatverandering heeft zo zijn voordelen. Als we
sommige voorspellers moeten geloven dan zullen de sportievelingen onder ons
binnen 50 jaar misschien wel met de roeiboot van Lichtaart naar Herentals
peddelen, de die-hard vervuilers zullen tegen dan allemaal wel een speedboot
met V-8 motor aan de steiger naast de voordeur hebben liggen Maar vandaag kon
ik gelukkig mijn trouwe tweewieler nog eens uit de garage halen om dat traject
af te leggen, camera in de fietstas natuurlijk. Ik had een drietal locaties op
mijn lijstje gezet om eens te gaan bekijken en omdat het licht best mooi was in
de vooravond kon ik overal enkele geslaagde shots maken. De begijnhofkerk kreeg
in het lage winterlicht een mooie warme gloed over zich, aan de vistrap kun je
met langere sluitertijden altijd wel mooie romige bewegingen in de
stroomversnellingen en watervalletjes creëren en een rode zonsondergang over de
Snepkensvijver tijdens de terugrit laat je ook niet aan je voorbijgaan
De keuze was dus weer niet gemakkelijk en waarom ik uiteindelijk voor één van
de opnames uit het begijnhof ging zou ik niet weten misschien is het wel omdat
ik gisteren al water had?
Een boom die
langs een grote plas stond had zich te dicht bij de rand gewaagd en hij had
duidelijk zijn evenwicht verloren, hij hing bijna horizontaal over het water.
Die houdt het niet lang meer, dacht ik nog voor ik aan het fotograferen ging.
Uiteraard zorg ik er voor dat er, bij dit soort fotomomenten, enkele opnames
zijn die ik kan gebruiken als spiegeling, het liefst nog als omgekeerde
spiegeling, kwestie van de kijker eens op het verkeerde been te zetten.
Ik blijf het fascinerend vinden, altijd al iets met spiegelingen gehad. Enkele
jaren geleden heb ik op de site Zoom.nl er zelfs een groep over opgestart. Die
interesse is er nog steeds, dat mag o.a. wel blijken uit de frekwentie waarmee
er ook op deze blog regelmatig eentje voorbij komt. Mijn verzameling begint stilaan
volwassen afmetingen aan te nemen.
Misschien moet ik er eens aan denken om hieruit een serie samen te stellen voor
de alternatieve ruimte van het volgende fotosalon van onze club in november Hoewel,
je weet maar nooit wat er zich tussen nu en dan nog aandient
We hebben ze
vandaag toch weer eens allemaal samen in huize Pol en Josee gekregen. Tussen
alle recepties, nieuwjaarsborrels, drinks, etentjes en andere jaarwisseling-gerelateerde
sociale verplichtingen door was het zowaar een hele klus om een
gemeenschappelijk gaatje in de agendas te vinden. De nieuwjaarswensen van
kinderen en kleinkinderen nemen wij graag in ontvangst en het omgekeerde is al
even waar natuurlijk, na het traditionele voorlezen van de nieuwjaarsbrieven is
het niet meer dan normaal dat pake Pol zijn portefeuille bovenhaalt
Na het eten, - we kozen er deze keer voor om samen gezellig te gourmetten -, en
de plichtplegingen begint de pret voor het jonge grut pas echt. Samen spelen,
stoeien, ravotten ik word al moe alleen maar van ze bezig te zien. En dan
liggen ze plots, schijnbaar rustig, alle zes naast elkaar boven in een
stapelbed. Als ze me in de gaten krijgen met mijn fototoestel in de hand willen
ze wel eens voor een spontaan fotomoment zorgen
Kaas- en
wijnfeest van de fotoclub vandaag. Collega Alex, die meestal de taak op zich
neemt om een fotografisch verslag van het gebeuren te maken, moest in laatste
instantie verstek geven omdat gemeen toeslaande virussen en microben hem even
in de ziekenboeg geduwd hadden, en dientengevolge kreeg ik een telefoontje of
ik alles dan maar wilde in de gaten houden van achter mijn fototoestel.
Goed, ik heb dus de diverse hoofdstukken in het verloop van het feest
vastgelegd, en één van de highlights is
altijd weer het buffet. Enkele prominente leden heb ik hier in één beeld kunnen
vangen en de overige shots zal ik zo snel mogelijk wel op de site van de club
plaatsen.
De link naar die site staat ook hier naast trouwens. Even geduld he
Zeer
uitzonderlijk is dit een oudere foto die ik voor de gelegenheid uit mijn
archieven heb opgediept.
Polien is dood. De boodschap trof me als een mokerslag toen ik vanmiddag in
Lommel aankwam om even binnen te wippen op een nieuwjaarsreceptie... Dit kan
niet waar zijn Polien was achter in de tachtig maar ze was nog altijd de
prachtige vrouw die in café De Lindeboom een begrijpend en luisterend oor
leende aan haar vele klanten. Na het kerstfeest in zorgcentrum Hoevezavel zijn
we er nog binnen gevallen en hebben we met haar nog uitgebreid gepraat over de
wereldproblemen Als ik uit mijn lijst van favoriete horecazaken er een zou
moeten kiezen die de titel authentiek bruin café verdient dan is het wel De
Lindeboom, en Polien was daar voor 90% voor verantwoordelijk. Polien was een
prachtmens, ik hield van haar.
Toeval bestaat niet zegt de volkswijsheid. Gisteren had ik, voor de eerste keer
sedert ik lid ben van onze fotoclub, toevallig en eigenlijk totaal onvoorbereid,
fotos en een projectie rond Polien getoond tijdens de wekelijkse vergadering en
dan hoor je enkele uren later dat ze er niet meer is
Ik kan het nog nauwelijks geloven, maar we zullen het voortaan zonder haar
moeten doen, zonder die goed getapte pintjes, zonder die ouderwetse warme gemoedelijke
familiaire sfeer die ze rond zich meedroeg, zonder café De Lindeboom vrees ik
en zonder haar steevaste afscheidsgroet Kom zo rap mogelijk terug
Polien, we zien elkaar ooit wel weer, ik hoop niet zo rap mogelijk, maar ooit
Klik even op de link hiernaast trouwens (
Onderweg no Polien ) , die staat er al heel lang. Nu wordt ie weer zeer
actueel, ik had het liever bij een andere gelegenheid gezien.
Nu de
feestdagen achter ons liggen herneemt het gewone leven zijn dagelijkse gangetje,
zo ook de wandelingen met Phaido langs de Smallebroeken. Niet dat we die in de
voorbije weken ooit hebben overgeslaan maar we hadden meestal wel andere
onderwerpen om te fotograferen.
Ik had het er vorig jaar al eens over. FC De Molenkring heeft afscheid genomen
van zijn accommodaties aan de Dressenstraat en alles lag er al een tijdje
behoorlijk te verloederen. Nu ze met de afbraak van de kantine begonnen zijn
kon ik vandaag de verleiding niet meer weerstaan en ben ik er toch maar eens
naar binnen geslopen. Je kunt het niet echt een urbex-ervaring noemen maar het
gaat in die richting. Wat ooit het decor was van feestjes omdat de Molenkring
gewonnen had en nog vaker van feestjes om door te spoelen dat ze verloren
hadden, waar familiefeesten, teerfeesten, pensenkermissen en mosseldiners
werden ingericht, waar ik menige Duvel soldaat gemaakt heb, waar de oorzaak van
vele katers te vinden was Zucht het was triestig om te zien hoe het er nu bij
ligt. Om dat gevoel nog een beetje te accentueren heb ik de kleurverzadiging
van de foto flink naar beneden gehaald.
Wat de toekomst op deze plek zal brengen is me voorlopig niet duidelijk maar ik
zal hier nooit voorbij kunnen wandelen zonder te denken aan de gezellige drukte
die binnen altijd heerste en aan de heroïsche sportprestaties - op de bodem van
vierde provinciale - die op dit terrein, waar het onkruid nu een meter hoog staat,
ooit werden geleverd.
Wij willen
ons graag aansluiten bij wat Phaido zo enthousiast in dat tekstballonnetje neerzet.
Vanwege Josee en mezelf de beste wensen voor een geweldig 2014, met vooral een
goede gezondheid, vreugde, geluk en succes in alles wat jullie ondernemen.
Laten we proberen er een betere wereld van te maken dit jaar, als iedereen zijn
eigen kleine steentje bijdraagt lukt dat wel.
Wat mijn eigen goede voornemens betreft kan ik me bij hetzelfde als vorig jaar
houden, ik ben er jammerlijk in mislukt immers als ik het me goed herinner was
dat iets met 25 kg Een ander goed voornemen is dan weer wel gelukt. Ik heb
2014 gehaald. Daar hoef ik alleen het jaartal maar aan te passen. Ik zou dus
graag 2015 halen, in goede gezondheid, al fotograferend en al bloggend
Enneuhhh Phaido, de volgende keer dat ge zo op mij afgestormd komt als ik
roep, moet ge wel afremmen op het laatste he. Dat gras was nat en ik kan niet
meer zo gemakkelijk recht op mijn leeftijd