Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
16-10-2013
16 oktober Rennen...
Er moet wat worden geregeld qua kleinkinder-opvang als de
papa en de mama beiden een drukke en onregelmatige job hebben. Op
woensdagmiddag zijn Julie en Jefke meestal te gast bij oma en pake Pol. Julie
moet tussen twee en vier naar ballet en dan trekken we met Jefke vaak het bos
in. Nu Phaido ook deel uit maakt van ons gezinnetje hebben die twee elkaar
gevonden. Ze kunnen samen al rennend en spelend hun energie kwijt terwijl wij
de dagelijkse wandeling op ons eigen gezapige tempo verder zetten.
Als je niet geïnteresseerd bent in het technische aspect van de fotografie hoef
je nu niet verder te lezen
Vandaag was het een grijze dag met weinig licht in het bos eigenlijk. Dan loop
je toch soms tegen de beperkingen van je apparatuur aan. Bij 70 mm is f4 het
maximum diafragma van de Sigma 17-70 die ik meestal als veelzijdige all-round
lens heb opzitten. Hoger dan ISO 1600 kan of wil ik echt niet gaan met de Eos
50D en gecombineerd met de omstandigheden van deze namiddag kwam ik in dit
geval uit bij een sluitertijd van 1/400 en dat is voor dit jonge geweld naar
mijn smaak toch redelijk lang en op het randje van bewegingsonscherpte
Gelukkig heeft de firma Nik met de filter Dfine flink geholpen om de ruis efficient
te lijf te gaan en verder kon ik in Photoshop de boel ook nog wel een beetje
opscherpen zo dat het uiteindelijk resultaat het meedogenloze kritische oog van
Josee kon doorstaan.
We hebben vandaag de draad weer opgepakt Veel te lang
hadden we geen kontakt meer gehad, na dat wij alle muzikale activiteiten
stopgezet hadden wegens pensioengerechtigde leeftijd bereikt, en we ook niet
meer wekelijks samen naar sauna Verhaegen in Schijndel konden gaan omdat die er
mee ophielden, hadden wij onze goede Nederlandse vriend Kees een beetje uit het
oog verloren. Gelukkig zijn er de sociale media these days en zo gebeurde het
dat we op deze 15-de oktober, daags na de verjaardag van zowel Kees
als Josee, een afspraak geprikt hadden. Wij zouden nog eens naar Schijndel rijden
zoals vroeger. En het weerzien was alsof de tijd had stil gestaan, alsof we
gisteren bij een natje en een droogje ( en soms ook iets illegaals ) nog
uitgebreid met elkaar hadden zitten filosoferen over de problemen van de
hedendaagse samenleving kortom net zoals vroeger.
Okee, de foto die ik hier aan vastplak is misschien niet de meest scherpe die
ik ooit liet voorbij komen, maar ik vind m wel heel speciaal. Ik was een van
de eersten die het nieuwe album van Bots ( Kees is de toetsenist en drijvende
kracht van dat bandje ) mocht zien en zonder flash, met weinig licht en uit de
losse hand, dezelfde hand die al enige volumes alcohol had naar binnen gegoten,
vind ik het resultaat meer dan aanvaardbaar Als ik bij de exif-gegevens zie dat de camera
bij f 3,2 en Iso 400 hier een sluitertijd van 1/8-ste koos ben ik zelfs
blij verrast dat ik nog zo stabiel was. J
Wat is er gezelliger dan met enkele goede vrienden gezellig
tafelen en keuvelen en samenzijn? Ik weet niet of Josee het nog prettig vindt
om te verjaren, maar ieder jaar op 14 oktober tikt de teller onverstoorbaar een
eenheid verder. Niet dat je het aan haar ziet en aan haar kookkunst doet het
zeker ook geen afbreuk, dat mochten we met zn zessen weer vaststellen deze
avond. Elke gelegenheid om te vieren grijpen wij met alle zintuigen aan en
Phaido die begint het ook te leren, bij alle tafelgasten ging ie om beurten
even flodderen. Tijdens deze foto is toevallig schoonzus Moniek aan de beurt.
Ze wilden hem allemaal wel mee naar huis nemen maar wij willen hem niet meer
kwijt !!!
Op deze nationale dag van de architectuur kon ik bijna niet
anders dan mijn onderwerp zoeken bij een van de markante bouwwerken in onze
gemeenschap. Ik koos voor het hagelnieuwe gebouw voor buitenschoolse
kinderopvang in de Schoolstraat. Ik vind het een mooie realisatie, daar wil ik
geen kwaad woord over kwijt. Maar als enkele maanden na de opening de geruchten
steeds luider worden dat de oorspronkelijke budgettering ruim overschreden werd
en wat nog erger is dat er van een serieus en verstaanbaar gesprek binnen geen
sprake kan zijn door een weergaloos slechte akoestiek, dan heb ik toch enkele
bedenkingen. We hadden in Lichtaart al een OC waar de geluidservaring bij elke
manifestatie ronduit dramatisch is en nu krijgen de kinderen van hetzelfde
laken een broek Ik ben daar als ex-muzikant behoorlijk gevoelig voor. De
architect die dat voor elkaar krijgt zou eigenlijk de kogel moeten krijgen. Er
is na twee maanden al sprake van dure aanpassingswerken lang leve de mildheid
van de belastingbetaler.
Maar los daarvan: de buitenkant vond ik best een foto waard, en die heb ik
vanavond, na de traditionele zondagsavondpintjes met de maten, dan ook
gemaakt.
Ik heb vandaag nog eens het merendeel van mijn hobbies
gecombineerd tot een meer dan genietbare bezigheidstherapie. De weergoden
toonden zich genadig en na de ochtend wandeling met Phaido zag het er naar uit
dat we alsnog een droge dag zouden krijgen. Binnen een fietsbare afstand weet
ik elke keer toch weer enkele nog niet gelogde cachen te vinden op de kaart .
Zuid-west was de uitgezette koers en natuurlijk had ik de camera in de tas gestopt.
Tijdens de terugrit, ergens tussen Herenthout en Noorderwijk, laste ik een
pitstop in bij een kapelletje waar een pik-nik plaats is voor de vermoeide
fietser. Ik had het huisje er achter al langer op mijn lijstje van te
fotograferen onderwerpen staan en nu er geen medebezoekers waren zag ik de kans
schoon om toe te slaan. Thuisgekomen heb ik de foto-oogst uitgebreid door
Photoshop gehaald nog een hobby en na lang stoeien vond ik deze bewerkte
versie van een van de shots het best de nostalgische sfeer weergeven die ik
wilde bereiken.
Onder het genot van een frisse Duvel en met een muziekje van Randy Newman op de
achtergrond zit ik daar nu een tekstje bij te brouwen Wandelen, fietsen,
geocachen, fotograferen, fotobewerken, van een Duveltje genieten, muziek
beluisteren hehe, het was weer een drukke dag. Als je met pensioen bent heb je
altijd tijd te kort J
Om het nog maar eens met een cliché te zeggen: slecht weer
bestaat niet, alleen slechte kleding. Als het dan na de mooie dagen, waar we
mochten van genieten de laatste tijd, eens een keer wat frisser wordt en een
beetje druilerig, dan trek je toch iets warmer aan en een paraplu is ook niet
al te zwaar om mee te nemen toch? Maar de dagelijkse wandeling die nemen ze ons
niet af. Vandaag hadden we Blommerschot, een gehucht tussen Wechelderzande,
Zoersel en Oostmalle uitgekozen om een frisse neus te halen. Ergens halverwege
de tocht viel mijn oog plots op een huisje dat doorheen de begroeing net
voldoende zichtbaar was om mijn nieuwsgierigheid te prikkelen. Er stond nergens
een bordje met verboden toegang, dus ben ik wat dichterbij gaan kijken en dat
heb ik me niet beklaagd. Het leek recht uit een sprookjesboek geplukt. Ik heb
er natuurlijk een hele serie fotos van gemaakt en ik verheug me nu al op de
verhalen die ik de kleinkids ga vertellen als we samen deze wandeling eens
overdoen J
Ik heb me voorgenomen zelf een multi-geocache route annex
fotozoektocht in elkaar te knutselen langs het parcours dat wij, sedert Phaido
deel uitmaakt van ons gezinnetje, weer zo ongeveer elke dag afhaspelen. Die kan
ik dan op de geocaching.com site zetten om anderen ook eens de gelegenheid te
geven van onze terreinkennis te profiteren. Wij realiseren ons namelijk nooit
genoeg hoe mooi onze eigen streek wel is en een van de doelstellingen van het
geocachen is anderen te laten meegenieten van onze eigen favoriete plekjes toch?
Neem nu het paadje langs de Rulloop je moet al met goede argumenten komen om
me er van te overtuigen dat het ergens in de wijde omgeving prettiger wandelen
is. Phaido, die vindt het allemaal prachtig en om te tonen dat dit nu ook zijn
domein is heft ie regelmatig zijn achterpoot op om een geurspoor neer te leggen
en zijn soortgenoten te laten weten Phaido was here. Je zou het kunnen
vergelijken met die kids die te pas en te onpas graffity spuiten om te
vertellen waar killroy overal geweest is he J
Als het weer herfst wordt biedt de natuur ons, fotografen, meer
mogelijkheden dan welk ander seizoen ook. De bladeren van de bomen verkleuren,
de ochtenden zijn vaak erg mistig en dat zorgt dan weer voor prachtige berijmde
spinnewebben, zonneharpen priemen door het bladerdek in het nevelige bos en
de meest wonderlijke mooie paddenstoelen komen onze wandelingen opvrolijken. Ik
vind de verplichte tussen-n waar de taalbollebozen ons mee opzadelen sedert
de recentste spellingsaanpassing trouwens nog altijd helemaal kl*** , maar das
een ander verhaal. ( Hoe zit dat met spinne(n)web eigenlijk? )
Van alle paddenstoelen is de vliegenzwam zonder meer de meest typische. Vraag
een kind een paddenstoel te tekenen en dan wil ik er veel op verwedden dat ie
rood is met witte bollekes. Het was dus niet moeilijk te voorspellen dat ik in
deze tijd van het jaar een keer moest uitkomen bij zon opvallende verschijning
als onderwerp voor mijn foto van de dag. Dit exemplaar stond zo uitdagend langs
de dagelijkse wandelroute dat ik er echt niet voorbij kon, zijn buur een eindje
verderop kon ik dank zij een redelijk groot diafragma in de onscherpte houden.
Tot wanhoop van Josee koos ik weer voor een laag standpunt zeg maar ligpunt
met een vuile voorkant als gevolg. Volgende keer moet ik er toch eens aan
denken een plastiekje mee te nemen als ik weer laag bij de grondse plannen heb.
Wat beleven we toch een mooie nazomer. Na de
ochtendwandeling met Phaido vond ik dat je met dit weer niet moet ingaan op de
lokroep van de computer. Photoshop, Wings4, Lightroom en Dynamic photo HDR 5
zitten morgen ook nog op de PC en dan wordt het volgens de weer-o-logen van
Ukkel sowieso een stuk minder fietsbaar, dus heb ik m vandaag nog maar eens
uit de garage gehaald. Heerlijk fietsen was het langs het kanaal tot Grobbendonk,
dan via Bouwel, Herenthout en Olen weer terug naar moeder de vrouw. Onderweg gemerkt
dat er op pleziervaart-gebied ondanks de aangename temperaturen en het
herfstzonnetje nog bitter weinig activiteit is. Als je de sport die deze visser
beoefent als activiteit kan bestempelen was dit zowat het enige teken van leven
dat ik aan de jachthaven van Herentals kon ontwaren. Ik heb nooit begrepen wat ze daar leuk aan vinden,
maar goed, ieder zijn meug. Ik kon trouwens tot vlak achter de man lopen, een
foto maken en ongestoord wegwandelen, hij bewoog niet eens misschien zat ie
wel te slapen.
Met zijn gat in de boter gevallen. Dat is misschien nog een
understatement als we het over onze Phaido hebben. ( Let op het woordje onze
) We realiseren ons natuurlijk maar al te goed dat we nog volop in de
wittebroodsweken zitten en dat er binnen elke relatie vroeg of laat problemen
opduiken, maar voorlopig integreert onze nieuwe beste vriend zich wonderwel in
ons gezinnetje en wij van onze kant zijn dol op hem. Ik vrees dat ie een beetje
te veel vertroeteld wordt eigenlijk en dat ie dat ooit als een verworven recht
zal beschouwen. Een van de ingrediënten van het verwachtingspatroon dat we
hadden toen we beslisten Phaido een nieuwe thuis te bieden was de
waarschijnlijkheid dat we weer vaker aan het wandelen zouden gaan. We waren
sowieso al geen huismussen en onze voorliefde voor de vrije natuur moge
genoegzaam gekend zijn, maar nu is dat weer een dagelijks ritueel geworden. Als
we er al niet op uit trekken met de wagen om ergens een rondje te gaan lopen
dan hebben we nog altijd dezelfde wandeling achter de hand die we vroeger met
al onze andere honden jaar in jaar uit, weer of geen weer, pleegden te doen. We
hoeven maar de achterdeur uit en we zitten in het bos he. En of Phaido dat leuk
vindt !!! en wij kunnen er alleen maar beter van worden.
Als je deze foto ziet zou je zweren dat dit ergens in
Engeland is? Toch is dit een opname die gemaakt is in ons eigen Limburgse
Neerglabbeek We hadden de reeks geocachen die hier in de buurt verborgen zijn
al eens gevonden en gelogd ( zie onze blog van 04 augustus ), maar toen we de
medeleden van de motorclub eens een initiërende kennismaking wilden meegeven
van onze grote hobby leek ons dit de beste plek om er aan te beginnen. Het
Orshof is een klasse etablissement waar je zowel een natje als een droogje kunt
nuttigen aan weliswaar niet de meest voordelige prijzen die je in de omgeving
zult vinden, maar de entourage, de bediening, de sfeer, de ganse omgeving vonden
wij overtuigend genoeg om onze wandeling hier te beginnen en er ook een einde
aan te breien.
Er heerst een lichte vorm van paniek in regeringskringen,
het gevolg van de totale ontreddering bij een van de steunpilaren van de nationale
economie: B-post moet het voortaan doen zonder een van zijn drijvende krachten.
Nu Alex L. de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt dreigt de chaos. We
zien de krantenkoppen van 1 juli 2015 al voor ons: Dreigend failliet van
B-Post wegens wanbeheer. Nieuwe crisis in de maak, voltallige directie
ontslagen met bonus. Nu zat Alex weliswaar niet in de directie van dat
bedrijf, maar als eminent lid van de think-tank en inspirerend voorvechter van
vernieuwing en organisatie had hij zich wel opgewerkt tot de onmisbare pijler
zonder dewelke het wel fout moest lopen. Weinig reden tot vieren dus, en toch
was er deze namiddag in de Kerkstraat nr.5 ( of was het toch Zandstraat Nr. 5
Alex? ) enige vorm van feestvreugde. Had het te maken met de bonus die de
afscheidnemer zonder twijfel nog mee gekaapt heeft? We merken het wel als er
binnenkort enkele nieuwe lenzen opduiken in de fotoclub. Er waren warempel
zelfs enkele collegas en ex-collegas die er met een brede glimlach rondliepen,
net of ze het prettig vonden dat ze Alex voortaan niet meer elke dag zouden
zien. En in de toespraak, die de dame die nu zijn ex-bazin is gaf, meenden we
ook enige opluchting te ontwaren. Maar Alex , die moest er om lachen. Hij
realiseert zich nog niet dat zijn aandelen minder waard zullen worden als
B-Post de dieperik in gaat
Maar toch: Welkom in de club van de gepensioneerde levensgenieters Alex.
P.S. Een verklaring bij het gedeelte tekst dat tussen haakjes staat is hier op
zijn plaats. Je moet postbode zijn om de humor te snappen van een uitnodiging
waarop een verkeerd adres vermeld staat. Maar zelfs zonder dat diploma ooit
behaald te hebben konden wij er om lachen. Ze hebben ons raar bekeken toen we vruchteloos
maar schaterend aan het zoeken waren naar een feestlokaal in de Zandstraat.
Sorry dat we een beetje laat waren J
De pompoenkoorts stijgt in Groot Kasterlee. Oktober is
sowieso de pompoenmaand en dat geldt in ons dorp nog meer dan elders. Ze noemen
ons niet voor niets de pompoenpapeters. Binnen enkele weken is er de
pompoenmarkt, de week daarna de poempoenregatta, alle telers omringen hun
dikste exemplaren met de beste laatste zorgen in de hoop hoog te scoren in de
grote pompoenweging, overal zie je allerhande versieringen met pompoenen en
Josee heeft eergisteren pompoensoep gemaakt. J
Toen we deze avond nog een rondje gingen wandelen met Phaido (werelddierendag
vandaag, dus mocht het wat meer zijn ) had
ik de camera en statief meegenomen. Ik wilde het pompoenkunstwerk dat elk jaar
op het kerkplein staat graag fotograferen in het donker. Als je de sluitertijd
maar lang genoeg maakt worden zelfs de straatlantaarns die toch op redelijke
afstand staan echte schijnwerpers. Dertig seconden duurde deze belichting en
omdat ik altijd in RAW fotografeer kon ik de witbalans thuis nog aanpassen in
de omzetting. Verder heb ik alleen een beetje vignettering toegevoegd in de
hoeken.
Sedert de dood van Leentje, de moeder van Josee zijn wij
trouw in het rusthuis Hoevezavel blijven komen als vrijwilliger, gewoon omdat
wij tijdens de periode dat Leentje daar verbleef ook wel gezien hadden hoe zeer
vrijwillige handen en benen daar nodig zijn en hoe zeer de bewoners kunnen
genieten van die welgekomen extra mogelijkheden.
Ieder jaar weer worden wij vrijwilligers daarvoor ook in de bloemetjes gezet door
directie en personeel. Met een feestmaaltijd, de nodige drank er bij en een
entertainend programma drukken zij hun waardering uit voor onze inzet. Het
amuzements-gedeelte werd deze keer verzorgd door ene Karel Declercq die ons de
show België binnenste buiten presenteerde. Toen die in de huid kroop van
premier Di Ruppo en onze schoonbroer ( voor de Nederlanders: zwager ) Swa
uitkoos om even mee te stoeien zaten wij natuurlijk op de eerste rij om daar
een foto van te maken.
Ik ben deze morgen nog eens naar de Rielenkapel gereden. Ik
ben nog steeds aan het worstelen met de projectie-reeks die ik aan het in
elkaar knutselen ben voor het fotosalon namelijk. Er was nog één shot die ik in
gedachten had en die nog niet goed genoeg uit de vorige pogingen gekomen was
naar mijn smaak. Elke woensdagmorgen zit de kapel bomvol voor de wekelijkse misviering
en een aantal gelovigen volgt het gebeuren sowieso liever buiten via de
luidsprekers, omdat ze het, naar ze me vertelden, binnen te benauwd vinden met
zoveel volk in die kleine kapel. Bij de H. Communie komt de priester dan naar
buiten om ze daar de hostie te geven. Ik had al een paar keer geprobeerd dat
goed in beeld te krijgen maar ik had alleen nog maar weinig zeggende ruggen, en
een vleugje priester er boven. Deze keer had ik met de mensen even een
gesprekje gehad en gevraagd me wat ruimte te gunnen en dat werkte wonderwel. Ik
reed naar huis met enkele geslaagde shots. De opname die uiteindelijk in de
projectie zal belanden wil ik voorlopig nog even niet tonen, maar dit vond ik
ook wel okee als tweede keuze
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik er toe kwam de
Wuustwezelse tak van de kleinkinderen voor de camera te krijgen. Vandaag was
het studiedag voor de leerkrachten in Het Scholeke en dan wordt er beroep
gedaan op oma en pake Pol om voor de niet geplande opvang te zorgen. Wat doe je
dan om ze de broodnodige buitenlucht te gunnen en ze van voor TV, laptop en
I-Pad weg te houden? Juist ja, je neemt ze mee om tijdens een gevarieerde
boswandeling enkele geocachen te gaan zoeken. Ze zijn ondertussen voldoende
bekend met het spel en ik moet ootmoedig toegeven dat ze er veel fanatieker
tegenaan gaan dan ik zelf. Phaido ( ik heb inmiddels, rijkelijk laat, in zijn
boekje gezien dat je die naam met PH schrijft ) was ook van de partij en de
kids kennen hem ook al langer. Een hechter en meer toegewijd team kon ik me
niet wensen. Na de zoveelste vondst vond ik het tijd om een groepsfoto te
maken. De toevallig voorbijkomende paddestoelen zijn een extra element in het
plaatje om subtiel aan te geven dat we nu toch wel echt op de grens van de
herfst zitten ondanks de erg mooie dagen die we de laatste tijd mochten
meemaken.
Hehe, het laatste weekend van september is voorbij, morgen
is het alweer oktober. Nu kunnen we s morgens weer naar Herentals zonder in de
file te staan, en s avonds weer naar Kasterlee zonder tussen de geel zwarte
nummerplaten te moeten aanschuiven. Zo zien toeristen-dagjesmensen het dus
nooit. De ingang van Bobbejaanland gesloten !
Je zou mensen kunnen opdelen in twee groepen: zelf hoor ik
bij de hondenvrienden en mijn liefste zus Lilly is een fervente
kattenliefhebber. Uitgenodigd op een feestje in huize Lilly en Dreeke vonden
wij het dan ook raadzaam om vandaag Faido maar eens alleen thuis te laten. Katten
en honden samen, dat is vragen om problemen he. Bij thuiskomst bleek het
experiment geslaagd trouwens, maar daar gaat het nu niet over.
Mon en Lisa zijn de twee huispoezen bij mijn zus ( de alerte lezer snapt het verband
tussen die twee namen hopen we ? ) en ze zijn zeer verschillend. Kater Mon
verdwijnt uit beeld zodra er bezoek komt en kattin Lisa daarentegen is de
nieuwsgierigheid zelve, ze wil alles zien, uittesten, en proberen. Tijdens het
aperitief wilde Lisa natuurlijk controleren of de feesttafel wel goed versierd
was en al even vanzelfsprekend had ik dat in de gaten en had ik het
fototoestel paraat.
De U9 van VC Herentals moesten op verplaatsing naar de buren
van Poederlee, een beladen duel. Het ging er bij wijlen fel aan toe en er werd
vlot gescoord. Tijdens de wedstrijd heb ik het niet zo gevolgd, ik was te druk
bezig met fotograferen, maar achteraf heb ik gehoord dat ze met 6-7 gewonnen
hebben na dat ze eerst met 3-0 achter stonden. Onze Jef scoorde enkele knappe
doelpunten trouwens.
Of het geholpen heeft om deze zege tot stand te laten komen laat ik in het midden,
maar het feit dat ze er een supporter en een nieuwe mascotte bij hebben zal
zeker wel een extra stimulans geweest zijn.
J Na de groepsfoto samen met de tegenstrevers wilden ze ook nog graag poseren
samen met Faido in zijn rood-witte outfit.
Ik kan me best voorstellen dat Faido even denkt: Amai, als
dat alle dagen zo is, dan ga ik terug naar moeke Miet
We hebben ons voorgenomen hem zo veel mogelijk mee te nemen bij alles wat we
ondernemen. Deze morgen ging ie mee naar een stockverkoop van meubels, we
krijgen daar elk jaar een uitnodiging voor en hebben er al enkele toffe dingen
op de kop getikt. Voor we de zaak binnen gingen eerst toch een wandeling
gemaakt met hem i.v.m. zijn natuurlijke behoeftes en hij deed kaka als op
commando. Komplimentje gekregen van het winkelpersoneel dat we zon toffe brave
hond hadden daarna. Deze namiddag hebben we dan de vrijdagse
vrijwilligerswandeling met de bewoners van het rusthuis gedaan Faido als een
volleerde begeleider zonder trekken braafjes langs een rolstoel. Daarna zijn we
aan de Blauwe Kei in Lommel enkele geocachen gaan zoeken, weer een fikse
wandeling. Lekker weertje en prima locatie voor een foto. En tenslotte zijn we
deze avond samen naar de maandelijkse vergadering van de motorclub geweest.
In tegenstelling tot het baasje heeft hij geen Duvel gedronken maar hij ligt nu
wel uitgeteld in zijn mand J