een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
16-06-2018
16 juni Werchter Boutique
Ik wil er niet al te veel woorden aan vuil maken, maar ik ben behoorlijk pissig. We hadden via mijn zus vrijkaarten - uitnodigingen - gekregen voor Werchter Boutique, zeg maar de opvolger van Werchter Classic, het event dat op hetzelfde terrein doorgaat net voor het nog grotere Rock Werchter. De laatste twee acts uit het programma - Oscar and the Wolf en Bruno Mars - die interesseerden ons wel en dus waren we tegen half acht richting Werchter gereden. Ik had vooraf nog geïnformeerd of je mocht fotograferen en - iedereen doet dat, dat is geen probleem - met de de 70-300 op mijn toestel togen we goedgemutst richting eerste grote zomerfestival in Belgie. Bij de strenge security aan de ingang werd ik meteen apart genomen en ofwel moest ik mijn toestel afgeven, ofwel mocht ik er niet in...
Om een lang verhaal kort te maken, argumenteren, discuteren helpt niet, ik bleef buiten... mijn toestel afgeven, zelfs in een zogezegd veilige locker, dat doet deze jongen niet en anderzijds wilde ik het vrouwke ook het plezier van Werchter Boutique niet ontnemen. Ik ben dus maar alleen in een plaatselijk café gaan zitten waar ik onder het genot van een aantal Duvels naar de wereldbeker voetbal ben gaan zien...
Alle hobby-fotografen die in het vervolg optredens willen bijwonen zijn bij deze dus gewaarschuwd. Professioneel uitziende apparatuur wordt geweerd. Dat iedereen zwaait met smartphones en mini-toestelletjes waarmee je ook uitstekende foto's kunt maken is blijkbaar geen probleem. Knars, knars, knars...
Het ging gisteren helemaal fout met de site Bloggen.be waar ik mijn dagelijkse blog op post. Voor de eerste keer in jaren kon ik mijn ei niet kwijt. Met een dag vertraging wil ik dus toch even de schade inhalen. Ik had op Facebook al meegegeven dat er iets verkeerd was en een reeks foto's gepresenteerd met de vraag welke het leukste werd gevonden. Dit is 'm geworden.
Toen ik in de vooravond naar mijn zus reed in Aarschot kwam ik in Herselt voorbij een terrein waar enkele luchtballonnen startklaar werden gemaakt. Stop natuurlijk en gefundenes Fressen....
De bewoners van Hoevezavel en van het Kapittelhof deden vandaag een uitstap naar de Moffel, een zaal in Lommel werkplaatsen waar ze ieder jaar genieten van lekker eten, optredens en vooral de feeststemming. Voor de wandeltocht er naar toe worden vele vrijwilligers ingeschakeld om de rolstoelen te duwen. Wij waren van de partij, zo ook de beide heren op deze foto.
Ze heten allebei hetzelfde, zowel qua voornaam als qua achternaam, de ene is de broer van mijn schatje, de andere niet, ze zijn weliswaar familie, maar dan wel van heel ver en ze kunnen het, zoals blijkt, erg goed met elkaar vinden. Dit is de illustratie van het spreekwoord "Gedeelde vreugde is dubbele vreugde".
Ik ben weer stevig aan het fietsen de laatste tijd. Ook vandaag heb ik er weer een lange, afwisselende en - op het einde - ook vermoeiende trip opzitten. Links en rechts stop ik dan om een geocache op te pikken en om mijn fotoverzameling aan te dikken. Zo heb ik in de loop van de dag reeksjes geshoten van een aspergekwekerij, het kerkhof bij Sint Dympfna, de voormalige brouwerij in Geel, de omgeving van de brug over het kanaal in Ten Aard en de Molen in het Veld. Uit de oogst koos ik voor deze plaat van de voormalige bloemmolens in Ten Aard. Het was al vrij laat, nog zo'n 7 km naar huis en in tegenlicht kon ik van op de brug over het kanaal de omgeving met de mooie vroeg-avond-lucht, de jachthaven in de achtergrond, het rustige Kempisch Kanaal en vooral de nog altijd imposante gebouwen van de sedert een tijd gesloten bloemmolens in een panoramafoto te pakken krijgen.
Voor alle duidelijkheid: In de bovenstaande titel staat de L voor Long. Maataanduidingen met veel X-en er in, daar heb ik wel vaker mee te maken, maar in mijn geval moet je die L lezen als Large he.
Phaido is er, zoals je merkt, in korte tijd in geslaagd zo'n 20 cm in lengte aan zijn chassis toe te voegen. Hoe hij het klaargespeeld heeft weet ik ook niet. Misschien is ie op het internet in contact gekomen met een alternatieve plastische chirurg of is hij lid geworden van een gym-club met specifieke lengte-oefeningen? Heeft ie zich laten volspuiten met cortisonen om zo zijn verweekt middendeel extreem uit te rekken? Of is dit het gevolg van het recente meningsverschil tussen het vrouwke en mezelf over wie hem nu eerst mocht knuffelen en waarbij ik hem van voor en het vrouwke van achter vasthad... Hebben we te hard getrokken?
Toen hij achter die zaanpot met opgroeiende Afrikaantjes doorliep heb ik 'm toch maar eens gefotografeerd hoewel ik het eerlijk gezegd geen zicht vind.
PS. Ik weet wel dat ik door het woord Afrikaantjes te gebruiken het risico loop nu te worden gebrandmerkt als racist maar stinkerkes is nog erger toch?
Toen ik deze morgen mijn krantje ging lezen op het terras, zoals altijd met de camera in aanslag, de teletoeter erop om eventueel overvliegende, neerstrijkende groene- bonte- of exotische spechten, zoniet ander gevogelte vast te leggen, had ik gelukkig al geanticipeerd op een er aan komende fotoluwe dag. Ik was al eens tot achter in de hof gewandeld om onder andere de enkele spaarzame paardenbloemen die eerder deze week aan de grasmaaier waren ontsnapt te gaan bekijken. Daar zoemt met dit mooie weer regelmatig wel wat gevleugeld insectenvolk rond. En ook nu bleek dat het geval. Je hoeft niet per sé een macrolens te gebruiken om dat soort taferelen vast te leggen. Een krachtige telelens geeft je het voordeel dat je verder van het gebeuren kunt blijven en dat die beestjes zich helemaal niks van je aantrekken. De prachtige kleine scherptediepte die je er dan bijkrijgt is mooi meegenomen om de opnames die in de macrofotografie zozeer gesmaakte wazige achtergrond mee te geven.
Mijn geocache-maatje Jackie is nog net iets fanatieker als ik als het er om gaat ook moeilijke zoekopdrachten tot een goed einde te brengen.
We waren er al zo vaak voorbijgereden en telkens vonden we dat vroeg of laat... Deze keer hadden we alle accessoires bij die we meenden nodig te hebben om de qua sterren hoog gequoteerde geocache GC4CEXB op ons palmares te schrijven. Jackie had een waadpak meegebracht en ik heb een telescopische ladder, zo'n ding dat je kunt uitschuiven tot gewenste hoogte en waar je bij het terug inklappen met je vingers tussen zit als je niet goed oplet.
Jackie ging dus te water een eind verwijderd van de brug waaronder de cache hing. Het water kwam hem bij momenten tot 5 à 10 cm onder de armholtes van zijn waadpak maar hij zette door. Over de reling van de brug overhandigden we hem dan de ladder en de klim naar de cache was verder een fluitje van een cent.
