een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-01-2018
06 januari Feesttafel
De jaarlijkse nieuwjaarsreceptie voor de leden van onze fotoclub wordt traditioneel gehouden/gevierd/geconsumeerd in de vorm van een kaas- en wijnavond. Ook vanavond hebben wij uitgebreid genoten van de nieuwjaarswensen en -knuffels, de natjes en de droogjes en vooral de gezelligheid. Dat er enige voorbereiding bij komt kijken moge ook duidelijk zijn. Deze namiddag werd alles al in gereedheid gebracht in het achterzaaltje van het OC. Dat gaf mij de gelegenheid om mijn nieuwe speeltje weer eens op zijn mogelijkheden uit te testen. Met wat spaarzaam tegenlicht maakte de 5D Mark4 dit beeld van één van de tafels. Ik wil graag de gegevens even meegeven. ISO 4000 - f 6,3 - 1/50. Buiten de normale RAW-ontwikkeling, een zwart-wit omzetting in NIK-Siver Efex Pro2 en een uitsnijding waardoor en een lijn vertrekt in de beide benedenhoeken is hier qua bewerking niks mee gebeurd. In deze omstandigheden en met deze instellingen ben hier blij mee, dit zal weer menige deuren openen.
We zijn nog steeds aan het proberen de normale gang van het leven op te pikken na die zware, belastende, vermoeiende maar o zo lonende drie weken als kerstman en kerstvrouwke. De vermoeidheid zit er bij allebei nog goed in en het fijnste wat je dan kunt doen om het energie-level wat op te krikken is een lange wandeling. Deze morgen hebben we bewust een flink eind aan het dagelijkse routine-rondje geplakt en ook de camera mocht weer mee. Mijn favoriete model was er ook bij natuurlijk en die ging overal waar ik de camera in aanslag had gewillig op de juiste plaats en in de juiste houding liggen. Bij het, in dit seizoen niet gebruikte, fietsenrek bij vacantieverblijf Santa Lucia kon ik hem op deze manier te pakken krijgen. Qua compositie noemen we dit " de blik van de toeschouwer naar het hoofdonderwerp leiden". Dit kan er niet naast he?
We zijn vanavond naar de winterrevue geweest in Antwerpen en we hebben er zeer van genoten. Dit gezegd zijnde zat er voor de amateurfotograaf in deze jongen ook een behoorlijk minpunt aan vast: er werd mij vriendelijk maar zeer dwingend gezegd dat ik niet mocht fotograferen... De dagelijkse foto werd plots zeer problematisch. Tijdens het naar huis rijden zat ik al te bedenken dat ik dan misschien nog maar een van de tientallen foto's uit de kerstmanperiode moest tonen, eventueel een beetje bewerkt, maar genoeg is genoeg natuurlijk. Vlak bij huis, in de Leistraat bood de redding zich aan. Ik had dit jaar de kerstverlichting in het dorp nog niet in beeld genomen en voor een zeer zeldzame keer stonden er ook nauwelijks auto's geparkeerd. Het waaide redelijk hard, dat zie je ook in de lucht met die lange sluitertijd, en de lampjes in de bomen wilden maar niet stilhangen, de takken van de bomen ook niet... Ik had daarenboven vergeten de beeldstabilisatie uit te zetten ( dat moet je altijd doen als je van op statief fotografeert ), de foto is niet 100% scherp... Toch doe ik het er mee, ik heb er veiligheidshalve een lichte bewerking overheen gegooid en qua sfeer kan ik er mee leven.
Ik kreeg nog een bericht van de kerstman uit Lapland. Hij is ondertussen veilig en wel thuis gekomen en hij stuurde nog een foto als bijlage met een groet voor alle lieve bezoekertjes die hij in het huis van de kerstman mocht begroeten. Ook de papas en zeker de mamas, die de kerstman even graag op zijn schoot liet plaatsnemen, krijgen nog warme wensen toegestuurd. Hij vroeg me ook jullie te vertellen dat Rudolf helemaal genezen is van de brochitis die hem een maand lang binnen hield en waardoor de kerstman dit jaar met het vliegtuig moest komen. Rudolf staat alweer tussen de andere rendieren in de weide. Volgende keer kan hij dan wellicht toch mee naar Aarschot komen. Hoewel... hij wordt al een beetje oud, je weet maar nooit.
Sedert begin juli had ik 'm niet meer getrimd en het was een heuse realistische kerstmanbaard geworden maar vandaag heb ik er afscheid van genomen. Halfweg de makeover vond ik het ineens leuk een tussentijdse foto te maken. Een hele kerstmanbril boven een halve kerstman baard leek me niet echt passen in het plaatje en daar hebben we dus ook iets aan gedaan.
Een minder leuke bijkomstigheid is dat bij de herstart voor het resterende deel ik een klein ongelukje had... ik had vergeten het 9 mm beschermkapje er terug op te zetten en toen ik het merkte was het al te laat... Ik zal de eerstvolgende week baardloos door het leven moeten als gevolg van de rigoureuze oplossing... Misschien komen daar ook nog wel fotos van voorbij in de loop van de volgende dagen. Een beetje zelfspot is me niet vreemd.
Na een vermoeiend maar toch ook wel erg leuk verblijf in zijn tijdelijke woonst in Aarschot reed de kerstman vanavond voor de laatste keer naar huis. Nog maar dik elf maanden en dan komt er weer een nieuwe kersttijd aan... Ondertussen wordt het fototoestel nu weer op andere onderwerpen gericht.
Onderweg Tussen Aarschot en Herselt is er een wegomlegging en daar wordt je over de spoorwegbrug bij Gijmel geleid. Het natte wegdek, de voor- en achterlichten van de medeweggebruikers en de bijhorende schitteringen zorgden voor voldoende redenen om daar even te stoppen, de wagen aan de kant te zetten, de camera op statief en enige shots te wagen met langere sluitertijd. Dit is er een van.
We hadden dit niet beter kunnen plannen. Op een net iets minder druk moment, toen ik even zat te bezinnen op de kerstmanstoel, hoorden we plotsklaps een luide knal aan de voorkant van ons huis. Het bleek dat er aan de overkant van de straat, bij het pand waar we vorig jaar onze tijdelijke woonst hadden nota bene, er een stuk van de voorgevel naar beneden was gestort. Gelukkig liep er toen niemand op de stoep aan die kant. De brandweer en de politie werden op de hoogte gebracht en die waren ook snel ter plaatse. Binnen de kortste keren had het gerucht zich verspreid en stond de straat vol ramptoeristen. Het euvel werd snel beveiligd en toen ik aan de brandweer vroeg of ik ook eens in dat bakje mocht om enkele vredevolle woorden tot de massa te richten waren ze meteen bereid om me tot onder een kerstster te verheffen. Ik vond het geweldig dat ik van op die hoogte mijn hohohoooo over Aarschot kon laten schallen.
