een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
21-07-2019
21 juli Schlanders
Eind goed al goed zou ik misschien horen te zeggen en we zijn inderdaad veilig in Schlanders aangekomen, maar het volstaat te vertellen dat we nog nooit zoveel files op één dag hebben meegemaakt onderweg hier naartoe om aan te geven dat het niet zo'n fijne ervaring was een hele dag lang. We vertrokken deze morgen om 4 uur met het idee dat we rond 2 uur in de namiddag wel op een terrasje zouden zitten achter een grote pint Forst maar uiteindelijk kwamen we hier toe om acht uur vanavond en na het overbrengen van de bagage van de wagen naar de kamer, een erg korte Phaido-wandeling en een pint ( dus toch !!! ) kon ik nog net de moed opbrengen om van op ons balcon Schlanders' mooiste te fotograferen: de ranke spits van de kerktoren tijdens het blauwe uurtje. Aan uitputting bijna bezwijkend gaat deze jongen tussen de lakens.
Ik heb vandaag een vlinder in de aanbieding en daar moest ik niet eens voor de deur uit. Met het wisselende, soms redelijk onvriendelijke weer dat we vandaag meemaakten leek het zelfs alsof ie binnen wilde komen schuilen. Hij kwam alleszins op de venster zitten en dat gaf mij dan weer de gelegenheid hem eens van uit een redelijk ongewoon standpunt te fotograferen, dit is de onderkant. Uiteraard heb ik even opgezocht welke soort we hier voor de lens hadden en in dit geval spreken we volgens meneer Google over een bont zandoogje.
Vrijdag, wandeldag in Hoevezavel. Als het weer het enigszins toelaat gaan we, als vrijwilliger, elke vrijdag aan de wandel met de bewoners. Voor alle duidelijkheid: de bewoners gaan in een rolstoel en wij duwen die... Vandaag waren we weer met zo'n 20 combinaties. Er wordt ook altijd een pitstop ingelast en dan gaat de doos met snoepjes rond. Marcia, één van de onvolprezen medewerksters van het animatie-team, zorgt er voor dat er niemand wordt overgeslaan.
Tja, het hoeft niet altijd een hond, een paard, een poes of een tros koeien te zijn. Er zijn best nog wel andere fotografeerbare beesten op deze planeet. Iedere wandeling doorheen de Smallebroeken voort ons langs de thuisplek van dit eenzaam schaap. Hij/zij begroet ons meestal met een vrij diep klinkende meuuuhhh en ik probeer ook steevast in mijn beste schaaps meuuuhhhh terug te zeggen. Ik had hem/haar nog niet de eer gegund ook eens op deze plek te figureren en bij deze is dat ook weer gefikst.
We hebben nieuwe buren, al een tijdje. We hadden elkaar natuurlijk al enkele keren gezien maar verder dan wat oppervlakkige, snelle groeten waren we eigenlijk nog niet gekomen. Ondertussen is onze nieuwe buurvrouw bevallen van een dochtertje en goede buur-relaties in ere houdend waren ze ook al eens bij ons aan de deur geweest om de kersverse jongedame aan ons voor te stellen. We hadden toen afgesproken dat als de grote drukte van de obligate kraamvisites voorbij zou zijn, we wel eens zouden binnen wippen voor een meer uitgebreide kennismaking.
Vandaag was het dus zover. Nick en Elien zijn twee sympathieke nieuwe bewoners van onze straat, maar dat hadden we al wel gemerkt. Het kersverse nieuwe mensje Milla stal meteen onze harten en het vrouwke wilde dan ook heel graag met haar op de foto. Ik weet wel zeker dat ze meer genoot van het knuffelen van de baby dan van het feit dat ze gefotografeerd werden...
Aan de muur van het kerkhof, langs de buitenkant staan deze krachtig en fris groeiende bloemen mooi te wezen alsof ze zeggen willen dat ze aan de kant van het leven staan. Door met een groot diafragma scherp te stellen op de bloemen vooraan wordt het kontrast met de overkant van de muur, waar alleen maar verval, onscherpte en vergankelijkheid is, nog eens extra geaccentueerd. Een klein beetje toegevoegde vignettering maakt het m.i. nog net iets pakkender.
Ik heb vandaag de poes van mijn zus gefotografeerd... meerdere keren zelfs. We waren er op bezoek in Aarschot en Lisa, de vrouwelijke helft van het duo Mon en Lisa, vond onze auto blijkbaar zo interessant dat ze uitgebreid op onderzoek ging. Van op het terras kon ik dat allemaal gadeslaan en - beter nog - ook fotograferen. Uit een erg leuke reeks selecteerde ik dit beeld. Een ruimere keuze zal ik morgen wel op Facebook plaatsen.
Het is vandaag een luie dag geworden. Buiten de obligate pipi- en kaka uitjes met Phaido ben ik de deur niet uit geweest en als ik heel eerlijk ben heb ik ook thuis nauwelijks iets uitgericht, een beetje lezen, tour, formule 1 en tennis op TV en verder gewoon wat rondhangen... mag ook wel eens, zalig toch? In de loop van de avond toen het vrouwke de bloemekes nog even wilde wat extra water geven bedacht ik dat ik ook nog niet aan fotograferen was toegekomen, dus heb ik haar maar even in beeld genomen. Merk trouwens terloops op hoe beloftevol onze druivelaars er weer bij staan...
Ik was met het vrouwke naar Loenhout gereden. Samen met dochterlief en twee kleindochters wilde ze gaan shoppen maar daar had ik weinig zin in. Ik wilde wel wat gaan wandelen in de buurt, wat rondkijken op de boerderij en als het kon wat leuke foto's maken. De drie Brabanders Sofie, Klaartje en Anouk, trokken al snel mijn aandacht maar ik kreeg ze nooit in beeld zoals ik wilde. Ze hadden meer aandacht voor Phaido, die er bij was gaan liggen, dan voor de fotograaf. Tja, dan maak je van de nood een deugd en fotografeer je een iets ruimer beeld. Nieuwsgierige paarden bekijken hond.
We kregen in de loop van de dag weer een resem aan gevarieerde weertypes over ons heen. Kon ik deze morgen nog in een zomerse frisheid op het terras mijn krantje lezen, dan begon het toch al snel te betrekken en ook te druppelen. Na een tijdje werd dat stortregen en er kwamen zowaar zelfs enkele donders en bliksems aan te pas. In de loop van de namiddag wisselden die ingrediënten nog enkele keren af en toen we in deze de avond weer eens aan de wandel gingen met Phaido was het plots weer zomer met mooi avondlicht, hoewel... in het bos was het toch al redelijk donker. Maar als je door een dreef naar de open ruimte keek dan kreeg je dat typische licht-aan-het-eind-van-de-tunnel effect, een zeer fotografeerbaar doorkijkje.
Na een lange periode met weinig regen vinden wij het nodig er voor te zorgen dat de vogels toch nog wat water vinden in onze tuin. We hebben dan ook op enkele plaatsen wat oude schotels, kuipen en kommen gezet die we regelmatig bijvullen. Dat die allemaal strategisch binnen het bereik van mijn 300 mm geplaatst zijn is puur toeval natuurlijk. Gisteren had ik twee eksters gezien die samen tot aan een van de drinkgelegenheden waren gehuppeld maar toen ik opstond om mijn camera te halen vlogen ze meteen weg. Terwijl ik vandaag mijn krantje zat te lezen onder de veranda had ik de camera naast me gelegd en toen ik de eksters weer zag naderen nam ik de camera in aanslag, maar dat was al voldoende om die beesten af te schrikken... verdomme toch. Ik heb me dan maar gericht op de alternatieven. Duifjes komen er dagelijks en die zijn niet zo bang. Deze schoonheid kwam zowaar zijn/haar ochtendbad nemen en het kostte me weinig moeite om dat vast te leggen.
Het vrouwke was gaan "shoppen" met vriendin Els. Van dat soort activiteiten hou ik mij liefst zo ver mogelijk verwijderd en ik was dus rustig thuis gebleven. Als amateurfotograaf heb je altijd wel iets te doen met vriendjes als Photoshop, Nik en Pro-Show. In de vooravond kwam een telefoontje met de boodschap dat ze nog iets wilden gaan eten in De Korte Hei bij Toke en daar was ik dan weer wél in geïnteresseerd. Terwijl we zalig op het terras zaten zag ik aan de overkant twee jongens op een gammele steiger zitten. Hoe het kwam weet ik niet... Mark Twain... Tom Sawyer, Huckleberry Finn... maar er kwam plotsklaps een link naar litteratuur uit mijn jeugd in me op. Ik denk dat de aanblik enkele algemeen menselijke archetypen naar boven bracht. Natuurlijk heb ik dit gefotografeerd. Let op de steentjes die ze hebben meegebracht om in het water te keilen... nog zo'n herkenbaar gegeven. Wie heeft dat nooit gedaan?
Het klinkt misschien een beetje eentonig, maar ook vandaag toon ik een beeld uit onze avondwandeling in de Smallebroeken. We doen dat nu eenmaal zo ongeveer iedere dag en het is dan ook logisch dat ik daar mijn twee favoriete fotomodellen regelmatig in beeld neem. Het decor is er ook voldoende afwisselend en mooi genoeg om voor interessante beelden te zorgen. Het vrouwke en Phaido hebben er zichtbaar evenveel plezier in als de fotograaf.
Ik zal het maar meteen toegeven, ik heb geen groene vingers. Om het gras niet te maaien haal ik vaak het argument aan dat ik de kruiden ( onkruid bestaat niet ) en de bloemekes die in een ongemaaid grasveld welig tieren veel mooier vind dan zo'n akelig gemillimetreerd gazon. Dat is trouwens geen drogreden, ik meen dat echt.
Maar enkele keren per jaar kan ik helaas de sociale druk en de dringende vraag van het vrouwke niet weerstaan en moet ik wel de grasmaaier uit de garage halen. Voor ik vandaag daarmee aan de slag ging ben ik nog even met mijn fototoestel in aanslag op de buik gaan liggen om de tot de opvangbak veroordeelde schoonheid vast te leggen. Ik heb geen idee hoe deze onschuldige slachtoffertjes heten maar ik ben blij dat ik ze op deze manier nog een laatste eer heb kunnen bewijzen...
Het voormalig militair domein Kievermont in Mol, in de volksmond het "Engels Kamp" is tegenwoordig een speelbos. Spelplezier, natuureducatie en geschiedenis komen er samen en het mag dan ook niet verwonderen dat daar een geocache zou geplaatst worden. De GC6BG76 is een verdomd moeilijke 4 sterren multi. Vandaag had ik met mijn cachemaatje afgesproken dat we die op ons palmares zouden schrijven. Ik was als eerste op de parking net voor één uur en dat gaf mij de gelegenheid alvast enkele keren rustig mijn fototoestel te richten op de tank die aan de ingang staat. Dit beeld in tegenlicht, met de groothoeklens, van bijna onder de loop van het kanon, leek me het leukste van de reeks en dat toon ik dan ook bij deze.
En o ja, na dik 4 uur zwoegen, met 14 opdrachten verspreid over nauwelijks 1,5 km konden we onze namen bijschrijven in het logboekje... YESS !!!
De brug over het Kempisch Kanaal in Lommel Barrier wordt ook wel Joe's Bridge genoemd. De reden daarvan vinden we in een verhaal uit het einde van WO II, te lang om hier te vertellen, maar niets belet je om het even op te zoeken. Toen we gisteren bij erg mooi avondlicht nog even langs het kanaal gingen wandelen en de brug met de tele in beeld namen zagen we dat er enkele asielzoekers overheen wandelden op weg naar hun verblijf aan het Parelstrand. Dat maakte het voor mij meteen een symbolische foto... De interpretatie en de invulling van het vervolg van dit relaas mag ieder voor zichzelf doen.
Op vrijdag gaan we na de wandeling met de bewoners van Hoevezavel meestal een hapje eten in de Brugwachter. Er is een zalig terras en als het weer goed genoeg is zitten we graag buiten. Vandaag was dat zeker het geval en er waren nog best veel gegadigden om er een gezellige drukte van te maken. Ook fotomaatje Alex, die toevallig in de buurt was kwam delen in het tafelplezier. En ook deze keer was die brutale vink er weer. Die is me al meer dan een jaar aan het uitdagen... ofwel heb ik geen geschikte lens bij, ofwel is het te donker, ofwel blijft ie te ver af zitten, ben ik te laat en fladdert ie weer weg en het gebeurt ook wel eens dat ik gewoon geen camera bij heb. Kortom, ik heb 'm nog nooit te pakken gekregen. En vandaag leek het weer niet te lukken. Maar nu slaagde ik er toch in enkele shots te scoren. Stilzitten is geen vinkeneigenschap blijkbaar en ik moest een redelijk hoge ISO waarde instellen om een aanvaardbare sluitertijd te krijgen bij de maximale diafragmaopening van de 70-300 met een 1,4x converter er op. En zelfs dan bleek die sluitertijd vaak niet kort genoeg want de meeste opnames waren niet echt scherp. Toch waren er enkele bruikbare bij. De eerste buit is binnen maar ik zit te azen om hem bij beter licht eens echt helemaal goed te fotograferen.
We waren vandaag in America, niet in de USA he, maar in het plaatsje America in de buurt van Venlo. Neefje Kenny en zijn gezinnetje brengen daar een week vakantie door in Meerdal, een van de Centerparcs en wij gingen op bezoek. Na een leuke wandeling in de buurt liet de waarschijnlijk jongste geocacher ooit plots blijken dat hij honger had. No problem... mama Ellen vond een bank om te zitten en de kleine vond alles wat hij nodig had om zijn honger te stillen. Ik vond vrij makkelijk een standpunt om de foto zelfs Facebook-geschikt te houden... ( die verwijderen zonder pardon meteen elk stukje vrouwenborst alsof het de reden en de afgang naar de hel is ). Het is trouwens sowieso niet de bedoeling dit op Facebook te zetten.
Samen met cachemaatje Jackie en zijn onafscheidelijke Annemarie heb ik vandaag een best pittige fietstocht gemaakt in de buurt van Hulshout. Op zich was het best een mooie omgeving, hoewel het fietsen niet altijd vanzelfsprekend was door de vaak door onkruid overwoekerde, of zanderige, of erger nog, door diepe nog met water gevulde tractorsporen geabimeerde paden. Het bleek ook dat in de regio de rustbanken om de bokes op te eten en de horecagelegenheden bijzonder dun gezaaid waren. Tussen elf uur en kwart over vijf hebben we er welgeteld nul gevonden... ook al omdat we de uitgestippelde geocache-route wilden volgen natuurlijk.
In dit seizoen gaat de natuur in overdrive en dat vertaalt zich in massa's bloemen, grassen, gewassen, groenpartijen maar jammer genoeg ook muggen, teken, processierupsen en ander ongedierte. Met een gemengd gevoel zit ik dit dan ook in te tikken. Ik heb het vrouwke de foto van de dag laten kiezen uit de oogst en zelf ga ik nu nog wat verder krabben...
Ook vandaag kwamen we tijdens de avondwandeling door de Smallebroeken weer langs de weide waar de paardjes grazen. Er zijn ondertussen 5 veulentjes en die probeer ik vroeg of laat wel eens samen op de foto te krijgen, maar nu zijn ze daar nog te schuw voor. Voorlopig heb ik dan maar een plaatje in de aanbieding van dit mooie hengstje. Dat er ruim voldoende eten voorradig is moge blijken...
