een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
20-06-2019
20 juni Daguitstap
Ieder jaar wordt er voor de bewoners van de Lommelse zorgtehuizen Kapittelhof en Hoevezavel een feest georganiseerd in de Moffel. Er zijn bewoners die de verplaatsing per speciaal ingehuurde bus maken, o.a. het ganse contingent Kapittelhof bewoners. Maar van uit Hoevezavel gaat het overgrote deel per rolstoel ook al omdat het van daar uit dichter bij is natuurlijk. Maar toch, het blijft een flinke wandeling en wij als vrijwilligers hadden er een hele klus aan. Er waren enkele invallers bij de potentiële duwers en zo kon ik mijn plaats een tijdje afstaan om onderweg ook enkele foto's te maken. Bij deze zie je dat het echt wel een hele stoet was. Jammer dat het toegestane formaat hier ruim onvoldoende is om de scherpte tot helemaal achterin ook helemaal tot zijn recht te laten komen.
We leefden weer een hele dag onder code geel. Enkele keren werd de zwoele onweersdreiging onderbroken door een lichte bui en wat gerommel in de verte maar in de loop van de avond zag het er naar uit dat het nu echt zou gaan losbarsten. Van achter ons huis heb ik de best wel mooie, dreigende wolkenlucht te pakken gekregen. Onze voortuin-berk komt ook prominent boven het dak piepen alsof ie wil tonen dat hij daar niet voor bevreesd is. En al bij al viel het wel mee, een korte iets hevigere bui kon ons niet van onder de veranda wegjagen en dat was het dan weer. Ook deze keer liet het noodweer Lichtaart links liggen.
Tijdens mijn fietstocht vandaag kwam ik langs deze grote jongen. In Stormen Sterk heet deze windmolen en als ik meneer Google mag geloven was er op deze plaats al een eerste windmolen in 1499. In 1837 werd er een vergunning gegeven voor de huidige versie en na enkele restauraties en herstellingen - "in Stormen Sterk" bleek zijn naam niet altijd waarheidsgetrouw te dragen - staat ie nog altijd te pronken met zijn spanwijdte van 26,5 m. als een van de grootste windmolens van het land.
In de loop van de vooravond ben ik toch nog even naar het Prinsenpark getrokken om daar het nieuwe geocacherondje Prinsenschatten op mijn palmares te schrijven. Dat lukte vrij makkelijk en in die omgeving denkt deze jongen natuurlijk ook aan fotograferen. Dit insect kreeg ik in de gaten aan de oever van een van de vijvers. Met de 300 op mijn toestel kon ik 'm van op enkele meters toch redelijk goed te pakken krijgen. Het is een beest van het merk Libel, daar ben ik vrij zeker van. Het type daarvoor moet ik voorlopig passen. Misschien kan iemand mij daar weer wat wijzer over maken.
Onze ondertussen ter ziele gegane motorclub bestaat nog verder in de vorm van een vriendenclubje. Ieder jaar in juni ondernemen we nog steeds wat wij onze clubreis noemen en dit jaar waren we te gast in het plaatsje Mehren in de Vulkaan-Eifel. Enkelen hadden andere verplichtingen, er was er eentje herstellende van een operatie maar de wél aanwezige MTC-ers hebben het weer drie dagen zeer naar de zin gehad. Vier van de nog rijdende ex-leden waren met de motoren gekomen en de rest van het gezelschap met de wagen. Ondanks de sombere voorspellingen is het een zonnig lang weekend geworden. Net voor de thuisrit wilde ik nog wat groepsfoto's maken. Voor één keer plaats ik dezelfde foto die ik vanmiddag al op Facebook zette ook op deze blog. Het is gewoon de beste van de groepsfoto's en via Facebook kunnen de vrienden hem dan ook delen.
Alweer een droge dag in de Vulkaneifel ondanks de natte voorspellingen. We mochten genieten van een prachtige wandeling: die Zwergenrunde, de kabouterronde. Gelukkig maakten we ongeveer halfweg de keus om een klein zijsprongetje te maken om een niet geplande extra cache mee te pikken, anders waren we nooit op deze idyllische plek terecht gekomen. Een zee is het zeker niet en de nederlandse vertaling van het duitse See, namelijk meer is het eigenlijk ook niet. Het is gewoon een iets grotere plas die is ontstaan door de afdamming van een klein beekje. Ik denk dat de enigen die hier komen genieten enkele plaatselijke vissers zijn of wat toevallige wandelaars zoals wij.
We verblijven enkele dagen in Mehren en dat ligt in de Vulkan Eifel. Terwijl wij via de media hoorden dat het aan het thuisfront weer code geel is hebben we hier, nauwelijks 250 km verder naar het oosten van een prachtige vroeg-zomerdag mogen genieten. Dat was trouwens niet het enige waar we van genoten. We maakten een prachtige wandeling, niet toevallig een multicache route met heel veel favorietpunten, en met de groothoek op mijn toestel kon ik mijn geheugenkaartje meer dan vol schieten. De ondertussen met water gevulde oude vulkaankraters noemen ze hier Maaren en daar hebben ze er hier nogal wat van... Niet zo ver van ons hotel liggen er drie van die grote plassen naast elkaar en onze wandeling vandaag ging grosso modo rond de middelste, het Weinfelder Maar, zij het met enkel zijsprongen. Ik wil deze regio iedereen aanbevelen en zoals eerder aangegeven heb ik veeeel foto's geschoten.
Ook vandaag kregen we weer een veelvoud van verschillende weertypes over ons heen. De gemeenschappelijke eigenschap was meestal dat ze nat waren, maar soms... in de loop van de vooravond bvb. klaarde het voldoende op om alweer in redelijk zonnige omstandigheden aan de pipi- en kakawandeling met Phaido te beginnen.
Er waren nog lieden die van de gelegenheid gebruik maakten. We zien wel vaker fietsers, mountainbikers, ruiters of joggers op het traject waar je ons dagelijks kunt zien stappen en dit koppel was dus ook niet meteen iets waar ik op liep te loeren als hobbyfotograaf maar ik had nu eenmaal mijn toestel schietensklaar en ik heb toch maar enkele keren afgedrukt. Thuisgekomen zag ik dat mijnheer, op de fiets zijn joggende dame begeleidend, de bevoorrading deed door een drankfles aan te reiken en mede door het mooie avondlicht, het fris-natte lentegroen en de rij weidepalen vond ik het dan toch weer de moeite waard om het plaatje hier te delen.
Na een dag met druilregen, stortregen en neergutsende zondvloed, afgewisseld met korte droge periodes werd het vanavond plotsklaps even zonnig. Toen ik na het TV nieuws - moet zo rond achten geweest zijn - zag dat het avondlicht wel erruggg mooi was besloot ik met Phaido nog eens rond de Smallebroeken te wandelen. Dan kom ik onvermijdelijk weer langs de minipaardjes en de vaste volgers weten wel dat die bij mijn favoriete onderwerpen horen. Deze schoonheid kon ik in tegenlicht te pakken krijgen en zoals een oude fotografen-wijsheid zegt: tegenlicht is het mooiste licht. Ik heb er alleen een beetje vignet aan toegevoegd voor de dramatiek.
Het heeft vandaag bijna niet geregend en deze foto is dan ook uit de oogst van gisteren. Ik ben vandaag niet of nauwelijks aan fotograferen toegekomen en wat ik op mijn geheugenkaartje had vond ik niet blog-waardig.
Gisteren evenwel had ik diverse mogelijkheden en dus val ik graag terug op een van de afvallers van toen. Ik hou wel eens van experimenteren en een en ander uitproberen. Tijdens een stortbui ben ik met het Sony-toestelletje van het vrouwke eens naar buiten gelopen en heb ik geprobeerd de regendruppels die op ons tuinpad neer gutsten te vangen door te flitsen. Het is een redelijk bevreemdende foto geworden.
Het schooljaar loopt ten einde en overal zijn er examens, proefwerken of evaluaties. Dat geldt ook voor de dansacademie van Herentals. De danshonger van kleindochter Julie wordt blijkbaar nog niet helemaal gestild in de kunsthumaniora in Antwerpen want ze is daarnaast ook nog vlijtig bezig in de academie. De beoordeling van de kwaliteiten van de cursisten gebeurde door een professionele jury en ze hadden mij gevraagd om "wat foto's te komen maken"...
Twee keer moet je mij zo iets niet vragen natuurlijk en ik heb enkele honderden beelden mee naar huis gebracht. Daar heb ik me vandaag doorheen gewerkt en uit de oogst koos ik natuurlijk voor een opname van ons eigen danseresje. Vol grootvaderlijke trots durf ik stellen dat ze er toch echt wel uit sprong. Ik kan hier maar één beeld tonen maar alle andere zijn even gracieus...
Met mijn geocachemaatje Jackie en zijn vrouwke ben ik vandaag gaan fietsen in de buurt van Berendrecht en Zandvliet. Als je die namen hoort zeg je haven en het was dan ook een beetje vanzelfsprekend dat we tijdens onze route ergens in de buurt zouden komen van de activiteiten aldaar. Wat ons het meest opviel waren de gigantische stapels containers en dan waren we maar aan de uiterste rand van het havengebeuren. Ook een vaststelling was dat men, op die plek althans, de containers op kleur sorteert...
In september organiseren de fanfares van de drie deelgemeentes van Kasterlee een groot gemeenschappelijk evenement. Van uit diverse vertrekpunten komen ze samen aan de rotonde bij de Hoge Rielen en dan marcheren ze in stoet naar de terreinen van de KSA bij de sportterreinen aan de Molenstraat. Een marathon-mars van de fanfares, de naam was snel gevonden: fanfarathon. Er is ook een muziekstuk gecomponeerd speciaal voor de gelegenheid en na het gemeenschappelijk concert zal er een volksfeest zijn, drank en alles wat nodig is om het gezellig te maken. De opbrengst gaat integraal naar een goed doel. Met de fotoclub verlenen wij ook onze medewerking, we maken een reeks die we zullen tonen tijdens ons fotosalon en ook de opbrengst van de jaarlijkse verenigingenkwis, die wij vorig jaar wonnen en dus dit jaar mogen inrichten, zal naar dat doel gaan.
Vandaag was er een eerste gezamenlijke repetitie en met enkele fotografen zijn we al eens een kijkje gaan nemen, kwestie van goed voorbereid te zijn. De fanfares waren weliswaar nog niet in uniform maar toch kwamen er al de nodige fotomomenten voorbij. Dit zijn de Kempenzonen uit Tielen, what's in a name... ik zie evenveel vrouwen als mannen. Ik heb ze voor de gelegenheid ingekaderd. Het materiaal daarvoor vond ik ter plaatse.
Er stond een lange file voor de Bailey-brug in Mol Postel vanmiddag. Het duurde een tijdje voor ik gezien had wat er aan de hand was... er liepen warempel schapen over de brug, een massa schapen. Ik heb vlug de camera van op de achterbank genomen, ben uit gestapt, heb aan het vrouwke gevraagd om het stuur over te nemen en zodra de file zich in beweging zou zetten maar te volgen en mij aan de overkant van de brug op te pikken. Zo snel ik kon ben ik dan richting brug gespurt en toen de staart van de schapenfile zowat halfweg de brug was had ik ze ingehaald... vrij fotograferen !!!
Dit maak je niet alle dagen mee, een herder die met een kudde van 250 schapen onderweg is om de heidestroken langs het Zilvermeer te begrazen en die daarvoor over een uit de tweede oorlog stammende oude brug trekt.
Julie, een van de kleindochters kwam deze namiddag een tijdje van de rust in huize Pol en Josee gebruik maken om ongestoord te studeren. Pas toen haar mama haar in de vooravond kwam ophalen het ik haar toch ook even voor de camera gehaald voor wat portretjes. Ik wilde wat experimenteren met een erg groot diafragma en een kleine scherptediepte. Ze zat langs het raam voor een zacht dekentje en met natuurlijk licht heb ik scherp gesteld op haar linkeroog, rechts op de foto. Buiten dat ene oog, enkele delen van het gezicht, een paar tanden en een sliert haren is er weinig scherp, maar dat is net het effect wat ik zocht... je houdt er van of niet. Dat dit in zwart wit moest leek me nogal duidelijk.
Ik laat me niet meer zo snel van mijn voornemen om te gaan fietsen afbrengen door de weermadammen en -meneren die te pas en te onpas dreigen met code geel. Ik heb er deze namiddag alleszins weer een fijne en vooral droge rit opzitten. Op een gegeven moment fietste ik een eind langs de spoorweg Herentals - Turnhout, Rooblokken heet het straatje. Mijn foto-instinct volgend heb ik even gewacht tot er een trein kwam. Dat duurde gelukkig niet zo lang. Uit de losse hand, zonder statief, kon ik de sluitertijd natuurlijk niet al te lang maken maar met 1/15 sec. vind ik de scherpte nog meer dan aanvaardbaar en de beweging zit er toch ook voldoende in...
Al sedert jaar en dag rijden wij enkele keren per week naar Lommel. Familie, vrienden, vrijwilligerswerk, er zijn redenen zat. Meestal kiezen we voor de rustige route via kleinere wegen over Kasterlee, Retie, Postel en Mol-Rauw. In oktober vorig jaar veranderde dat. Brug 2, de oude ophaalbrug over het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel was zo bouwvallig geworden dat een vervanging hoognodig was. De weg tussen Retie en Postel zou een half jaar afgesloten worden. De heropening en de ingebruikname van de brug was voorzien rond Pasen...
Wij waren in de volle overtuiging dat Pasen al lang voorbij is, maar de borden om de afsluiting aan te duiden staan er nog steeds. Vandaag zijn we uit nieuwsgierigheid eens ter plaatse gaan kijken. Een kant en klare brug staat er geopend de doorgang te versperren. We hoorden dat op 27 mei de constructie eindelijk gekeurd is maar dat er toch nog enkele mankementen moesten worden opgelost. De opening is dan weer maar eens uitgesteld en nu wordt 17 juni vooropgesteld. Hoop doet leven.
Als je daar dan toch rondloopt, amateurfotograaf zijnde, maak je van de gelegenheid gebruik om enkele beelden te schieten. Deze close opname met de grote kleurvlakken vond ik wel leuk. Mogelijke opmerkingen van collega's die weten dat ik een symmetrie-freak ben wil ik alvast op voorhand counteren door te vertellen dat ik dit moest fotograferen door een opening in het hek, ik kon er dus niet mooi in het midden voor staan.
Ik heb deze namiddag mijn stalen - niet electrische - ros weer eens van stal gehaald en ik heb een tijd lang puur op de ingeving van het moment, willekeurig door bekende en minder gekende Lichtaartse straatjes gefietst. De Meeuwendreef behoort tot die laatste categorie vermoed ik. Misschien gaat er ergens een lichtje branden als ik vertel dat er een slagboom voor zit en dat je van op de hoek een zicht hebt op de personeelsparking van Bobbejaanland. Met de 16 mm kreeg ik Bobbejaan er precies op, voor "land" had ik moeten investeren in een 11-24 denk ik. Ik merkte trouwens dat de tuinman van Bobbejaanland dringend zijn letters eens moet komen snoeien, de leesbaarheid zou er op vooruit gaan.
Vaste prik, op zondagavond gaan we iets vloeibaars nuttigen met de vrienden. Deze avond zaten we te puffen op het terras van de Korte Heide en de hitte werd langzaam verdreven door een zalig windje. Ik zat met de rug gekeerd naar het water en toen ik even omkeek en het naderende onweer in de gaten kreeg kon ik niet snel genoeg de camera uit de tas halen om enkele shots te maken.
Met dit prachtige weer hebben we in de loop van de vooravond nog een luie wandeling gemaakt rond de Smallebroeken. Ook qua fotografie had ik luie bedoelingen... Ik had de macro lens op mijn toestel gezet, niet om achter de kleine beestjes aan te gaan maar om enkele bloemekes te vangen, die bewegen niet zo snel en blijven gewoon op hun plaats staan als je er plat op de buil naar toe sluipt. Enkele driekleurige viooltjes waren gewillige slachtoffers.
