een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-06-2019
03 juni Bobbejaan
Ik heb deze namiddag mijn stalen - niet electrische - ros weer eens van stal gehaald en ik heb een tijd lang puur op de ingeving van het moment, willekeurig door bekende en minder gekende Lichtaartse straatjes gefietst. De Meeuwendreef behoort tot die laatste categorie vermoed ik. Misschien gaat er ergens een lichtje branden als ik vertel dat er een slagboom voor zit en dat je van op de hoek een zicht hebt op de personeelsparking van Bobbejaanland. Met de 16 mm kreeg ik Bobbejaan er precies op, voor "land" had ik moeten investeren in een 11-24 denk ik. Ik merkte trouwens dat de tuinman van Bobbejaanland dringend zijn letters eens moet komen snoeien, de leesbaarheid zou er op vooruit gaan.
Vaste prik, op zondagavond gaan we iets vloeibaars nuttigen met de vrienden. Deze avond zaten we te puffen op het terras van de Korte Heide en de hitte werd langzaam verdreven door een zalig windje. Ik zat met de rug gekeerd naar het water en toen ik even omkeek en het naderende onweer in de gaten kreeg kon ik niet snel genoeg de camera uit de tas halen om enkele shots te maken.
Met dit prachtige weer hebben we in de loop van de vooravond nog een luie wandeling gemaakt rond de Smallebroeken. Ook qua fotografie had ik luie bedoelingen... Ik had de macro lens op mijn toestel gezet, niet om achter de kleine beestjes aan te gaan maar om enkele bloemekes te vangen, die bewegen niet zo snel en blijven gewoon op hun plaats staan als je er plat op de buil naar toe sluipt. Enkele driekleurige viooltjes waren gewillige slachtoffers.
Het was één van de locaties die ik op het to do lijstje had gezet toen we vorige woensdag met de fotoclub naar Lommel trokken. Het zal wel zo zijn dat het bewuste lijstje overbeladen was want we hebben een heleboel potentiële onderwerp niet kunnen bezoeken. We komen gelukkig vaak in Lommel en voor we vandaag met de bewoners van Hoevezavel aan de wandel gingen ben ik er toch maar eens een solo-kijkje gaan nemen, al was het maar om de andere leden te tonen wat ze gemist hebben. Een uurtje rondlopen, kijken en fotograferen resulteerde in een meer dan leuke oogst. Ik heb al één en ander op facebook gezet maar zoals dat meestal het geval is houd ik de beste shots om een keuze uit te maken voor deze blog. Dit vond ik bijzonder leuk.
Ik had een tijdje geleden al de communiefoto's mogen maken van Juul, een achterneefje van het vrouwke. Bij gelegenheid van het feest mochten wij er vandaag ook bij zijn en natuurlijk had ik mijn fototoestel meegebracht. Naast tantes, nonkels, andere familieleden en kennissen, allemaal grote mensen waren er ook behoorlijk wat vriendjes, neefjes en nichtjes aanwezig. Wat is er leuker dan kinderen fotograferen die het naar de zin hebben op zo'n feestje? Het springkasteel was een uitgelezen plek om ze te verzamelen. Er was niet veel overredingskracht nodig om ze allemaal te gelijk een enthousiaste hiep hiep hoera te laten zeggen... Afdrukken op het goede moment en weer een blogwaardige opname op mijn geheugenkaartje.
We hadden met enkele leden van de fotoclub afgesproken aan avondfotografie te gaan doen in Lommel. De opkomst was niet erg groot maar dat belette ons toch niet om enkele interessante plekken te gaan exploreren en daar leuke foto's te maken. Het glazen huis is uiteraard een van de voor de hand liggende onderwerpen aldaar en ik heb me ook laten verleiden om er enkele shots aan te spenderen. Ik had wel vrij snel begrepen dat de sluitertijd niet te lang mocht zijn want met de snel wisselende kleuren in de belichting wordt alles wit anders.
De gegevens geef ik dan ook graag mee deze keer: ISO 1600 - f 6,3 en 1,6 sec.
De rust is weergekeerd in de Dressenstraat. Het voorbije weekend was het feest bij de plaatselijke LRV De Kempenridders en gisteren moesten nog de nodige attributen worden afgebroken en alles in de oorspronkelijke toestand hersteld. Vandaag kon Phaido weer rustig overal snuffelen en dat deed hij uitgebreid. Ik heb de indruk dat hier de voorbije dagen veel hondjes voorbij gekomen zijn...
Met de fotoclub hebben we regelmatig een activiteit die we " fotograferen op locatie " noemen. We gaan allemaal apart naar een opgegeven plek om te fotograferen, zo vermijden we dat we allemaal met dezelfde foto's thuis komen. Er komt dan een visie moment op de club en daar kunnen we dan zien wat de collega's er van gebrouwen hebben. Deze keer is het blauwe kapelleke van de boerinnenbond in de Pastoor Dergentstraat de plaats van actie. Het is nauwelijks een paar honderd meter van onze voordeur en ik kom er regelmatig langs gewandeld met Phaido. Vandaag heb ik er al eens wat beter rond gekeken en wat geëxperimenteerd met sluitertijden om beweging in voorbijrijdende auto's en fietsers te pakken te krijgen. Dat de auto in dit beeld qua kleur mooi aansluit bij het kapelleke is lekker meegenomen.
Een weekend vol live music in Hasselt, op diverse podia brachten zowel amateurbandjes als gevestigde waarden sfeer in de stad. Op het Hendrik van Veldeke plein, tegenover de muziekwinkel J&R mochten de boys van Common Strangers vandaag tonen wat ze in huis hadden. en ze deden dat met verve. Ondanks een absoluut minderwaardige geluidsinstallatie speelden ze zich zeer professioneel doorheen de tegenzittende omstandigheden... chapeau !!! Ik was er niet alleen om te luisteren en mentale steun te verlenen, ik was er ook om te fotograferen en daar heb ik weer een hele oogst aan leuke shots aan over gehouden.
Phaido wil altijd wel poseren als baasje fotografeert maar eigenlijk is hij niet het onderwerp vandaag. Dit is een foto gemaakt in het kader van een project waar we met de fotoclub mee aan de slag gaan. Ik kan of wil er nog niets over kwijt. De naam van de straat doet er niet toe en het feit dat hier in de verre omtrek niemand woont ook al niet. Ik heb dan maar een creatieve titel bedacht: In de stille Kempen.
Vrijdag en prachtig weer, dat betekent wandelen met de bewoners van Hoevezavel. Terwijl we in colonne door de Willem Elsschotstraat liepen zag ik het. Ik heb de ganse stoet vrijwilligers en bewoners gevraagd even halt te houden want zulk gigantisch spinnenweb had ik nog nooit eerder gezien. Een voortuintje was volledig bedekt met één gigantisch spinsel. Hier was een overijverige spinnenkolonie aan het werk. Ik moest meteen aan halloween denken. Of de bewoners hier gelukkig mee zijn durf ik te betwijfelen. Ik vond het alleszins een foto waard, esthetisch misschien niet het mooiste plaatje van het jaar maar documentair gezien zeker interessant genoeg.
Ik had van een goede kennis de tip gekregen dat hij in de internetgazet-Lommel gezien had dat er een gigantisch veld met duizenden en duizenden klaprozen was in de Bleekerheide, foto's zat on-line. Daar wilde ik vandaag naar toe. Mijn cachemaatje Jackie is altijd bereid om mee te gaan, zelfs als er niks te cachen valt. Hij kent daar het terrein als zijn broekzak, elk konijnenhol, graspol of gebroken tak weet ie daar feilloos te vinden. Hij was een beetje sceptisch omtrent die klaprozen maar hij wilde wel mee zoeken. We waren er niet alleen trouwens, nog enkele andere natuurliefhebbers hadden het bericht gelezen en waren er op af gekomen. Helaas... zelfs met behulp van een drone om het gebied van uit de lucht af te speuren konden we geen klaprozen te pakken krijgen. Het moet zijn dat de stortbuien van vorige zondag van het goede te veel waren voor de klaprozen en een voortijdig einde gemaakt hadden aan hun klaprozenbestaan. Na lang zoeken konden we uiteindelijk een plek vinden waar enkele overlevers te vinden waren en met één er van wilde Jackie graag op de foto.
Tijdens onze fietstocht in de buurt van Rotselaar volgden wij een Geocache-route. Ergens op een wandelpad net voor cache nr. 14 stond er wel een hek op het pad maar er naast was er voldoende ruimte om een kudde volwassen olifanten door te laten. De cache die wij wilden gaan zoeken stond niet als gedeactiveerd wegens welke reden dan ook, dus wij verkeerden in de volle overtuiging dat wij dat pad verder mochten volgen. Toen wij onze weg verder zetten na de vondst realiseerden wij ons dat we op het festivalterrein van Rock Werchter stonden. Uiteraard heb ik enkele foto's gemaakt van de voortgang in de opbouw voor de editie van dit jaar. Terug buiten geraken was net iets minder eenvoudig. Wij hadden blijkbaar de enige ingang gevonden waar geen metershoge omheining en geen bewaker stond. Een leuk gesprek met de bewaker bij de hoofdingang kon de man overtuigen dat wij volkomen vrij van slechte intenties waren... en zo konden we zonder omweg rechtstreeks verder naar nr. 15 zoals op de route aangegeven was.
Als er één ding is waar ik een hekel aan heb, dan is het wel shoppen. Het vrouwke weet dat en ze gaat dan ook bijna altijd alleen op pad, ze kent mijn maten trouwens en ze weet dat mode en dat soort gedoe het minste van mijn zorgen is. Als ik vandaag dan toch in het shoppingpark terecht kwam in Olen dan was daar een goede reden voor. De TV had de geest gegeven en er hoorde dus een nieuw toestel te komen in huize Pol en Josee. Nu binnenkort alles ultra high definition wordt had een herstelling immers geen zin meer vond ik. Om een keuze te maken wilde ik dan ook wel mee. Na de aanschaf heb ik het vrouwke verder haar ding laten doen en ikzelf ben wat gaan rondwandelen met Phaido en mijn fototoestel. De zeil-overkapping van het centrale plein is een erg fotogeniek onderwerp en daar heb ik me even laten gaan. Uit de oogst koos ik eerder willekeurig dit redelijk symmetrisch beeld.
Het is lente en dus is het bloemekestijd. In velden, weiden, wegbermen, overal zie je fleurige schoonheden in alle maten en afmetingen. Je ziet ze in perken, bloembakken, potten, hangers... in zinken en plastic emmers, in wastobbes, oude wasmachines, zelfs in oude schoenen, in open gezaagde oude auto's heb ik al bloemen gezien en vandaag kwam daar nog een mogelijkheid bij. Dames gooi die oude sacoche niet weg want ge kunt er bloemekes in planten.
Voor de Nederlandse vrienden: sacoche is een schoon Vlaams woord voor handtas...
We hebben dit niet gefotografeerd ergens in the Midwest van de Verenigde Staten maar wel in Limburg. Ergens tussen Bocholt en Grote Brogel kwamen wij tijdens onze geocache fietstocht vandaag bij een makkelijk te vinden maar moeilijk te openen cache. Na enig gesukkel, uiteindelijk bekroond met succes hebben we de pijlen gevolgd naar een redelijk authentiek western saloon. Er liepen enkele vlaamse cowboys rond en cowgirls om de bezoekers van drank en andere lekkernijen te voorzien en we hebben er langer gezeten dan we gepland hadden want we hadden geen zin een plots opkomend hevig onweer in te duiken. Toen na twee Duvels het ergste voorbij leek zijn we weer vertrokken. Dat hebben we ons beklaagd want 10 minuten later zaten we in een nieuwe nog hevigere en niet ophoudende bui. Doornat is zacht uitgedrukt, gevoelsmatig is zeiknat beter op zijn plaats....
Twee kleindochters zijn actieve turnsters in de club "De knappe Durvers" in Wuustwezel en een kleinzoon coacht er de allerjongste breakdansers. Als die club dan een turnshow organiseert willen wij daar natuurlijk bij zijn. De lichtomstandigheden waren niet echt gemakkelijk. Eigenlijk was er te weinig licht om zonder flitsen te fotograferen, de ISO moest dus omhoog naar duizelingwekkende waarden. Daarenboven werden we zo vaak met wisselende spots en kleuren geconfronteerd dat een fatsoenlijke kleurbalans bij de meeste opnames quasi onmogelijk was. Bij deze foto van kleindochter Hannelore die door haar vriendinnetjes hoog de lucht in wordt gekatapulteerd heb ik er dan maar voor gekozen hem een pittige zwart wit omzetting mee te geven, dan hebben we van oververzadiging of door elkaar heen lopende kleurtemperaturen alvast geen last.
Voor de aardigheid de gegevens: ISO 12800 - f 4,5 - 1/200 bij 140 mm.
Toen ik in de loop van de vooravond met Phaido door de Dressenstraat wandelde langs het oefenterrein van LRV De Kempenridders was er één enkele wel erg jonge amazone aan het rijden en springen. Er liep nog een vriendinnetje rond die zich nuttig maakte door de gevallen balken weer terug op de staanders te leggen maar dat hoefde niet eens zo vaak. Was het de jongedame of het paard, daar werd zeer getalenteerd gesprongen. Ik had de 70-300 op mijn toestel zitten en dus kon ik, zonder het te vragen, van achter de omheining enkele shots maken. Qua privacy kan deze wel voor de dagelijkse blog vermoed ik, de ruiter is onherkenbaar en het paard zal ook wel niet protesteren...
Eindelijk was het weer goed genoeg om aan de wandel te gaan met de bewoners van Hoevezavel, wat ons betreft voor het eerst dit jaar. Normaliter doen we dat op vrijdag maar vandaag had één afdeling er voor gekozen een uitstap te maken naar het Kapittelhof om daar een ijsje te gaan eten en natuurlijk hadden wij toegezegd om daar ook bij te zijn. Op de binnenplaats heeft de ganse groep een plaatsje gevonden en dat vond ik het geschikte moment om een groepsfoto te maken. Enkele vrijwilligers, waaronder het vrouwke en ikzelf hadden een plaatsje gevonden helemaal links op de foto maar Phaido verkoos onder een van die grote schermen in de schaduw te gaan liggen, slim beestje. Hij kent trouwens na al die jaren de bewoners bijna allemaal. Zoals gewoonlijk staat de fotograaf niet op de foto en het vrouwke loopt ergens links van het het midden terug naar haar stoel, die was even Phaido drinkskes gaan geven... ( als je goed kijkt zie je anderhalve meter voor Phaido het flesje en zijn drinkbakje staan ).
Omzetting naar zwart wit en één kleur uit de omzetting houden ( meestal rood ), het is een fotocliché dat al duizenden keren gebruikt is en dat nog altijd werkt. Ik heb het vandaag ook weer eens uit de kast gehaald. Ik hou nu eenmaal van rood en wit.
De leeg staande garage langs de Lichtaartse weg in Herentals was al lang een van de vele potentiële doelwitten die ik als hobby-fotograaf constant in mijn achterhoofd heb. Toen ik er vandaag eens mee aan de slag wilde was het verval toch nog niet van dien aard om er wow-foto's te scoren maar het eerder vermelde cliché zorgde er toch voor dat ik enkele leuke bewerkingen overhield aan een kwartiertje fotograferen en twee uur Photoshoppen... Deze vond ik zelf de leukste.
