een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-05-2019
29 mei Het glazen huis
We hadden met enkele leden van de fotoclub afgesproken aan avondfotografie te gaan doen in Lommel. De opkomst was niet erg groot maar dat belette ons toch niet om enkele interessante plekken te gaan exploreren en daar leuke foto's te maken. Het glazen huis is uiteraard een van de voor de hand liggende onderwerpen aldaar en ik heb me ook laten verleiden om er enkele shots aan te spenderen. Ik had wel vrij snel begrepen dat de sluitertijd niet te lang mocht zijn want met de snel wisselende kleuren in de belichting wordt alles wit anders.
De gegevens geef ik dan ook graag mee deze keer: ISO 1600 - f 6,3 en 1,6 sec.
De rust is weergekeerd in de Dressenstraat. Het voorbije weekend was het feest bij de plaatselijke LRV De Kempenridders en gisteren moesten nog de nodige attributen worden afgebroken en alles in de oorspronkelijke toestand hersteld. Vandaag kon Phaido weer rustig overal snuffelen en dat deed hij uitgebreid. Ik heb de indruk dat hier de voorbije dagen veel hondjes voorbij gekomen zijn...
Met de fotoclub hebben we regelmatig een activiteit die we " fotograferen op locatie " noemen. We gaan allemaal apart naar een opgegeven plek om te fotograferen, zo vermijden we dat we allemaal met dezelfde foto's thuis komen. Er komt dan een visie moment op de club en daar kunnen we dan zien wat de collega's er van gebrouwen hebben. Deze keer is het blauwe kapelleke van de boerinnenbond in de Pastoor Dergentstraat de plaats van actie. Het is nauwelijks een paar honderd meter van onze voordeur en ik kom er regelmatig langs gewandeld met Phaido. Vandaag heb ik er al eens wat beter rond gekeken en wat geëxperimenteerd met sluitertijden om beweging in voorbijrijdende auto's en fietsers te pakken te krijgen. Dat de auto in dit beeld qua kleur mooi aansluit bij het kapelleke is lekker meegenomen.
Een weekend vol live music in Hasselt, op diverse podia brachten zowel amateurbandjes als gevestigde waarden sfeer in de stad. Op het Hendrik van Veldeke plein, tegenover de muziekwinkel J&R mochten de boys van Common Strangers vandaag tonen wat ze in huis hadden. en ze deden dat met verve. Ondanks een absoluut minderwaardige geluidsinstallatie speelden ze zich zeer professioneel doorheen de tegenzittende omstandigheden... chapeau !!! Ik was er niet alleen om te luisteren en mentale steun te verlenen, ik was er ook om te fotograferen en daar heb ik weer een hele oogst aan leuke shots aan over gehouden.
Phaido wil altijd wel poseren als baasje fotografeert maar eigenlijk is hij niet het onderwerp vandaag. Dit is een foto gemaakt in het kader van een project waar we met de fotoclub mee aan de slag gaan. Ik kan of wil er nog niets over kwijt. De naam van de straat doet er niet toe en het feit dat hier in de verre omtrek niemand woont ook al niet. Ik heb dan maar een creatieve titel bedacht: In de stille Kempen.
Vrijdag en prachtig weer, dat betekent wandelen met de bewoners van Hoevezavel. Terwijl we in colonne door de Willem Elsschotstraat liepen zag ik het. Ik heb de ganse stoet vrijwilligers en bewoners gevraagd even halt te houden want zulk gigantisch spinnenweb had ik nog nooit eerder gezien. Een voortuintje was volledig bedekt met één gigantisch spinsel. Hier was een overijverige spinnenkolonie aan het werk. Ik moest meteen aan halloween denken. Of de bewoners hier gelukkig mee zijn durf ik te betwijfelen. Ik vond het alleszins een foto waard, esthetisch misschien niet het mooiste plaatje van het jaar maar documentair gezien zeker interessant genoeg.
Ik had van een goede kennis de tip gekregen dat hij in de internetgazet-Lommel gezien had dat er een gigantisch veld met duizenden en duizenden klaprozen was in de Bleekerheide, foto's zat on-line. Daar wilde ik vandaag naar toe. Mijn cachemaatje Jackie is altijd bereid om mee te gaan, zelfs als er niks te cachen valt. Hij kent daar het terrein als zijn broekzak, elk konijnenhol, graspol of gebroken tak weet ie daar feilloos te vinden. Hij was een beetje sceptisch omtrent die klaprozen maar hij wilde wel mee zoeken. We waren er niet alleen trouwens, nog enkele andere natuurliefhebbers hadden het bericht gelezen en waren er op af gekomen. Helaas... zelfs met behulp van een drone om het gebied van uit de lucht af te speuren konden we geen klaprozen te pakken krijgen. Het moet zijn dat de stortbuien van vorige zondag van het goede te veel waren voor de klaprozen en een voortijdig einde gemaakt hadden aan hun klaprozenbestaan. Na lang zoeken konden we uiteindelijk een plek vinden waar enkele overlevers te vinden waren en met één er van wilde Jackie graag op de foto.
Tijdens onze fietstocht in de buurt van Rotselaar volgden wij een Geocache-route. Ergens op een wandelpad net voor cache nr. 14 stond er wel een hek op het pad maar er naast was er voldoende ruimte om een kudde volwassen olifanten door te laten. De cache die wij wilden gaan zoeken stond niet als gedeactiveerd wegens welke reden dan ook, dus wij verkeerden in de volle overtuiging dat wij dat pad verder mochten volgen. Toen wij onze weg verder zetten na de vondst realiseerden wij ons dat we op het festivalterrein van Rock Werchter stonden. Uiteraard heb ik enkele foto's gemaakt van de voortgang in de opbouw voor de editie van dit jaar. Terug buiten geraken was net iets minder eenvoudig. Wij hadden blijkbaar de enige ingang gevonden waar geen metershoge omheining en geen bewaker stond. Een leuk gesprek met de bewaker bij de hoofdingang kon de man overtuigen dat wij volkomen vrij van slechte intenties waren... en zo konden we zonder omweg rechtstreeks verder naar nr. 15 zoals op de route aangegeven was.
Als er één ding is waar ik een hekel aan heb, dan is het wel shoppen. Het vrouwke weet dat en ze gaat dan ook bijna altijd alleen op pad, ze kent mijn maten trouwens en ze weet dat mode en dat soort gedoe het minste van mijn zorgen is. Als ik vandaag dan toch in het shoppingpark terecht kwam in Olen dan was daar een goede reden voor. De TV had de geest gegeven en er hoorde dus een nieuw toestel te komen in huize Pol en Josee. Nu binnenkort alles ultra high definition wordt had een herstelling immers geen zin meer vond ik. Om een keuze te maken wilde ik dan ook wel mee. Na de aanschaf heb ik het vrouwke verder haar ding laten doen en ikzelf ben wat gaan rondwandelen met Phaido en mijn fototoestel. De zeil-overkapping van het centrale plein is een erg fotogeniek onderwerp en daar heb ik me even laten gaan. Uit de oogst koos ik eerder willekeurig dit redelijk symmetrisch beeld.
Het is lente en dus is het bloemekestijd. In velden, weiden, wegbermen, overal zie je fleurige schoonheden in alle maten en afmetingen. Je ziet ze in perken, bloembakken, potten, hangers... in zinken en plastic emmers, in wastobbes, oude wasmachines, zelfs in oude schoenen, in open gezaagde oude auto's heb ik al bloemen gezien en vandaag kwam daar nog een mogelijkheid bij. Dames gooi die oude sacoche niet weg want ge kunt er bloemekes in planten.
Voor de Nederlandse vrienden: sacoche is een schoon Vlaams woord voor handtas...
We hebben dit niet gefotografeerd ergens in the Midwest van de Verenigde Staten maar wel in Limburg. Ergens tussen Bocholt en Grote Brogel kwamen wij tijdens onze geocache fietstocht vandaag bij een makkelijk te vinden maar moeilijk te openen cache. Na enig gesukkel, uiteindelijk bekroond met succes hebben we de pijlen gevolgd naar een redelijk authentiek western saloon. Er liepen enkele vlaamse cowboys rond en cowgirls om de bezoekers van drank en andere lekkernijen te voorzien en we hebben er langer gezeten dan we gepland hadden want we hadden geen zin een plots opkomend hevig onweer in te duiken. Toen na twee Duvels het ergste voorbij leek zijn we weer vertrokken. Dat hebben we ons beklaagd want 10 minuten later zaten we in een nieuwe nog hevigere en niet ophoudende bui. Doornat is zacht uitgedrukt, gevoelsmatig is zeiknat beter op zijn plaats....
Twee kleindochters zijn actieve turnsters in de club "De knappe Durvers" in Wuustwezel en een kleinzoon coacht er de allerjongste breakdansers. Als die club dan een turnshow organiseert willen wij daar natuurlijk bij zijn. De lichtomstandigheden waren niet echt gemakkelijk. Eigenlijk was er te weinig licht om zonder flitsen te fotograferen, de ISO moest dus omhoog naar duizelingwekkende waarden. Daarenboven werden we zo vaak met wisselende spots en kleuren geconfronteerd dat een fatsoenlijke kleurbalans bij de meeste opnames quasi onmogelijk was. Bij deze foto van kleindochter Hannelore die door haar vriendinnetjes hoog de lucht in wordt gekatapulteerd heb ik er dan maar voor gekozen hem een pittige zwart wit omzetting mee te geven, dan hebben we van oververzadiging of door elkaar heen lopende kleurtemperaturen alvast geen last.
Voor de aardigheid de gegevens: ISO 12800 - f 4,5 - 1/200 bij 140 mm.
Toen ik in de loop van de vooravond met Phaido door de Dressenstraat wandelde langs het oefenterrein van LRV De Kempenridders was er één enkele wel erg jonge amazone aan het rijden en springen. Er liep nog een vriendinnetje rond die zich nuttig maakte door de gevallen balken weer terug op de staanders te leggen maar dat hoefde niet eens zo vaak. Was het de jongedame of het paard, daar werd zeer getalenteerd gesprongen. Ik had de 70-300 op mijn toestel zitten en dus kon ik, zonder het te vragen, van achter de omheining enkele shots maken. Qua privacy kan deze wel voor de dagelijkse blog vermoed ik, de ruiter is onherkenbaar en het paard zal ook wel niet protesteren...
Eindelijk was het weer goed genoeg om aan de wandel te gaan met de bewoners van Hoevezavel, wat ons betreft voor het eerst dit jaar. Normaliter doen we dat op vrijdag maar vandaag had één afdeling er voor gekozen een uitstap te maken naar het Kapittelhof om daar een ijsje te gaan eten en natuurlijk hadden wij toegezegd om daar ook bij te zijn. Op de binnenplaats heeft de ganse groep een plaatsje gevonden en dat vond ik het geschikte moment om een groepsfoto te maken. Enkele vrijwilligers, waaronder het vrouwke en ikzelf hadden een plaatsje gevonden helemaal links op de foto maar Phaido verkoos onder een van die grote schermen in de schaduw te gaan liggen, slim beestje. Hij kent trouwens na al die jaren de bewoners bijna allemaal. Zoals gewoonlijk staat de fotograaf niet op de foto en het vrouwke loopt ergens links van het het midden terug naar haar stoel, die was even Phaido drinkskes gaan geven... ( als je goed kijkt zie je anderhalve meter voor Phaido het flesje en zijn drinkbakje staan ).
Omzetting naar zwart wit en één kleur uit de omzetting houden ( meestal rood ), het is een fotocliché dat al duizenden keren gebruikt is en dat nog altijd werkt. Ik heb het vandaag ook weer eens uit de kast gehaald. Ik hou nu eenmaal van rood en wit.
De leeg staande garage langs de Lichtaartse weg in Herentals was al lang een van de vele potentiële doelwitten die ik als hobby-fotograaf constant in mijn achterhoofd heb. Toen ik er vandaag eens mee aan de slag wilde was het verval toch nog niet van dien aard om er wow-foto's te scoren maar het eerder vermelde cliché zorgde er toch voor dat ik enkele leuke bewerkingen overhield aan een kwartiertje fotograferen en twee uur Photoshoppen... Deze vond ik zelf de leukste.
Van de nood een deugd maken noemen ze dat. Ik heb deze morgen mijn iMac naar de repairshop in Heist op den Berg gebracht om er 8 Gigabyte extra Ram geheugen in te laten plaatsen. In de loop van de late namiddag kon ik 'm dan weer ophalen. Met de fiets achter op de auto ben ik die kant op gereden en met dit mooie weer heb ik in de buurt een leuke fietstocht gemaakt. Uiteraard had ik het parcours helemaal in functie van nog niet gevonden geocachen in elkaar geknutseld. Zo kwam ik terecht op het hoogste punt van Heist, het Bergbos. Daar overviel me toch wel weer een vlaag van nostalgie... man, man, man...
Toen ik mijn eerste bandje ontgroeid was en bij een professionele band ging spelen was het allereerste optreden in de Bergola in Heist op den Berg en daar stond ik vandaag weer op die zelfde plek. Ondertussen is de zaak al enkele keren van naam veranderd en nu heet ie Bistro De Maginique maar de buitenkant is nog niet zo erg ingrijpend veranderd zag ik. De binnenkant kon ik niet beoordelen want vandaag waren ze gesloten. Voeg dat bij het feit dat ik de cache in de buurt niet kon vinden en dat het op de geocache-site beloofde uitzicht van op de watertoren ook alleen maar op zondag kan, dan zou je over een belevenis-dipje mogen spreken maar de nostalgie, de herinneringen en een foto maakten veel goed.
Van zulke mooie blauwe luchten word ik best blij. Ideaal weer om foto's te maken is dit evenwel meestal niet, veel te hard licht... maar er zijn uitzonderingen.
Ik werd geïnspireerd door een foto die ik vandaag zag van een collega blogger en die ik best mooi vond, twee tinten: blauw en geel, het blauw van de lucht en het geel van enkele verdorde lange stengel-klusters. Toen ik in de loop van de vooravond terug kwam van een rondje pipi- en kakawandeling met Phaido kreeg ik het jonge boompje pal voor ons huis in de gaten en ik dacht: "waarom niet...?"
De kapel van Onze Lieve Vrouw op 't Zand langs de Lichtaartse weg in Herentals was lange tijd een goed verstopt geheim. Toen ze gebouwd werd op een duin was ze een van verre zichtbaar baken in de heide maar door de jaren groeiden er bomen en struikgewas rond, zo overdadig dat de kapel van af de straat niet of nauwelijks zichtbaar meer was. Ook op luchtopnames in Google Earth bvb. is ze niet te zien in het weelderige groen. Onlangs is een firma enkele dagen bezig geweest om er het bos uit te dunnen, alle uitheemse boomen te rooien, en het kreupelhout en de ondergroei te verwijderen. Iedereen die er passeert heeft nu weer vrij zicht op de kapel en toen ik er vanmiddag voorbij kwam had ik de ingeving de wagen even aan de kant te zetten en mijn fototoestel boven te halen.
Het feit dat deze blog vandaag pas in de loop van de voormiddag online komt in plaats van rond middernacht, zoals gebruikelijk, heeft deze keer niks te maken met technische problemen bij bloggen.be. Ik wil voorzichtig toegeven dat het verjaardagsfeestje dat we gisteren organiseerden voor de goede vrienden enigszins uit de hand gelopen is qua alcoholverbruik. Ik merkte vanmorgen dat ik weliswaar enkele foto's op mijn geheugenkaartje had staan maar dat ik waarschijnlijk in een comateuze toestand ben beland zonder er iets mee te doen. Een foto van het vrouwke die weer een organisatorische en cullinaire topprestatie leverde is hier op zijn plaats. Ikzelf tik dit op het ogenblik in met een wazige blik en enige hoofdpijn... geen idee hoe dat komt. Het aantal lege wijn- en proseccoflessen op de tafel in de pergola zou een indicatie kunnen zijn... Ik moet mij bij volgende feesten echt beperken tot Duvel, dan loopt er niks fout !!!
We zijn vandaag gaan kijken naar de voorstelling die de leerlingen van het college van Essen voor ons in petto hadden. Kleindochter Marie-Leen wilden we graag in actie zien. "Anne", een evocatie rond het bekende dagboek van Anne Franck stond op het programma en dat leek ons redelijk ambitieus. We waren dan ook erg benieuwd. Liever dan uit te weiden over de amateuristische foutjes wil ik mijn respect uitspreken voor de prestaties.
Het was niet altijd makkelijk fotograferen, de belichting was vaak erg wisselend en contrastrijk maar ik kon toch enkele scenes aanvaardbaar in beeld krijgen. Tegen het einde van het stuk zitten de bewoners van het achterhuis gespannen te luisteren naar de radio als het nieuws komt dat de landing in Normandie begonnen is en dat de oorlog weldra voorbij zou zijn. Ik heb dit beeld in zwart wit omgezet, dat leek me voor de hand liggend bij iets wat zich afspeelde tijdens de tweede wereldoorlog.
