een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
09-03-2019
09 maart Speeltuigen?
Toen we vandaag vertrokken voor de dagelijkse wandeling richting Smallebroeken zag ik op het braakliggend stuk grond vlak voor de Hoogstraat deze twee bouwsels liggen. Ik heb er geen idee van waar ze toe gaan dienen of gediend hebben maar ik vond ze wel een foto waard. Toen ik aan Phaido vroeg om er even in te poseren aarzelde die niet.
Het is een jaarlijkse traditie. Het spaarkaske in de Brugwachter organiseert begin maart een nachtzoektocht. Als buitenstaander vragen ze mij dan steevast om een rondje te bedenken en voorzien van de nodige vragen als roadbook te presenteren. Vandaag had ik iets bedacht van af de parking van de Wulp, het Hageven, de Saskesdreef en dan langs het kleine fosseeke weer terug naar de Luikersteenweg en de Brugwachter.
We hadden een winnares, hoera op deze vrouwendag, en na de huldiging en het overhandigen van de obligate bubbels kon ik links en rechts nog wel enkele leuke beelden schieten. Na de wandeling relaxen het vrouwke en Phaido even en het baasje heeft de camera altijd schietensklaar. Qua belichting kon ik nauwelijks anders dan een giga hoge ISO-waarde instellen om voldoende scherpte in mijn beelden over te houden.
Het vrouwke in een zetel en Phaido aan haar voeten met ISO 12800 !!!
Ondanks het iets minder vriendelijke weer waren de geocache-kriebels vandaag sterk genoeg om ons te verleiden het rondje Natte Voeten te wandelen in Mol Gompel. Ik kan het iedereen aanbevelen. Gedeeltelijk langs het kanaal Dessel-Kwaadmechelen, gedeeltelijk op een drassig wandelpad langs de Molse Nete en dan weer terug naar de parkeerplaats door de velden, langs vennen en bossen... meer moet dat niet zijn voor de geocachende en fotograferende natuurliefhebber. Enkele keren, als het even net iets te nat werd, liepen we over een vlonderpad en dat leverde natuurlijk de nodige fotomogelijkheden op.
Ik kon geen betere foto bedenken om mijn dag, correctie: onze dag te illustreren.
Zowel het vrouwke als ikzelf waren vandaag in de late namiddag uitgenodigd voor een coloscopie in het AZ Herentals. In het kader van een preventief dikkedarm onderzoek krijg je de vraag om een beetje ontlasting binnen te sturen en, raar maar waar, bij ons beiden waren afwijkende waarden vastgesteld en meer onderzoek was nodig. De voorbereiding voor zo'n onderzoek vereist dat je enkele dagen vezelarm eet, geen groenten, fruit, vlees..., alleen wit brood, kaas, yoghurt, kippewit en daar houdt het ongeveer op, geen alcohol of koffie - en dat laatste vond ik nog het ergste - en dan moet je in de vooravond van de dag van het onderzoek en de dag van het onderzoek zelf beginnen met drankjes om je darmen leeg te maken. Lekker is dat niet en het resultaat is nog minder leuk. We hebben allebei zowat constant op de pot gezeten, gelukkig hebben wij twee wc's. Ik heb één van de twee dan maar gefotografeerd als foto van de dag, iets anders heb ik niet voor de camera gekregen vandaag trouwens.
PS. Bij het vrouwke was alles normaal, bij mij heeft de dokter twee poliepjes verwijderd, maar dat was ook niks alarmerends... Wat een gedoe en wat een ellende voor een routineonderzoek...
Elke keer als ik langs de brug over het Albertkanaal rijd in Wijnegem bedenk ik dat dit toch wel een heel interessante fotolocatie is. Onze boekhouder zit in Schoten en als ik daar naar toe rijd kom ik er voorbij, als gepensioneerde is dat een stuk minder vaak tegenwoordig maar het kriebelt nog elke keer. Vandaag ben ik er dan toch maar eens gestopt en heb ik er een reeksje geschoten. Ik heb al een aantal beelden op Facebook gezet en eentje, volgens mij de leukste, reserveer ik zoals gewoonlijk voor deze blog.
Ach ja, een foto moet een titel hebben. Ik was in Herentals langs het kanaal aan het wachten op een trein... om te fotograferen. Toen er een voorbij kwam heb ik geprobeerd de beweging mooi in beeld te brengen van op statief en met een iets langere sluitertijd. Toen ik thuis op de PC naar het resultaat keek vond ik meteen dat ie in zwart wit moest, met dit weer was er sowieso weinig kleur en in grote delen van de lucht was ook al weinig definitie te bekennen. In zwart wit zijn dat elementen die dan niet zo opvallen.
Als titel had ik brug of trein of een ander weinig zeggende algemeenheid kunnen kiezen natuurlijk maar de knullige graffity links onder leek me veel leuker. De kijker die het niet meteen gezien had mag gerust wat langer naar de foto kijken he...
Ocharme Jultje, gisteren wandelde hij vrolijk en aangelijnd met zijn baasje door het bos en plots werd hij aangevallen en vreselijk gebeten door een loslopende herdershond... Het bazinnetje van de agressieveling had nog geprobeerd hem aan te lijnen maar er was geen houden aan. Resultaat: dierenarts, operatie, naaien, 280 en daar houdt het niet mee op. De dame vond het zelf ook erg en beloofde de kosten terug te betalen, tja... Gesteld dat ze dat inderdaad doet, de last, de ellende en de zorg worden er niet minder om en de kans dat de pup er een levenslang trauma aan over houdt is groot natuurlijk.
Facebook verborg trouwens één van de foto's die zoon Mike on-line zette omdat ie te bloederig was. Op de foto die ik vandaag maakte zie je de kaal geschoren plek en de genaaide wonde. Op de rechter voorpoot is ook nog een kaal plekje waar het infuus heeft gezeten. Die pels groeit wel weer bij maar ik vrees dat de socialisatie naar andere honden toe een flinke por naar achteren gekregen heeft.
Het hoeft niet altijd wereldschokkend te zijn om mijn aandacht te trekken. Soms is een leuk, onverwacht detail ook de moeite van het fotograferen waard. Deze blije lampjes hangen stiekem mooi te wezen aan de paal die dient om het grote zeil over het terras bij het Prinsenhof te stutten. Ik was er eerder deze week al eens geweest met mijn cachemaatje Jackie na volbrachte taak maar toen was het prachtig weer en bleven we in het zonnetje zitten. Ze waren me toen niet opgevallen. Vandaag op de terugweg na een bezoek aan het fotosalon in Itegem besloten het vrouwke, Phaido en ikzelf om er nog eens een korte koffiestop in te lassen. Het miezerde en er zat geen levende ziel op het terras... Ik kwam, zag en fotografeerde ( Veni, vidi et cum lux scripsi ).
P.S. Mijn kennis van de Latijnse grammatica is ondertussen dermate ver weg gezakt dat ik me niet meer herinner in welke naamval lux staat in dit geval. Na cum zou het de ablatief kunnen zijn (?) en dan wordt het luce natuurlijk.
Sedert we met pensioen zijn is het carnavalsgebeuren een ver van mijn bed show, maar tijdens onze beroepscarrière werden we er telkenjare mee geconfronteerd. Verstand op nul, één twee één twee hatsekee, pompen en hoempapa, pak de poen als die zich aandient...
Als het in Hoevezavel carnaval is ligt het enigszins anders. Ik gun de bewoners hun plezier en ik wil er ook graag aan meewerken. Toch is er ook dan vaak een dubbel gevoel zoals bijvoorbeeld in het geval van die man, een collega vrijwilliger notabene, die elke dag zijn dementerende vrouw bezoekt en die ogenschijnlijk vrolijk met haar en haar vriendin aan het hossen gaat...
Ik hoor ze het al zeggen op de fotoclub als we de volgende keer anoniem foto's tonen: dit is een plaatje met een handtekening. Inderdaad, ik hou van symmetrie, het is geweten en als ik me aan dit soort fotografie begeef dan probeer ik dat ook zo secuur mogelijk te doen. Over dit resultaat ben ik best tevreden moet ik zeggen. Het is een beeld van de prachtig gerestaureerde oude stadsfeestzaal op de Meir in Antwerpen, een luxe winkelgalerij ondertussen, een explosie van bogen, cirkels, lijnen en alles mooi evenredig verdeeld tussen links en rechts.
Zelfs hier, in deze toplocatie begint de leegstand toe te slaan trouwens. De huurprijzen zijn waarschijnlijk van dien aard dat de handelaars afhaken... de Bol punt commen van deze wereld kijken monkelend toe.
Het centraal station in Antwerpen, in de Antwerpse volksmond "De Middenstatie", is misschien wel het mooiste station ter wereld en zeker ook een van de meest gefotografeerde. De zin om daarmee eens vanuit een afwijkend standpunt aan de slag te gaan is dan ook bij de meeste amateur-fotografen aanwezig.
Vandaag werd het oude gezegde nog maar eens bevestigd: het is niet wat je kan maar wie je kent dat belangrijk is. Wij vonden de sleutel tot de hogere regionen in het station. Het resultaat is een geheugenkaartje met iets andere foto's: foto's uit vogelperspectief. Voor de aardigheid heb ik er ook enkele omgezet in zwart wit.
Door de lange sluitertijd staan de meeste lopende en snel bewegende mensen er gewoon niet op en alleen de enkelingen die staan te praten of ter plaatse trappelen zijn onscherp in het beeld te zien. Die onscherpte vinden wij niet erg, dat hoort er bij in deze soort fotografie. De figuurtjes zijn trouwens een referentie om de afmetingen van de majestueuze inkomhal te kunnen beoordelen.
Het werd de allerwarmste februaridag ooit. Wij hadden het zien aankomen en een geocache-uitstap om zulke mooie dag in te vullen was niet eens zo'n verkeerde keus. Voor we aan onze fietstocht in en rond het plaatsje Bevel begonnen wilden we eerst nog een korte multi van ongeveer 2 km wandelen. De Kruiskensberg was tot nu toe onbekend gebied voor deze jongen maar ik vond het eigenlijk meteen het hoogtepunt van de dag. Uit de vele foto's koos ik voor een beeld van het plankenpad waarover we zonder natte voeten naar de overkant van een drassige zone konden lopen.
Zoonlief was van Herentals tot in Lichtaart komen lopen samen met Jul. Jul is eigenlijk nog een pup en ook de hele afstand terug naar Herentals lopen leek ons redelijk onverantwoord. Zijn baasje zou dus alleen de training verder zetten en wij mochten weer hondensitten, later op de avond zou hij wel weer opgehaald worden. Eerst hebben we wel nog een kleine fotosessie ingelast.
Er rijden op onze wegen nogal wat wagens rond met een O-plaat, de O van Oldtimer. Of dat altijd terecht is laat ik in het midden maar bij deze beauty mag daar geen twijfel over bestaan.
Toen we na een mooi rondje geocachen waren aanbeland op het terras van de horeca-oase Burcht Hertog Jan, stonden op de parking enkele prachtig mooi gerestaureerde oude automobielen. Uit de foto-oogst die ik bij zulke wow-gelegenheid wel moest plukken koos ik voor deze schoonheid om verder mee aan de slag te gaan. Dit is een Liberty uit 1922 alsof ie net uit de fabriek komt. Ik heb er voor gekozen om de foto ook een oude look mee te geven maar gezien de impeccabele staat van mijn onderwerp heb ik de krassen, schrammen en andere beschadigingen die je normaal verwacht bij oude foto's maar achterwege gelaten.
Toen ik vanavond naar huis reed van uit Lommel zag ik hoe mooi de avondkleuren weer waren en de zin om daar dan iets mee te doen samen met mijn fototoestel is nooit ver weg. Het Kristalpark en in het bijzonder de 300.000 zonnepanelen die ze daar aan het leggen zijn, om het grootste zonne-energiepark van Europa te worden, leek me een prima mogelijk onderwerp met dit licht. Ik heb er inderdaad enkele leuke shots kunnen scoren maar het allermooiste beeld zag en fotografeerde ik onderweg er naar toe. Een weg, bomen met een vogelnest, straatlampen en prachtige avondkleuren... meer moet dat niet zijn.
Fotomaatje Alex en zijn vrouwke waren deze middag op bezoek. Nadat we de komende fotoplannen hadden kort gesloten en ik nog wat extra Apple-kennis had meegekregen beslisten we dat we samen ergens iets zouden gaan nuttigen. De Korte Hei bleek gesloten, verlof... Het Stationneke leek me een waardig alternatief, Alex was daar nog nooit geweest vertelde hij en daar wilde ik graag verandering in brengen. Het oude stationsgebouw is al een tijdje een apart, bruin café, volgestouwd met de meest bizarre spullen en er veel te zien, zeer veel, zoveel zelfs dat ze nog een aanpalende ruimte hebben die is ingericht als een soort museum. Toen we vroegen of we ook daar een kijkje mochten gaan nemen was daar geen bezwaar tegen en hoewel het er nu kleiner is dan ik me herinner van vroeger was het nog altijd de moeite waard. De bierverzameling is natuurlijk een grote blikvanger en die wilde ik dan ook fotograferen.
In de loop van de voormiddag voelde ik het steeds erger worden, er bekroop me een gevoel van: ik moet er uit !!! Met de trein naar Antwerpen, dat leek me wel wat, eens een kijkje gaan nemen in de zoo, dat was alweer lang geleden.
Natuurlijk heb ik er de diertjes gefotografeerd maar daarnaast heb ik me ook bezig gehouden met het fotograferen van de medebezoekers, mensen die de diertjes bekijken. Kinderen kunnen zo heerlijk opgewonden en spontaan zijn en dat was in het aquariumgebouw zeker ook zo. Deze twee keken meer dan geïnteresseerd naar de capriolen van de zeerobben achter het glas. Het was er redelijk duister en ik moest de ISO-waarde al naar 6400 brengen om een aanvaardbare sluitertijd van 1/40 te krijgen, da's nog erg lang natuurlijk en dat zie je ook aan de bewegingsonscherpte in de rob, maar de beide toeschouwers staan er wél scherp op en daar was het mij om te doen in deze opname.
Op deze locatie heb ik al vaak gefotografeerd. Het is eigenlijk wel een unieke plek, een ander kruispunt van kanalen vind je bij mijn weten niet in Europa. Als fotograaf heb je daar 4 hoeken om je ding te doen dus en vanaf deze kant had ik het nog nooit gedaan. Onderweg naar Lommel had ik de wagen geparkeerd op de parking bij de waterski-club en de leuke beelden boden zich meteen aan. Met de groothoek op de camera kon ik de Sas-4 toren, de fietsbrug en de pannekoekenboot makkelijk in één take te pakken krijgen.
De Hoge Mouw. Als Kasterlee, onze thuisgemeente, gekend is als groene wandelbestemming, dan is de Hoge Mouw zeker een van de highlights. Je kunt er wel een tijdje bezig blijven om de diverse gevarieerde wandelingen te lopen maar regelmatig kiezen wij toch steeds weer voor hetzelfde traject en dan komen wij telkens hier weer voorbij.
Het lijkt een beetje creepy en als je dit ziet begrijp je misschien waar de spookverhalen uit vroegere tijden vandaan kwamen. Met een beetje goede ( of slechte ) wil zie je hier boze bomen die je langs alle kanten belagen. Onder de invloed van alcohol of andere verder niet nader genoemde middelen zou dit nog realistischer kunnen lijken. Ik was wel degelijk bloednuchter vandaag en om het effect iets meer te accentueren heb ik de kleurverzadiging een beetje terug gehaald in de nabewerking. Misschien ben ik wel de enige die er zo tegen aan kijkt, misschien ook niet...
