een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
28-02-2019
28 februari De Stadsfeestzaal
Ik hoor ze het al zeggen op de fotoclub als we de volgende keer anoniem foto's tonen: dit is een plaatje met een handtekening. Inderdaad, ik hou van symmetrie, het is geweten en als ik me aan dit soort fotografie begeef dan probeer ik dat ook zo secuur mogelijk te doen. Over dit resultaat ben ik best tevreden moet ik zeggen. Het is een beeld van de prachtig gerestaureerde oude stadsfeestzaal op de Meir in Antwerpen, een luxe winkelgalerij ondertussen, een explosie van bogen, cirkels, lijnen en alles mooi evenredig verdeeld tussen links en rechts.
Zelfs hier, in deze toplocatie begint de leegstand toe te slaan trouwens. De huurprijzen zijn waarschijnlijk van dien aard dat de handelaars afhaken... de Bol punt commen van deze wereld kijken monkelend toe.
Het centraal station in Antwerpen, in de Antwerpse volksmond "De Middenstatie", is misschien wel het mooiste station ter wereld en zeker ook een van de meest gefotografeerde. De zin om daarmee eens vanuit een afwijkend standpunt aan de slag te gaan is dan ook bij de meeste amateur-fotografen aanwezig.
Vandaag werd het oude gezegde nog maar eens bevestigd: het is niet wat je kan maar wie je kent dat belangrijk is. Wij vonden de sleutel tot de hogere regionen in het station. Het resultaat is een geheugenkaartje met iets andere foto's: foto's uit vogelperspectief. Voor de aardigheid heb ik er ook enkele omgezet in zwart wit.
Door de lange sluitertijd staan de meeste lopende en snel bewegende mensen er gewoon niet op en alleen de enkelingen die staan te praten of ter plaatse trappelen zijn onscherp in het beeld te zien. Die onscherpte vinden wij niet erg, dat hoort er bij in deze soort fotografie. De figuurtjes zijn trouwens een referentie om de afmetingen van de majestueuze inkomhal te kunnen beoordelen.
Het werd de allerwarmste februaridag ooit. Wij hadden het zien aankomen en een geocache-uitstap om zulke mooie dag in te vullen was niet eens zo'n verkeerde keus. Voor we aan onze fietstocht in en rond het plaatsje Bevel begonnen wilden we eerst nog een korte multi van ongeveer 2 km wandelen. De Kruiskensberg was tot nu toe onbekend gebied voor deze jongen maar ik vond het eigenlijk meteen het hoogtepunt van de dag. Uit de vele foto's koos ik voor een beeld van het plankenpad waarover we zonder natte voeten naar de overkant van een drassige zone konden lopen.
Zoonlief was van Herentals tot in Lichtaart komen lopen samen met Jul. Jul is eigenlijk nog een pup en ook de hele afstand terug naar Herentals lopen leek ons redelijk onverantwoord. Zijn baasje zou dus alleen de training verder zetten en wij mochten weer hondensitten, later op de avond zou hij wel weer opgehaald worden. Eerst hebben we wel nog een kleine fotosessie ingelast.
Er rijden op onze wegen nogal wat wagens rond met een O-plaat, de O van Oldtimer. Of dat altijd terecht is laat ik in het midden maar bij deze beauty mag daar geen twijfel over bestaan.
Toen we na een mooi rondje geocachen waren aanbeland op het terras van de horeca-oase Burcht Hertog Jan, stonden op de parking enkele prachtig mooi gerestaureerde oude automobielen. Uit de foto-oogst die ik bij zulke wow-gelegenheid wel moest plukken koos ik voor deze schoonheid om verder mee aan de slag te gaan. Dit is een Liberty uit 1922 alsof ie net uit de fabriek komt. Ik heb er voor gekozen om de foto ook een oude look mee te geven maar gezien de impeccabele staat van mijn onderwerp heb ik de krassen, schrammen en andere beschadigingen die je normaal verwacht bij oude foto's maar achterwege gelaten.
Toen ik vanavond naar huis reed van uit Lommel zag ik hoe mooi de avondkleuren weer waren en de zin om daar dan iets mee te doen samen met mijn fototoestel is nooit ver weg. Het Kristalpark en in het bijzonder de 300.000 zonnepanelen die ze daar aan het leggen zijn, om het grootste zonne-energiepark van Europa te worden, leek me een prima mogelijk onderwerp met dit licht. Ik heb er inderdaad enkele leuke shots kunnen scoren maar het allermooiste beeld zag en fotografeerde ik onderweg er naar toe. Een weg, bomen met een vogelnest, straatlampen en prachtige avondkleuren... meer moet dat niet zijn.
Fotomaatje Alex en zijn vrouwke waren deze middag op bezoek. Nadat we de komende fotoplannen hadden kort gesloten en ik nog wat extra Apple-kennis had meegekregen beslisten we dat we samen ergens iets zouden gaan nuttigen. De Korte Hei bleek gesloten, verlof... Het Stationneke leek me een waardig alternatief, Alex was daar nog nooit geweest vertelde hij en daar wilde ik graag verandering in brengen. Het oude stationsgebouw is al een tijdje een apart, bruin café, volgestouwd met de meest bizarre spullen en er veel te zien, zeer veel, zoveel zelfs dat ze nog een aanpalende ruimte hebben die is ingericht als een soort museum. Toen we vroegen of we ook daar een kijkje mochten gaan nemen was daar geen bezwaar tegen en hoewel het er nu kleiner is dan ik me herinner van vroeger was het nog altijd de moeite waard. De bierverzameling is natuurlijk een grote blikvanger en die wilde ik dan ook fotograferen.
In de loop van de voormiddag voelde ik het steeds erger worden, er bekroop me een gevoel van: ik moet er uit !!! Met de trein naar Antwerpen, dat leek me wel wat, eens een kijkje gaan nemen in de zoo, dat was alweer lang geleden.
Natuurlijk heb ik er de diertjes gefotografeerd maar daarnaast heb ik me ook bezig gehouden met het fotograferen van de medebezoekers, mensen die de diertjes bekijken. Kinderen kunnen zo heerlijk opgewonden en spontaan zijn en dat was in het aquariumgebouw zeker ook zo. Deze twee keken meer dan geïnteresseerd naar de capriolen van de zeerobben achter het glas. Het was er redelijk duister en ik moest de ISO-waarde al naar 6400 brengen om een aanvaardbare sluitertijd van 1/40 te krijgen, da's nog erg lang natuurlijk en dat zie je ook aan de bewegingsonscherpte in de rob, maar de beide toeschouwers staan er wél scherp op en daar was het mij om te doen in deze opname.
Op deze locatie heb ik al vaak gefotografeerd. Het is eigenlijk wel een unieke plek, een ander kruispunt van kanalen vind je bij mijn weten niet in Europa. Als fotograaf heb je daar 4 hoeken om je ding te doen dus en vanaf deze kant had ik het nog nooit gedaan. Onderweg naar Lommel had ik de wagen geparkeerd op de parking bij de waterski-club en de leuke beelden boden zich meteen aan. Met de groothoek op de camera kon ik de Sas-4 toren, de fietsbrug en de pannekoekenboot makkelijk in één take te pakken krijgen.
De Hoge Mouw. Als Kasterlee, onze thuisgemeente, gekend is als groene wandelbestemming, dan is de Hoge Mouw zeker een van de highlights. Je kunt er wel een tijdje bezig blijven om de diverse gevarieerde wandelingen te lopen maar regelmatig kiezen wij toch steeds weer voor hetzelfde traject en dan komen wij telkens hier weer voorbij.
Het lijkt een beetje creepy en als je dit ziet begrijp je misschien waar de spookverhalen uit vroegere tijden vandaan kwamen. Met een beetje goede ( of slechte ) wil zie je hier boze bomen die je langs alle kanten belagen. Onder de invloed van alcohol of andere verder niet nader genoemde middelen zou dit nog realistischer kunnen lijken. Ik was wel degelijk bloednuchter vandaag en om het effect iets meer te accentueren heb ik de kleurverzadiging een beetje terug gehaald in de nabewerking. Misschien ben ik wel de enige die er zo tegen aan kijkt, misschien ook niet...
Redelijk drukke dag vandaag. Ik ben o.a. met fotomaatje Alex naar de salons van enkele fotoclubs in de buurt geweest om eens te gaan proeven van het werk van de collega's. Dan nog even op bezoek bij het nageslacht en na het avondeten kwam ik weer tot de vaststelling dat ik nog een maagdelijk geheugenkaartje had. Even snel iets bedenken...
Het was alweer een tijdje geleden dat ik mijn toestel nog eens op de maan gericht had en op zulke heldere avond viel ik redelijk snel voor de verleiding.
Dit is geen vrolijk beeld. Als ex-motorrijder weet ik maar al te goed dat de gevaren overal loeren en dat je dubbel goed moet opletten en risico's vermijden. Toch zie je het ieder jaar weer, tijdens de eerste mooie dagen - en vandaag was er zo een - komen de motorrijders naar buiten en telkens zijn de kriebels voor enkelen te sterk en de beheersing in de rechterhand ( die met de gas-hendel ) te weinig onder controle.
We waren vandaag opnieuw naar de Wulp en het Hageven getrokken om de gisteren met de fiets uitgestippelde route voor de zoektocht deze keer eens te wandelen en meer details te noteren. De laatste honderden meters van de tocht lopen langs de drukke Luikersteenweg en toen we die weg opdraaiden zagen we het. Hij was totaal versperd, er was een ongeval gebeurd, en het zag er best erg uit. Politie, brandweer, mug, ziekenwagen, dit voorspelde weinig goeds. Motorrijder gecrashed, hoorden we. Als voetganger konden wij wel passeren en hoewel ik het niet helemaal oke vind om ramptoerist te spelen had ik mijn toestel in aanslag en voor ik daarover nagedacht had, stonden er al enkele beelden op mijn geheugenkaartje. Ik ga die zeker niet op Facebook knallen, uit respect, maar als kroniek van wat ik elke dag meemaak en zonder omstaanders of herkenbare nummerplaat in beeld wil ik deze opname hier wel tonen.
Wat een prachtige vroeg-lentedag was me dit, absoluut abnormaal, maar mij niet gelaten, ik heb er van genoten. Ik was in de loop van de voormiddag naar de begrafenis van mijn laatste overblijvende nonkel geweest in Bocholt en van de gelegenheid gebruik makend, omdat ik toch die kant op ging, had ik met schoonbroer Swa afgesproken om alvast eens wat mogelijkheden te gaan verkennen voor de jaarlijkse zoektocht van het spaarkaske. Ze hadden zelf aangegeven dat het deze keer richting noord-oost zou gaan en dan spreken we over het Hageven en de Wulp. Onvermijdelijk kwamen we daar op een gegeven moment in kontakt met de Galloway runderen. De eerste foto die ik kon schieten vond ik achteraf gezien de leukste. Ik kreeg onverwacht in tegenlicht een silhouet te zien. Was het de associatie met de grote Osborne-stieren die je naast de Spaanse autowegen ziet, wie weet, maar ik drukte meteen af zonder na te denken, met de instellingen die nog in mijn toestel zaten van een vorige opname en het resultaat bevalt me zeer. Ik heb uiteraard nadien nog meerdere opnames gemaakt en enkele daarvan heb ik op Facebook gezet maar, zoals ik al eerder aangaf, er kan er maar één de mooiste zijn.
Je kunt er niet onderuit: 14 februari... Valentijn !!! De commercie heeft het er in geramd! Ik hou me meestal ver weg van dit soort verplichte nummers maar dit jaar is toch echt wel een speciaal jaar. Vijftig jaar geleden slaagde ik erin de meest fantastische jongedame die ik me kon inbeelden of wensen voor het altaar te krijgen. Goud, inderdaad. Eigenlijk hoort elke dag Valentijnsdag te zijn maar voor één keer loop ik mee met de mainstream. Love you schatje...
Het vrouwke was deze namiddag gaan shoppen met vriendin Els. Aan mij is zoiets niet besteed weten mijn vrienden wel en ik was dus met Phaido aan de wandel in de Smallebroeken toen ik een telefoontje kreeg dat de dames klaar waren met dat geshop en dat ze zin hadden om misschien nog iets te gaan consumeren in De Korte Hei... ja dat zag ik dan weer wél zitten.
Tijdens het genieten van een Duvelke zag ik de zon steeds lager spiegelen in de vijver en ik besloot hetzelfde beeld dat ik al vaker heb gefotografeerd nog maar eens te schieten, deze keer knal in tegenlicht. Ik moest wel bijna 2 stops onderbelichten maar achteraf vond ik het effect wel leuk zo. Ik heb er in de nabewerking nog wat mee gespeeld en over het eindresultaat ben ik niet ontevreden.
Tja, zo zie je maar... ik ben dus geen plantenknobbel, geen bloemoloog of geen botanicus. Ik zat er flagrant langs de 8ste februari. Het waren wel degelijk krokusjes die daar zo vroeg in het seizoen te voorschijn kwamen. Vandaag, met dit mooie weer, deden ze nog net iets meer hun best en ik heb een nieuwe foto gemaakt om mijn eigen ongelijk te bewijzen.
Alles is al wel eens gefotografeerd natuurlijk en zeker in de Smallebroeken, het decor van onze dagelijkse wandelingen, wordt het moeilijk voor mij om nog een origineel beeld te schieten. Dan denk je aan fotografen-wijsheden zoals probeer eens een ander standpunt, vogel- of kikkerperspectief en dat laatste heb ik dan vandaag maar eens gedaan. Het leverde een aantal leuke opnames op. Bij deze vertelde het vrouwke meteen dat ze hem erg mooi vond en dat is voor mij reden genoeg om hem tot foto van de dag te promoveren.
Nee, ik doe niet mee aan toernee minerale, ik wil wel eens een tijdje zonder, maar niet verplicht in februari omdat iedereen het dan doet. Aperol Spritz is het ook niet trouwens, hoewel de kleur er op lijkt te wijzen. Ik ben wel even voorzichtig met alcohol want na alweer een doktersbezoek en een antibiotica-kuur ondergaande, wil ik me wel even van het spul distantiëren. Ik heb namelijk vroeger ooit een allergische reactie ondergaan door alcoholgebruik na antibiotica-inname. Ik bedenk daarom alternatieven. Dit is de mix waarmee ik mijn vochtgehalte gedurende de dag op peil hou. Cider is het niet, hoewel het glas er op zou kunnen wijzen. Dit is Crodino, alcoholvrij aperitief gemengd met Schweppes tonic. Ik vind het... drinkbaar (bij gebrek aan the real thing). In de loop van de traditionele zondagavond-bijpraatsessie met de vrienden heb ik deze avond trouwens toch één enkel Duvelke genuttigd en ik heb daar deze keer geen knalrood indianenhoofd van gekregen.
Het wordt een beetje eentonig. Mijn leefwereld situeert zich de laatste tijd bijna helemaal binnenskamers in huize Pol en Josee. Na een tweede doktersbezoek en de beslissing om uiteindelijk toch maar aan de antibiotica te gaan voel ik me echt nog niet beetje beter. Ook vandaag bestond het kleine percentje van de tijd dat ik de neus eens even buiten de deur stak uit een ingekorte wandeling door de Smallebroeken. Op het punt waar we meestal kiezen voor kort of lang gingen we hier naar links, kort dus... foto.
