een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
04-01-2019
04 januari Schatjes...
Er was in het gezin van dochterlief Ilse eensgezindheid omtrent het feit dat de huiswoef, bordercollie Katootje nu maar eens aan een nageslacht moest beginnen denken. Er werd voor haar dan ook een bereidwillige bordercollie-man gezocht die bereid was de fysieke prestaties te leveren die tot nageslacht zouden leiden. Alles verliep zoals gepland. Katoo bleek zwanger. Er loopt daar in de buurt evenwel ook nog een boerenfoxke rond en Katoo heeft zich de avances van die deugniet ook laten welgevallen blijkbaar want toen de kleine pups zich aanboden waren er enkele waarbij kenner Koen meteen constateerde "Dat zijn geen bordercollies..." En hoe ouder de pups worden, hoe meer het blijkt dat hij gelijk had. Deze twee lieve bastaardjes zaten ons met grote ogen aan te kijken toen wij er deze middag op bezoek waren. Niet raszuiver, maar hartvertederend en schattig, die zullen zonder twijfel toch wel een goede thuis vinden.
Ik was in de loop van de namiddag met Phaido naar het Albertkanaal gereden in Olen om daar in de buurt van de ons welbekende waterskiclub een fikse wandeling te gaan doen. Al snel ging dat helemaal fout. Na zo'n 500m was er op het fiets/wandelpad langs het kanaal een afsluiting met de boodschap dat je niet verder kon. Dat bleek ook daadwerkelijk zo te zijn want de werkzaamheden verderop leken me zeer onwandelbaar voor een amateurfotograaf met hond. Rechtsomkeer dan maar en een andere locatie gezocht.
De grote verzonken rotonde in de buurt van de nieuwe pass-over in Geel punt kon ook wel wat fotomogelijkheden opleveren wist ik.
Voor iemand die van bruggen en spiegelingen houdt was dit een dubbele voltreffer.
Ondanks het feit dat ik gisteren al afscheid heb genomen van de kerstman door de baard er af te halen wil ik toch nog één kerstmanfoto plaatsen, geen foto van vandaag dus hadden jullie al begrepen. Ik heb me al enkele keren op het pad van de portret-fotografie begeven met de 85 mm - 1.2 lens op mijn toestel. Iedere keer ondervond ik hoe moeilijk het is om met een maximale diafragma-opening de minimale scherptediepte precies goed te leggen.
Een van de laatste dagen in het huis van de kerstman, voor we open gingen om 11 uur, heeft schoonbroer Dreeke even gedemonstreerd hoe het moet. Het is niet omdat ik er zelf op sta dat ik dit een geweldige foto vind, laat dat duidelijk wezen. De opname is gemaakt van op statief, dat moest regelmatig een haartje worden verzet en bijgesteld . De gefotografeerde - ik dus - moest zeer gedisciplineerd, op aangeven van de fotograaf, zijn hoofd licht in een andere houding wenden tot het gewenste scherptevlak precies in de goede positie was tegenover de lens... Na meerdere pogingen waren we uiteindelijk tevreden met het resultaat. Het kan dus wel degelijk, een portret met diafragma 1.2, maar zoals ik al eerder aangaf, het is niet gemakkelijk... en dan nog... niet iedereen houdt van een foto die alleen scherp is waar de fotograaf het wenste.
Ik heb er vandaag de zoveelste zwart-wit omzetting van gemaakt en dit vind ik de beste tot nu toe.
Bijna 3 weken lang mocht ik het genoegen smaken kerstman van dienst te zijn in het huis van de kerstman in Aarschot. Er werden ontelbare foto's gemaakt, meestal van de kerstman met kinderen op de kerstmanzetel, vaak ook maakte het kerstvrouwke foto's met mijn toestel als herinnering of om op deze pagina's als foto van de dag te fungeren. Soms nam ook schoonbroer Dreeke de foto-honeurs waar. Een enkele keer kon ik ook zelf even tijd vrijmaken om een en ander vast te leggen. Er waren nog zat mooie details in het huis die ik wel wilde fotograferen maar meestal vond ik er de tijd niet voor en er was ook zo veel te zien dat er altijd wel iets in de weg stond of was de belichting niet zoals ik dat zou gewild hebben.
De prachtige old-timer die ergens in een hoek stond wilde ik absoluut fotograferen maar ik heb moeten wachten tot het huis definitief de deuren gesloten had. Nu kon ik een hek verschuiven, wat stoelen uit de weg zetten, enkele kerstbomen buiten beeld verplaatsen, storende lampen doven en andere wat beter richten, de camera met groothoek op statief vlak voor de wagen zetten... en in Photoshop alle kleur weghalen uit de omgeving met dit beeld als resultaat.
Hehe, het zit er op... Het was een zware rit in het huis van de kerstman. Druk, druk, druk... Kindjes groot en klein, mama's, oma's, tantes en allerlei andere onduidelijke familieleden wilden allemaal naast en op de kerstman komen zitten terwijl hele hordes smartphone-fotografen van uit alle mogelijke hoeken de wachtrijen altijd maar langer maakten.
De allerlaatste klant, eigenlijk al na sluitingstijd - maar ook dat vonden we niet zo erg - was ook de allerjongste. Eerder hadden we al een 2 weken oude baby en een 5 weken oude baby maar deze op 20 december geboren Boris was de allerjongste dit jaar. De kerstman maakte daar graag nog wat tijd voor.
De kerstman heeft nu 11 maanden vakantie maar gezien de geleverde inspanningen wil hij 11 maanden en één week volgend jaar. De kerstman gaat een geel hesje kopen en mee lopen in de komende betogingen.
Vandaag kwam de Coca Cola-truck naar Aarschot. Tegenover het huis van de kerstman zou die van twee tot acht staan. Toen hij ruim op tijd de T. de Beckerstraat inreed was de kerstman al verwittigd en helemaal op het einde mocht hij ook even achter het stuur. Schoonbroer Dreeke was er natuurlijk als de kippen bij om snel met het toestel van de kerstman enkele foto's te schieten.
Het werd trouwens een record-dag voor zowel de Coca Cola-truck als voor het huis van de kerstman. Zoveel bezoekers hadden we nog nooit eerder, de kerstman kon tussen 12 en 7 nauwelijks uit zijn zetel al was het maar om even te gaan plassen... niet dus. Maar het vochtverlies door transpiratie met die hete droge lucht was blijkbaar ook voldoende om niet te ontploffen. Bij Coca Cola hadden ze blijkbaar ook niet gerekend op zulke grote opkomst want om half zeven waren alle uit te delen gadgets op...
Al de tijd dat de kerstman verbleef in zijn huis in Aarschot stond er naast de zetel een kerstboom die helemaal niet versierd was. Men vroeg zich wel eens af waarom. Vandaag kwam het antwoord. Een van de hobby's van de kerstman is geocaching, dat is een soort digitale schattenjacht. Een van de mogelijke en erg gemakkelijke zoekmogelijkheden is dat je naar een event ( een bijeenkomst ) gaat dat door een mede-geocacher georganiseerd is. Je bepaalt een datum, een tijdstip en je geeft de coördinaten van de locatie aan. De deelnemers hoeven dan alleen een logboek te tekenen om dat als een gevonden cache te beschouwen. De kerstman had naast het logboekje ( ook op de foto ) bedacht dat elke cacher dan maar een kerstbal in de betreffende boom moest hangen om na het event een geocachekerstboom te zien. Geef toe... de boom ziet er prachtig uit toch?
Uiteraard is de kerstman er voor iedereen. Zowel grote mensen als kinderen mogen op kadootjes rekenen in deze tijd van het jaar. Toch krijgt de kerstman bijna alleen maar kinderen bij zich op bezoek in het huis. Papa's, mama's en grootouders zijn meestal ook wel in de buurt, om de smartphones te bedienen bijvoorbeeld, en het jonge volkje komt dan tot bij de kerstman in de stoel. Jong, jonger, jongst... onze jongste bezoeker vandaag was 5 weken en natuurlijk vond de kerstman dat geweldig. De ho ho hoooo die meestal uit volle borst weergalmt als de kerstman weer een jeugdige fan naast zich krijgt was dit keer net iets meer ingehouden maar daarom niet minder gemeend.
Een reportageploeg van de TV-zender ROB kwam vandaag ook langs in het huis van de kerstman. Het ging allemaal heel vlot. De kinderen die toevallig net bij de kerstman op de zetel zaten werden ook bij het interview betrokken en een enkele keer vond de presentator even geen antwoord op de gevatte reacties... Benieuwd wat er de uitzending haalt... Het vrouwke had natuurlijk mijn camera in aanslag.
Bij het jonge volkje, in het bijzonder het vrouwelijk gedeelte is er maar één ster in het huis van de kerstman en dat is niet de kerstman zelf. Phaido is de grote trekpleister en ieders lieveling. De klasjes die vorige week op bezoek kwamen doken er soms met z'n twintigen bovenop voor ze ook maar in de gaten hadden dat er een kerstman in de zetel zat en sedertdien gaat dat maar verder... De kerstman hoeft niet eens meer in zijn zetel te zitten, de dametjes komen toch wel naar het podium. Phaido is the king of the house...
Het lijkt een herhaling van de vorige dagen. Tegen de verwachtingen in was het ook vandaag weer erg druk in het huis van de kerstman en ik ben nauwelijks, of beter gezegd, niet aan fotograferen toegekomen. Geen nood echter want ik had als reserveplan altijd al in mijn achterhoofd zitten dat ik zoals ieder jaar een foto wilde maken van onze Lichtaartse kerststal. Vandaag zijn we daar dus gestopt, nauwelijks 500 m voor we thuis waren. Ik haalde camera en statief uit de wagen, had een leuk standpunt gekozen en net toen ik de eerste foto wilde maken ging, floep, plotsklaps het licht uit... 10 uur. Na 10 uur hoeft dus niemand meer de kerststal te zien of te fotograferen... Geen nachtvogels bij de plaatselijke bestuurslui blijkbaar. Daar sta je dan.
Ik heb dan maar, van de nood een deugd makend, de kerstverlichting richting Kasterlee gefotografeerd. Dat de maan mooi midden boven een van de bomen stond en dat er enkele auto's zo vriendelijk waren uit alle richtingen voorbij te komen en lichtstrepen achter te laten vond ik mooi meegenomen. Dit is de enige foto die ik vandaag gemaakt heb.
Misschien komt er in de loop van de volgende dagen nog wel een kerststal voorbij... hoewel ik redelijk gefrustreerd ben achter gebleven... 10 uur... man, man, man, waar halen ze het... meestal begin ik dan pas goed wakker te worden...
Kleindochter Julie, die in het huis van de kerstman figureert als de elf Juls is gebeten door de dansmicrobe. Ze zit ondertussen in het één na laatste jaar kunstacademie en wie kan dan beter de dansgezinde kinderen een workshop aanbieden dan zij...
Het is verbazend om te zien hoe snel de meestal erg jonge meisjes de moeilijke sequenties van opeenvolgende bewegingen oppikken als ze een dansje instuderen. Na een halfuurtje stap voor stap naar een geheel toewerken konden de dametjes op het podium aan de papa's en mama's tonen wat ze geleerd hadden. Applaus !!!
Deze zondag vlak voor Kerstmis leek ons een prima datum om te brunchen met iedereen die de kerstman welgezind is en uiteraard ook met de volledige familie. Een optreden met het aanwezige familie talent hoorde daar uiteraard ook bij.
Daar bleef het niet bij qua inzet want toen het daarna even druk werd gingen enkele prachtige familie-dames er meteen vol tegenaan om iedereen van de nodige verfrissingen te voorzien en de terugkomende lege glazen weer in schenkbare toestand te brengen.
Na een erg drukke dag alweer kon ik deze avond ook eens vrij van andere verplichtingen achter mijn camera aanlopen tussen het publiek in het huis van de Kerstman. Er was een optreden gepland van twee dames die zich samen "Stamp" noemen en omdat ik behoorlijk wat ervaring heb met het inregelen van geluidsinstallaties en dergelijke werd dat deel van het programma nog mijn verantwoordelijkheid, maar na de soundcheck kon ik fotograferen naar hartelust.
Het is een lichte obsessie geworden maar fotograferen zonder flitslicht is iets waar ik me de laatste tijd meer en meer toe beperk. Ik wil de grenzen van de mogelijkheden van mijn 5D Mk IV blijven aftasten. Ik weet ook wel dat je met 16 mm sowieso een vrij grote scherptediepte krijgt en dus wilde ik van achter een deel van het publiek eens checken hoe ik dat in de praktijk kon toepassen. Stap één was de sluitertijd vastzetten op 1/100ste sec. Verder heb ik de camera zijn zin laten doen en kwamen we tot deze resultaten: 16 mm - f 3,2 - 1/100 - ISO 6400.
Het was me het dagje wel in het huis van de kerstman. Toen we vanmorgen aankwamen rond half elf was het er al redelijk druk en al meteen kregen we daar bovenop enkele klasjes op bezoek. Phaido vindt dat meestal wel leuk, maar als ze zich met z'n twintigen boven op hem storten is het voor onze arme schat toch afzien vrees ik. Hij heeft het overleefd, net als de kerstman die naast het jonge volkje tussendoor ook weer enkele mama's en oma's op de schoot kreeg. In de loop van de namiddag was het weer van hetzelfde laken een broek en dan kwam de avond nog.
Het wordt een beetje een jaarlijks fenomeen in menige centrumstad... tijdens de kersttijd komen hele hordes verlichte en versierde tractoren in stoet door de straten. Vandaag was het weer de beurt aan Aarschot en natuurlijk kwamen ze voorbij het huis van de kerstman. De kerstman zelf is een tijdlang naar buiten gegaan om van op een van de verhoogjes enkele beelden te schieten. Daarna moest ie zich snel weer naar binnen reppen want de massa's wilden na de laatste tractor ook allemaal in het huis zijn met lange wachtrijen voor een fotomoment tot gevolg. Het is een erg lange en late dag geworden...
Dit is één van de tractoren, eentje die zich als trein verkleed had.
In de loop van een alweer erg drukke dag, met o.a. een bezoek aan de markt en weer enkele klasjes die op bezoek kwamen had ik al wat interessante foto's geschoten. Maar toen kwam fotovriendje Alex op bezoek met zijn vrouwke. Uiteraard had die ook zijn toestel bij en hij heeft enkele beelden kunnen vastleggen die ik zelf veel leuker vind, niet alleen omdat ze zoals steeds dik in orde zijn van kwaliteit maar ook en vooral omwille van de inhoud. Alex kon namelijk precies het moment vatten dat twee dames mij aanvielen... Ik moest onwillekeurig denken aan een oude Mel Brooks film waarin de iconische uitspraak zit:" It's good to be the king..."
Ik heb een kadootje gekregen. De mama van een van mijn jonge bewonderaars bracht deze supermooie zelf-gehandwerkte mini kerstman voor me mee. Los van het feit dat ik dat zeer lief vond en dat ik me realiseer dat dit een uniek stuk is heb ik er vandaag ook een nuttige meerwaarde aan kunnen geven. Ik moest namelijk even de deur uit om wat met de kerstmobiel door Aarschot te tuffen en daarna ook nog om een optreden te doen met de familie van de kerstman in een tent op de grote markt, en nu kon ik mijn kleine alter ego in de zetel zetten. Het vrouwke vindt dat ie zeer gelijkend is maar ik denk dat de kinderen er toch niet ingetrapt zijn...
Alweer een dag Huis-van-de-kerstman achter de rug en alweer thuisgekomen met een geheugenkaartje vol met opnames van de setting waar we de voorbije drie dagen ook al naar keken. Tijdens een zeldzaam moment dat er geen kinderen, oma's of mama's naast op op me zaten heb ik vandaag toch ook naar andere beelden gezocht. Die zijn er uiteraard zat, het huis is grooooot... en er is veeeeel te zien. Deze old-timer bijvoorbeeld vond ik best leuk om te tonen hoewel het niet gemakkelijk was om er mijn volslanke krakende oude lijf in te wringen.
Ik ben er vrijwel zeker van dat het nog niet eerder gebeurd is dat er drie dagen na elkaar op deze pagina's een foto voorbij kwam van dezelfde setting op dezelfde locatie. Dit is nu eenmaal de habitat waarin wij ons dezer dagen bevinden. De Kerstman krijgt bezoek en zo ongeveer iedereen wil op de foto.
Vandaag kwamen er veel klasjes voorbij. Klasjes van kleuters, klasjes van 10-jarigen of daar-omtrent en klasjes van pubers. Die laatste categorie vindt de Kerstman eigenlijk het leukst. Je verwacht het niet, je weet zeker dat die groep het verhaal rond de Kerstman moeiteloos kan doorprikken maar ze doen dat niet... meer nog, hoe meer de Kerstman zijn verhaal vertelt, hoe meer zij daarin meegaan. Misschien helpt de aanwezigheid van de kersthond ook wel een beetje want vooral de dames uit het gezelschap voelden zich geroepen om met Phaido in een knuf-knuf relatie te gaan. Kerstman jaloers??? Mwah... beetje...
Dit is dezelfde locatie als gisteren, het is waar, maar ik ben vandaag ook nauwelijks ergens anders geweest. Het was de ganse dag zo druk, met zoveel kindjes en grote mensen op de sofa naast en op de kerstman dat er echt geen andere fotomogelijkheden voorbij kwamen.
Pas toen in de loop van de avond zoon Michael even op bezoek kwam met zijn gezinnetje en met de nieuwe familiewoef Jul hebben we toch nog even tijd gevonden om enkele gezinsfoto's te maken maar ook om Jul voor de eerste keer te laten kennis maken met de kerstman.
