een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
16-11-2018
26 november Showtime
Ze had een mini mini mini mini rokje aan en witte laarsjes aan haar voeten. Ze had een zonnebril vanboven op haar neusje staan en een gezicht vol zomersproeten... Ik vermoed dat je een flink stuk boven de vijftig moet zijn om je deze hit van Tony Corsari nog te herinneren. Ons leek het alleszins een prima idee om dit nummer in de show te brengen die we voor de bewoners van Hoevezavel in elkaar geknutseld hadden bij gelegenheid van de week van de senioren. Het vrouwke wilde heel graag nog eens een minirokje aantrekken, op de witte laarsjes na - rode dan maar - konden we het beeld vrij tekstgetrouw samenstellen en Swa, broer van het vrouwke, bewees dat hij beter Tony Corsari kan interpreteren dan de sirtaki dansen.
Ik ben in de loop van de dag meer bezig geweest met het selecteren, fatsoeneren of deleten van de meegebrachte oogst uit Glow Eindhoven dan dat ik zelf aan fotograferen toegekomen ben. Ik val dus terug op een beeld waar ik vandaag mee bezig was. Door de extreme drukte hadden we ons meer gericht op het randgebeuren gisteren maar uiteraard heb ik ook wel de nodige beelden die echt in de map Glow 2018 thuis horen.
Bij deze constant van kleur en figuratie veranderende bol vond ik dit koppel bijzonder interessant in tegenlicht. Eigenlijk is deze foto mijn tweede keuze want de eerste keus kreeg ik niet gemaakt. Ik had veiligheidshalve dit beeld al even vast gelegd voor ik het statief op de laagste stand wilde zetten om ze helemaal in de bol te zetten en het silhouet effect nog meer te gebruiken. Toen ik eindelijk bijna zo ver was stonden ze op en ging mijn plan weer terug naar af. Maar deze vind ik ook wel leuk...
Het lichtfestival Glow in Eindhoven, het was al de derde keer dat ik er naar toe ging. Vriendin Martine, die fotografie studeert aan het HIK, had ons als gasten uitgenodigd om mee te gaan tijdens hun uitstap. Fotomaatje Alex en ikzelf ook natuurlijk, wij zijn altijd wel te vinden voor een locatie die mogelijkheden biedt. De prijs van de busreis bleek ruimschoots onder de gecombineerde optelsom van parking en brandstof te zitten en dan hoef je niet eens zelf te rijden.
Deze editie van Glow leek ons nog net iets drukker dan wat wij bij de vorige keren mee maakten en eigenlijk was het meestal echt TE DRUK. Ik heb me dan ook meestal bezig gehouden met het fotograferen van mensen, details en toevallige street-fotografie toestanden, liever dan het uitgestippelde circuit te volgen en overal tussen duizenden toeschouwers en evenveel hobby-fotografen te staan, om nog maar te zwijgen over de massa's smartphone-fotografen die te pas en te onpas voor je komen staan.
Op een plein waar kleuren en beelden naar alle kanten werden geprojecteerd kon ik in fel tegenlicht deze bezoekers en hun schaduwen fotograferen op een kleurrijke ondergrond.
Geocachen was tot nu toe synoniem voor wandelen of fietsen voor mij. Vandaag kwam daar een andere ervaring bij. We hadden op geocaching dot com een multicache gespot van een kleine 50 km waarbij vermeld was dat het aangeraden was het traject ofwel met een mountainbike ofwel met een 4x4 af te leggen. Mijn cachemaatje Jackie had voor de gelegenheid zijn Pajero van stal gehaald en door dat het ondertussen enkele dagen geregend heeft was dat ook echt nodig. We hebben de nodige modder doorploegd.
Een saillante bijkomstigheid was dat we onze fietsen achterop hadden gezet omdat we die na afloop nog nodig meenden te hebben voor een ander rondje. Voor we daar aan konden beginnen moesten we er evenwel eerst de smurrie afhalen die er vingerdik op zat.
Het begin of het einde van onze dagelijkse wandeling, afhankelijk van de richting waarin we ze lopen... het was weer eens wat anders vandaag: een doornatte Dressenstraat. De boeren hebben er om gesmeekt, wijzelf vonden ook dat het nu eigenlijk wel mocht maar nu het eindelijk eens flink geregend heeft vannacht en het nog steeds motregende deze morgen waren we de nattigheid alweer moe en waren we stiekem weer aan het sakkeren. Maar ook in deze natte omstandigheden blijft de herfstpracht helemaal overeind. De kleuren lijken soms nog net iets intenser en de spiegelingen in de plassen krijg je er gratis bij natuurlijk.
Honderd jaar geleden eindigde Den Grooten Oorlog. Een van mijn grootvaders en de broer van een van mijn grootmoeders mochten de overwinning niet meer mee maken, de ene door tyfus geveld in de loopgraven, de andere door een shrapnel. Vier jaar geleden was er al veel aandacht voor de verjaardag van het uitbreken van de oorlog en vandaag was die aandacht nog wat groter, zo lijkt het toch, bij de verjaardag van de wapenstilstand. Jammer genoeg zal het waarschijnlijk ook deze keer weer zo zijn dat die aandacht in de loop van de volgende dagen snel zal verdwijnen. Nooit meer oorlog is blijkbaar een kreet die maar anderhalve generatie stand houdt. De opruiende, racistische en haat zaaiende taal van sommige kortzichtige zelfverklaarde leiders, nationaal en internationaal, die dan weer graag gedeeld wordt op de sociale media door dumbo's, onbekwaam om zelf even na te denken of bronnen te checken, lijkt ons zonder omwegen weer naar een nieuwe, deze keer misschien wel definitieve catastrofe te leiden...
Deze lange inleiding vond ik nodig om te vertellen dat op deze 11de november, de gemeente Kasterlee beslist had om aan de Klein Plaats, nauwelijks enkel honderden meters van onze voordeur, een Vredesboom te planten en feestelijk in te huldigen. Uiteraard wilde ik er bij zijn en een momentopname er van hoort ook thuis op deze blog om een toch wel bijzondere dag te gedenken.
Een korte post scriptum toch nog... bemerkenswaardig hoe enkele kilometers noordelijker net over de grens op elf november de grote carnavalsgekte begint... toch twee verschillende volkeren?
De stoep naast de rijweg over de sluizen op het Albertkanaal in Herentals, een plek waar ik wel eens vaker heb gestaan met camera en statief. Vanavond kwam ik er weer langs, het moet rond half zeven geweest zijn, het is vroeg donker nu de klok verzet is, en de bewolking was daar ook wel een beetje schuldig aan. Hoewel... in het westen, achter de brug van de N13 leek die bewolking enigszins te breken en kwam er wat avondrood piepen. Ik ben tot aan de overkant gereden, heb de wagen in de berm gezet en ben terug tot ongeveer midden op het sluizencomplex gelopen en daar heb ik dit beeld geschoten met de 16-35 op mijn toestel. Jammer dat iemand aan de rechterkant een lamp gesaboteerd heeft, - of zou die gewoon stuk zijn en is er geen geld om een nieuwe te kopen, - dat maakt het beeld iets minder leuk, maar toch ben ik er best blij mee.
Ik had eergisteren meer dan genoeg beelden om me de keuze moeilijk te maken als je tegen de beperking van één foto per dag aan botst.
Vandaag was de oogst helaas niet zo groot, want ik had nauwelijks iets Blog-baars op mijn geheugenkaartje na een eigenlijk toch wel mooie wandeling in het Nederlandse Hoogerloon. Ik val dus noodgedwongen terug op een beeld dat het eergisteren net niet haalde. Ik ben en blijf nu eenmaal gefascineerd door spiegelingen. De nattigheid die de tegels van de binnenplaats van het Kapittelhof tot een spiegel maakte zorgde voor een perfecte ondergrond en zo kon ik dit beeld te pakken krijgen.
We beleven een prachtige herfst. Het mooie weer blijft maar duren. Met zulk uitgelezen schitterend wandelweer kun je mij niet binnen houden. Een kort bezoek aan geocaching dot com volstond om mij te leren dat er in de buurt van de Zandhoef in Dessel nog een kleine wandeling met vijf geocachen lag te wachten op mijn bezoek. Aan Phaido hoef ik geen twee keer te vragen of ie mee wil. Telkens ik tussen de zoekopdrachten door weer een leuk plekje had gezien om te fotograferen wachtte hij geduldig. Soms neem ik hem mee in beeld...
We reden voorbij de Sas 4-toren in Dessel, een unieke locatie trouwens, de kruising van drie kanalen. Ik kreeg plots de onzalige inval dat het misschien leuk zou zijn van boven de herfstpracht in de omgeving te fotograferen. Het was weliswaar al laat in de namiddag en het licht werd snel minder maar ik wist ook wel dat je met de gegevens van een RAW-bestand uit een goed toestel aan toveren gerelateerde resultaten kunt neerzetten.
Ik heb de wagen geparkeerd en ben de uitdaging aangegaan. Het was pure zelfkastijding maar ik heb mijn niet zo slanke lijf 217 treden omhoog gedwongen en toen ik na enkele minuten uit gehijgd was, helemaal boven, heb ik gelukkig enkele leuke beelden kunnen schieten. Dit is het zicht richting oosten met helemaal in de verte de Kleppende Klipper, de restaurantboot die in de buurt van de bekende bailey-brug ligt.
Er zijn zo van die dagen dat ik nauwelijks aan fotograferen toe kom en dat het moeilijk is een actuele foto op deze dagelijkse blog te posten. Er zijn ook dagen, zoals vandaag, dat ik moeiteloos een geheugenkaartje vol fotografeer en dat de keuze het grootste probleem is om iets op deze plek te tonen.
We waren aan de wandel in Zutendaal waar we de Ziepbeekvallei als doel gekozen hadden om een rondje geocachen te zoeken. De uitbundige herfstpracht in dit mooie wandelgebied was een festijn voor de schietgrage amateurfotograaf. We hadden enkele interessante ontmoetingen, de natuur is nu op z'n mooist en dit gebied met zijn gevarieerd landschap en reliëf is echt een aanrader. Uit de vele mooie plaatjes die ik meebracht koos ik voor dit beeld van Annemarie, het vrouwke van cachemaatje Jackie, die doorheen de herfstpracht wandelt. Het was best warm en Annemarie heeft haar rode vestje uit getrokken en rond haar middel gebonden om wat af te koelen. Ik liep er enkele tientallen meters achteraan en de extra kleurtoets in de foto was het detail dat me over de streep trok.
Gisteren de laatste dag van het fotosalon van onze fotoclub Visueel, vandaag de eerste dag van de week van de senioren in Lommel met de tentoonstelling van de bijna 200 foto's die ik, samen met mijn fotomaatje Alex, daar een tijdje geleden mocht maken. Bij een feestelijke opening hoort een feest natuurlijk en bij een feest hoort muziek. Voor de bewoners van Hoevezavel kun je dan maar beter kiezen voor muziek waar ze nog enige voeling mee hebben en dan was de keuze voor de Retro Band helemaal terecht. Bewoners, personeel en ook deze oude knar, we hebben er van genoten...
Het was vandaag de laatste dag van ons fotosalon. Tussen de vele relaties, kennissen en familieleden die we mochten verwelkomen was ook Jul, de ondertussen drie maand oude pup van zoon Michael. Ze proberen hem zo sociaal mogelijk op te voeden en dat wil o.a. zeggen dat ze hem zo vaak mogelijk overal mee naar toe nemen... ook naar een fotosalon. Jul heeft zich goed gedragen het moet gezegd. Toen de familie weer huiswaarts wilde ben ik er nog even met de camera achteraan gelopen om nog wat foto's te maken. Wie schetst mijn verbazing dat, toen ze wegreden Jul al aan het stuur zat... Hij leert wel erg snel !!!
Het lijkt een beetje eigenaardig. Nadat we vorige donderdag op 1 november, Allerheiligen, de eerste dag van ons fotosalon hadden was het vandaag de receptie en de officiële opening.
Voorzitter Walter was aan het woord terwijl het vrouwke, die bij deze gelegenheid ook graag haar steentje bijdroeg, met een dienblad voorbij liep. Ik zat helemaal bovenin achter de geluidsinstallatie maar ik had uiteraard de camera bij de hand. Met de 300 mm er op kon ik tussendoor redelijk dicht op het gebeuren kruipen. In beeld zien we ook nog enkele leden van de motorclub, Mies, schepen van de gemeente Kasterlee en nog wel enkele vrienden en bekenden. Reden genoeg om vandaag voor dit beeld te kiezen.
Ik was in de loop van de vooravond nog even een rondje gaan wandelen met Phaido en het leek er al de hele tijd op dat we een prachtige zonsondergang zouden krijgen. Als je naar het westen keek werden de kleuren steeds mooier. Uitwaaierende condensstrepen van vliegtuigen gecombineerd met avondrood en diepblauwe avondluchten, het was best spectaculair. Toen ik terug thuis was ben ik snel even naar binnen gelopen om mijn statief te nemen, dit soort beelden schiet je best met ietwat langere sluitertijd van af statief he. Voor onze deur langs de Kasterleesteenweg kon ik het spektakel nog te pakken krijgen in enkele foto's. Dit is er een van.
Tijdens ons fotosalon zijn alle leden regelmatig "van dienst"... Tijdens deze eerste dag had ik er voor geöpteerd gedurende twee tijdsblokken achter de toog te gaan staan. Ik weet heus wel hoe je een pintje moet tappen na al die jaren en een Duvel uitschenken is ook wel aan mij besteed. Met evenveel liefde wil ik de overige dranken serveerbaar maken, zelfs de waters, limonades en andere cola's en frisdranken. Door de drukke bezigheden was ik nog altijd niet aan fotograferen toegekomen en toen ik aan medeclubleden vroeg om dan maar een foto van mij te maken met mijn toestel waren er meteen enkelen bereid dat te doen. Zowel Alex als Ludo bezorgden mij een prima beeld waardoor ik (weeral) in keuzeproblemen kwam. Uiteindelijk ging ik voor dit iets closer beeld, zonder de auteur te vernoemen, de andere opname, met iets meer omgeving zet ik morgen wel op mijn Facebook-pagina.
Noteer dat de baard ondertussen al echte kerstman-afmetingen aan het aannemen is... of moeten we voortaan verplicht zeggen winterman-afmetingen???
Vanaf morgen gaat ons jaarlijks fotosalon door. Gisteren avond zijn we begonnen met de opbouw en vandaag hebben we verder gedaan en heb ik mijn foto's opgehangen. Veel meer kon ik niet bijbrengen... ik voelde me niet lekker en ben voortijdig naar huis gegaan. Om een fris hoofd te krijgen heb ik nog enkele rondjes gewandeld met Phaido maar echt beter werd het niet. Ik had ook geen camera meegenomen tijdens die tochtjes en me realiserend dat ik toch graag een foto wilde maken vandaag heb ik ik de hof van clublid Ludo een klein bloemeke geplukt en thuis ben ik daarmee aan de slag gegaan. Statief en macrolens waren zeer behulpzaam.
We waren vanmiddag naar Aarschot gereden om de eerste officiële kerstmanfoto's te maken en ook om eens een kijkje te nemen in het pand dat vanaf de 14de december het huis van de Kerstman wordt. Dat er nog veel werk is voor we op 1 december aan de inrichting kunnen beginnen is een understatement. Er wordt ons langs alle kanten verzekerd dat het allemaal in orde komt maar er is toch enige stress in aantocht.
Ik heb vanuit diverse standpunten enkele foto's geschoten om een idee te geven van de omvang en de indeling en mede door het feit dat ik alles in RAW fotografeer kan ik uit mijn beelden net iets meer halen in de Raw-converter. Het was in werkelijkheid net iets donkerder en zo maakte ik het mee dat, terwijl het vrouwke en mijn zus een eind verderop de situatie aan het becommentariëren waren en ik ze in de compositie inpaste, Phaido zonder dat ik het gemerkt had links ook in het beeld geslopen was hij had alleen maar oog voor het verre vrouwke. Omwille van de interactie vond ik dit de leukste van de serie.
Ik krijg het de komende tijd ontzettend druk. Vanaf morgen zie ik geen enkel gaatje meer om de traditionele jaarlijkse momenten van bezinning en het gedenken van onze dierbaren op de diverse begraafplaatsen in te plannen. Je kunt dan wel stellen dat je helemaal niet naar het kerkhof moet om even aan de overledenen te denken en dat het een obligaat gebruik is - en eerlijk gezegd vind ik dat ook wel een beetje - maar tradities en gebruiken zijn er nu eenmaal en het kan helemaal geen kwaad die in ere te houden. Rond Allerheiligen is het kerkhof-bezoek-tijd. We zijn dus vandaag in Peer geweest om even bij moentje, mijn grootmoeder en bij pa en ma te zijn. Voor een foto van de plek waar de urnen zijn opgeborgen maakte ik graag wat tijd.
Wandelgebied Thorpark, het Limburgse berglandschap in Genk. Je waant je warempel regelmatig ergens in de Ardennen of in het buitenland als je in de buurt van het vliegveldje van Zwartberg aan de wandel gaat. Er is daar een heus berglandschap ontstaan door het storten van het puin en afval, resultaat van jarenlange ontginning van de Genkse mijnen Zwartberg, Winterslag en Waterschei. Ondertussen zijn al die kunstmatige reliefvormen begroeid en een onderdeel van het groene hart van de provincie Limburg. Plateaus, hellingen, heuvels, valleien... ik viel van de ene verbazing in de andere wow tijdens onze geocache-zoektocht vandaag. Het is misschien wel de mooiste wandeling van het jaar geworden.
Boven op deze terril heb je een adembenemend uitzicht. Maar als twee wandelaars boven op de top staat te genieten levert dat van op de helling ook een mooi beeld op.
