een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
15-07-2018
15 juli Common Strangers
Ik was vandaag in Lommel om Common Strangers te fotograferen, het bandje van neefje Nick. We hadden al vooraf enkele mogelijke locaties en poses besproken, maar met dit harde licht waren het niet meteen de meest gunstige omstandigheden om buitenopnames te maken. Daarom hebben we ons ding maar voornamelijk gedaan in de kelder van een van de vrienden. Daar staat een pool-biljart ( en een bar, het weze toegegeven ). Dat vonden wij een leuk attribuut. Uit de 175 foto's die ik maakte koos ik voor deze blog lukraak een opname uit de kelder. Ik heb 'm voor de aardigheid in zwart-wit, in kleur en met een geringe kleurverzadiging bewerkt en die laatste koos ik om te tonen vandaag, ook al omdat dat aansluit bij de vorige reeks die ik maakte van de jongens. Qua inhoud vonden we dat je in de foto moest kunnen zien wie de drummer is, wie de gitarist, wie de keyboard man en wie de zanger, die laatste speelt overigens ook bas maar dat zie je dan weer niet op de foto. Benieuwd of ik van niet Common Strangers kenners de goede interpretatie te lezen krijg.
Telefoontje deze morgen... of we zin hadden tegen de middag even naar het kanaal te komen want voor de wedstrijd van de Duivels wilde zoonlief toch nog even het water op en zowel hijzelf als kleinzoon Jef zagen het wel zitten enkele verfrissende rondjes waterski te doen. Ik heb ook nog altijd een vaarbewijs en dat is lekker meegenomen want dan kan ik hem trekken. Als Jef te water gaat speel ik liever de rol van fotograaf en ik heb dan ook weer enkele mooie shots gescoord voor het familiealbum 2018.
Na het wandelen met de bewoners van Hoevezavel op vrijdag gaan we sowieso bijna altijd wel iets eten of drinken in de Brugwachter en vandaag hadden we een extra reden om dat wat meer uitgebreid te doen. Monique, schoonzus van het vrouwke was jarig en dat moest uiteraard gevierd worden. Terwijl de grote mensen zich met serieuze dingen bezig hielden zoals aperitieven en de wereldproblemen evalueren gingen de kleinkinderen zich amuseren in de speeltuigen naast het buitenterras. Op gevaar af de oplossing voor de Brexit of de financiering van de Nato te missen heb ik het gesprek toch enkele keren verlaten om te fotograferen wat die twee rakkers aan het doen waren.
Het moet 1960 of '61 geweest zijn. In dancing Esmeralda in Peer, mijn geboortedorp, trad Anneke Grönloh op samen met The Jumping Jewels. Ik mocht er bij zijn als prille tiener en ik werd kompleet uit mijn sokken geblazen, ik was smoorverliefd op Anneke en ik was overdonderd door The Jumping Jewels. Ik wist vanaf die dag dat dit het was wat ik de rest van mijn leven zou doen. Ik zou beroepsmuzikant worden. Dat ik al twee dagen in de week naar de muziekschool van juffrouw Lenders ging was lekker meegenomen. Nauwelijks één jaar later stond ik met mijn eerste eigen bandje, voor mijn allereerste optreden ooit op datzelfde podium. We hadden ons The Jewels genoemd, zonder Jumping. Maurice, Miel, Evarist en ikzelf, één versterker, één luidspreker, een drumstel, wat gitaren, één microfoon en vier enthousiaste jonge gasten.
Toen ik vandaag de parking opreed die op de geocaching dot com site werd aangegeven voor het rondje Peerse mysteries kwam een nooit eerder meegemaakt nostalgisch gevoel naar boven. De Esmeralda ziet er nog precies hetzelfde uit als toen, alleen is het nu geen dancing meer maar een kringloopwinkel en waar vroeger zo ongeveer alles er omheen parking was zijn er op sommige plekken groenpercelen gekomen. Na enkel momenten van mijmeren en slikken heb ik het fototoestel uit de tas gehaald.
Het was niet meteen de meest ideale omgeving om te gaan fietsen maar wij deden het toch tegen beter weten in. Cachemaatje Jackie had in de buurt van Luycksgestel enkele nieuwe doelwitten gespot op de geocaching dot com kaart en we hadden vooraf nog de bedenking gemaakt dat met de langdurige droogte het mulle zand wel eens zwaar zou kunnen zijn als we de geplande ronde met de fiets wilden afhaspelen. Toch maar dus... en dat hebben we geweten. We hebben alles tot een goed einde gebracht en we waren bekaf na afloop. Gelukkig vonden we enige lafenis in de kantine van de camping aldaar en er was ook nog een lieve dame die even op het knopje van mijn fototoestel wilde drukken.
Wat een verschil met de voorbije dagen en weken... Het was of we van de tropen in de poolstreken waren beland. Toch heeft dat ons niet tegengehouden om voor de wedstrijd van de rode duivels nog een frisse neus te halen samen met Phaido. De Kievitsheide en de zuidoever van het kanaal Dessel Schoten in St Jozef Rijkevorsel waren het decor van onze wandeling en ondanks een lichte motregen hebben we er weer van genoten. Toen de gerenoveerde gebouwen van een van de oude steenbakkerijen aan de overkant van de zwaaikom ons maar bleven uitdagen heb ik uiteindelijk de camera toch maar uit de tas gehaald en enkele opnames gemaakt.
We hadden er een best wel geschikte dag uit gekozen om Spring De Zomer In te bezoeken, het grote springkastelen evenement op de terreinen naast het Wolfcafé in Langdorp. Na twee weken loodzware hitte was het vandaag alvast een beetje dragelijker. Wij hebben de sfeer uitgebreid geproefd en ik ben weer thuisgekomen met eenmand vol foto's. Je vindt er niet alleen een 20-tal springkastelen, 3 waterkastelen, een gevarieerd drank aanbod, foodtruck, een schaduwrijke lounge, een zandbak met 40 ton zand maar er is ook animatie voorzien voor klein en minder klein. En daar waren wij dan weer bijzonder in geïnteresseerd want kleindochter Julie brengt er samen met haar vriendinnetje Rani de dansvaardigheden uit de kunstacademie over op de would-be toekomstige danseresjes en dansers. Van op de plek waar ik stond had ik bijna constant haar zij- of achterkant in beeld omdat ze steeds maar instructies gaf en oplette hoe haar pupillen het deden. Dat vond ik niet eens zo erg, foto's van Julie heb ik zat, het waren meer de prestaties van de kinderen die ik wilde vatten en daar zie je hier een voorbeeld van.
Zoals iedere zondag waren we ook vanavond met de maten iets gaan consumeren in een plaatselijke horecazaak, vandaag was dat bij Toke in De Korte Hei. Toen we rond 11 uur naar huis reden kreeg ik plots blauwe-uurtje-ideeën. Ik had gehoord dat de E34 bij Turnhout zou worden afgesloten en al het verkeer tussen Eindhoven en Antwerpen langs de nieuwe N19g van Turnhout via Kasterlee en Geel naar de E 313 zou worden omgeleid en omgekeerd ook natuurlijk. Ik ging er van uit dat daar nog behoorlijk wat verkeer zou zijn. Ik heb me dus op het bij fotografen ondertussen wel gekende plaatsje boven de ingang van de Hoge Mouw tunnel geïnstalleerd, de camera op statief gezet en dat ding anderhalve minuut laten openstaan met een erg klein diafragma... en dit is het resultaat. N19g kwart over elf 's nachts.
Het blijven wonderbare doelwitten voor schietgrage fotografen. Klaprozen vind ik thuishoren bij de fragielste, breekbaarste, subtielste, mooiste bloemen die je langs onze wegen en in onze velden kunt vinden. Ook vandaag was er weer een stelletje dat mijn aandacht trok, niet in de minste plaats omdat ze in tegenlicht stonden mooi te wezen. Ik heb er voor een keertje eens een vierkante uitsnijding van gemaakt en ik kon het niet laten er toch ook nog enkele filters overheen te gooien in Photoshop.
Om het hoofd enigszins vrij te houden moest ik vandaag de deur uit in de aanloop naar de wedstrijd van de rode duivels vanavond. Een dagje fietsen, de natuur in, geocachen, fotograferen is goed om de zenuwen onder controle te houden. Samen met mijn maatje Jackie hadden we in het Nederlandse Oosterhout een rondje uitgekozen, Jackie moest daar sowieso even naar toe en dan paar je het aangename aan het nuttige. Het werd geen onverdeeld succes. We vonden weliswaar enkele leuke cachen maar even zovele, zoniet nog meer minderwaardig opvulsel... het kan niet altijd prijs zijn. Gelukkig heb ik onderweg wel weer enkele leuke foto's kunnen maken.
Ergens langs een grote doorgaande weg stond dit kunstwerk, een gestileerde roestende olifant. De slurf kon op en neer bewegen en dat had de kunstenaar voor elkaar gekregen door binnen in de romp een soort weegschaalmechanisme in te bouwen met achteraan twee tegengewichten. Die zie je ook duidelijk in dit plaatje. Tja... waarschijnlijk zien de meesten, net als ik er nog iets anders in. Ik kan me trouwens niet van de indruk ontdoen dat de kunstenaar het bewust gedaan heeft.
In Italie had ik al ooit een hele reeks kunnen schieten van een koningspage, bij ons erg zeldzaam, en een koninginnenpage stond ook op mijn verlanglijstje. Die is weliswaar iets minder zeldzaam maar ik had er tot vandaag nog geen goede opname van. En dan wordt het je plots in de schoot geworpen.
Ik was met het vrouwke en Phaido samen met Swa en Monique naar Van Craenenbroek in Budel gereden. Het vrouwke vond dat ik dringend wat werk-, ravot- en/of vrijetijdsbroeken en t-shirts nodig had en zelf had ze ook wel een en ander gezien in de folders. Mijn aversie voor shoppen is wel gekend en ook het vrouwke weet dat ze me nauwelijks ooit een pashokske in krijgt. Ze kent mijn maten en wat keuze van outfit betreft is alles wat ze voor me kiest best goed wat mij betreft. Ik ben echt geen moeilijke jongen op dat gebied. Terwijl zij dus naar binnen was ben ik met Phaido in de omgeving gaan wandelen. Hij had al enkele keren aangegeven dat hij het niet leuk vond met deze temperaturen door in de schaduw van elke zeldzame boom waar we voorbij kwamen te treuzelen en uiteindelijk ging hij ook liggen met als duidelijke boodschap: tot hier en niet verder. Oke, dan gaan we maar terug naar de wagen en zoeken we daar wat schaduw op. En daar zag ik plotsklaps rechts van ons deze prachtige koninginnenpage fladderen nauwelijks een meter of 2 verwijderd. Ik kon er rustig op af stappen en omdat de tussenstops die hij maakte bij elk boemeke nogal talrijk waren en hij ook telkens redelijk lang bleef zitten kon ik 'm vrij goed te pakken krijgen. De 24-105 allround-lens die ik er op had zitten is misschien niet de eerste keuze voor dit soort fotografie maar ik ben toch niet ontevreden met het resultaat.
We hebben het traject van onze dagelijkse wandeling vandaag een flink stuk langer gemaakt. Het was deze voormiddag duidelijk minder warm dan de voorbije dagen en daar hebben we van geprofiteerd. Een stuk langs de Rulloop, de Hoge Rielen, Ossengoor... zo kom je weer eens op plekken waar we vroeger wel vaker kwamen en zo merk je dat ook daar nog steeds vanalles te zien en te beleven is. De wei aan Ossengoor waar we vroeger ook al allerhande beesten mochten begroeten was nu de woonplaats van een aantal minipaardjes. Da's blijkbaar een populaire diersoort tegenwoordig realiseer ik me plots, in de Smallebroeken loopt er ook al een hele bende. Phaido vond het in het begin maar niks, die op paarden lijkende vierpoters die niet veel groter dan hemzelf waren, maar geleidelijk aan wende hij aan het gezelschap en werd hij zelfs een beetje nieuwsgierig. Hij wilde zelfs graag poseren met de kudde. De paardjes blijken duidelijk nog nieuwsgieriger dan Phaido.
Met dit weer en de heersende temperaturen hebben ook de vogeltjes het niet gemakkelijk. Alle plassen zijn ondertussen opgedroogd en drinken vinden lijkt me niet vanzelfsprekend. We hebben dan ook op diverse plaatsen in de tuin, langs het huis en achter in het bos schalen met water gezet. Niet toevallig zijn er ook enkele zo gepositioneerd dat ik er een prima zicht op heb als ik 's ochtends onder de pergola achter het huis mijn krantje zit te lezen met de camera binnen handbereik.
We denken natuurlijk aan alle kleine zangvogeltjes als we water voor ze klaarzetten maar als er, zoals deze morgen, zich een tortel komt laven is dat even goed van harte gegund.
De hele dag stond in het teken van de wedstrijd die de Rode Duivels vanavond speelden tegen Japan. Het werd een thriller en aan de goede afloop heb ik eerlijk gezegd even getwijfeld. Ik had in de loop van de dag al een aantal foto's gemaakt die zouden kunnen geschikt zijn om een voor de hand liggende overwinning te vieren maar uiteindelijk heb ik na de wedstrijd toch nog een item toegevoegd in een snel geïmproviseerde lay-out. Uit respect voor de tegenstrever heb ik er een LP-hoes bijgelegd. ( Ik vond niet zo snel een ander object ) Mijn vrienden en volgers zullen me zonder twijfel kunnen vertellen van welke groep dit monument is....
Ideaal weer om tot 's avonds laat buiten te zitten en bij voorkeur doen wij dat op een terrasje aan een of ander gezellig café. In de loop van de middag hadden we ons al zitten ergeren tijdens de oersaaie wedstrijd Spanje - Rusland en we waren niet van plan dit soort verveling nog eens mee te maken vanavond. Op zondagavond gaan we trouwens altijd ergens iets consumeren met ons vriendenclubje. Deze keer hadden we café De Perenboom uitgekozen. Het is niet zo dat ik tijdens dit soort gezellige avonden constant met de camera loop te zwaaien maar als er zich een mooi beeld aanbiedt en ik heb mijn toestel toevallig vast dan zal ik ook niet aarzelen om af te drukken natuurlijk.
Toen de zon onder de parasols door pal in de gezichten van de vrienden aan de overkant van de tafel begon te schijnen en die allemaal een zonnebril hadden opgezet kon ik er een viertal te pakken krijgen net op het moment dat ze ongeveer in dezelfde richting leken te kijken.
Ik moet er ook nog even bij vertellen dat ik het achteraf bekeken niet erg vond dat ik Kroatie - Denemarken aan mij heb laten voorbij gaan. Morgen daarentegen...
Verkoeling vind je aan de waterkant met zulk heet weer. We hadden onze wandeling met Phaido dan ook gepland langs het Kempisch Kanaal. We waren naar Herentals gereden en om geen last te hebben van het fietsverkeer op het fietspad hadden we er voor gekozen het zandpad aan de overzijde van het jachthaventje eens te gaan verkennen. Daar waren we niet alleen, de plek is blijkbaar erg populair om te zonnen, te zwemmen, te picknicken, te vissen, romantisch te daten en nog enkele andere vormen van recreatie. Zoals gewoonlijk bracht ik ook nu weer enkele foto's mee naar huis.
Als er iemand is die ons in zijn eentje de wereldtitel kan bezorgen is het Thibaut. Als hij er geen meer doorlaat tot midden juli zijn we wereldkampioen de 15de. De wollemeisjes in Herentals wisten dat ook en ze hebben onze nationale doelman extra in de kijker gezet door hem niet één maar twee paaltjes te gunnen qua breiwerk-ijver, meer nog, ze hebben er nog een doellat, een net en een levensechte keeperfiguur bij gebreeën. De voetbal heb ik er zelf bij gefotoshopped.
De foto is van gisteren dat moet ik toch even toegeven, maar het was ook gisteren dat Thibaut aan zijn nieuwe, waarschijnlijk nog 15 dagen durende, reeks van clean-sheets begon he. Gisteren had ik evenwel een foto die ik nog leuker vond, vandaar dat deze tot nu moest wachten.
Het was moeilijk kiezen vandaag... de laatste wedstrijd van de Duivels in de groepsfase van het WK of vergadering van de fotoclub. De wedstrijd was niet echt van levensbelang en de vergadering beloofde leuk te worden want we zouden enkele opdrachten bekijken. Gelukkig slaagde ik er in het dilemma te omzeilen want in de club had maatje Alex er voor gezorgd dat we de wedstrijd op het projectiescherm konden volgen.
Een van de opdrachten was: laat je inspireren door een kunstwerk. Het kunstwerk in kwestie was een schilderij van Magritte, La condition humaine. Het is een redelijk bekend werk, een schildersezel voor een open raam, daarop staat een schilderij waarop precies dezelfde achtergrond geschilderd lijkt als er zou te zien geweest zijn als het schilderij er niet zou gestaan hebben. Hoe ik er door geïnspireerd werd en wat ik er van gemaakt heb zie je hier.
Veel warmer moet het niet meer worden, maar voorlopig kan deze jongen de heersende mooi weer periode wel appreciëren. Zowel de wandelschoenen als de fiets worden regelmatig van stal gehaald. Die laatste was aan de beurt vandaag. Na een rondje in de buurt van Larum fietste ik vanavond over de Schoorse brug. De afvaart van de Nete met de kano is weer populair merkte ik. In de verte zag ik kleurrijke beweging op het water en dat was voldoende om mij er toe aan te zetten te stoppen, de camera uit de fietstas te halen en enkele opnames te maken.
Ik had het er een tijdje geleden al eens over: de Wollemeisjes hebben de buurt van de Zandpoort en de Molenvest wel erg mooi versierd met hun brei-kunstwerken. Ondertussen zijn de paaltjes in de bocht aan de poort, die toen in allerlei kleuren getooid waren, van uitzicht veranderd want het WK-voetbal maakt blijkbaar ook bij de breiende dames een en ander los. Onze duivels hebben er een plaatsje gekregen. Toen Phaido dat zag, superfan van Romelu zijnde, wilde hij absoluut met zijn idool op de foto. Of het ook echt was zoals wij zijn gedrag meenden te moeten interpreteren weet ik niet... we hebben hem alleszins net op tijd kunnen beletten tegen zijn idool te plassen.
