een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
23-06-2018
23 juni Colmar
Het was deze morgen redelijk laat toen ik er uit kwam, dat zal wel zijn oorzaak hebben in het feit dat het gisteren echt wel een zware dag was. Toch ben ik meteen achter de PC gekropen om de foto-oogst van onze Elzas-trip onder handen te nemen. In de vroege namiddag moest ik zoals elke rechtgeaarde Duivelsfan voor de TV zitten en daarna moesten we ons reppen om aanwezig te zijn op het verjaardagsfeestje van onze vriend Thierry. Veel mogelijkheden om te fotograferen had ik dus niet en liever dan een verplicht nummertje om toch maar een foto van vandaag te tonen val ik graag terug op een beeld uit ons bezoek aan een van de vele vette toeristische troeven van Elzas. Een bezoek aan de binnenstad van Colmar kan ik iedereen aanbevelen. Oude vakwerkhuizen alom, waterkes, bloemenpracht... teveel om op te noemen. Je moet er zelf eens naartoe.... Echt !!!
Na drie dagen genieten van de rust, de wijn, de lieflijke landschappen, de ooievaars en het lekkere eten zijn we terug thuis ondertussen. Toen we deze midweek boekten bij Travelbird hadden we de afstand toch een beetje onderschat, 560 km stond er op de teller toen we de wagen voor de deur gezet hadden in huize Pol en Josee. Maar het was weer de moeite !!! We hadden bij het vertrek in Wintzfelden al meteen nog een ontspannende laatste wandeling ingelast, kwestie van Phaido nog eens de gelegenheid te geven, te rennen, te plassen en kaka te doen. Uit die wandeling plukte ik dit beeld.
In de loop van de jaren waren we al enkele keren in de Elzas, niet dat we hier diverse keren per jaar op bezoek komen maar we zijn geen onbekenden in de regio, laten we het daar bij houden. We hebben onder andere de charmes van huizen in de vele wijndorpen leren kennen en zoals we de Duitse Weinstrasse konden apprecieren is de Route des Vins dAlsace misschien nog wel meer genietbaar. Vandaag waren we voor het eerst in Colmar, de grootstad in de streek en dat heeft ons eerlijk gezegd uit onze schoenen geblazen. Wow... het hele centrum is vrijwel intact in stijl bewaard. De bussen met Chinezen moet je er bij nemen maar dit durven wij aanbevelen. Een enkele foto kan nooit een totaalbeeld schetsen, maar dit detailbeeld geeft alvast een hint.
Na een vrij pittige ochtendwandeling zijn we deze namiddag naar Eguisheim gereden, een van de mooiste wijndorpen in de Elzas, misschien wel het allermooiste. Het veel bekendere Rickewihr hadden we lang geleden al eens bezocht maar dat liet niet die zelfde overweldigende indruk na. Ik heb uiteraard als een razende gefotografeerd maar zoals ik gisteren al vertelde: mijn laptop heeft het laten afweten en dus moet ik het tot we weer thuis zijn doen met een opname gemaakt met de iPad of iPhone. Hopelijk geeft dit helemaal onbewerkt plaatje toch ook een goed idee van de charme van dit stadje.
Grote katastrofe... Mijn laptop heeft de geest gegeven en daar sta je dan in Wintzfelden in de Elzas met een Canon vol leuke fotos en je hebt geen mogelijkheid om die naar je blog te versassen. Gelukkig heb ik ook nog een iPad bij en daarmee kun je ook fotograferen en rechtstreeks met het net verbinding maken is ook de normaalste zaak van de wereld tegenwoordig. Na een heerlijke maaltijd, een uitstekend wijntje en de kennismaking met onze kamer die al bij al meeviel - een beetje krap maar netjes - maakte ik op het kleine terras van de kamer deze iPad-foto. Op zn Frans zullen we maar zeggen... Die details zijn niet zo belangrijk.
De wereldbekerkoorts, je ontsnapt er niet aan. Ik moet meteen bekennen dat ik tot voor kort niet echt een believer was, en zelfs nu, na de eerste overwinning heb ik nog steeds enige twijfels, zij het iets minder ondertussen. Dat neemt niet weg dat ik supporter ben van onze rode duivels en ze wil aanmoedigen, steunen en dat ik samen met het vrouwke en Phaido met volle aandacht de wedstrijd gevolgd heb deze namiddag. We hadden ons ook in gepaste kleuren getooid en ik heb ook de kreet overgenomen die de duivels en de natie verbindt: We are Belgium. Nu maar hopen dat het in de volgende wedstrijden, tegen ploegen die minder zwak zijn dan Panama, even vlot loopt.
In dit seizoen van weelderige groei in de natuur en van overdaad aan groen heeft deze amateurfotograaf daar oog voor en vandaag heb ik daarom gekozen voor een zo groen mogelijke foto. Ik stel me tijdens een wandeling voor dat ik Stanley heet en me met een machete hakkend een weg baan door de Afrikaanse jungle. Gelukkig is dit niet in Afrika maar gewoon hier in de Kempen en al even gelukkig ben ik met het feit dat de natuurvereniging dit knuppelpad heeft aangelegd door de Roeykens.
Ik wil er niet al te veel woorden aan vuil maken, maar ik ben behoorlijk pissig. We hadden via mijn zus vrijkaarten - uitnodigingen - gekregen voor Werchter Boutique, zeg maar de opvolger van Werchter Classic, het event dat op hetzelfde terrein doorgaat net voor het nog grotere Rock Werchter. De laatste twee acts uit het programma - Oscar and the Wolf en Bruno Mars - die interesseerden ons wel en dus waren we tegen half acht richting Werchter gereden. Ik had vooraf nog geïnformeerd of je mocht fotograferen en - iedereen doet dat, dat is geen probleem - met de de 70-300 op mijn toestel togen we goedgemutst richting eerste grote zomerfestival in Belgie. Bij de strenge security aan de ingang werd ik meteen apart genomen en ofwel moest ik mijn toestel afgeven, ofwel mocht ik er niet in...
Om een lang verhaal kort te maken, argumenteren, discuteren helpt niet, ik bleef buiten... mijn toestel afgeven, zelfs in een zogezegd veilige locker, dat doet deze jongen niet en anderzijds wilde ik het vrouwke ook het plezier van Werchter Boutique niet ontnemen. Ik ben dus maar alleen in een plaatselijk café gaan zitten waar ik onder het genot van een aantal Duvels naar de wereldbeker voetbal ben gaan zien...
Alle hobby-fotografen die in het vervolg optredens willen bijwonen zijn bij deze dus gewaarschuwd. Professioneel uitziende apparatuur wordt geweerd. Dat iedereen zwaait met smartphones en mini-toestelletjes waarmee je ook uitstekende foto's kunt maken is blijkbaar geen probleem. Knars, knars, knars...
Het ging gisteren helemaal fout met de site Bloggen.be waar ik mijn dagelijkse blog op post. Voor de eerste keer in jaren kon ik mijn ei niet kwijt. Met een dag vertraging wil ik dus toch even de schade inhalen. Ik had op Facebook al meegegeven dat er iets verkeerd was en een reeks foto's gepresenteerd met de vraag welke het leukste werd gevonden. Dit is 'm geworden.
Toen ik in de vooravond naar mijn zus reed in Aarschot kwam ik in Herselt voorbij een terrein waar enkele luchtballonnen startklaar werden gemaakt. Stop natuurlijk en gefundenes Fressen....
De bewoners van Hoevezavel en van het Kapittelhof deden vandaag een uitstap naar de Moffel, een zaal in Lommel werkplaatsen waar ze ieder jaar genieten van lekker eten, optredens en vooral de feeststemming. Voor de wandeltocht er naar toe worden vele vrijwilligers ingeschakeld om de rolstoelen te duwen. Wij waren van de partij, zo ook de beide heren op deze foto.
Ze heten allebei hetzelfde, zowel qua voornaam als qua achternaam, de ene is de broer van mijn schatje, de andere niet, ze zijn weliswaar familie, maar dan wel van heel ver en ze kunnen het, zoals blijkt, erg goed met elkaar vinden. Dit is de illustratie van het spreekwoord "Gedeelde vreugde is dubbele vreugde".
Ik ben weer stevig aan het fietsen de laatste tijd. Ook vandaag heb ik er weer een lange, afwisselende en - op het einde - ook vermoeiende trip opzitten. Links en rechts stop ik dan om een geocache op te pikken en om mijn fotoverzameling aan te dikken. Zo heb ik in de loop van de dag reeksjes geshoten van een aspergekwekerij, het kerkhof bij Sint Dympfna, de voormalige brouwerij in Geel, de omgeving van de brug over het kanaal in Ten Aard en de Molen in het Veld. Uit de oogst koos ik voor deze plaat van de voormalige bloemmolens in Ten Aard. Het was al vrij laat, nog zo'n 7 km naar huis en in tegenlicht kon ik van op de brug over het kanaal de omgeving met de mooie vroeg-avond-lucht, de jachthaven in de achtergrond, het rustige Kempisch Kanaal en vooral de nog altijd imposante gebouwen van de sedert een tijd gesloten bloemmolens in een panoramafoto te pakken krijgen.
Voor alle duidelijkheid: In de bovenstaande titel staat de L voor Long. Maataanduidingen met veel X-en er in, daar heb ik wel vaker mee te maken, maar in mijn geval moet je die L lezen als Large he.
Phaido is er, zoals je merkt, in korte tijd in geslaagd zo'n 20 cm in lengte aan zijn chassis toe te voegen. Hoe hij het klaargespeeld heeft weet ik ook niet. Misschien is ie op het internet in contact gekomen met een alternatieve plastische chirurg of is hij lid geworden van een gym-club met specifieke lengte-oefeningen? Heeft ie zich laten volspuiten met cortisonen om zo zijn verweekt middendeel extreem uit te rekken? Of is dit het gevolg van het recente meningsverschil tussen het vrouwke en mezelf over wie hem nu eerst mocht knuffelen en waarbij ik hem van voor en het vrouwke van achter vasthad... Hebben we te hard getrokken?
Toen hij achter die zaanpot met opgroeiende Afrikaantjes doorliep heb ik 'm toch maar eens gefotografeerd hoewel ik het eerlijk gezegd geen zicht vind.
PS. Ik weet wel dat ik door het woord Afrikaantjes te gebruiken het risico loop nu te worden gebrandmerkt als racist maar stinkerkes is nog erger toch?
Toen ik deze morgen mijn krantje ging lezen op het terras, zoals altijd met de camera in aanslag, de teletoeter erop om eventueel overvliegende, neerstrijkende groene- bonte- of exotische spechten, zoniet ander gevogelte vast te leggen, had ik gelukkig al geanticipeerd op een er aan komende fotoluwe dag. Ik was al eens tot achter in de hof gewandeld om onder andere de enkele spaarzame paardenbloemen die eerder deze week aan de grasmaaier waren ontsnapt te gaan bekijken. Daar zoemt met dit mooie weer regelmatig wel wat gevleugeld insectenvolk rond. En ook nu bleek dat het geval. Je hoeft niet per sé een macrolens te gebruiken om dat soort taferelen vast te leggen. Een krachtige telelens geeft je het voordeel dat je verder van het gebeuren kunt blijven en dat die beestjes zich helemaal niks van je aantrekken. De prachtige kleine scherptediepte die je er dan bijkrijgt is mooi meegenomen om de opnames die in de macrofotografie zozeer gesmaakte wazige achtergrond mee te geven.
Mijn geocache-maatje Jackie is nog net iets fanatieker als ik als het er om gaat ook moeilijke zoekopdrachten tot een goed einde te brengen.
We waren er al zo vaak voorbijgereden en telkens vonden we dat vroeg of laat... Deze keer hadden we alle accessoires bij die we meenden nodig te hebben om de qua sterren hoog gequoteerde geocache GC4CEXB op ons palmares te schrijven. Jackie had een waadpak meegebracht en ik heb een telescopische ladder, zo'n ding dat je kunt uitschuiven tot gewenste hoogte en waar je bij het terug inklappen met je vingers tussen zit als je niet goed oplet.
Jackie ging dus te water een eind verwijderd van de brug waaronder de cache hing. Het water kwam hem bij momenten tot 5 à 10 cm onder de armholtes van zijn waadpak maar hij zette door. Over de reling van de brug overhandigden we hem dan de ladder en de klim naar de cache was verder een fluitje van een cent.
Heel Lichtaart was in feeststemming vandaag. Bobbejaan Schoepen, de meest gekende inwoner ooit, werd gevierd, een plein werd naar hem genoemd en naast de formaliteiten met de nodige hoogwaardigheidsbekleders waren er ook een aantal gesmaakte optredens. De show die tot voor kort in de Vlaamse schouwburgen te zien was waarin Barbara Dex, Guido Belcanto en Jan de Smet vergezeld van een resem uitstekende muzikanten hulde brengen aan Bobbejaan en zijn oeuvre sloot een mooie viering af. Ik had in de loop van de dag al een geheugenkaartje vol geschoten bij wijze van spreken en in de loop van die avondshow heb ik nog wel wat leuke opnames kunnen maken. Ik had een plaatsje uitgekozen op een verhoging bij de bloembakken aan het OC. Een beetje terreinkennis is nooit weg he. Ik had daar alleszins een onbelemmerd zicht op het podium, weliswaar een beetje ver maar met een flinke teletoeter op mijn toestel kon ik toch redelijk dicht op het gebeuren kruipen. Dit is de heer Belcanto tijdens een van zijn interpretaties van het Bobbejaan-repertoire.
Na de vrijdag-wandeling mochten we ook van de faciliteiten van het zomer terras genieten in Hoevezavel. Om de zomerse sfeer te schetsen had het animatie-team onder meer een bootje als accessoire gelegd naast het drankstalletje. Dat vonden wij dan weer een dankbaar onderwerp om Phaido bij te brengen dat bootjes niet per definitie onbetrouwbare dingen zijn en dat, indien het baasje binnenkort op het Gardameer achter een - zij het iets ander - bootje gaat waterskiën er geen reden tot paniek is. Phaido probeerde alvast een min of meer correcte houding uit.
Aanstaande zaterdag is Lichtaart in feest. De waarschijnlijk bekendste inwoner ooit wordt dan gehuldigd, het plein aan de Schoolstraat tussen de bib en het OC wordt vanaf dan officieel het Bobbejaan Schoepen Plein, er wordt een kunstwerk ingehuldigd ( of zijn het er meerder? ) en vooral, dat wordt gevierd. Een volksfeest met optredens en allerhande geneugten is gepland en wij vermoeden dat het er weer erg druk gaat worden. Toen wij vanavond naar de wekelijkse vergadering van de fotoclub kwamen zagen we dat er al een en ander in gereedheid was gebracht... of toch niet? Het podium voor de optredens is klaar, de titel van een van de internationaal meest gekende nummers van Bobbejaan staat in een lichtreclame boven de ingang van de bib en in het grasperk is ook iets gaande. Ik mag hopen dat de werkzaamheden iets te maken hebben met het komende kunstwerk of kunstwerken. Stel je voor dat de groendienst daar toevallig nu ook een en ander gepland heeft dan zullen die nadar hekken met provisorische linten zeker niet idiot-proof blijken tegen de verwachtte volkstoeloop van zaterdag. Ik hoop dat ik weer niet aan het doemdenken ben en hou de ontwikkelingen in de gaten... Je me suis souvent demandé...
Het lijkt wel of de wereldbevolking is opgedeeld in hondenliefhebbers en kattenliefhebbers. Zelden loop je iemand tegen het lijf die beweert ze allebei even leuk te vinden. Zelf hou ik van honden maar dat wil niet zeggen dat ik iets tegen katten heb... Op bezoek bij mijn zus moest ik weer eens vaststellen hoe Lisa, een van de huispoezen, moeiteloos iedereen om haar vinger - sorry pootje - draait. Lisa is de helft van een tweeling die mijn zus ooit in huis haalde als kittens. Mona en Lisa werden ze genoemd, snapt U 'm? Maar toen ze opgroeiden en Mona een katertje bleek te zijn werd die omgedoopt tot Mon. Mon is zelden thuis, hij dwaalt door de omgeving, imponeert, jaagt, amuseert zich en alleen om te eten en te slapen komt ie langs. Lisa daarentegen is een echte honkvaste thuisblijver, ze is nieuwsgierig, aanhankelijk, komt kopjes geven ook aan vreemden, zelfs aan hondenliefhebbers. Terwijl wij op het terras zaten te genieten van iets kouds en vloeibaar wilde ze er bij zijn maar de tropische temperatuur zorgde er toch voor dat ze de schaduw opzocht. Onder een ligstoel had ze een fijn plekje gevonden. Ik heb even een laag standpunt opgezocht om ook eens een poezenfoto op deze pagina's te laten voorbij komen.
Ik was op mijn gemakske langs het Kempisch Kanaal aan het fietsen toen ik werd ingehaald door een... roeier!!! Ik zag meteen de mogelijkheden en versnelde. Die gast deed dat ook want die nam dat blijkbaar op als een wedstrijdje. Ik moest enkele kilometers alles geven om voldoende voorsprong te nemen zodat ik kon stoppen, de camera uit de fietstas nemen, bliksemsnel instellen en afdrukken... Net op tijd. Hebbes.
Het vrouwke had vanmorgen de kapster aan huis laten komen en dan moet ik ook onder de schaar. De afspraak was om 9 uur ( negen uur... gdvd ) en dat wil zeggen dat ik daar voor eerst nog moet opstaan, koffie drinken, gedeeltelijk wakker worden, nog koffie drinken, douchen, aankleden, koffie drinken en verder wakker worden en dat neemt zijn tijd in beslag. Om het maar kort te maken, ik moest er schandalig vroeg uit en iedereen die me kent weet dat zo iets niet mijn gewoonte is. Mijn ganse dagindeling ligt dan in de knoop. Zo kwam het dat ik pas deze avond besloot om alsnog een rondje te gaan wandelen met Phaido.
Ik had mijn oog laten vallen op natuurgebied De Duivelskuil tussen Beerse en Oostmalle en dat was een absolute meevaller. Ergens tussen de poelen, bossen en graslanden zag ik plots een gigantisch voorhistorisch geleed insect. Ik waande me even in Jurassic Park. Gelukkig was er een redelijk brede gracht tussen het monster en ons en dat stelde me enigszins gerust. Ik heb dan ook even het fototoestel uit de rugzak gehaald. Na enkele opnames zijn we toch maar snel verder getrokken want je weet maar nooit. Vergeleken met ons kunnen insecten immers superieure prestaties neerzetten als je die relateert aan kun lichaamsafmetingen en stel je voor dat ie boosaardig was en alsnog over de gracht zou springen.
