een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
18-06-2018
17 juni Knuppelpad
In dit seizoen van weelderige groei in de natuur en van overdaad aan groen heeft deze amateurfotograaf daar oog voor en vandaag heb ik daarom gekozen voor een zo groen mogelijke foto. Ik stel me tijdens een wandeling voor dat ik Stanley heet en me met een machete hakkend een weg baan door de Afrikaanse jungle. Gelukkig is dit niet in Afrika maar gewoon hier in de Kempen en al even gelukkig ben ik met het feit dat de natuurvereniging dit knuppelpad heeft aangelegd door de Roeykens.
Ik wil er niet al te veel woorden aan vuil maken, maar ik ben behoorlijk pissig. We hadden via mijn zus vrijkaarten - uitnodigingen - gekregen voor Werchter Boutique, zeg maar de opvolger van Werchter Classic, het event dat op hetzelfde terrein doorgaat net voor het nog grotere Rock Werchter. De laatste twee acts uit het programma - Oscar and the Wolf en Bruno Mars - die interesseerden ons wel en dus waren we tegen half acht richting Werchter gereden. Ik had vooraf nog geïnformeerd of je mocht fotograferen en - iedereen doet dat, dat is geen probleem - met de de 70-300 op mijn toestel togen we goedgemutst richting eerste grote zomerfestival in Belgie. Bij de strenge security aan de ingang werd ik meteen apart genomen en ofwel moest ik mijn toestel afgeven, ofwel mocht ik er niet in...
Om een lang verhaal kort te maken, argumenteren, discuteren helpt niet, ik bleef buiten... mijn toestel afgeven, zelfs in een zogezegd veilige locker, dat doet deze jongen niet en anderzijds wilde ik het vrouwke ook het plezier van Werchter Boutique niet ontnemen. Ik ben dus maar alleen in een plaatselijk café gaan zitten waar ik onder het genot van een aantal Duvels naar de wereldbeker voetbal ben gaan zien...
Alle hobby-fotografen die in het vervolg optredens willen bijwonen zijn bij deze dus gewaarschuwd. Professioneel uitziende apparatuur wordt geweerd. Dat iedereen zwaait met smartphones en mini-toestelletjes waarmee je ook uitstekende foto's kunt maken is blijkbaar geen probleem. Knars, knars, knars...
Het ging gisteren helemaal fout met de site Bloggen.be waar ik mijn dagelijkse blog op post. Voor de eerste keer in jaren kon ik mijn ei niet kwijt. Met een dag vertraging wil ik dus toch even de schade inhalen. Ik had op Facebook al meegegeven dat er iets verkeerd was en een reeks foto's gepresenteerd met de vraag welke het leukste werd gevonden. Dit is 'm geworden.
Toen ik in de vooravond naar mijn zus reed in Aarschot kwam ik in Herselt voorbij een terrein waar enkele luchtballonnen startklaar werden gemaakt. Stop natuurlijk en gefundenes Fressen....
De bewoners van Hoevezavel en van het Kapittelhof deden vandaag een uitstap naar de Moffel, een zaal in Lommel werkplaatsen waar ze ieder jaar genieten van lekker eten, optredens en vooral de feeststemming. Voor de wandeltocht er naar toe worden vele vrijwilligers ingeschakeld om de rolstoelen te duwen. Wij waren van de partij, zo ook de beide heren op deze foto.
Ze heten allebei hetzelfde, zowel qua voornaam als qua achternaam, de ene is de broer van mijn schatje, de andere niet, ze zijn weliswaar familie, maar dan wel van heel ver en ze kunnen het, zoals blijkt, erg goed met elkaar vinden. Dit is de illustratie van het spreekwoord "Gedeelde vreugde is dubbele vreugde".
Ik ben weer stevig aan het fietsen de laatste tijd. Ook vandaag heb ik er weer een lange, afwisselende en - op het einde - ook vermoeiende trip opzitten. Links en rechts stop ik dan om een geocache op te pikken en om mijn fotoverzameling aan te dikken. Zo heb ik in de loop van de dag reeksjes geshoten van een aspergekwekerij, het kerkhof bij Sint Dympfna, de voormalige brouwerij in Geel, de omgeving van de brug over het kanaal in Ten Aard en de Molen in het Veld. Uit de oogst koos ik voor deze plaat van de voormalige bloemmolens in Ten Aard. Het was al vrij laat, nog zo'n 7 km naar huis en in tegenlicht kon ik van op de brug over het kanaal de omgeving met de mooie vroeg-avond-lucht, de jachthaven in de achtergrond, het rustige Kempisch Kanaal en vooral de nog altijd imposante gebouwen van de sedert een tijd gesloten bloemmolens in een panoramafoto te pakken krijgen.
Voor alle duidelijkheid: In de bovenstaande titel staat de L voor Long. Maataanduidingen met veel X-en er in, daar heb ik wel vaker mee te maken, maar in mijn geval moet je die L lezen als Large he.
Phaido is er, zoals je merkt, in korte tijd in geslaagd zo'n 20 cm in lengte aan zijn chassis toe te voegen. Hoe hij het klaargespeeld heeft weet ik ook niet. Misschien is ie op het internet in contact gekomen met een alternatieve plastische chirurg of is hij lid geworden van een gym-club met specifieke lengte-oefeningen? Heeft ie zich laten volspuiten met cortisonen om zo zijn verweekt middendeel extreem uit te rekken? Of is dit het gevolg van het recente meningsverschil tussen het vrouwke en mezelf over wie hem nu eerst mocht knuffelen en waarbij ik hem van voor en het vrouwke van achter vasthad... Hebben we te hard getrokken?
Toen hij achter die zaanpot met opgroeiende Afrikaantjes doorliep heb ik 'm toch maar eens gefotografeerd hoewel ik het eerlijk gezegd geen zicht vind.
PS. Ik weet wel dat ik door het woord Afrikaantjes te gebruiken het risico loop nu te worden gebrandmerkt als racist maar stinkerkes is nog erger toch?
Toen ik deze morgen mijn krantje ging lezen op het terras, zoals altijd met de camera in aanslag, de teletoeter erop om eventueel overvliegende, neerstrijkende groene- bonte- of exotische spechten, zoniet ander gevogelte vast te leggen, had ik gelukkig al geanticipeerd op een er aan komende fotoluwe dag. Ik was al eens tot achter in de hof gewandeld om onder andere de enkele spaarzame paardenbloemen die eerder deze week aan de grasmaaier waren ontsnapt te gaan bekijken. Daar zoemt met dit mooie weer regelmatig wel wat gevleugeld insectenvolk rond. En ook nu bleek dat het geval. Je hoeft niet per sé een macrolens te gebruiken om dat soort taferelen vast te leggen. Een krachtige telelens geeft je het voordeel dat je verder van het gebeuren kunt blijven en dat die beestjes zich helemaal niks van je aantrekken. De prachtige kleine scherptediepte die je er dan bijkrijgt is mooi meegenomen om de opnames die in de macrofotografie zozeer gesmaakte wazige achtergrond mee te geven.
Mijn geocache-maatje Jackie is nog net iets fanatieker als ik als het er om gaat ook moeilijke zoekopdrachten tot een goed einde te brengen.
We waren er al zo vaak voorbijgereden en telkens vonden we dat vroeg of laat... Deze keer hadden we alle accessoires bij die we meenden nodig te hebben om de qua sterren hoog gequoteerde geocache GC4CEXB op ons palmares te schrijven. Jackie had een waadpak meegebracht en ik heb een telescopische ladder, zo'n ding dat je kunt uitschuiven tot gewenste hoogte en waar je bij het terug inklappen met je vingers tussen zit als je niet goed oplet.
Jackie ging dus te water een eind verwijderd van de brug waaronder de cache hing. Het water kwam hem bij momenten tot 5 à 10 cm onder de armholtes van zijn waadpak maar hij zette door. Over de reling van de brug overhandigden we hem dan de ladder en de klim naar de cache was verder een fluitje van een cent.
Heel Lichtaart was in feeststemming vandaag. Bobbejaan Schoepen, de meest gekende inwoner ooit, werd gevierd, een plein werd naar hem genoemd en naast de formaliteiten met de nodige hoogwaardigheidsbekleders waren er ook een aantal gesmaakte optredens. De show die tot voor kort in de Vlaamse schouwburgen te zien was waarin Barbara Dex, Guido Belcanto en Jan de Smet vergezeld van een resem uitstekende muzikanten hulde brengen aan Bobbejaan en zijn oeuvre sloot een mooie viering af. Ik had in de loop van de dag al een geheugenkaartje vol geschoten bij wijze van spreken en in de loop van die avondshow heb ik nog wel wat leuke opnames kunnen maken. Ik had een plaatsje uitgekozen op een verhoging bij de bloembakken aan het OC. Een beetje terreinkennis is nooit weg he. Ik had daar alleszins een onbelemmerd zicht op het podium, weliswaar een beetje ver maar met een flinke teletoeter op mijn toestel kon ik toch redelijk dicht op het gebeuren kruipen. Dit is de heer Belcanto tijdens een van zijn interpretaties van het Bobbejaan-repertoire.
Na de vrijdag-wandeling mochten we ook van de faciliteiten van het zomer terras genieten in Hoevezavel. Om de zomerse sfeer te schetsen had het animatie-team onder meer een bootje als accessoire gelegd naast het drankstalletje. Dat vonden wij dan weer een dankbaar onderwerp om Phaido bij te brengen dat bootjes niet per definitie onbetrouwbare dingen zijn en dat, indien het baasje binnenkort op het Gardameer achter een - zij het iets ander - bootje gaat waterskiën er geen reden tot paniek is. Phaido probeerde alvast een min of meer correcte houding uit.
Aanstaande zaterdag is Lichtaart in feest. De waarschijnlijk bekendste inwoner ooit wordt dan gehuldigd, het plein aan de Schoolstraat tussen de bib en het OC wordt vanaf dan officieel het Bobbejaan Schoepen Plein, er wordt een kunstwerk ingehuldigd ( of zijn het er meerder? ) en vooral, dat wordt gevierd. Een volksfeest met optredens en allerhande geneugten is gepland en wij vermoeden dat het er weer erg druk gaat worden. Toen wij vanavond naar de wekelijkse vergadering van de fotoclub kwamen zagen we dat er al een en ander in gereedheid was gebracht... of toch niet? Het podium voor de optredens is klaar, de titel van een van de internationaal meest gekende nummers van Bobbejaan staat in een lichtreclame boven de ingang van de bib en in het grasperk is ook iets gaande. Ik mag hopen dat de werkzaamheden iets te maken hebben met het komende kunstwerk of kunstwerken. Stel je voor dat de groendienst daar toevallig nu ook een en ander gepland heeft dan zullen die nadar hekken met provisorische linten zeker niet idiot-proof blijken tegen de verwachtte volkstoeloop van zaterdag. Ik hoop dat ik weer niet aan het doemdenken ben en hou de ontwikkelingen in de gaten... Je me suis souvent demandé...
Het lijkt wel of de wereldbevolking is opgedeeld in hondenliefhebbers en kattenliefhebbers. Zelden loop je iemand tegen het lijf die beweert ze allebei even leuk te vinden. Zelf hou ik van honden maar dat wil niet zeggen dat ik iets tegen katten heb... Op bezoek bij mijn zus moest ik weer eens vaststellen hoe Lisa, een van de huispoezen, moeiteloos iedereen om haar vinger - sorry pootje - draait. Lisa is de helft van een tweeling die mijn zus ooit in huis haalde als kittens. Mona en Lisa werden ze genoemd, snapt U 'm? Maar toen ze opgroeiden en Mona een katertje bleek te zijn werd die omgedoopt tot Mon. Mon is zelden thuis, hij dwaalt door de omgeving, imponeert, jaagt, amuseert zich en alleen om te eten en te slapen komt ie langs. Lisa daarentegen is een echte honkvaste thuisblijver, ze is nieuwsgierig, aanhankelijk, komt kopjes geven ook aan vreemden, zelfs aan hondenliefhebbers. Terwijl wij op het terras zaten te genieten van iets kouds en vloeibaar wilde ze er bij zijn maar de tropische temperatuur zorgde er toch voor dat ze de schaduw opzocht. Onder een ligstoel had ze een fijn plekje gevonden. Ik heb even een laag standpunt opgezocht om ook eens een poezenfoto op deze pagina's te laten voorbij komen.
Ik was op mijn gemakske langs het Kempisch Kanaal aan het fietsen toen ik werd ingehaald door een... roeier!!! Ik zag meteen de mogelijkheden en versnelde. Die gast deed dat ook want die nam dat blijkbaar op als een wedstrijdje. Ik moest enkele kilometers alles geven om voldoende voorsprong te nemen zodat ik kon stoppen, de camera uit de fietstas nemen, bliksemsnel instellen en afdrukken... Net op tijd. Hebbes.
Het vrouwke had vanmorgen de kapster aan huis laten komen en dan moet ik ook onder de schaar. De afspraak was om 9 uur ( negen uur... gdvd ) en dat wil zeggen dat ik daar voor eerst nog moet opstaan, koffie drinken, gedeeltelijk wakker worden, nog koffie drinken, douchen, aankleden, koffie drinken en verder wakker worden en dat neemt zijn tijd in beslag. Om het maar kort te maken, ik moest er schandalig vroeg uit en iedereen die me kent weet dat zo iets niet mijn gewoonte is. Mijn ganse dagindeling ligt dan in de knoop. Zo kwam het dat ik pas deze avond besloot om alsnog een rondje te gaan wandelen met Phaido.
Ik had mijn oog laten vallen op natuurgebied De Duivelskuil tussen Beerse en Oostmalle en dat was een absolute meevaller. Ergens tussen de poelen, bossen en graslanden zag ik plots een gigantisch voorhistorisch geleed insect. Ik waande me even in Jurassic Park. Gelukkig was er een redelijk brede gracht tussen het monster en ons en dat stelde me enigszins gerust. Ik heb dan ook even het fototoestel uit de rugzak gehaald. Na enkele opnames zijn we toch maar snel verder getrokken want je weet maar nooit. Vergeleken met ons kunnen insecten immers superieure prestaties neerzetten als je die relateert aan kun lichaamsafmetingen en stel je voor dat ie boosaardig was en alsnog over de gracht zou springen.
De foto-oogst was groot vandaag. We zijn gaan fietsen/wandelen/geocachen in de buurt van, en ook wel op de sites van enkele oude Limburgse mijnen, meer precies: Heusden-Zolder en Beringen. Zoals dat bij het meer bekende C-Mine in Genk het geval is wordt ook hier het oude industriële erfgoed gerestaureerd en in ere hersteld. Dat levert massa's mogelijkheden op voor de schietgrage amateur fotograaf. Dit is een beeld gemaakt boven op de avonturenberg op de terreinen van B-Mine in Beringen mijn. De klim er naar toe was best pittig - niet eens de zwaarste van de dag trouwens - maar de beloning was navenant.
De merknaam die je op dit beest moet plakken kan ik helaas niet meegeven. Ik ben geen insectoloog...
Ik was deze morgen al vroeg weg met fotomaatje Alex om de opendeurdag van het HIK in Geel met een bezoek te vereren. Vriendin Martine volgt daar fotografie in de volwassenen opleiding en we waren geïnteresseerd in de aanpak en de resultaten. We waren ook weer vroeg terug thuis en tijdens de goedmaak-wandeling met Phaido in de loop van de namiddag ben ik weer eens achter de kleine beestjes aan gegaan. De bramen staan nu volop in bloei en de hommels vliegen heen en weer tussen-, op- en in de bloemekes. Die beestjes zitten evenwel nauwelijks ooit stil en ze wisselen zo snel en zo vaak van positie dat het zeer problematisch is er eentje echt goed te pakken te krijgen. Dit vreemde mini-monster zat ook ergens onbeweeglijk op een bloem en het was niet moeilijk om daar op scherp te stellen.
Dat ik een Duvel lust op z'n tijd is algemeen geweten binnen mijn kennissenkring. Ik heb het filmke waarin een Duvel wordt ingeschonken in een glas dat schuin op een geopend fleske ligt zeker tien keer toegestuurd gekregen op mijn facebook pagina. Ik had het thuis al eens geprobeerd en dat lukte vrij aardig, helemaal niet moeilijk, maar daar zit je dan helemaal alleen... Vandaag wilde ik het graag nog eens overdoen in de Brugwachter met getuigen. De leuke bijkomstigheid dat je het glas dan ook moet leegdrinken is lekker meegenomen natuurlijk. Het vrouwke heeft de camera gehanteerd voor de gelegenheid. De voor en na foto"s heb ik al op Facebook gepost als antwoord op alle kennissen die me klaarblijkelijk met de challenge wilden opzadelen. De actie zelf reserveerde ik voor deze blog. Ik was wel extra voorzichtig deze keer want thuis ging het toch een heel klein beetje fout. Enkele centiliters heerlijk vocht verspild... dat wilde ik deze keer niet meemaken.
Ik had vanmiddag een stadswandeling doorheen Herentals gepland. Op de geocache-site had ik een tocht ( een letterbox cache... zoek dat maar eens op ) van zo'n 5 km gevonden. Die bracht me toch nog langs enkele mooie onbekende plekjes ondanks het feit dat ik daar redelijk wat terreinkennis heb opgedaan de voorbije decennia. Maar ook op de meer gekende plaatsen werd ik soms aangenaam verrast. In de buurt van de Zandpoort en de Molenvest heeft een dames-handwerksters-collectief zich blijkbaar voorgenomen de ganse omgeving te versieren met brei-, haak- en ander handwerk. De bomen op de Molenvest worden ingepakt, beelden, palen en paaltjes... Ik heb de nodige foto's gemaakt en ondertussen kon ik ook met enkele van de dames een babbeltje slaan. Het is de bedoeling dat het zaterdag helemaal klaar is maar voorlopig is het resultaat ook al prachtig. Geef nu toe... Zo zien de paaltjes die het verkeer rond de Zandpoort moeten leiden er toch veel leuker uit?
Een spiegeltje, een pincetje, een (staaf)magneet, een (UV)zaklamp, een touw, een meetlint, een schroevendraaier... als je op geocachetocht gaat neem je maar beter de gebruikelijke tools mee. Soms, als het in de beschrijving vermeld is, worden er nog andere gereedschappen gevraagd. Een fietspomp heb je standaard meestal niet bij, maar bij deze cache was die nodig. Gezien de titel "Windkracht 3" gingen we er van uit dat je daarenboven minimaal 3 bar moest kunnen produceren. We waren hier als eens eerder geweest en toen lukte het niet met een gewone pomp. Deze keer had Jackie een stevige voetpomp bij en jawel hoor, pomp op het nippeltje onder aan de groene paal, flink pompen en bovenaan floepte er iets te voorschijn!!!
De nummers 3072, 3082 en 3077 hielden mij nauwlettend in de gaten toen ik hen tijdens de middagmaaltijd wilde fotograferen. Er was een tijd dat koeien namen hadden. Die van Fernandel heette Marguerite en Bella hebben we ook in menige grap of annekdote horen voorbij komen. Als we er de grote koeiennamenencyclopedie er op na slaan dan blijkt dat Anna de populairste naam was door de jaren heen, gevolgd door Cora, Dora, Marie en Corrie... Dit maar om even aan te geven dat ik die nummers allesbehalve sympathiek vind.
