een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
19-05-2018
19 mei Klaproos
Ik heb me weer eens op een andere tak van de fotografie gestort. Tijdens de pipi- en kaka-ochtendwandeling met Phaido had ik ze al zien staan, die mooie klaproos. Ik had toen evenwel de lens die ik meende nodig te hebben voor de foto die ik in gedachten had niet op mijn toestel zitten. Vanmiddag ben ik er even terug naar toe gewandeld met de 85 mm - f1,2. Ik heb maar één foto genomen en het is precies geworden zoals ik het bedacht had, de bloem scherp en een selectieve onscherpte met net voldoende herkenning van de achtergrond.
Vrijdag, vaste prik, wandeldag in Hoevezavel. Na gedane taak en voor we aan het al even traditiegetrouwe dagmenu in de Brugwachter toe waren zijn we nog even langs de aspergeboer gereden. Aan het kruispunt van de ring met de Luikersteenweg worden ze recht van land naar klant verkocht en nu het aspergeseizoen in z'n hoogdagen zit zijn ze spotgoedkoop. Morgen is het weer feest in huize Pol & Josee.
Ik was deze middag in café De Kroon, het meest authentieke bruin café in de verre omstreken.
Het Lommels dialect is niet zo moeilijk om te verstaan, maar om het perfect te spreken... da's andere koek. Het vrouwke is van Lommel, we hebben daar ongeveer tweeduizend vierhonderd zestig vrienden en kennissen maar als buitenstaander is het moeilijk de juiste tongval te pakken te krijgen. Kroon spreek je ongeveer als volgt uit... KR, dat is niet zo moeilijk om te beginnen, dan lijkt de OO-klank op wat je hoort in het Engelse Low, de W die er achter komt hoor je ook duidelijk in kroo-w-n en tussen die fake-W en de eind-N komt nog een korte doffe E. Duidelijk?
Wat de foto betreft, dit is een detail uit het interieur. De hele pseudo-taalkundige uitleg in de vorige alinea doet helemaal niet terzake, ik moest dit gewoon even kwijt. Zoals ik al meermaals heb aangegeven ben ik de laatste tijd, iets meer intens dan normaal, met spiegelingen bezig. Dit is er eentje van een andere soort. Het plafond in de KROWeN is gevernist en het rokende cliënteel heeft gedurende vele jaren gezorgd voor een opvallende verkleuring. De Stella Artois-lichtreclame spiegelt daar heel mooi in en dat kon ik als geïnteresseerde niet laten voorbij gaan natuurlijk.
Voor alle duidelijkheid: deze foto betekent niet dat mijn biersmaak plotsklaps veranderd is. Ik vind Stella nog altijd te zoet maar op de foto staat het wel goed.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een zwart-wit foto op deze pagina's zette en toch is dat een van mijn dada's. Hoog tijd om daar iets aan te doen dus. Deze opname is niet vandaag gemaakt maar eergisteren, tijdens ons bezoek aan Antwerpen. Toen ik deze namiddag even doorheen de oogst van de laatste dagen scrollde bedacht ik dat dit wel erg geschikt zou zijn om naar zwart wit om te zetten. Daar heb ik me dan ook even op gestort.
Deze juffrouw zorgde er voor dat we onze dranken netjes geserveerd kregen in café Den Engel. Ze was vriendelijk en een beetje humoristisch en toen ik haar tattoo's in de gaten kreeg en vroeg of ik haar mocht fotograferen had ze daar weinig bezwaren tegen, gesteld dat het haar werk niet hinderde. Terwijl ze wachtte op een bestelling heb ik haar even in beeld genomen.
Vaak zie je zwart-witten voorbij komen met alleen maar grijstinten, en daar ben ik niet zo enthousiast over. Een beetje pit mag wel. In een zwart wit opname horen, zoals de naam al zegt, ook echte donkere en lichte tinten, vandaar dat ik het contrast flink heb opgevoerd vergeleken met de oorspronkelijke kleuropname er wel voor zorgend dat de definitie in de donkere gedeelten, binnen bijvoorbeeld, toch overeind bleef. Ik ben hier best tevreden over en ik ga deze zeker ook afprinten om te tonen op de fotoclub.
Weer ben ik vandaag naar Turnhout gereden om in de buurt van het Begijnenveldekenspark wat te fotograferen. Ik had de wagen deze keer aan de Oude Kaai geparkeerd en was van plan langs het kanaal en dan over de nieuwe fietsbrug naar mijn bestemming te wandelen met Phaido. Een beetje terreinkennis was wenselijk geweest want bij de brug bleek dat ik daar niet meer over de spoorweg kon en dat ik de hele weg terug moest om langs een andere kant naar mijn doel te trekken. Phaido vond het niet erg, bomen genoeg onderweg om te snuffelen en een spoor achter te laten. Eerst heb ik toch de brug alvast maar even als onderwerp genomen, zij staat er trouwens al van 2012, dus zo nieuw is ze ondertussen ook al niet meer. Van het Begijnenveldekenspark en de aangrenzende skatebaan Jailyard heb ik daarna ook al een en ander op mijn geheugenkaartje gezet maar ik ben toch nog niet helemaal tevreden, ik zal nog eens terug moeten voor ik dit op de club presenteer.
Het is een gekend fenomeen, in vele wereldsteden worden er door verliefde paartjes slotjes gehangen aan bruggen, hekken en andere constructies waarna de sleutel wordt weggegooid. Zo wordt de eeuwigdurende liefde bezegeld. In de buurt van het Mas in Antwerpen heeft men ook een plaats gecreëerd voor deze symboliek. Op geocache zoektocht in Antwerpen kwamen we daar vandaag ook terecht, een van de sloten was een vermomde geocache warempel. We hebben 'm gevonden maar we kregen 'm helaas niet open. De hint was niet duidelijk genoeg... of misschien zijn wij niet verliefd genoeg.
Ik vond wel dat mijn geocache maatjes Jackie en Annemarie maar eens moesten poseren - Annemarie was trouwens jarig - en dat deden ze graag.
Als je me gisteren zou gevraagd hebben wat een Lanz Bulldog is zou ik het antwoord schuldig gebleven zijn. Ik heb wel een Bulldog in de garage staan, maar da's een motorfiets van het merk Yamaha, iets heel anders. Deze ouwe rakker hoorden we al van verre aankomen toen we na gedane geocache-taak op het punt stonden binnen te gaan in café Het Macheltje om van een welverdiende Duvel te genieten. Hij stopte warempel ook bij Het Macheltje en de bestuurder liet gewoon zijn motor draaien toen hij naar binnen kwam. Dat triggerde mijn nieuwsgierigheid nog iets meer dan al het geval was. Het was.niet erg moeilijk om in gesprek te raken met de man. Zo vernam ik alles over de restauratie en de werking, ook over de moeizame startprocedure. Het zou ons te ver voeren om in deze blog dat allemaal uit te leggen. Zoek het maar eens op. Google op "Lanz Bulldog" en je komt al een heel eind. Een hele reeks foto's heb ik er wel aan over gehouden, zeker toen de eigenaar bij het vertrek nog enkele extra gasstoten gaf... hoezo Euro-6 norm?
Er waren voldoende redenen om deze avond eens naar Turnhout te rijden om wat avond-foto's te maken. Primo: alles is beter dan een avond Eurovisiesongfestival, secundo: ik had in de loop van de dag nog nauwelijks gefotografeerd, en tertio: de omgeving die is gekozen voor de volgende "fotograferen op locatie"-activiteit van de fotoclub is in Turnhout en daar wilde ik vanavond tijdens het blauwe uurtje al eens op verkenning gaan. Dat laatste viel alvast een beetje tegen. Ik zal daar binnenkort overdag eens naar toe moeten. Het blauwe uurtje heb ik dan maar verder uitgemolken in de omgeving van de Nieuwe Kaai en het aspect "blauw" werd nog eens extra in de verf gezet door de sfeerverlichting die onder de banken gemonteerd is. Ik weet niet of het sfeerverhogend werkt tijdens een romantische avond met je lief op een bank langs het water maar qua fotomogelijkheid kon ik het niet laten liggen.
"BOENK !!!", een doffe dreun tegen het raam. "Wat was da?"... "Geen idee."... "Ga es kijke..."
Tussen de toekomstige bloemen en het te hoge gras lag ze, onbeweeglijk, met de vleugeltjes gespreid. Ik ben geen ornitholoog maar ik denk toch dat dit een vrouwtjes merel is. Hoe ze tegen ons raam terecht gekomen was is me een raadsel. Daar is geen doorkijk die merelvrouwtjes de indruk geeft dat ze er doorheen kunnen vliegen, misschien heeft ze de spiegeling van de lucht en de bomen als vluchtweg gezien voor een of andere bedreiging? Er lopen hier behoorlijk wat katten rond en op het pas gemaaide gazon strijken er regelmatig allerhande merken van vogels neer. Ik heb de schijnbaar bewusteloze stakker voorzichtig opgenomen om te proberen ze weer tot leven te wekken. Maar hoe doe je dat? Kunstmatige ademhaling? Koud water? Lang nadenken was niet nodig want toen we net binnen waren begon ze in paniek zo hard te kwetteren dat mijn oorschelpen, die toch wel iets gewoon zijn, er van trilden. We zijn dan langs de achterdeur de tuin in gegaan. Daar staan op strategische plaatsen enkele schalen en kommetjes met water voor onze gevleugelde bezoekers. Ik heb ze voorzichtig op de rand van zo'n schaal gezet en een beetje water over haar kopje laten druppelen. Ze bleef zitten, lang genoeg om mij de gelegenheid te geven om mijn fototoestel te halen en met de lens die er toevallig opzat, de 70-300, een foto te maken. Dan ben ik terug naar binnen gelopen met het voornemen, iets zorgvuldiger, een opname te maken met een kleine scherptediepte en daarom wilde ik de 85 mm/1.2 er op te zetten. Toen ik daarmee buiten kwam was ze evenwel al gaan vliegen. Ik mag hopen dat ze geen al te grote schade heeft opgelopen. Het merelbestand is de laatste tijd aan het herstellen na de ziekte van vorig jaar, maar ze zijn toch nog altijd redelijk zeldzaam.
De verenigde Lichtaartse gildes hadden onze fotoclub gecontacteerd met de vraag of we het niet leuk zouden vinden wat foto's te komen maken op de koningsschieting. Ja natuurlijk interesseert dat deze jongen. Ik was dus deze namiddag present aan de sportvelden aan de Molenstraat en er viel inderdaad een en ander te fotograferen. De arme gilde hanteert de buks en die schieting ging redelijk vlot. De leden van de rijke gilde doen hun ding met pijl en boog op de staande wip en als absolute leek had ik nooit gedacht dat de hoofdvogel zo hoog zou zitten. Het duurde en duurde en duurde en toen ik wegens een ontembaar knorrende maag rond kwart over zes naar huis trok was de winnende pijl nog altijd niet geschoten. Ik had ondertussen al wel de nodige mooie plaatjes. Een origineel standpunt zoeken voor sommige shots blijft een van mijn stokpaardjes en ook deze keer ben ik daar ik geslaagd meen ik. Van op de grond achter de schutter kreeg ik het ganse tafereel mooi in beeld: de schutter en zijn boog, de hoogte van de wip en als je goed kijkt zie je zelfs de net afgeschoten pijl.
De vooravond van Hemelvaartdag gaan we met de fotoclub traditiegetrouw ergens aan avond- en nacht fotografie doen. Hemelvaardag valt namelijk altijd op donderdag, onze vaste wekelijkse vergaderdag en dan willen we natuurlijk niet gebonden zijn aan clubactiviteiten. Vandaag hadden we gekozen voor Mechelen als stad om te exploreren. Gelukkig waren er leden die een en ander hadden voorbereid want mijn kennis van de avond- en nacht-bezienswaardiheden van Mechelen was vrijwel nihil. Van de parking naar het stadscentrum via een wandelpad over vlonders langs en op de Dijle... de start was alvast veelbelovend. Ondanks het feit dat je daar op een bewegende ondergrond staat kon ik, door de ISO waarde op te drijven toch een voldoende korte sluitertijd krijgen om een scherpe opname te maken bij het prille begin van het blauwe uurtje.
Onze geocachetochten voerden ons vandaag naar Haspengouw, meer bepaald Hoepertingen. Enkele weken geleden maakte men in geocacheland het Borgloonse event mee en dan komen er traditiegetrouw ieder jaar weer vele nieuwe zoekopdrachten in die regio. Wij wachten dan meestal tot de grote drukte voorbij is en vandaag was het dan zo ver. We konden heel erg genieten van een fijn - misschien wel iets te warm - fietstochtje. Gelukkig vonden we onderweg enkele reddingsboeien waar we iets te drinken kregen. Op het einde van de tocht, terug gekomen bij de parking wilden we nog enkele multi's te pakken krijgen, voor de gelegenheid hadden ze hier blijkbaar een nestje samen gelegd. Bij kasteel Mariagaarden dacht ik toch ook nog even aan die andere hobby. Ik ben weer eens op de grond gaan liggen om uit een kikkerperspectief de kerk van Hoepertingen in beeld te nemen door de poort van het kasteel.
Ik heb de ganse dag doorgebracht in zorgtehuis Coham in Ham. Ze hadden we weer gevraagd om alle bewoners te fotograferen, dit jaar was het thema "toveren". Ik had een leuk plekje uitgekozen waar ik twee softboxjes had neergezet en het animatieteam van het tehuis had gezorgd voor de nodige attributen. De lijst aflopend werden de bewoners een na een naar de set gebracht en ik kon ze allemaal in de mate van het mogelijke zo voordelig mogelijk op de foto zetten. Als er dan eens een hapering was in de continuë stroom van modellen ging ik zelf in de stoel zitten en vroeg ik het vrouwke om even op het knopje te drukken. Ook dit is helemaal in overeenstemming met het thema want na dat ik al de koffieautomaat had ontdekt en de frisdrankenmachine had ik me neergelegd bij een alcoholvrije dag maar toen vond ik eerst enkele glazen die me zeer bekend voorkwamen en daardoor getriggerd ging ik verder zoeken. In een verborgen hoekje vond ik zowaar een kleine onopvallende koelkast met het hemelse vocht.... da's ook toveren.
Op deze zonnige zondag hadden we afgesproken dat we het Kempen-event 2018 zouden bezoeken, een groots opgezet geocachegebeuren net over de grens, in Noord Brabant. Het zou er wel eens erg druk kunnen worden hadden we gehoord en dat bleek ook. We zijn er geen fan van om bij alle nieuwe cachen te gaan aanschuiven om onze namen in het logboekje te schrijven dus hadden we gekozen om het rustig aan te doen, wat gezellig rond te hangen op de event-locatie, wat te socializen, van de zon te genieten, iets te drinken en enige cachen te bezoeken waar wij van veronderstelden dat ze wel niet zo druk bezocht zouden worden. We hadden op de site de lijst van nodige attributen gelezen en een waadpak was daar bij vermeld. Laat dat nu een van de dada's van mijn cachemaatje Jackie zijn. Het plan was dus vandaag alvast die cachen te zoeken waar we dat pak konden gebruiken. Volgende week of zo, na de eerste drukte zouden we dan wel eens terug komen om een verdere hap te nemen uit het grote aanbod voor het event uitgebrachte nieuwe cachen. Dan moeten we de volgende keer dat pak niet meer meesleuren he...
Jackie is hier aan het werk als wader van dienst onder een brug waar een potje met logrol onder hing aan een kettinkje. Een makkie eigenlijk... en wie doet nu zo iets hoor ik de lezer vragen... Toch nog meer liefhebbers dan wij vermoed hadden, want vanavond toen ik thuis onze prestaties logde op de site merkte ik dat er toch al meer dan 30 mensen onder diezelfde brug gewaad hadden.
Enkele keren per jaar is er een kudde schapen aan het werk rond het Zilvermeer om de omgeving af te grazen. Ik ben er al meermaals gestopt om te fotograferen en uit gesprekken met de herders weet ik ondertussen dat het een firma is die meerdere kuddes heeft, enkele duizenden schapen en die worden dan verhuurd aan gebieden, verenigingen, steden en gemeenten die vinden dat begrazing nodig is. Ik had in de loop van de week al gemerkt dat de schapen er weer waren en toen ik vanavond terug kwam van een leuke geocachetocht in Kattenbos heb ik de wagen weer eens aan de kant gezet om er een tijdje rond te lopen en weer wat nieuwe beelden op mijn geheugenkaartje te zetten. Deze papa met twee dochtertjes had ook hetzelfde schaapjeskijkidee en ik heb ze even als extra objecten in een foto gebruikt. Ik denk dat ik bij deze geen last zal hebben van de nieuwe strenge privacy regels want ze zijn onherkenbaar in beeld he.
Ik betrap er mezelf op dat ik de laatste tijd vaak cliché-onderwerpen voor de lens haal. Dit is ook weer een vaak gefotografeerd onderwerp. Ik was nu eenmaal in Lommel - vrijdag wandeldag met de bewoners van Hoevezavel - en het weer nodigde uit om na gedane taak, familie- en vriendenbezoek en een drankje ook nog een avondwandeling te maken met Phaido. De Lommelse Sahara is dan een voor de hand liggende keuze en natuurlijk kom je dan ook aan de uitkijktoren, de touwer, zo genoemd omdat de zijkanten gedrapeerd zijn met om en bij de 3,5 km dik touw. Ik ben dit jaar sowieso nog meer dan anders bezig met spiegelingen omdat ik voor het komende salon van onze fotoclub plannen heb daarmee en dit beeld kon ik niet laten voorbij gaan.
Een koolzaadveldje achter een bos. Ik dacht dat ik alle bossen, velden, bomen en wegeltjes kende in de Smallebroeken. Onze jarenlange dagelijkse wandelingen hadden ons al naar elke vierkante meter van het prachtige stukje Kempisch landschap tussen Lichtaart, Kasterlee en de Hoge Rielen gevoerd meende ik maar vorige zondag had ik al een streepje geel doorheen een bos ontwaard en dat bleek koolzaad te zijn dat daar verborgen aan het groeien was. Vandaag ben ik daar wat meer uitgebreid gaan fotograferen en uit de oogst koos ik dit plaatje.
We zijn vanavond met z'n drieën naar Antwerpen gereden om onze avond- en nachtfotografie-vaardigheden weer eens aan de praktijk te toetsen. Het weer zat niet echt mee, lichte regen en wind tijdens het blauwe uurtje hadden we niet op ons verlanglijstje gezet maar we hebben ondanks de minder gunstige omstandigheden toch weer een aantal leuke plaatjes kunnen scoren. Het traject was: Linkeroever, voetgangerstunnel, langs de kaaien naar het MAS, fotograferen van op het MAS, terug langs de zelfde route en tenslotte panorama's van de skyline van Antwerpen vanaf de linkeroever. Toen regende het al een tijdje niet meer gelukkig.
Uit onze eerste doortocht van de voetgangerstunnel heb ik dit beeld gekozen: de tussenverdieping aan de rechteroever-kant. Hier kun je natuurlijk geen originele foto's meer maken. Iedere fotograaf heeft hier al van uit alle mogelijke posities gefotografeerd. Ik heb me dan ook geconcentreerd op beweging. Telkens er voorbijgangers waren heb ik van op statief met een sluitertijd van rond de 1 seconde de bewegende mensen vastgelegd in een soort schimmenparade. Dit is een van de beelden.
De uitgebloeide paardenbloem, een tijdje geleden gedurende enkele dagen de hoofdrolspeler in deze blog, is uiteraard ook een zeer fotografeerbaar onderwerp. Ik noemde ze in dat stadium van hun bestaan gewoonlijk ragebol. Maar als ik er de dikke Van Daele of de Wikipedia er op na lees lijkt dat niet correct... Bij gebrek aan een meer presieze benaming noem ik dit dan voortaan maar paardenbloempluizen.
Wie heeft dit vroeg nooit gedaan? Blazen, een wens uitspreken en afhankelijk van de manier waarop de pluizen snel of minder snel van de stengel verdwijnen, hopen dat de wens ook zal waarheid worden... Het vrouwke wilde alleszins eens blazen vanmiddag. Wat haar wens was en of haar wens ook is vervuld weet ik niet.
Schuin tegenover huize Pol en Josee is er nog een redelijk grote onbebouwde ruimte. Er staat sedert enige tijd een plakkaat dat het verkaveld is en dat er vier grote bouwplaatsen te koop zijn. Voorlopig is het ganse terrein begroeid met brem. Ieder jaar worden de struiken iets groter en in dit seizoen geeft dat een prachtig zicht. Zoiets moet je fotograferen natuurlijk, misschien kan dat volgend jaar niet meer. Brem op zich is uiteraard al heel erg mooi maar met een voorgrondobject er bij wordt het natuurlijk nog mooier. Daarom heb ik aan Phaido gevraagd of hij die rol even op zich wilde nemen. En dat deed ie, als volleerd geroutineerd model, volgaarne.
 "Very Happy"){kind=icon}
