een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
27-04-2018
27 april Het Heemerf
Toen ik vanavond langs het Heemerf reed in Kasterlee viel het me op dat het eigenlijk best goed verlicht was. Ik vond het alleszins een fotostop waard, ook al omdat ik in de loop van de dag nog nauwelijks iets gescoord had. De wagen geparkeerd dus en de camera op statief. Helemaal eenvoudig was het niet, ik moest over een haag. Het statief moest zo hoog dat ik live view moest gebruiken om te zien wat ik in beeld nam. Ik heb veiligheidshalve iets ruimer gekadreerd en dan de automatische scherpstelling zijn werk maar laten doen. Thuis in de nabewerking heb ik de opname een beetje bijgeknipt en dat dit een plaatje is dat in zwart wit hoort leek me ook voor de hand liggend. Uit pure nostalgie heb ik er ook nog een wit randje rond gezet.
Josee stond achter het fototoestel om op het knopje te drukken en ik liet me langs mijn beste kant zien, mijn voorkant.
We krijgen regelmatig trends, hypes, uitdagingen, challenges geserveerd via de sociale media en ik pikte gisteren iets nieuws op. Mannen met een baard laten zich in een allernieuwste gekkigheid op deze manier fotograferen. Er zijn al voorbeelden zat op het net en ik wil natuurlijk niet afzijdig blijven. Hij is net iets te onherkenbaar om 'm als profielfoto te gebruiken, maar nog een keer, ik zweer het, dit is mijn voorkant.
Alweer een jaar meer op de teller. Ik werd vanmorgen wakker gekust met verjaardagswensen. Het vrouwke prevelde er nog iets bij en "Klaboem!!!" ik lag daar te kwaken tussen de lakens. Ik heb er geen idee van in welk boek ze nu weer heeft zitten lezen maar ze heeft ergens de kikkerkusformule ontdekt, en die werkt blijkbaar niet alleen van kikker naar prins maar ook van prins naar kikker, correctie van man naar kikker... Als kikker vond ik het natuurlijk niet plezant in dat grote bed en ik ben vliegensvlug door het open raam naar de meest nabije plas gevlucht. Het vrouwke is mij vierklauwens achterna gehold ( met mijn fototoestel gelukkig ) en na dat ze me enkele keren had gefotografeerd in mijn nieuwe gedaante is ze tot het besef gekomen dat ondanks alle gebreken de vorige versie toch beter was. Ze heeft me daarom maar snel weer tot Pol gekust. De rest van de dag heb ik uitgebreid van mijn verjaardag genoten, met plezier de wensen in ontvangst genomen en bij deze wil ik iedereen daar ook van harte voor bedanken... Kwaak, kwaak...
Ik kon achteraf ook nog de exif gegevens te pakken krijgen die ze gebruikt heeft: 420 mm - 1/500 - f8 - ISO800
Ik was met Phaido en mijn fototoestel het bos in getrokken voor onze jaarlijkse afspraak met de klaverzuring. Ieder jaar staan hele percelen bos richting Goor en de Holle Weg uitbundig in bloei in deze periode van het jaar. Ik vrees dat ik deze keer te laat was ofwel was het net iets te fris want de spaarzame witte bloemekes die er nog waren hadden zedig hun kleedjes gesloten.
Niet getreurd evenwel. Alternatieven zat... Ik ken enkele plekskes in ons eigen Lichtaart waar je boshyacinten kunt vinden, daar hoef je helemaal niet voor naar het Hallerbos. Ze zijn niet met zoveel als ginds, maar we hebben er, en ze zijn even mooi en even leuk om te fotograferen. Ik heb ondertussen al een en ander op Facebook geknald maar ik heb nog wel enkele beelden. De foto die ik als eerste selecteerde is wat mij betreft fotografisch helemaal te verantwoorden: alleen het verdwaalde eenzame bloemeke in de voorgrond is scherp en al de rest, zeg maar 99% van de foto zit in de onscherpte. Ik hou daar zelf wel van, maar ik kan me voorstellen dat sommigen daar problemen mee hebben daarom heb ik een inzet van een detailopname in de foto ingebracht. Een duo-plaatje dus vandaag. Twee voor de prijs van één !!!
Toen we terug kwamen van de ochtendwandeling zag ik haar. Ze stond daar redelijk eenzaam de lichte bries te trotseren. Het bestaan had haar al getekend, een frisse beauty is het al een tijdje niet meer, maar echte schoonheid zit vanbinnen zeggen ze toch? In portretfotografie-termen zou ik dit een karaktertulp willen noemen.
Dan ben je samen met geocachemaatje Jackie aan het wandelen in onze mooie Lichtaartse bossen en dan zie je drie ruiters die je tegemoet komen. Al snel - was het door de hoed? - had ik gezien dat een van de drie Gust was. Ik ken Gust ( el lobo ) al lang als iemand die authentiek is, hij speelt geen rol, hij is zo, en dat waardeer ik in hem. Enkele tellen later waren we in gesprek, Jackie is ook een "paardenmens" namelijk en ze kennen elkaar. Gust was twee Oost-Vlaamse gelijkgezinden aan het gidsen doorheen onze regio en ik kon alleen maar belangstellend toehoren. Gelukkig had ik zoals bijna altijd de camera binnen handbereik en kon ik me ook nuttig maken door de drie ruiters te vereeuwigen.
Of het nog ooit goed komt tussen de Belgische spoorwegen en mezelf betwijfel ik. Na dat ik enkele weken geleden in het station van Herentals al eens drie kwartier zat te wachten in een trein naar Antwerpen die maar niet wilde vertrekken om dan eindelijk te vernemen dat er problemen waren op het spoor en dat de reizen voor de rest van de dag waren afgelast heb ik vandaag weer drie kwartier vruchteloos staan wachten bij een overweg om een foto te maken.
Ik was gaan fietsen deze morgen en in Geel zag ik een mogelijkheid om tussen twee bomen door met een opgepast-gevaarlijke-prehistorische-locomotief-verkeersbord op de voorgrond een voorbijrazende hedendaagse trein te pakken te krijgen. Ik weet dat er in beide richtingen meestal 2 treinen per uur zijn dus maximaal een kwartiertje wachten met dit mooie weer leek me niet te lang. Het werd dus veel langer. Toen ik alsnog besloot om maar verder te fietsen zonder buit, zag ik bij het kruisen van de overweg dat er enkele honderden meters verderop volop gewerkt werd aan het spoor. Geen treinen vandaag tussen Geel en Herentals vond ik later op het net... grrrrrr. Ik heb alsnog een foto gemaakt van de site. We zullen het voor vandaag moeten doen met de stoomtrein van het verkeersbord.
Op vrijdag zul je ons vaak in Lommel vinden, dat is namelijk de wandeldag in het zorgtehuis Hoevezavel. Na afloop van onze vrijwilligerstaak gaan we dan meestal naar de Brugwachter om daar een dagmenu te nuttigen overgoten met enige Duvels. Op een mooie dag als vandaag gebeurt dat op het terras. Kenny, neefje van het vrouwke, had precies hetzelfde plan. Zo kwam het dat ik Juul, achterneefje, voor de camera kreeg. Zoals dat bij het jonge volkje op die leeftijd wel vaker het geval is zit Juultje volop in de tandenwissel en hij wilde dat graag tonen. Ik kon het niet laten... klik !!!
Met zulk mooi weer kon ik niet anders dan er op uit trekken. Even op geocaching.com naar een interessante plaats zoeken, fiets achter op de wagen en gewapend met mijn camera om toevallig langskomende fotomomenten vast te leggen en mijn wandel/fiets-GPS die me wel zou vertellen waar de gezochte schatten te vinden waren ging het richting Meer.
Het geocaching gedeelte van de tocht was maar heel gewoontjes, niks speciaals maar van het weer en het fietsen heb ik des te meer genoten. Onderweg kon ik in de buurt van de transportzone Meer en het bijhorende industrieterrein dit windmolenpark in beeld nemen. Twaalf stuks tel ik er - misschien moet je de foto even vergroten... - en laat er nu toevallig ook vandaag weer een kudde paardenbloemen in beeld sluipen langs de onderkant, wat is dat toch met die paardenbloemen de laatste tijd?
Een criterium bedenken om telkens weer een foto van de dag te kiezen uit de oogst die ik bij elkaar fotografeer is vaak niet eenvoudig, laat staan een definitieve keus maken. Vandaag wil ik gewoon de lijn van de voorbije dagen doortrekken. Het is eindelijk lente en voor de derde dag op rij speelt een paardenbloem een prominente rol in mijn fotografie. Deze keer kwam ze piepen uit de muur van het kerkhof in Langdorp toen ik daar vanmiddag langs wandelde. Ik gunde haar alle aandacht door een erg groot diafragma te kiezen en zodoende de kruisen en graven in de achtergrond in de vervaging te zetten. Qua sfeer vind ik het plaatje zo wel oké.
Ik kom nog steeds graag in Antwerpen, de stad waar we als jonggehuwden enkele jaren woonden en waar onze kinderen geboren werden. Vandaag was ik er weer te gast. Eerst had ik met schoonbroer Dreeke afgesproken om te helpen bij de verhuis van een zware massief houten tafel, daarna zijn we naar Grobet gegaan om een probleempje met mijn Mark IV op te lossen. Bleek dat toch niet alles in de handleiding staat... En dan kwam de hoofdbrok van de dag. Dreeke, beroepsfotograaf, had een opdracht bij het havenhuis, iets met auto's en een firma die rigoureus omschakelde van diesel naar benzine. Dat leek mij een prima gelegenheid om mee te gaan en indien nodig te assisteren maar vooral om daar wat rond te hangen en zoals zovelen het havenhuis in beeld te nemen.
Zoals eerder deze maand bij de Vlooybergtoren is het ook hier moeilijk om nog een originele benadering te vinden. Het havenhuis is al zo vaak van uit alle mogelijke standpunten, bij goed weer en slecht weer en op alle tijdstippen van de dag gefotografeerd, in de korte tijd dat het er is, dat het risico op cliché reuzegroot is. Natuurlijk heb ik enkele van de clichéfoto's ook gemaakt maar toch heb ik er eentje die ik nog niet eerder zag bij het bekijken van havenhuisfoto's op Google-afbeeldingen...
Ik heb vanmorgen nog eens de macrolens op mijn toestel gezet. Dan fotografeer je de meest banale onderwerpen op een andere manier en blijken die plotsklaps zeer fotogeniek. Neem nu de simpele paardenbloem. In onze regio wordt ze dan ook nog eens smalend pisbloem genoemd. Wat een onrecht. Door de macrolens gezien is het toch een prachtige schoonheid ... of ben ik de enige om dat te zien? Daarenboven blijkt het ook nog eens een erg waardevol geneeskrachtig en gezond, eetbaar gewas te zijn. Googel maar eens op paardenbloem en geef ze het respect dat haar toekomt!!!
Voor een keer wil ik vandaag een foto plaatsen zonder verdere commentaar.
Voor mijn Nederlandse vrienden: dit heeft niks te maken met een al even heuglijke gebeurtenis die vandaag in Eindhoven plaats vond... wij spreken hier over 't stad.
Als dat geen welgekomen boodschap is... Het was een aangename zaterdagnamiddag, we hadden zo'n 5 à 6 km gewandeld en genoten van de omgeving terwijl we alle gegevens gesprokkeld hadden om de finale locatie van de Multi-cache "De schat van de sluwe pungelaar" te vinden in Weebosch en op de eindcoördinaten kregen we dan deze tip: TERRAS 50 M... Zoiets kun je niet aan je laten voorbij gaan natuurlijk. Cache werd makkelijk gevonden, check, - de plek is overduidelijk in beeld trouwens, meer verklap ik niet -, de plaats van actie moest ik uiteraard op de foto zetten, check, en de tip hebben we ter harte genomen, check, check...
Neen dit is geen taalfout, het is de naam van geocache GC18607.
Onze Vlissingse vakantie zit er op we zijn weer terug thuis ondertussen. Ik heb uiteraard tussen alle familieactiviteiten ook wat tijd uitgetrokken om mijn geocache-hobby te beoefenen. Ik had thuis op voorhand enkele mysterie-cachen opgelost en die wilde ik in laatste instantie ook nog loggen. Dan kom je op zulk charmant plekje. Hier zou ik normaal gezien nooit gekomen zijn. Ze wonen er met elf rond dit kleine binnenhofke en alle bewoners zijn op de hoogte dat er iets te zoeken valt, ze zijn ook behulpzaam bij het zoeken - een beetje té soms - en ze zijn in voor een praatje.
De foto is gemaakt met 16 mm van uit een hoek van het rechthoekig hofke en er zit door die extreme groothoek wel een beetje vervorming op maar ik vond 'm wel leuk als tegengewicht voor al de moderne bouwels. Ook dit is achitectuurfotografie vind ik.
Onze midweek familie-uitstap naar Vlissingen zit er op. Ik blijf het herhalen de Nederlandse kust is veel mooier dan de 50 volgebouwde Belgische kilometers. Ze hebben hier ook hoogbouw op de dijk natuurlijk, getuige daarvan deze foto, maar ook zo vlakbij het centrum en het strand hebben ze natuurgebieden kunnen behouden. Stel dat ik van op deze plek een 360° foto zou gemaakt hebben dan zou je zien dat er achter mij een waterpartij, riet, bloemen, een hondenlosloopweide, bomen en groen is. Ik heb evenwel geen 360° camera en dus zie je alleen maar een 16x9 opname van een toch wel indrukwekkende Vlissingse dijk-skyline.
Tijdens de jaarlijkse familieuitstap is het vanzelfsprekend dat we ook een of meerdere familiefoto"s maken. Dit beeld dat de mama van een vriendinnetje van Hannelore deze morgen kon schieten met mijn toestel verdient zeker een plaatsje in het album dat er telkenjare gemaakt wordt. De vrolijke bende voor de watertoren waar we deze week verblijven.
Vlissingen, echt een leuke plaats om te proeven van Schelde, zee, duinen, strand. Niet zo volgebouwd als onze Belgische kust - zeg maar een kilometer uit het centrum kun je al in de ongerepte natuur zijn, langs de kust he - en als je het qua afstand even bekijkt is het zelfs dichterbij dan Blankenberge, Oostende of Knokke. Uit de foto-oogst van vandaag koos ik voor dit beeld van de wind-orgelpijpen. Voor een zeldzame keer vond ik een vette perspectiefwerking best passen in de opname en ik heb daar dan ook geen correctie op uitgevoerd. Met de 16-35 op mijn toestel kon ik de scene vastleggen in één take.
Ik wilde 'm als nachtopname en daarom ben ik vanavond na een leuke avondwandeling nog even blijven rondhangen toen alle andere mede-reisgenoten weer naar binnen waren. Dit is onze thuis de volgende dagen. Ieder jaar proberen we tijdens onze traditionele familie uitstap een originele locatie te vinden en bij deze zou ik durven stellen dat het deze keer ook weer erg geslaagd is.
Hoe de echte benaming is ontgaat mij even. Laten we zeggen para-motor-vliegen. Para-sailing is immers zonder motor van een hoogte vertrekken maar wat ik vanavond te zien kreeg was vanaf de grond de lucht in gaan met een motor en een grote propeller op de rug.
Na een mooi dagje wandelen en geocachen had mijn maatje Jackie er halvelings erg in dat het met dit mooie weer vanavond wel eens de ideale omstandigheden konden zijn om met dit soort dingen te gaan vliegen. Hij heeft die hobby vroeger ook beoefend namelijk en hij wist de plaats in Lommel Kolonie waar ze meestal vertrekken nog blindelings te vinden.
Ik was natuurlijk zeer happig om daar aan het fotograferen te gaan en ik heb behoorlijk wat leuke beelden kunnen schieten. Bij deze een plaatje van het vertrek. De startsnelheid wordt zoals je ziet gehaald door te lopen Uiteraard heb ik een hoop andere opnames meegebracht, er was zelfs een heuse ULM die ook op deze plek opsteeg. Meer beelden morgen op Facebook, alvast dit voorproefje.
